Een raadplaat over waar wanneer hoezo waarom en wie

Zonder tips kon ik er geen chocola van maken :haha:

Ik zal eens nadenken over een nieuwe raadplaat. Heb daarbij wel wat meer tijd nodig om de zaak bij te houden gezien alles wat ik op dit moment om handen heb.
Als een ander voordat ik met een plaat afkom de vloer neemt: ook best.

TD, heel veel plezier in Afrika!
En Art, meesterlijk de verwarring die je bij raadplaat 1948 met je inzending 1952 hebt bezorgd.
 
Next.

211c2702101549603a.jpg


We zien hier een militaire begrafenis.
1. Van wie?
2. Wat is het verhaal?
3. Welk vliegtuigtype was hierbij betrokken?

Succes! :radar:
 
Gauw een tip ertegenaan!
Het betreffende squadron verloor 955 vliegers. De enige overlevende eert hen nog dagelijks. Hij vertelt: "Gemiddeld sneuvelde een oorlogsvlieger na zes tot acht weken. Ik overleefde bij het squadron veertien maanden! Wat kan ik zeggen. Ik heb enorm veel geluk gehad."

Wie het weet mag het zeggen :)
 
Last edited:
Dit wordt vandaag de enige tip, sorry! Misschien middernacht weer, anders morgen. Maar wellicht heeft een van jullie ‘m dan al geraden. :radar:

Tip 2: Het neergehaalde toestel was opgestegen vanaf Scampton in Lincolnshire.

Voor de 3de tip laat ik de man die ik al eerder citeerde nog maar even aan het woord, ff doorlezen dan kom je vanzelf weer iets op het spoor:

“Ik was vijf, zes jaar ouder dan de gemiddelde vlieger daar. De jongeren waren 20, 21. Voor sommigen was het een groot avontuur. Maar de oudere vliegers waren serieus. We waren professioneel getraind om de vijand te weerstaan.”
“De Duitsers hadden steden gebombardeerd, vele duizenden burgers waren omgekomen voor ik ook maar was begonnen met bombarderen. Ik wilde hun terugbetalen voor wat ze ons aandeden. Nee, het was voor mij geen avontuur. We vochten voor ons voortbestaan. Ik had een missie.”
Hij doet voor hoe een boordschutter erbij zat. De voeten naast elkaar, de knieën omhoog.
“Zo zat je, vijf uur, soms negen.”
Onbeweeglijk, het <?> wapen in de hand, in het stikdonker naar Keulen, Essen. Wilhelmshaven. In een moeilijk wendbaar toestel, dat voor Duitse nachtjagers die door radarstations naar hun doel werden geleid, een bijna weerloze prooi was.
“Iedereen kende wel een vorm van angst. Je had jongens van negentien die hun nagels opaten. Stoere jongens die hun angst verpakten in bravoure. Maar ik kan niet zeggen dat ik bang was. Ik had geen twijfels. Ik was getraind voor deze baan, deed mijn werk goed.Je dacht er niet over na. Je ging gewoon. Essen bombarderen. Keulen.”
“Veel mensen deden een gebedje of sloegen een kruis. Ik niet. Ik was wel kerkelijk. Ik gedraag me nog steeds naar christelijke principes, houd me aan de tien geboden. Maar ik kon niet bidden terwijl ik om me heen collega’s verloor. Je zou kunnen zeggen dat ik mijn geloof in de oorlog ben verloren. Ik kon er niet toe komen God vergeving te vragen voor het feit dat ik mensen ging doden. Zij brachten mijn landgenoten om het leven, vernietigden onze steden. Ik moest doen wat ik kon om dat te stoppen.”

De bronvermelding volgt zodra de raadplaat is opgelost.
NB: Het <?> voor het woord 'wapen' is door mij in de tekst aangebracht: als er een volgende tip nodig mocht zijn vul ik het vraagteken in.
 
Hoogtijd voor een update! :rt:

Tip 4: Het wapen dat ik bij tip 3 nog niet noemde is een Vickers
Tip 5: Twee plaatsen in NL die er in het verhaal toe doen: Berkhout en Wester-Koggenland

:radar:
 
We zien hier een militaire begrafenis.
1. Van wie?
2. Wat is het verhaal?
3. Welk vliegtuigtype was hierbij betrokken?

Succes! :radar:

1. Sergeant Stanley Mullenger en Sergeant 'Jack' Kehoe.
2. Het toestel met een bemanning van vier is in de avond van 8 november 1941 neergeschoten door een Duitse aanvalsjager. Het toestel is in de buurt van Berkhout neergestort. Gedurende de oorlog hebben de Duitsers al twee bemanningsleden begraven, echter lukte dat niet bij de bovengenoemde bemanningsleden. In 2004 is dit alsnog gelukt. Op 7 mei 2008 zijn ze met gepaste militaire eer begraven op de begraafplaats in Bergen. Dit is de begraafplaats waar de Duitsers de andere twee bemanningsleden al begroeven.
3. Hampden.
 
Je hebt het helemaal bij het rechte eind, Wepz, the Floor is yours. :yeehaa:
De Britse 96-jarige vlieger die ik citeerde is Eric Clarke en heb ik overgenomen uit het Noordhollands Dagblad dd. 27/03/10.
Zowel deze man als de verongelukte vliegers behoorden tot het RAF 49th Squadron.
De documentaire ‘Memories in Mud’ belicht het menselijk drama en de emoties die loskwamen bij de berging van de Hampden.

[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=v8oOX5Zy7Ls[/YOUTUBE]


http://www.memoriesinmud.com/content/2010/08/memories-in-mud-bestellen
 
Tip van vandaag:
Het betreft reddingsboten van de reddingstations Scheveningen, Katwijk en Noordwijk. (En ja, het is luchtvaart gerelateerd ;)).
 
Met een beetje gegoogle kwam ik op het volgende, is dit het? Het veld is in ieder geval overduidelijk valkenburg. En in dit verhaal doen ze ook die 3 reddingstations aan. :airforce:

" In de nacht van 22 op 23 .Januari 1965 ontsnapte de gemeente Katwijk aan een ramp. Net na 12.00 uur scheerde in de nachtelijke vrieskou een Neptune van het Marinevliegkamp Valken burg over de daken van het dorp, om een paar honderd meter uit de kust in zee neer te storten. Twee jeugdige vliegtuigmakers, vliegtuigmaker der 1e klasse F.J.P. Blok(21) en vliegtuigmaker radio- radarmonteur H.J. van Oostende (21), hadden die nacht kans gezien de wacht te misleiden met de mededeling dat zij een van de voor het Opsporings- en Reddingsdienst (O.S.R.D.) gereedstaande vliegtuigen startklaar moesten maken. Zij taxieden klokslag middernacht echter naar de startbaan, stegen op en, zoals gezegd, scheerden laag over het slapende Katwijk om iets verder in zee neer te storten.

Late wandelaars hadden in de nacht van vrijdag op zaterdag de Neprune 212 van Valkenburg over zien komen en met een daverende klap, het vliegtuig had voor circa 15 uur vliegen brandstof aan boord, in zee zien storten. Kort daarop zagen zij een knipperend lichtje snel in zuidelijke richting afdrijven.

De reddingstations in Scheveningen, Katwijk en Noordwijk werden direct gealarmeerd en kamen terstond in actie, Uit Scheveningen vertrok de motorreddingboot "Brandaris” terwijl vanuit Katwijk en Noordwijk respectievelijk de "Barend van Spreekens” en "Kurt Carlsen" in zee Staken. De reddingboten zochten de redelijk kalme zee met grote zoekslagen af. Met een noordwester wind kracht 4 was het ijzig koud.

Op de Boulevard van Katwijk richtten de door de klap opgeschrikte bestuurders van tientallen auto's hun koplampen richting zee, in de hoop in het vale licht iets te kunnen onderscheiden. Ook de verscheidene parachutefakkels, die van de reddingboten afgeschoten werden, verlichtte de zee om mogelijke drenkelingen op te speuren. Pas twee uur 's nachts werd door de "Barend van Spreekens" een leeg, half opgeblazen reddingvlot aangetroffen. Iets daarvoor werden enkele wrakstukken van een vliegtuig uit zee gehaald. Daarmee was vast komen te staan dat het daadwerkelijk om een marine-vliegtuig ging. In eerste instantie had name1ijk het marinevliegkamp Valkenburg laten weten, dat daar geen toestel vermist werd.

De zoekpoging van de "Barend van Spreekens" en "Kurt Carlsen" werd rond 5.00 uur gestaakt. De Brandaris bleef doorzoeken en werd met het dag worden geassisteerd door een marine-vliegtuig en een helikopter. Men ontdekte een olievlekje vlak voor de kust van katwijk, waar een boei werd uitgegooid. Door op die plek te dreggen kon men een "obstakel" lokaliseren. Deze gegevens werden doorgegeven aan "Hare majesteit Woerden': Dit duik- werkschip van de Marine was inmiddels ter plekke gearriveerd, Nader onderzoek toonde aan dat het hier inderdaad om het neergestorte vliegtuig ging. Ook werden er nu meer wrakstukken en een deel van het logboek van de Neptune 212 uit zee gevist.

Beide vliegtuigmakers bleken bij het neerstorten omgekomen te zijn. Enige dagen later werden de stoffelijke overschotten van de twee geborgen. De twee moeten tijdens de inslag uit de cockpit zijn geslingerd.

De bemanning van de "Barend van Spreekens" bestond uit schipper G. Messemaker, motordrijver A. Jonker en opstapper, L. Rovers, J. Hottenga en P. van Duijn. "
 
Met een beetje gegoogle kwam ik op het volgende, is dit het? Het veld is in ieder geval overduidelijk valkenburg. En in dit verhaal doen ze ook die 3 reddingstations aan. :airforce:"

Right on!

Het was voor mij ook even googlen. Ik hoor namelijk elk jaar wel een keer het verhaal voorbij komen, echter niet met de details uit dit bericht.

Anyway, the floor is yours!
 
Zit midden in m'n CBR examens, maar heb toch even de tijd gevonden om een raadplaat te zoeken.



Wie is de persoon op de foto en waarom staat zij bekend?

Tip: De kist is een Deperdussin en de foto is van omstreeks 1910.
 
De persoon op de foto is Beatrix Rijk. Ik ga ff een verhaaltje over haar typen waarmee ik je andere vraag hoop te beantwoorden. :radar:

Verhaaltje getypt:

Zowel van haar als van Lizzy Engelkens is het bekend dat zij in de beginjaren van de luchtvaart het vliegen beoefende. Ze is geboren op Soerabaja (24/06/1883) en kwam begin 20ste eeuw naar Den Haag. Ze was verzot op sport en reed, wars van de tijdgeest en mores van de hofstad, als een van de eersten op een motor en in een auto. Vliegen was dé sensatie van die dagen, en de op uitdaging beluste Bea toog naar Frankrijk, het Mekka van de ballon- en vliegsport. Eenmaal daar aangekomen ondervond zij dat het vliegen zelfs voor een gefortuneerde vrouw als zij een dure aangelegenheid was en dat niet iedereen aan vrouwen lesgaf. Maar ze bereikte haar doel en zei er het volgende over: ”Het was voor mij een geweldige sensatie, vliegen, zo helemaal alleen in zo’n klein dingetje met een 3-cilinder Anzani-motor van slechts 25 pk en met een benzinetank als het zwaard van Damocles boven je hoofd. Het werd gelijk gesteld aan zelfmoord. (…) Maar wanneer je jong bent en de hartstocht voor het vliegen je te pakken heeft, dan denk je daar niet aan. Dan ben je als een soldaat in de oorlog, die zijn vrienden om zich heen ziet vallen en denkt dat hem dat niet zal overkomen.” Behalve dat Beatrix uitdaging en sensatie zocht, wilde zij ook graag erkenning. En dus ging zij voor haar vliegbrevet: een gebrevetteerde aviatrice was zelfs in Frankrijk iets bijzonders. En ze slaagde. Drie jaar nadat ze vliegbrevet nr 625 ontving, maakte de oorlog een ruw eind aan de tijd van haar leven die zij als de meest mooie beschouwde. Ze moest terug naar NL: ”Zelfs mijn Libelule mocht ik niet meenemen en ik heb het ding ook nooit meer teruggezien.” In de eerste analen van de Nederlandse luchtvaart heeft ze vrijwel nergens een plaats weten te verwerven. Pas later kreeg ze enige bekendheid. In november 1930 stond bijvoorbeeld in de Nieuwe Courant:

Nu zoo terecht hulde wordt gebracht aan mejuffrouw B. Versluys, het eerste Nederlandsche meisje dat een nederlandsch vliegbrevet heeft gehaald, past het in de herinnering te brengen dat in den oertijd van de vliegsport ’n Hollandse vrouw gevlogen heeft. Haar naam is Beatrix de Rijk.

En enkele jaren later benadrukten het Algemeen Dagblad en het tijdschrift Luchtvaart opnieuw:

Zo nu en dan leest men hier of daar een ander bericht over onze eerste Nederlandsche vliegster, maar steevast heeft men de verkeerde bij het hoofd. Onze eerste Nederlandse aviatrice is mevrouw Beatrix de Rijk te ’s-Gravenhage. Zij haalde haar vliegbrevet No. 652 te reims op een Hanriot-Peugeot-toestel.
 
Last edited:
Dan jullie ook maar weer snel op raadplaatspeurtocht zetten :yeehaa:

rp221210.jpg


1. Wie wordt hier door wie gekust?
2. Waarom?
3. Wanneer?
4. Vliegtuig?
 
Back
Top