@ Maria
Welke vragen zou je willen dat er in de Kamer worden besproken? Een brief sturen naar de Tweede Kamer der Staten Generaal ter attentie van meerdere Kamerleden of fracties kan je natuurlijk altijd doen. Het is echter zeer de vraag wie het binnen die gelederen aandurft kritisch te zijn in een zaak waar veel belangen lijken te spelen die ook nog eens lijken te prevaleren boven het belang van een enkeling. Daarbij kan de angst voor gezichtsverlies om het op te nemen voor een mogelijke participant aan dodenvluchten bovendien opspelen.
“Het OM wil zijn vingers niet branden”, schrijf je en ik vrees dat het OM hierin niet de enige is.
Gerard Spong sprak al kort nadat Julio was gearresteerd van een ‘hot patato’ die snel moest worden doorgeschoven.
Wat betreft de rol van Ernst Hirsch Ballin. Ik weet niet meer dan dat hij ervan uitging dat Argentinië veel beter uit de voeten zou kunnen met de strafzaak tegen Julio dan Nederland. Ik heb dit nooit zo goed kunnen begrijpen. De voormalige Liberiaanse president Charles Taylor staat in een rechtszaal van het Internationaal Strafhof in Den Haag terecht vanwege misdaden tegen de menselijkheid. Ook het Joegoslavië-tribunaal is in Den Haag gevestigd. Den Haag fungeert als juridische hoofdstad van de wereld: waarom geeft zij in deze kwestie niet thuis?
Je ‘hm’ op de houding van VNV in deze zaak: wat vind jij dat je hierin van de VNV zou mogen verwachten?
De VNV lijkt mij een punt te hebben dat de arrestatie van Julio vlak voordat hij zijn laatste vlucht zou gaan uitvoeren, niets te maken had met zijn functioneren. Tegelijkertijd vond die arrestatie wel plaats terwijl Julio in de cockpit aan het werk was, dus tijdens zijn functioneren.
“Heb je (als Nederlandse verkeersvlieger) de schijn een beetje tegen door een voorval, word je keihard de rug toegekeerd en doortrapt uitgeleverd aan een ander land zonder verdere hulp”, schrijft Nosig dd. 06/07 jl.
Is het aan de VNV tegen deze handelwijze te ageren? Geeft zij daarmee gevolg aan een van haar eigen doelstellingen, namelijk dat zij opkomt voor de belangen van de leden in relatie tot het beroep van verkeersvlieger - zowel collectief als individueel? Of overschrijdt dit haar reikwijdte?
“Er wordt niet naar Julio geluisterd”, schrijf je.
Sergio Torres heeft hem drie keer gehoord, wat uitzonderlijk schijnt te zijn. Of de inbreng van Julio er in dezen werkelijk niet toe doet of benevens de waarheid is, kan ik onmogelijk beoordelen.
“De regering is actief op zoek naar mogelijke misdadigers tegen de mensheid en zij doen er alles aan om processen te starten. Er worden zelfs beloningen uitgereikt aan degenen die mogelijke misdadigers aangeven”, bericht je.
Het perspectief van de slachtoffers van misdaden tegen de menselijkheid is een zwaarwegende zaak.
“Vanuit het perspectief van de slachtoffers doen we nooit genoeg”, citeerde ik OVJ Hester van Bruggen al in een van mijn eerdere bijdragen.
Vraag is wanneer je vanuit het perspectief van de slachtoffers genoeg doet? Genoegdoet? En wat is het perspectief van die slachtoffers? Kan je dat veralgemeniseren? Wat richt je in dat geval aan?
De alinea waarmee Francis van Haaff haar (door Nosig aangeleverde) artikel ‘De zaak Julio Poch’ in de VNV-uitgave ‘Op de bok’ besluit, raakt mijns inziens in de kern van de zaak:
In het algemeen: als blijkt dat de bewijslast mager is of zelfs eigenlijk ontbreekt, zal de onbevredigende uitspraak volgen dat niemand weet of dit vergrijp gepleegd is. Dan volgt slechts de cynische conclusie dat onherstelbaar leed gecompenseerd moet worden, alsof dat dan nog mogelijk is. De onschuldpremie is niet meer dan een theoretisch beginsel.
Onherstelbaar leed valt niet te compenseren. Niet in de richting van de slachtoffers die het Videla-regime gemaakt heeft, niet in de richting van Julio en zijn dierbaren als hij onschuldig is opgepakt.
Het is alleen maar te hopen dat er haast gemaakt wordt met het onderzoek en dat er volledige openheid zal zijn.
Als de oud-verkeersvlieger onschuldig is, is het meer dan verschrikkelijk voor hem en zijn familie als hij nog circa twee jaar in hechtenis moet blijven. Onder zeer belabberde omstandigheden. En ver, heel ver van huis, van zijn vrouw en (klein)kinderen.
Voor het geval hij wel schuldig is breng ik dit keer maar eens een uitspraak van Martin Luther King in herinnering: “Oog om oog maakt iedereen blind.”
Voor nu geldt: onschuldig totdat wettig en overtuigend het tegendeel is bewezen.
De Argentijnse rechter zal uiteindelijk beslissen of de oud-vlieger onschuldig is of schuldig. In de lange tijd die er vermoedelijk overheen zal gaan eer het zo ver is, moet Julio zien te overleven. Dat is een immense opgaaf die alle reden geeft tot wanhoop, verbittering en verbolgenheid. Wat ik hem van harte toewens, zeker als hij onschuldig is, is dat het hem gaat lukken zich te laten inspireren door voorbeelden van mensen die op bewonderenswaardige wijze omgingen met gevangenschap in mensonterende omstandigheden. Ik weet het, ik heb makkelijk praten/schrijven hier, ik leef immers in vrijheid en weet niet of ik zelf in staat zijn in praktijk te brengen wat ik Julio toewens.
Etty Hillesum is een van de velen die het concentratiekamp niet overleefden. Voor vele andere slachtoffers van de gestapo (even als de junta hoofdletteronwaardig) betekende zij ‘het denkend hart in de barak’ en ‘een pleister op vele wonden’. Op 3 juli 1943 schreef zij aan haar dierbaren:
Ik wilde alleen maar dit zeggen: de ellende is werkelijk groot en toch loop ik dikwijls, later op de avond .. met een veerkrachtige pas langs het prikkeldraad en dan stijgt er altijd weer uit mijn hart naar boven .. dit leven is iets prachtigs en iets groots, we moeten nog een hele nieuwe wereld opbouwen later - en tegen iedere wandaad en gruwelijkheid te meer hebben wij een stukje liefde en goedheid te meer tegenover te stellen, dat we in onszelf veroveren moeten. We mogen wel lijden, maar we mogen er niet onder bezwijken.
Zij had geen makkelijk praten, zij maakte het helemaal waar.
Bijkomend probleem is dat de familie Poch als gevolg van de goudgeld kostende juridische bijstand in geldnood zit. Terwijl het proces nog niet eens is begonnen. En zijn gezin enorme reizen moet maken om hem te kunnen bezoeken. Omdat jij het rekeningnummer weet waar mensen op kunnen storten, Maria, is het wellicht een idee dat degenen die hiervoor in zijn jou pm-en.
De al eerder door mij aangehaalde Martin Luther King spreekt niet alleen over de woorden en daden van haat van kwaadwilligen maar ook over het schandalige stilzwijgen van goedwillenden. Dat brengt me bij je punt dat Julio in het nieuws moet blijven. Vooropgesteld: daar wil ik graag aan mee (blijven) werken. Het zou fijn zijn als Airwork hiertoe de gelegenheid blijft geven. Zaak is voorts dat er iets te melden moet zijn om lezers blijvend te interesseren. Is er geen input dan kan ik niet schrijven. Wegkijken en de zaak stilzwijgen is hoe dan ook zeker niet mijn intentie. Neutraal kan ik onmogelijk zijn, ik ben nou eenmaal geen computer. Wel hecht ik er waarde aan dat alle facetten in deze zaak aan het licht komen. Daarbij wil ik in ieder geval geen laster of onwaarheden verspreiden, ongeacht wie het betreft. Zo mogelijk kritische vragen stellen is een ander verhaal, daar blijf ik te allen tijde voor in.
NB: dat ik me in deze bijdrage aan Maria richt om haar/hem te beantwoorden wil niet zeggen dat ik daarmee de discussie naar aanleiding van de arrestatie van Julio met andere Airworkers uit wil sluiten, ik zou zo zeggen: integendeel!