partytrucker
New member
Laat die verhalen maar doorkomen,ook van mij kant.erg leuk om te lezen.
Suc6 met je 2 vluchten vandaag
Gr P
Suc6 met je 2 vluchten vandaag
Gr P
Pattyboy10
Member
Nauhjuh, leuk om te lezen. Hoop dat je een hoop ervaring op doet, met ervaring is niks mis!
Keep them comming!
Keep them comming!
A
a$x
Guest
Nogmaals bedankt voor de reacties!
Nog een prent van vandaag:
Onderweg naar KPHX op 15000'
Nog een prent van vandaag:
Onderweg naar KPHX op 15000'
KTCS
KTCS
Leuk om je belevenissen in het buitenland te kunnen volgen, zo te zien vermaak je je prima, and it gives you a lot of experience!
Ben ik dit jaar (toevallig) nog geland. Waar iedereen (meestal) vanaf KFFZ richting het westen trekt, zelf meerdere keren oostwaarts gevlogen. Stond nog een jaren '80 fending machine inclusief uit dat jaartal daterende Mars-repen.
KTCS
Leuk om je belevenissen in het buitenland te kunnen volgen, zo te zien vermaak je je prima, and it gives you a lot of experience!
Ben ik dit jaar (toevallig) nog geland. Waar iedereen (meestal) vanaf KFFZ richting het westen trekt, zelf meerdere keren oostwaarts gevlogen. Stond nog een jaren '80 fending machine inclusief uit dat jaartal daterende Mars-repen.
A
a$x
Guest
Op het moment heb ik helaas even geen tijd een verhaaltje te typen, al heb ik weer genoeg meegemaakt. Tipje van de sluier, CB's, Cabin Alt warning, Go Arounds in IMC at night, dingen die ineens besluiten het niet meer te doen etc.
Wel heb ik tijd om hieronder een video te embedden van mijn favoriete visual approach, vandaag gevlogen, gefilmd en geupload. Het is de visual voor Nogales voor RWY 21, ik ben pilot flying. Sorry voor de slechte focus op sommige momenten, hoop dat jullie hem mooi vinden!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=CssGeI_TH_M[/youtube]
Wel heb ik tijd om hieronder een video te embedden van mijn favoriete visual approach, vandaag gevlogen, gefilmd en geupload. Het is de visual voor Nogales voor RWY 21, ik ben pilot flying. Sorry voor de slechte focus op sommige momenten, hoop dat jullie hem mooi vinden!
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=CssGeI_TH_M[/youtube]
Sierra Mike Delta
New member
Leuk, gave approach..! Lijkt me een geweldige bak om te vliegen.
Maak je veel uren daar?
Maak je veel uren daar?
partytrucker
New member
Top Filmpie,wacht weer op de volgende verhaal of film
Gr P.
Gr P.
RunningRabbit
New member
Leuk filmpje! Heerlijk zon visualtje vliegen richting smal stripje. Ander continent, but it takes me back! Denk het vliegen op de Let is vergelijkbaar. Ook vliegtuig onderdelen die halverwege e bush zeggen: I Quit! CBs, Go arounds om de meest rare redenen. 3 uur op de hand vliegen vanwege A/p US. Noem maar op. Hele gave levens en vlieg ervaring Naud!
@v1, even stilletjes draadje kapen, ik ben bezig om alles op papier te zetten van mijn belevenissen in Afrika. Maar dat zal nog wel eventjes duren. Vlieg tegenwoordig weer in Nederland en geniet er met volle teugen van! Afrika had zo zn ups en downs maar het is het zeker waard geweest! Dat zal voor Naud denk ik ook hetzelfde zijn. Veel gave dingen meemaken maar het ook zeker niet makkelijk hebben. Maar achteraf is zulke ervaring geweldig om te hebben. Keep it up!
RR
@v1, even stilletjes draadje kapen, ik ben bezig om alles op papier te zetten van mijn belevenissen in Afrika. Maar dat zal nog wel eventjes duren. Vlieg tegenwoordig weer in Nederland en geniet er met volle teugen van! Afrika had zo zn ups en downs maar het is het zeker waard geweest! Dat zal voor Naud denk ik ook hetzelfde zijn. Veel gave dingen meemaken maar het ook zeker niet makkelijk hebben. Maar achteraf is zulke ervaring geweldig om te hebben. Keep it up!
RR
A
a$x
Guest
Bedankt voor de positieve reacties allemaal! Vanwege deze reacties, en het feit dat het weekend is en pas 02:26AM nog maar eens een verhaaltje. Ben bang dat het gezin na al mijn geschrijf ook nog gedichten met sinterklaas van me gaat eisen dit jaar maar dat mag de pret niet drukken.
Deze keer schrik ik eens niet vermoeid wakker van mijn wekker. Standaard ritueel, richting de keuken, wat slokken water en een energiebar. Ik ben super fit! Ik wandel richting mijn laptop, bekijk mijn e-mail in de hoop dat ik eens een reactie heb van een airline, helaas, maar ik had het ook niet verwacht. Ik zet een lekker muziekje aan, strijk mijn hemd zodat ik er weer goed bijloop, strepen en wing erop en snel onder de douche. 50 minuten later ben ik weer geschoren, zit mijn haar weer zoals het hoord en mijn broek nog steeds in de plooi. Ik wandel met mijn koffertjes naar buiten en ik schrik me een hoedje, 'mijn auto is weg!'. Ik vraag me af wat er gebeurd kan zijn, ik stond namelijk op mijn reserved space dus dat kon het niet zijn? Gejat dan? Nee ook niet, het is en blijft een afgesloten park waar ik woon. Ineens realiseer ik me dat de auto gewoon achter me staat, op een public space waar ik hem nooit zet maar dat leek gisteren wel handig.Wellicht ben ik toch niet zo wakker als ik dacht maar mijn auto is terecht dus ik maak me er niet druk over. 'Hing hing hing puf hung vroem' komt er uit mijn motor als ik de sleutel omdraai, hij lijkt moe te worden. Ik schuif het op de hitte af en begin langzaam naar het vliegveld te rijden. Onderweg word ik wakker gehouden door een vogel die besluit op mijn voorbumper te belanden..
Op het vliegveld aangekomen de kist preflighten terwijl hij ingeladen wordt, niets te zien. Motoren starten en de captain geeft een snelle briefing over de Cabin Alt warning die hij gisteren gehad had. Grote kans dat we die vandaag ook zouden krijgen. Inderdaad na 20 minuten op 15000 voet gaat de master warning aan. Oplossing: airco wat warmer zetten, zo gezegd zo gedaan en binnen 1 minuut is de cabin altitude dusdanig gedaald dat de warning uitgaat en we zonder zuurstof verder mogen. 30 minuten later sta ik weer in Fort Huachuca waar het monsoonseason duidelijk begonnen is. Cumulusjes beginnen te vormen waar een maand geleden slechts strakblauwe lucht te zien was. Na een dag rondhangen (Lees: juichen voor het NL elftal met de captain en wat buffalo wings) is het weer tijd om terug te vliegen. De Cumulusjes zijn ondertussen CB's geworden en hangen rond het veld, eentje besluit redelijk wat vocht naar beneden te laten kletteren.
De route voor ons lijkt clear van CB's, gaan met die banaan dus. Het is een uneventfull vluchtje en laat de autopilot uit, wolken gaan precies tot de 14000 voet dus kan genieten van wat IMC vliegen en wat minuutjes cloudsurfen. Rechts van ons zien we een enorme CB die ook goed te zien is op de weerradar, wat een immens ding.
Tijd voor de vlucht naar Los Angeles, de captain is pilot flying maar als er een ILS approach te schieten valt ipv een visual dan neem ik het over vanaf de descent. Klinkt als een prima plan. Tijdens de vlucht gepraat over vanalles en niets (vooral over niets) en ATC besluit ons ongeveer 120 mijl buiten Los Angeles naar 8000 voet te laten descenden en te rerouten omdat we anders een berg invliegen. Op de vraag: 'confirm 8000 ft?' krijg ik als antwoord: 'yes 8000 but if you wanna stay at 14000 longer that is fine as well'. Natuurlijk willen we dat. Normaal descenden we namelijk pas 50 nm later, wat het plan van ATC was hier is tot op de dag van vandaag een raadsel. Verderop horen we dat we een minuut of 20 moeten holden en we worden even een rondje gevectored voor de holding clearance. Tjdens de entry krijgen we het goede nieuws dat we in 1 keer door mogen, woohoo! We volgen een CRJ en gaan op de 2100 voet de wolken in en volgen een enorme reeks van stepdowns. Op 1600 voet krijgen we van ATC: Climb back to 2000 ft follow the localizer. Nice, eindelijk weer eens wat excitement. Ik klim lekker op het handje omhoog en volg wat radar vectors. Ze zijn zo aardig mij een paar minuten op 2000 ft te houden zodat ik weer lekker wat IMC kan vliegen, de captain zit raar te kijken naar de smile op mijn gezicht aangezien hij zit te balen omdat hij nu langer op zijn pizza in Los Angeles moet wachten. Kwartiertje later staan we op de grond en ik mag weer 02:07 in mijn logboek erbij tekenen. Ik besluit wakker te blijven, wat DLR testjes te doen en wat Duitse TV series te kijken.
De terugvlucht is nog op tijd maar de laders komen op het allerlaatste moment aanzetten, het zal ze ook wel eens iets boeien. Tijdens de cruise komen we weer IMC op 17.000 voet. Weerradartje aan, strobe lights uit en ik zit als een hond uit het raam te kijken of er ijs op de vleugel komt. Een kwartier later vliegen we weer uit IMC en is het een non-event maar wel leuk.
In de descent richting Phoenix vertelt de ATC dat we tegelijk met een Learjet 35 aankomen en hij nog niet weet wie 1 of 2 wordt. Wij zijn vastbesloten nummer 1 te worden en zetten het gas goed vooruit, 245 knopen richting Phoenix, dit schiet op! Helaas horen we 15 mijl van Phoenix dat hij besluit de Learjet voor te laten gaan, who cares het was leuk om zo hard op het handje richting Phoenix te gaan. Ik sluit de dag af met een van mijn zachtste landingen ooit. 27 uur nadat ik mijn bed verlaten had duik ik er weer in.
Damn, I love this job is de laatste gedachte die ik heb voordat ik naar dromenland vertrek...
Deze keer schrik ik eens niet vermoeid wakker van mijn wekker. Standaard ritueel, richting de keuken, wat slokken water en een energiebar. Ik ben super fit! Ik wandel richting mijn laptop, bekijk mijn e-mail in de hoop dat ik eens een reactie heb van een airline, helaas, maar ik had het ook niet verwacht. Ik zet een lekker muziekje aan, strijk mijn hemd zodat ik er weer goed bijloop, strepen en wing erop en snel onder de douche. 50 minuten later ben ik weer geschoren, zit mijn haar weer zoals het hoord en mijn broek nog steeds in de plooi. Ik wandel met mijn koffertjes naar buiten en ik schrik me een hoedje, 'mijn auto is weg!'. Ik vraag me af wat er gebeurd kan zijn, ik stond namelijk op mijn reserved space dus dat kon het niet zijn? Gejat dan? Nee ook niet, het is en blijft een afgesloten park waar ik woon. Ineens realiseer ik me dat de auto gewoon achter me staat, op een public space waar ik hem nooit zet maar dat leek gisteren wel handig.Wellicht ben ik toch niet zo wakker als ik dacht maar mijn auto is terecht dus ik maak me er niet druk over. 'Hing hing hing puf hung vroem' komt er uit mijn motor als ik de sleutel omdraai, hij lijkt moe te worden. Ik schuif het op de hitte af en begin langzaam naar het vliegveld te rijden. Onderweg word ik wakker gehouden door een vogel die besluit op mijn voorbumper te belanden..
Op het vliegveld aangekomen de kist preflighten terwijl hij ingeladen wordt, niets te zien. Motoren starten en de captain geeft een snelle briefing over de Cabin Alt warning die hij gisteren gehad had. Grote kans dat we die vandaag ook zouden krijgen. Inderdaad na 20 minuten op 15000 voet gaat de master warning aan. Oplossing: airco wat warmer zetten, zo gezegd zo gedaan en binnen 1 minuut is de cabin altitude dusdanig gedaald dat de warning uitgaat en we zonder zuurstof verder mogen. 30 minuten later sta ik weer in Fort Huachuca waar het monsoonseason duidelijk begonnen is. Cumulusjes beginnen te vormen waar een maand geleden slechts strakblauwe lucht te zien was. Na een dag rondhangen (Lees: juichen voor het NL elftal met de captain en wat buffalo wings) is het weer tijd om terug te vliegen. De Cumulusjes zijn ondertussen CB's geworden en hangen rond het veld, eentje besluit redelijk wat vocht naar beneden te laten kletteren.
De route voor ons lijkt clear van CB's, gaan met die banaan dus. Het is een uneventfull vluchtje en laat de autopilot uit, wolken gaan precies tot de 14000 voet dus kan genieten van wat IMC vliegen en wat minuutjes cloudsurfen. Rechts van ons zien we een enorme CB die ook goed te zien is op de weerradar, wat een immens ding.
Tijd voor de vlucht naar Los Angeles, de captain is pilot flying maar als er een ILS approach te schieten valt ipv een visual dan neem ik het over vanaf de descent. Klinkt als een prima plan. Tijdens de vlucht gepraat over vanalles en niets (vooral over niets) en ATC besluit ons ongeveer 120 mijl buiten Los Angeles naar 8000 voet te laten descenden en te rerouten omdat we anders een berg invliegen. Op de vraag: 'confirm 8000 ft?' krijg ik als antwoord: 'yes 8000 but if you wanna stay at 14000 longer that is fine as well'. Natuurlijk willen we dat. Normaal descenden we namelijk pas 50 nm later, wat het plan van ATC was hier is tot op de dag van vandaag een raadsel. Verderop horen we dat we een minuut of 20 moeten holden en we worden even een rondje gevectored voor de holding clearance. Tjdens de entry krijgen we het goede nieuws dat we in 1 keer door mogen, woohoo! We volgen een CRJ en gaan op de 2100 voet de wolken in en volgen een enorme reeks van stepdowns. Op 1600 voet krijgen we van ATC: Climb back to 2000 ft follow the localizer. Nice, eindelijk weer eens wat excitement. Ik klim lekker op het handje omhoog en volg wat radar vectors. Ze zijn zo aardig mij een paar minuten op 2000 ft te houden zodat ik weer lekker wat IMC kan vliegen, de captain zit raar te kijken naar de smile op mijn gezicht aangezien hij zit te balen omdat hij nu langer op zijn pizza in Los Angeles moet wachten. Kwartiertje later staan we op de grond en ik mag weer 02:07 in mijn logboek erbij tekenen. Ik besluit wakker te blijven, wat DLR testjes te doen en wat Duitse TV series te kijken.
De terugvlucht is nog op tijd maar de laders komen op het allerlaatste moment aanzetten, het zal ze ook wel eens iets boeien. Tijdens de cruise komen we weer IMC op 17.000 voet. Weerradartje aan, strobe lights uit en ik zit als een hond uit het raam te kijken of er ijs op de vleugel komt. Een kwartier later vliegen we weer uit IMC en is het een non-event maar wel leuk.
In de descent richting Phoenix vertelt de ATC dat we tegelijk met een Learjet 35 aankomen en hij nog niet weet wie 1 of 2 wordt. Wij zijn vastbesloten nummer 1 te worden en zetten het gas goed vooruit, 245 knopen richting Phoenix, dit schiet op! Helaas horen we 15 mijl van Phoenix dat hij besluit de Learjet voor te laten gaan, who cares het was leuk om zo hard op het handje richting Phoenix te gaan. Ik sluit de dag af met een van mijn zachtste landingen ooit. 27 uur nadat ik mijn bed verlaten had duik ik er weer in.
Damn, I love this job is de laatste gedachte die ik heb voordat ik naar dromenland vertrek...
Last edited:
G
Guest
Guest
A
a$x
Guest
Jij bent wel erg scherp richting mij de laatste tijd he
! In my defense: er staat nergens dat ik het hemd ook aandoe hehe :biertje: Wanneer kom jij eens met verhalen uit de zandbak of is het niet zo spannend haha?@ SMD,Partytrucker, V1Rotate, Runningrabbit & Immortal, bedankt! There is more to come.
Last edited:
partytrucker
New member
Nou ik heb ook weer van dit verhaal genoten,dus pass die verhalen maar dooor
Gr P.
Gr P.
G
Guest
Guest
Jij bent wel erg scherp richting mij de laatste tijd he
Ik zat samen met Luc aan een biertje in Londen toen we het lazen, maar mooi verhaal verder meer als geintje bedoelt
Op mijn blog staan de verhalen, ben afgelopen 10 dagen aardig druk geweest met 8 sectors haha, zal binnenkort weer een verhaal online gooien.. Nu 4 dagen vrij dan op en neer naar Kuweit en dan vakantie dus heb alle tijd om wat moois in elkaar te zetten.
Hoelang moet je eigenlijk nog daar?
A
a$x
Guest
Ik zat samen met Luc aan een biertje in Londen toen we het lazen, maar mooi verhaal verder meer als geintje bedoelt
Op mijn blog staan de verhalen, ben afgelopen 10 dagen aardig druk geweest met 8 sectors haha, zal binnenkort weer een verhaal online gooien.. Nu 4 dagen vrij dan op en neer naar Kuweit en dan vakantie dus heb alle tijd om wat moois in elkaar te zetten.
Zoiets vermoedde ik al toen ik je status op Myface zag
! Aan 'een biertje'? Daar geloof ik weinig van !Ik begreep dat je opmerking een geintje was haha. Ga je blog morgen eens doorlezen, op 2 vluchtjes na toch bijna niets te doen.. Tenzij ik deze week nog wat spannends meemaak dan is het bijna gedaan met de verhalen. Ik hoop dat er snel wat aankomt want niet veel zin te stoppen met jullie te vervelen met mijn verhalen..
A
a$x
Guest
Het is half 4 in de middag, over 1,5 uur mag ik weer terugvliegen naar Phoenix. Ik besluit even naar buiten te gaan, even lekker een 'frisse' neus halen bij 35 graden. Tot mijn grote verbazing is het overcast en regent het lekker. Het monsoon season begint nu toch wel serieus te worden. Heerlijk, gelukkig mag ik van deze captain meestal alle legs Pilot Flying zijn en die kans grijp ik dan ook meteen aan. Heerllijk om weer een beetje IMC te kunnen vliegen, het zal niet lang zijn want in Phoenix is het toch wel CAVOK en 45 graden..
Ik check de radar op het internet en zie dat er wat CB's in de buurt hangen, geen probleem want er hangt niets op onze route. Om 5 uur ga ik samen met de captain naar het vliegtuig waar we een pond of 3500 aan cargo in ons vliegtuig laten gooien. Op ongeveer 9000' (zo hoog dan weer wel, jammer maarja het veld ligt al op 4700') ga ik IMC en checken we continue de weerradar. Niets geels of roods te zijn, af en toe wat groens) en 5 minuten later ben ik weer uit de wolken, precies op de goede hoogte om wat te cloudsurfen. Bijna bij Tucson VOR krijgen we te horen dat we een minuut of 20 moeten holden voor ons IFR slot. We konden niet een eerder slot krijgen, want ATC in Fort Huachuca had besloten vanaf die dag Holiday Hours te gaan werken. Nice, even wat VOR hold's doen en ik graaf diep in mijn geheugen om terug te halen wat ik van mijn instructeur in Oxford geleerd heb, vooral een aantal grappen van hem komen gelijk terug, 'wat een geweldige tijd heb ik toch gehad daar' schiet er door mijn gedachten. Na 3 holds heb ik het er wel weer mee gehad en mogen we gelukkig door, nice!
40 mijl verder krijgen we te horen dat we een stuk verder weer 20 minuten moeten holden, en op company frequency horen we al onze vliegtuigen vertragingen melden aangezien ze allemaal in de hold zitten, het ligt dus niet meer aan ons slotje.. Op de weerradar zijn ondertussen verschillende rode plekken te zien en ATC meld ons dat er een nieuwe ATIS is. We vervelen ons toch in de hold dus pikken hem maar gelijk even op. Wind 22 knopen met gusts tot 28 is nog prima te doen, vervolgens komt erachter: low level wind shear reported, duststorm over the airport, Cumulonimbus over the airport. Dit kan nog wel eens interessant worden, alle grote kisten hangen ondertussen ook in de holds. Na 20 minuten in de hold horen we dat we nog 20 minuten moeten holden, helaas maar wel wat extra vliegtijd. We bekijken even hoe het met de fuel staat en bespreken een eventuele uitwijk al is die voorlopig nog niet van de orde. Een tijdje verder horen we dat we eindelijk doormogen. Het is wat bumpy en zit met mijn hoofd een aantal keren bijna door het plafond heen maar dat maakt het net leuk. 10 minuten later staan we aan de grond na een van mijn beste landingen.
In de auto ga ik de vlucht nog even na en geniet ik van de lichtshow die de CB (ondertussen een stukje verder) voor me geeft. Morgen weer een dag..
Ik check de radar op het internet en zie dat er wat CB's in de buurt hangen, geen probleem want er hangt niets op onze route. Om 5 uur ga ik samen met de captain naar het vliegtuig waar we een pond of 3500 aan cargo in ons vliegtuig laten gooien. Op ongeveer 9000' (zo hoog dan weer wel, jammer maarja het veld ligt al op 4700') ga ik IMC en checken we continue de weerradar. Niets geels of roods te zijn, af en toe wat groens) en 5 minuten later ben ik weer uit de wolken, precies op de goede hoogte om wat te cloudsurfen. Bijna bij Tucson VOR krijgen we te horen dat we een minuut of 20 moeten holden voor ons IFR slot. We konden niet een eerder slot krijgen, want ATC in Fort Huachuca had besloten vanaf die dag Holiday Hours te gaan werken. Nice, even wat VOR hold's doen en ik graaf diep in mijn geheugen om terug te halen wat ik van mijn instructeur in Oxford geleerd heb, vooral een aantal grappen van hem komen gelijk terug, 'wat een geweldige tijd heb ik toch gehad daar' schiet er door mijn gedachten. Na 3 holds heb ik het er wel weer mee gehad en mogen we gelukkig door, nice!
40 mijl verder krijgen we te horen dat we een stuk verder weer 20 minuten moeten holden, en op company frequency horen we al onze vliegtuigen vertragingen melden aangezien ze allemaal in de hold zitten, het ligt dus niet meer aan ons slotje.. Op de weerradar zijn ondertussen verschillende rode plekken te zien en ATC meld ons dat er een nieuwe ATIS is. We vervelen ons toch in de hold dus pikken hem maar gelijk even op. Wind 22 knopen met gusts tot 28 is nog prima te doen, vervolgens komt erachter: low level wind shear reported, duststorm over the airport, Cumulonimbus over the airport. Dit kan nog wel eens interessant worden, alle grote kisten hangen ondertussen ook in de holds. Na 20 minuten in de hold horen we dat we nog 20 minuten moeten holden, helaas maar wel wat extra vliegtijd. We bekijken even hoe het met de fuel staat en bespreken een eventuele uitwijk al is die voorlopig nog niet van de orde. Een tijdje verder horen we dat we eindelijk doormogen. Het is wat bumpy en zit met mijn hoofd een aantal keren bijna door het plafond heen maar dat maakt het net leuk. 10 minuten later staan we aan de grond na een van mijn beste landingen.
In de auto ga ik de vlucht nog even na en geniet ik van de lichtshow die de CB (ondertussen een stukje verder) voor me geeft. Morgen weer een dag..
Last edited:
A
a$x
Guest
Ik schrik wakker, niet van een wekker maar wel van een airconditioning die ineens aanspringt. 'HEB IK ME VERSLAPEN?' 'MOET IK AL AAN HET VLIEGEN ZIJN?' schiet er door me heen. Er is maar 1 manier om daar achter te komen, ik probeer mijn telefoon te pakken, geen succes. Ik heb op mijn armen geslapen en die slapen nu ook. Met mijn kin probeer ik beeld te krijgen op mijn iPhone maar dat lukt niet zo goed. Drastische maatregelen dus, ik trap mijn telefoon van mijn nachtkastje en ben als een gek met mijn tenen erop aan het tikken om beeld te krijgen, gelukt! Nee ik heb me niet verslapen, ik probeer nog even te slapen maar adrenaline gaat nog steeds door mijn lichaam. Een kwartier later besluit ik op te staan. Inderdaad, ik word nooit op een normale manier wakker.
Om 06:10 staan we aan het holdingpoint, ik voel de hersencellen in grote getalen afsterven aangezien we achter een CRJ staan die zijn uitlaatgassen direcht bij ons naar binnen blaast. 10 minuten later zijn we lekker in de klim en gaan we IMC. Tucson radar is zo aardig om ons 'any deviation' aan te bieden die we willen aangezien company traffic voor ons dat ook heeft gedaan. Ik stel voor dit ook te doen en de captain is het er (uiteraard) mee eens). 20 mijl kunnen we rechtdoor zonder rood of geel binnen te vliegen. Het begint ineens ietwat turbulent te worden en ik hoor de hagel op ons dakje kletteren. Ik kijk op de radar en ineens is het rood om ons heen. Waar komt dat vandaan?!?! Een halve minuut geleden was het nog allemaal groen! Zo snel als het kwam verdween het weer, en een half uurtje later komen we weer VMC. Wat een uitzicht zeg, tijdens de descent doen we weer onze portie cloudsurfen, 'die smile is de komende uren niet van mijn gezicht te vegen' denk ik nog. Om 08:00 besluit ik een vroege siesta te doen van 6 uur aangezien ik die nacht naar Los Angeles heen en weer ga.
Voor de terugvlucht check ik samen met de captain de radar en besluiten we een stuk om te vliegen vanwege onweer en filen we de reroute bij ATC. Onderweg horen we op onze company frequency verscheidene kisten uitwijken naar Phoenix Sky Harbor aangezien ze niet kunnen landen op hun bestemming vanwege grote CB's en alles wat daarbij hoort. Wij hebben geluk vandaag en hebben nergens last van, wellicht resulteerde dat in mijn allermooiste landing tot nu toe.
Gelijk na Take-Off moeten we weer een stukje naar rechts uitwijken vanwege slecht weer, het lijkt wel onze hoofdtaak te worden. Los Angeles approach laat ons maar weinig zakken wat ervoor zorgt dat we veel en veel te hoog zitten. Keihard werken om die ILS te intercepten en ik vertel de captain dat als we binnen een paar DME niet op de ILS zitten op onze snelheid ik een Go Around uitvoer om een unstable approach te voorkomen, gelukkig is ze het met mijn plan eens, uiteindelijk was het niet nodig want binnen no-time waren we stabiel op de ILS.
De terugvlucht ben ik pilot monitoring, enroute zien we links van ons de verlichtte lucht van Las Vegas. Wat zou ik graag daar nu naartoe vliegen en ik dagdroom wat (al is het midden in de nacht) over de approach langs de strip en vooral over hoe ik daar mijn dagstop zou inrichten.. Helaas ben ik snel terug bij de realiteit want we gaan naar Phoenix, welke ondertussen ook tevoorschijn komt aan de horizon. Hoe vaak ik dit ook zie, wat een prachtig gezicht is het toch. Zo snel als Phoenix tevoorschijn kwam zo snel is het ook verdwenen. Tenzij de stad verzonken is betekent het dat er wat wolken tussen zitten. We krijgen opdracht te dalen en we glijden langzaam door de wolken. Ineens dringt het echt tot me door, dit is mijn allerlaatste daling richting Sky Harbor met de Beechcraft. We vliegen over Goodyear Airport en ik zie het eerste vliegtuig al staan met de strobelights aan, het is een Warrior van Oxford Aviation. 2 jaar geleden stond ik daar ook zo vroeg mijn Warrior te preflighten en nam ik mezelf voor hier nog een keer terug te komen om te vliegen. Voor de allerlaatste keer kijk ik nog rechtsom naar Goodyear.
Eenmaal op de grond wandel ik terug richting de crewroom, ik stop even, draai me om en neem even een paar minuten tijd om het tot me door te laten dringen.
Dit was het dan echt. Wat een rotgevoel.
Om 06:10 staan we aan het holdingpoint, ik voel de hersencellen in grote getalen afsterven aangezien we achter een CRJ staan die zijn uitlaatgassen direcht bij ons naar binnen blaast. 10 minuten later zijn we lekker in de klim en gaan we IMC. Tucson radar is zo aardig om ons 'any deviation' aan te bieden die we willen aangezien company traffic voor ons dat ook heeft gedaan. Ik stel voor dit ook te doen en de captain is het er (uiteraard) mee eens). 20 mijl kunnen we rechtdoor zonder rood of geel binnen te vliegen. Het begint ineens ietwat turbulent te worden en ik hoor de hagel op ons dakje kletteren. Ik kijk op de radar en ineens is het rood om ons heen. Waar komt dat vandaan?!?! Een halve minuut geleden was het nog allemaal groen! Zo snel als het kwam verdween het weer, en een half uurtje later komen we weer VMC. Wat een uitzicht zeg, tijdens de descent doen we weer onze portie cloudsurfen, 'die smile is de komende uren niet van mijn gezicht te vegen' denk ik nog. Om 08:00 besluit ik een vroege siesta te doen van 6 uur aangezien ik die nacht naar Los Angeles heen en weer ga.
Voor de terugvlucht check ik samen met de captain de radar en besluiten we een stuk om te vliegen vanwege onweer en filen we de reroute bij ATC. Onderweg horen we op onze company frequency verscheidene kisten uitwijken naar Phoenix Sky Harbor aangezien ze niet kunnen landen op hun bestemming vanwege grote CB's en alles wat daarbij hoort. Wij hebben geluk vandaag en hebben nergens last van, wellicht resulteerde dat in mijn allermooiste landing tot nu toe.
Gelijk na Take-Off moeten we weer een stukje naar rechts uitwijken vanwege slecht weer, het lijkt wel onze hoofdtaak te worden. Los Angeles approach laat ons maar weinig zakken wat ervoor zorgt dat we veel en veel te hoog zitten. Keihard werken om die ILS te intercepten en ik vertel de captain dat als we binnen een paar DME niet op de ILS zitten op onze snelheid ik een Go Around uitvoer om een unstable approach te voorkomen, gelukkig is ze het met mijn plan eens, uiteindelijk was het niet nodig want binnen no-time waren we stabiel op de ILS.
De terugvlucht ben ik pilot monitoring, enroute zien we links van ons de verlichtte lucht van Las Vegas. Wat zou ik graag daar nu naartoe vliegen en ik dagdroom wat (al is het midden in de nacht) over de approach langs de strip en vooral over hoe ik daar mijn dagstop zou inrichten.. Helaas ben ik snel terug bij de realiteit want we gaan naar Phoenix, welke ondertussen ook tevoorschijn komt aan de horizon. Hoe vaak ik dit ook zie, wat een prachtig gezicht is het toch. Zo snel als Phoenix tevoorschijn kwam zo snel is het ook verdwenen. Tenzij de stad verzonken is betekent het dat er wat wolken tussen zitten. We krijgen opdracht te dalen en we glijden langzaam door de wolken. Ineens dringt het echt tot me door, dit is mijn allerlaatste daling richting Sky Harbor met de Beechcraft. We vliegen over Goodyear Airport en ik zie het eerste vliegtuig al staan met de strobelights aan, het is een Warrior van Oxford Aviation. 2 jaar geleden stond ik daar ook zo vroeg mijn Warrior te preflighten en nam ik mezelf voor hier nog een keer terug te komen om te vliegen. Voor de allerlaatste keer kijk ik nog rechtsom naar Goodyear.
Eenmaal op de grond wandel ik terug richting de crewroom, ik stop even, draai me om en neem even een paar minuten tijd om het tot me door te laten dringen.
Dit was het dan echt. Wat een rotgevoel.