Ondanks de ’commando-actie’ van Hoekstra, blijkt dat Air France KLM slechter presteert dan in 2018.
Er worden ook salarisverhogingen uitgedeeld.
Hierdoor gaat de winst omlaag, terwijl de minister juist het tegenovergestelde wil.
Bovendien is de scheidslijn dun tussen activistisch óf betrokken zijn.
Hoekstra wil zich niet met de dagelijkse bedrijfsvoering bemoeien,
maar Air France KLM gaat door met beslissingen
die negatief uitpakken voor de Nederlandse divisie.
Elbers is tegen de afspraak in, onzichtbaar.
Exemplarisch is de rel in december 2019
met de KLM-Boeing die eerder uit de vaart moet worden gehaald
vanwege afspraken met Franse piloten.
Dit tart alle bedrijfseconomische wetten en de afspraken over de positie van KLM.
Het duurt nog één jaar en drie maanden
voordat Nederland hetzelfde stemrecht heeft als Frankrijk.
Door te blijven praten zonder overeenkomst,
kan zich de uitholling voltrekken die Nederland vreest.
De volgende test is de komende aandeelhoudersvergadering van Air France KLM in mei 2020.
Het bestuur lijkt op een parlement, met 19 leden.
Dat wil Nederland kleiner maken, met flink wat zetels voor zichzelf.
De vraag of Frankrijk de macht wil delen, is hem beantwoorden.