Nu zit het toch even tegen. De flare, het sleutelmoment van elke landing.
In het wennen aan een nieuw type, ben ik de weg even kwijtgeraakt. De Katana had ik onder de knie, maar de Star wil steeds weer wegvliegen in grondeffect. Ballooning. Je hoeft de stick maar aan te raken of hoppa, daar gaat-ie. Dat is wel weer op te vangen, maar dan zit je te hoog, te langzaam, kortom unstablized.
Wat ook niet hielp was (maandag) een vlagerige crosswind van 10-15 knopen. Dan gaat veel van je aandacht uit naar het op de centerline blijven en de neus rechtzetten. De flare waar je eigenlijk aan
wilde werken, gaat dan telkens toch weer mis. Te druk met onrustig weer aan het vechten (en misschien wel te weinig vertrouwen) om op tijd gas terug te nemen, denk ik achteraf. Zeker in de korte circuitjes op 500 voet.
Uiteindelijk heb ik vooral een nuttige oefening gehad in crosswind landen en alle andere circuit taken, maar progressie in de flare zat er die dag niet in.
Over een paar maanden lees ik dit waarschijnlijk lachend terug en gaat het allemaal fluitend, maar nu nog niet
Vrijdag verder, ijs en weder dienende. Vooral dat gas er eerder af.