Echt veel nieuwe aspecten kwamen mijns inziens niet naar voren in de uitzending die Netwerk dd. 17/06 jl. opnieuw besteedde aan de zaak van Julio.
Maar voordat ik daar verslag van doe eerst even terug naar een van hun eerdere reportages naar aanleiding van deze kwestie dd. 06/10/09. Hierin worden onder meer de (vermeende) gebeurtenissen gereconstrueerd tijdens dat bewuste Bali-etentje dd. 02/12/03. Uitspraken van de piloten T en B worden niet alleen ten gehore gebracht, nee, ze worden ook uitgetypt. Helaas voor mij niet te kopiëren en te plakken, maar hier toch een weergave ervan.
Piloot T stelde dat Julio bekende dat hij tijdens het Videla-regime regelmatig vluchten uitvoerde waarbij mensen levend uit vliegtuigen werden gegooid teneinde deze ‘terroristen’ te doden en te laten verdwijnen.
Piloot B kwam met een veel uitgebreider verhaal. Hij vertelde dat het gedrag van Julio grote indruk maakte, dat Julio verdedigde dat hij mensen uit het vliegtuig had gegooid alsmede de motieven waarom dit gebeurde. “Hij denkt dat hij gelijk heeft”, verklaarde piloot B, “Ik zie het in zijn gezicht, in zijn wreedheid.” Piloot B ergerde zich aan de lichaamstaal van Julio, aan zijn handgebaar. “De beweging met zijn hand alsof het vliegtuig omklapte om zich van de lading te ontdoen. In dit geval ging het om mensen. Dit gebaar maakte me kwaad. Piloot T die naast me zat werd ook kwaad. Ik had het gevoel dat Julio gedwongen werd door zijn superieuren, Maar uit niets blijkt dat hij zich gedwongen voelde iets vreselijks te doen. Hij staat nog steeds achter zijn daden en denkt het juiste te hebben gedaan.” Ook memoreerde T dat Julio twee of drie glazen wijn zou hebben gedronken, maar wist wat hij zei.
Vervolgens aandacht voor het verhaal van chef E. Deze vertelde een vrije dag te hebben moeten nemen om een verklaring af te kunnen leggen, dat Transavia op geen enkele wijze verwikkeld wilde raken in deze zaak: “Hierop heb ik moeten verklaren dat het een persoonlijk besluit betrof, als zijnde een morele verplichting.”
Voor onderzoeksrechter Sergio Tores was dit alles voldoende reden om tot vervolging van Julio over te gaan. Allereerst vanwege de emotionele expressie waarmee de sfeer werd weergegeven. Vervolgens vanwege de technische details van de gebaren hoe het vliegtuig heen en weer ging als er mensen werden gedumpt , gebaren die men schijnbaar ook kent in de vliegtuigindustrie. Ook zouden er nog verschillende getuigenissen zijn, niet alleen tijdens het Bali-diner, maar ook nog andere. En bovenal: de piloten die Julio aangaven zijn geen nabestaanden met wraakgevoelens, integendeel, zij kennen Argentinië ternauwernood, evenmin als de militaire dictatuur uit die periode. Daarbij, er is een lijst met de namen van zo’n 300 marinepiloten. Julio staat op die lijst. Is er ook nog een huiszoeking gedaan waarbij behalve een dienstpistool ook nog materiaal uit de periode ’68 – ’81.
Tot zo ver die Netwerk-uitzending van 06/10/09.
In de uitzending van 17/06 jl. wordt ten onrechte gesteld dat Julio sinds oktober vastzit in Argentinië. Misschien een kniesoor die daarop let, maar toch zijn het juist dit soort details die tot verkeerde conclusies (en uitspraken en kromspraak) kunnen leiden. Het maakt nogal uit of Julio op die bewuste tweede december in 2003 het gehad heeft over ‘ik’ of over ‘wij’. Toch zou ik graag van hem horen waarom hij het woord ‘wij’ heeft gebruikt, als hij dit al heeft gebruikt. Zelf gebruik ik het woord ‘wij’ enkel als ik op de een of andere manier deel uitmaak van het ‘wij’ waarover ik spreek.
Liesbeth Zegveld, de advocaat van de piloten die tegen Julio hebben getuigd, erkent dat niet duidelijk is wat Julio nou precies gezegd zou hebben over zijn betrokkenheid. Ze vertelt dat de een zegt dat Julio de vluchten heeft uitgevoerd en de ander dat hij in het vliegtuig aanwezig was.
Inmiddels zijn er meer dan tien verklaringen van andere vliegers die lijnrecht tegenover de verklaringen staan van de piloten T en B. Collega H, die ook aanwezig was bij het diner, verklaart dat Julio tijdens de discussie zoals hij zich die herinnert, nooit heeft gezegd dat hij zelf deel heeft genomen aan de doodsvluchten.
De aanklager baseerde zich erop dat Julio in de tijd van de doodsvluchten marinepiloot was. Maar nog belangrijker waren voor hem de getuigenverklaringen van de collega’s tegen Julio. Het ligt niet in de lijn der verwachting dat de voormalig Transavia-vlieger op basis daarvan veroordeeld zal worden. Liesbeth Zegveld: “Nee, natuurlijk niet. Dat zijn gesprekken geweest zo veel jaar na datum. Het is aan justitie dat nu uit te zoeken. Maar Julio heeft dit soort uitspraken zelf gedaan, dus dat is aanleiding voor onderzoek.”
Gerard Spong, de advocaat van Julio veegt er de vloer mee aan, stelt dat het hele Bali-gesprek waar Julio zijn schuld zou hebben erkend tegenover collega’s quatsch is. “Ik denk niet dat enige rechter iemand tot langdurige gevangenisstraf veroordeelt op basis van een eetverhaal”, is zijn commentaar.
Ook de logboeken van Julio komen in beeld. Daaruit blijkt niet dat hij de gewraakte vluchten heeft uitgevoerd of op de toestellen vloog waarmee dit werd gedaan. Ik kan me eerlijk gezegd nog altijd niet voorstellen dat over deze vluchtgegevens in logboeken van vliegers melding werd gemaakt.
Is er ook nog Julio zelf. Een korte telefonische filmopname van hem, kort voordat hij voor de rechter moet verschijnen. Hij ziet er wonderbaarlijk goed uit. Zijn stem klinkt krachtig. Hij wil zijn naam zuiveren. Hij is verbaasd dat hij is opgepakt vanwege verklaringen van zijn collega’s.
De onderzoeksrechter is er bij voorbaat van uit gegaan dat er geen sprake zou kunnen zijn van wraak omdat degenen die Julio hebben aangegeven geen nabestaanden zijn van de slachtoffers van het Videla-bewind.
Julio denkt dat de betreffende collega’s hem koste wat kost veroordeeld willen zien: “Dit kan alleen daadwerkelijk expres zijn gedaan en niet op basis van een misverstand. Lees de verklaringen van de heer <naam gewist> die zegt dat ik de piloot was, dat is allemaal helemaal onzin. We hebben daar niet eens over gesproken.”
Tja, collega’s. Je hebt heel prettige collega’s, maar ook collega’s die uitblinken in rattengedrag. Of de betreffende collega's Julio inderdaad rancuneuze matennaaiers zijn die wel heel ver gaan of dat ze gehandeld hebben naar eer en geweten? Wat zal hier de waarheid zijn?
Over die andere marinevlieger uit de Argentijnse tijd van de junta, Emir Sisul Hess, vind ik nauwelijks informatie. Een Spaans artikel dd. heden waar ik ook met behulp van de vertaling van Google weinig van begrijp:
http://www.chacodiapordia.com/noticia.php?n=41106
Het is niet aan mij te oordelen in deze kwestie. Dat heb ik van het begin af aan ook niet willen doen. Van harte blijf ik hopen dat Julio onschuldig is. Dat hij in dat geval weer gauw terug kan keren naar zijn huis in Nederland en onder meer zijn twee recentelijk geboren kleindochters in zijn armen kan sluiten. Als hij wordt vrijgesproken, zal zijn voormalig werkgever dan een vliegtuig ter beschikking stellen om hem op te halen zodat er alsnog een werkelijk feestelijke vlucht kan plaatsvinden, samen met zijn zoon in de cockpit en met zijn vrouw en andere dierbaren aan boord?