www.faillissementsdossier.nl
www.faillissementsdossier.nl
Hoe Air France–KLM zijn levensgrote problemen maskeert
Door: Robert Jan Blom | 17 juni 2015
Niemand ontkent dat Air France-KLM in grote financiële problemen verkeert. Niemand? Ja, toch nog. Onze columnist Robert Jan Blom werd gebeld door een medewerker van de afdeling communicatie van KLM. Hij was boos omdat zijn publicaties op deze site bij het bedrijf onrust zouden veroorzaken.
Terughoudendheid
Geregeld krijg ik het verwijt dat ik in mijn stukken naam en toenaam noem van bedrijven die belabberd presteren of het faillissementsspook angstwekkend dichtbij zien komen. Ik begrijp dat bezwaar. Voor zover mijn pen daartoe al in staat zou zijn, waak ik ervoor ondernemingen het graf in te schrijven. Ik wil niet als hogepriester van een
self fulfilling prophecy fungeren: zelfs als ik over enige voorkennis beschik, maan ik mezelf tot terughoudendheid. Ik bericht alleen over bedrijven die al negatief in het nieuws zijn gekomen. Denk aan V&D, Blokker en inderdaad ook aan Air France-KLM. Niet iedereen weet mijn gereserveerde werkwijze op waarde te schatten. Zo werd ik onlangs gebeld door een communicatiemedewerker van Air France–KLM.
Gelauwerde communicatieafdeling
Wellicht is het u ontgaan maar deze afgezant behoort tot een der meest gelauwerde communicatieafdelingen van ons land. Nu is er geen bedrijfstak waarin men elkaar gretiger veren in de billen prikt dan de reclame-industrie maar toch, een prijs is een prijs. Vorig jaar ging KLM bijvoorbeeld strijken met Consistent Accent, een onderscheiding voor ‘het lef en de ludieke activiteiten’ die de communicatieboys & girls van de luchtvaartmaatschappij ontplooien. Eveneens in 2014 ging KLM aan de haal met de Social Media Award voor het beste merk en de beste reactie op sociale media. De prijzenregen die in Schiphol neerdaalde, werd reclamejournalist Aart Lensink te gortig. ‘Zijn die jury’s stekeblind?’ vroeg hij zich in
een column in Adformatie af. ‘Leven ze onder een steen? Hoe kun je nou al dat reclamewerk belonen als het bedrijf stap voor stap naar de afgrond loopt?’
Nodeloze onrust
De medewerker verweet mij dat ik het had gewaagd negatief over KLM te schrijven – ik vermoed dat collega Lensink ook een telefoontje heeft gekregen, maar dat terzijde. Met mijn op deze site gepubliceerde verhalen zou ik nodeloos onrust teweeg brengen in de gelederen van KLM, stelde hij. Het is natuurlijk prettig om te vernemen dat Faillissementsdossier.nl als een gezaghebbende nieuwsbron wordt beschouwd maar desondanks ben ik van mening dat deze medewerker mij teveel eer toedicht. Sterker nog, hij mag wat mij betreft een prijsje teruggeven. Immers, kan hij zijn tijd niet zinvoller besteden dan door dozijnen journalisten af te bellen die over de bloedrode cijfers van KLM berichten? Zou de beste man zich niet juist met het tegenovergestelde bezig moeten houden, met een faire communicatiestrategie waarin niet om de hete brei wordt heen gedraaid? Want, behalve prijzen oogstte diezelfde afdeling dit jaar een boete van een miljoen euro, uitgedeeld door de Franse beurswaakhond AMF, omdat zij de markten gedurende het boekjaar 2010-2011 gebrekkig voorlichtte over de financiële turbulentie binnen het bedrijf.
Mopperende spindoctoren
Nee, voor mopperende spindoctoren kan ik weinig begrip opbrengen, voor andere medewerkers van bedrijven die op de rand van de afgrond balanceren des te meer. Denkt u zich eens in hoe personeelsleden van V&D en KLM dezer dagen op familieverjaardagen en feestjes worden begroet. Ze worden medelijdend aangestaard en de een na de ander vraagt hen hoe het er nu mee is. Eerst begrijpen ze de vraag niet: ‘Hoe het ermee is? Met wat?’ ‘Nou,’ antwoordt de belangstellende, ‘met de zaak natuurlijk! Gaat jullie toko nu wel of niet failliet.’ Of – erger nog – ze krijgen zonder enige inleiding de vraag voor hun kiezen hoe het nu staat met hun sollicitaties. ‘Hoezo? Ik ben helemaal niet aan het solliciteren,’ antwoorden ze dan. Smalend gegrinnik is hun deel: ‘Dus je wacht gewoon tot de heren Vroom & Dreesmann je op straat zetten?’
Vluchtend personeel
Natuurlijk, op een zeker moment wordt je immuun voor dit soort opmerkingen, maar vervelend blijft het. Vooral voor wie daadwerkelijk aan het solliciteren is. Als u de pech hebt dat u bij V&D, KLM of Blokker werkt, gelooft de personeelschef nauwelijks dat u echt gemotiveerd bent om van baan te wisselen: ‘Je zult wel solliciteren omdat je binnenkort werkloos bent.’ Geen hond hecht nog waarde aan uw ambitieuze plannen, u bent verdacht, u zoekt een baan uit uw angst voor de toekomst. De bijna failliete ondernemers lijden zelf ook onder het ‘vluchtend’ personeel. Bedrijven die consequent de krant halen met somber stemmend nieuws, zien hun beste mensen als eerste vertrekken. Zo werd vorige week bekend dat Bastiaan Hoogendoorn, de vice-president marketing van KLM, bij het uit zijn as herrijzende Oad als algemeen directeur aan de slag gaat. Ik zeg niet dat er een verband is met de zwabberende zwaan, het is wel een teken aan de wand.
Advies voor bestuurders
Voor de bestuurders van bedrijven-in-nood heb ik een advies: zorg dat u uit de overlijdenspagina’s van de krant blijft. Hoe? Door robuuste resultaten te boeken. Zit het tegen? Wees dan straight, geef toe dat er fouten zijn gemaakt, aarzel niet om maatregelen te nemen. En stel efficiënte pr-managers aan. Aan lobbyisten die de pers lastig vallen met klaagverhalen, hebt u niets. Op mijn beurt beloof ik u dat, zodra er over uw V&D, Blokker, ABN Amro of Air France-KLM goed nieuws te melden valt, ik het op mijn podia prominent zal weergeven.
)
