En daar verschillen wij dus van mening.
Nogmaals, ik vind, ook al zou verplicht met pensioen gaan op je 56ste illegaal zijn (daar zijn ze nog niet over uit), dat je niet naar de rechter moet om zo je gelijk te halen.
Heb je het recht? Ja. Moet je per se je rechten uitoefenen? Nee.
Stel iemand heeft een probleem met jou. Heb je liever dat diegene er met jou zelf uitkomt, of dat diegene rechtstreeks naar de rechter gaat? Persoonlijk kom ik eerst bij jou, ook al zou een eventuele compensatie lager uitvallen dan wanneer ik rechtstreeks naar de rechter zou gaan.
Stel er zijn van de 3000 vliegers 50 vliegers die langer willen vliegen. Die 50 vliegers wisten al 50 jaar lang dat 56 de einddatum is. Die 50 vliegers hebben door die einddatum 50 jaar lang geprofiteerd van de effecten daarvan op hun carrière (en dat zal grotendeels, zo niet geheel, positief zijn).
Nu merkt men echter, dat men toch niet, ondanks dat het bekend en afgesproken was, met 56 met pensioen wil. Die 50 gaan naar de rechter, rechter kijkt naar de wet en zegt, Nee mag niet ontslagen worden op je 56ste, je mag werken tot je 65ste (o.i.d.).
Resultaat een enorm effect op de carrière kansen van de 2950 andere vliegers (grootte van de effecten natuurlijk afhankelijk van de groep "doorvliegers") en in een klap een groot punt in onze CAO weggevaagd.
Is dat wettelijk/legaal? Ja.
Is dat eerlijk, collegiaal, moreel en volwassen? Nee (naar mijn mening).
Rechten heb je, maar moet je die ook altijd krijgen?
Mijn punt is en blijft dat je bij het aantreden akkoord bent gegaan met bepaalde afspraken met mij, mijn collega's, de werkgever en jezelf. Daar is niets illegaals aan. Wil je terugkomen op die afspraken, ga dan naar diegenen met wie je die afspraken hebt en niet meteen naar de rechter.
Naast het feit dat je 99% van je collega's negeert in hun mening, bypass je ook het grootste goed wat we hebben als werknemer, de collectiviteit, de vakbond, de groep.
