Boeing747
New member
Met interesse en geregeld stijgende verbazing volg ik het topic “Piloot Transavia opgepakt om ‘dodenvluchten’”. Aangezien het voor mij, helaas niet gebrevetteerd en helaas ook geen beroepspiloot, niet mogelijk is om daar te reageren doe ik het hier.
In z’n algemeenheid wil ik stellen dat JP, onafhankelijk van het feit of hij wel of niet de betreffende dodenvluchten heeft uitgevoerd tijdens de Vuile Oorlog, een eerlijk proces dient te krijgen. Niet alleen voor het geval hij toch onschuldig blijkt maar ook omdat dat een blijk is van menselijke beschaving. Anders gezegd: verlaag je niet tot het niveau waar je een ander (terecht of onterecht) om veroordeelt.
Het eerste bericht dat mij onder ogen kwam over deze zaak trof ik aan op Flightlevel.be, getiteld “Poch aangehouden ‘dankzij’ prinses Máxima.” Het artikel is voorzien met de streamers “Hij was er fier op. Je zag het in zijn gezicht, in zijn wreedheid” en “De getroffenen moeten niet klagen, want ze wisten dat hun zonen en echtgenoten terroristen waren”.
Dit alles lezend herinnerde ik me een interview dat ik in de vorige eeuw zag. Twee voormalige beulen werden erin ondervraagd over hoe ze terugkeken op het uitvoeren van de doodstraf toen die in hun land (Groot Brittannië) nog ten uitvoering werd gebracht. De ene zou het zo weer doen, vond dat de geëxecuteerden hun verdiende loon hadden gekregen. Het executeren van mensen die zware misdaden hadden begaan was in die tijd volstrekt legitiem en zo beschouwde hij het nog steeds. De andere beul had er slapeloze nachten van. Hij had gesprekken gevoerd met die mensen, had de mens in hen ontmoet. Het vrat aan hem. Onmenselijk noemde hij de doodstraf. Why do we kill people for killing people to show that killing people is wrong?
Ook dacht ik terug aan een artikel dat ik in diezelfde periode las over een joodse man. Zijn hele familie was omgebracht in concentratiekampen. Op de dag van Jom Kippoer, de dag van de vergeving, richtte deze man zich in zijn gebed heel bewust ook altijd richting de Duitsers, richting de Japanners. Een compleet andere houding dan die van Simon Wiesenthal, die de Holocaust eveneens overleefde en zich ervoor inspande alle nazi’s die zich schuldig hadden gemaakt aan de genocide, voor de rechtbank te krijgen.
Zo tegengesteld kunnen mensen reageren.
Het hele gebeuren rond JP toont ook scherpe tegenstellingen. Ik noem er enkele. Het afleveren van medemensen op zonnige bestemmingen en het dumpen van medemensen in de duisternis van de dood. Zijn laatste vlucht voor zijn pensionering die in plaats van zijn feestje zijn arrestatie werd. Maar ook: een kleine vis (onderdaan) die gepakt wordt (zoals hij) en een grote vis (minister) die -nog- vrijuit gaat (zoals Jorge Zorreguieta). De grote context en de kleine elementen. En verder: in allerlei media negatieve en positieve reacties over JP (zoals de citaten uit het eerder door mij gememoreerde artikel op Flightlevel.be geven een indruk van JP als een gewetenloos mens, op andere fora uitspraken van collega’s die anders doen blijken). En bovendien: mensen die op dit forum met elkaar van gedachten willen blijven wisselen en mensen die inmiddels hun account verwijderd willen zien.
Iz benoemt het over elkaar heen vallen van ego’s (reactie 104). Het hele gebeuren met en rond JP ontlokt mij veel vragen. Ik ben niet uit op openlijke antwoorden. Dat gaat mij niet aan. De enige reden dat ik deze vragen hier aan al die over elkaar heen vallende ego’s voorleg komt voort uit mijn overtuiging dat de wereld, de wereld van ons allen, heel wat menselijker zou worden als de mens de hand eerst eens in eigen boezem zou steken in plaats van direct naar de ander te wijzen, voor de ander te spreken en over de ander te oordelen.
Waar ben je zelf allemaal toe in staat (bijvoorbeeld als je eigen leven/gezin/inkomen op het spel staat? Of als je gedwongen/geïntimideerd/gehersenspoeld/vernederd wordt)? Wanneer haak jij af?
Voor wie ben je een goede of slechte collega? Een held, een bevrijder? Een vijand, een duivel? Hoe betrekkelijk is dat? Ofwel: wat zegt dat over jouw betrekkingen?
Met hoeveel fierheid spreek je over je eigen daden? En waarop is die fierheid gebaseerd: geloof in of twijfel aan jezelf? Wat overschreeuw jij in jezelf?
Hoe zit het met de dictator in jezelf? En hoe met de softy? Wanneer treden die in jou op? Hoeveel ruimte laat je de ander?
Wanneer dump jij mensen die niet in jouw systeem passen? Wanneer veeg jij zelf uitspraken uit die niet in jouw kraam van pas komen?
Hoe komen je eigen oordelen tot stand? Hoe snel ben je met je oordeel? Waarop baseer je je oordeel? Wat zegt dat over jou?
Welke stemming kweek je? Wat heb je ermee voor? Wat richt je ermee aan?
(NB: Er is al een foto in elkaar geknutseld van een Transavia-737 waar mensen uit worden gedumpt, zie: http://spotlight.excite.nl/nieuws/1694/Julia-Poch-beschadigt-imago-Transavia NB: Schrijffout in naam van persoon in kwestie is niet van mij)
Wanneer spreek je over rechtvaardigheid? Wanneer verwar je rechtvaardigheid met een maalstroom van haat, angst en verontwaardiging?
Welke spiegel houdt de ander jou voor? En wat doe je met die spiegel als hetgeen je erin ziet niet bevalt?
Tot slot: André geeft er stem aan elkaar niet de kop in te slaan, dat we het helemaal niet moeten willen elkaar het leven zuur te maken (reactie 96). Ik sluit me daar van harte bij aan.
Tot zo ver de reactie van een alfavrouw (vergelijk reactie 97 van Iz over een gebrek aan alfamannetjes).
In z’n algemeenheid wil ik stellen dat JP, onafhankelijk van het feit of hij wel of niet de betreffende dodenvluchten heeft uitgevoerd tijdens de Vuile Oorlog, een eerlijk proces dient te krijgen. Niet alleen voor het geval hij toch onschuldig blijkt maar ook omdat dat een blijk is van menselijke beschaving. Anders gezegd: verlaag je niet tot het niveau waar je een ander (terecht of onterecht) om veroordeelt.
Het eerste bericht dat mij onder ogen kwam over deze zaak trof ik aan op Flightlevel.be, getiteld “Poch aangehouden ‘dankzij’ prinses Máxima.” Het artikel is voorzien met de streamers “Hij was er fier op. Je zag het in zijn gezicht, in zijn wreedheid” en “De getroffenen moeten niet klagen, want ze wisten dat hun zonen en echtgenoten terroristen waren”.
Dit alles lezend herinnerde ik me een interview dat ik in de vorige eeuw zag. Twee voormalige beulen werden erin ondervraagd over hoe ze terugkeken op het uitvoeren van de doodstraf toen die in hun land (Groot Brittannië) nog ten uitvoering werd gebracht. De ene zou het zo weer doen, vond dat de geëxecuteerden hun verdiende loon hadden gekregen. Het executeren van mensen die zware misdaden hadden begaan was in die tijd volstrekt legitiem en zo beschouwde hij het nog steeds. De andere beul had er slapeloze nachten van. Hij had gesprekken gevoerd met die mensen, had de mens in hen ontmoet. Het vrat aan hem. Onmenselijk noemde hij de doodstraf. Why do we kill people for killing people to show that killing people is wrong?
Ook dacht ik terug aan een artikel dat ik in diezelfde periode las over een joodse man. Zijn hele familie was omgebracht in concentratiekampen. Op de dag van Jom Kippoer, de dag van de vergeving, richtte deze man zich in zijn gebed heel bewust ook altijd richting de Duitsers, richting de Japanners. Een compleet andere houding dan die van Simon Wiesenthal, die de Holocaust eveneens overleefde en zich ervoor inspande alle nazi’s die zich schuldig hadden gemaakt aan de genocide, voor de rechtbank te krijgen.
Zo tegengesteld kunnen mensen reageren.
Het hele gebeuren rond JP toont ook scherpe tegenstellingen. Ik noem er enkele. Het afleveren van medemensen op zonnige bestemmingen en het dumpen van medemensen in de duisternis van de dood. Zijn laatste vlucht voor zijn pensionering die in plaats van zijn feestje zijn arrestatie werd. Maar ook: een kleine vis (onderdaan) die gepakt wordt (zoals hij) en een grote vis (minister) die -nog- vrijuit gaat (zoals Jorge Zorreguieta). De grote context en de kleine elementen. En verder: in allerlei media negatieve en positieve reacties over JP (zoals de citaten uit het eerder door mij gememoreerde artikel op Flightlevel.be geven een indruk van JP als een gewetenloos mens, op andere fora uitspraken van collega’s die anders doen blijken). En bovendien: mensen die op dit forum met elkaar van gedachten willen blijven wisselen en mensen die inmiddels hun account verwijderd willen zien.
Iz benoemt het over elkaar heen vallen van ego’s (reactie 104). Het hele gebeuren met en rond JP ontlokt mij veel vragen. Ik ben niet uit op openlijke antwoorden. Dat gaat mij niet aan. De enige reden dat ik deze vragen hier aan al die over elkaar heen vallende ego’s voorleg komt voort uit mijn overtuiging dat de wereld, de wereld van ons allen, heel wat menselijker zou worden als de mens de hand eerst eens in eigen boezem zou steken in plaats van direct naar de ander te wijzen, voor de ander te spreken en over de ander te oordelen.
Waar ben je zelf allemaal toe in staat (bijvoorbeeld als je eigen leven/gezin/inkomen op het spel staat? Of als je gedwongen/geïntimideerd/gehersenspoeld/vernederd wordt)? Wanneer haak jij af?
Voor wie ben je een goede of slechte collega? Een held, een bevrijder? Een vijand, een duivel? Hoe betrekkelijk is dat? Ofwel: wat zegt dat over jouw betrekkingen?
Met hoeveel fierheid spreek je over je eigen daden? En waarop is die fierheid gebaseerd: geloof in of twijfel aan jezelf? Wat overschreeuw jij in jezelf?
Hoe zit het met de dictator in jezelf? En hoe met de softy? Wanneer treden die in jou op? Hoeveel ruimte laat je de ander?
Wanneer dump jij mensen die niet in jouw systeem passen? Wanneer veeg jij zelf uitspraken uit die niet in jouw kraam van pas komen?
Hoe komen je eigen oordelen tot stand? Hoe snel ben je met je oordeel? Waarop baseer je je oordeel? Wat zegt dat over jou?
Welke stemming kweek je? Wat heb je ermee voor? Wat richt je ermee aan?
(NB: Er is al een foto in elkaar geknutseld van een Transavia-737 waar mensen uit worden gedumpt, zie: http://spotlight.excite.nl/nieuws/1694/Julia-Poch-beschadigt-imago-Transavia NB: Schrijffout in naam van persoon in kwestie is niet van mij)
Wanneer spreek je over rechtvaardigheid? Wanneer verwar je rechtvaardigheid met een maalstroom van haat, angst en verontwaardiging?
Welke spiegel houdt de ander jou voor? En wat doe je met die spiegel als hetgeen je erin ziet niet bevalt?
Tot slot: André geeft er stem aan elkaar niet de kop in te slaan, dat we het helemaal niet moeten willen elkaar het leven zuur te maken (reactie 96). Ik sluit me daar van harte bij aan.
Tot zo ver de reactie van een alfavrouw (vergelijk reactie 97 van Iz over een gebrek aan alfamannetjes).
