Ook ik heb jaren op de grond gewerkt. En ondertussen met een vliegschuld, wonend bij paps en mams. Het jaar voordat ik een baan in een airborn buis scoorde werkte ik als teamleider op het platform. Vroeg was vroeg, gelukkig was laat wel lekker, nachtdiensten waren slopend maar stond ook weer wat tegenover (weet alleen niet meer wat, meer pay of vrij geloof ik). Buiten werd ik of zeiknat van de regen of van het zweet, duwend en trekkend aan containers en pallets, ondertussen in de herrie van de APU's en vaak zelfs recht in de uitlaat daarvan (bij DC10 en 11, die precies gericht staat op de plek waar alle pallets staan, was in ieder geval altijd kurkdroog daar). Net zoals bij operations was het zelf je eten betalen, zelf je koffie regelen en betalen, bij operations was je al blij als je tijdens het tikken, bellen en porto beantwoorden nog tijd had om wat naar binnen te schrokken als iemand wat eten voor je had gehaald. Het hok waar ik als teamleider tussendoor in zat had een blauw zeiltje op de grond met gaten van waarschijnlijk 20 jaar oud en een beschimmelde muur met enkel een dart board. Ach, wat een verschil met het bemanningcentrum, met vliegende koeien en kippen, breedbeeld tv's aan de muur met als enig nut de verjaardag weergeven van wat ICA goden en een mooi, net opgepoetste bamboe vloer met schone, rode hangbankjes.
Nu zit ik in een buis in de lucht, krijg minimaal elk half uur weer gratis koffie, thee, sap, select class maaltijden, koekjes en soms zelfs een creatieve cappuccino aangeboden (als ik lief ben geweest). Vorige week op kosten van de baas aan de rosé op het terras de hele middag in het zonnetje van Aix en Provence. En over een paar jaar, als ik al die tripjes naar Monaco, die ski dagen in Trondheim en de Weihnachtsmarkt in Warschau zat ben, dan klik ik op een ander type en ga eens kijken of safari en snorkelen op kosten van de baas leuk is.
Ik weet dat er ook werkgevers zijn waar je dat soort "perks" niet hebt en een enkele waar je zelf voor je koffie moet betalen. En ook ik moet af en toe, helaas vaker dan ik zou willen, mijn wekker om 04:00 uur zetten. Maar in tegenstelling tot alle vroege ploegendiensten op de grond, kom ik nu meestal daarna naar beneden met de chocolade croissantjes, de stukjes gesneden meloen, het verse stokbrood, een vers sapje en pas gezette koffie en thee al klaar gezet. En daarna een verwarmd busje pal voor de deur die me pal voor de kist afzet (goed, soms een stukje door de terminal wandelen). Daarna even wat knopjes indrukken, wat papiertjes doorbladeren die iemand al voor me heeft geprint en geniet en een half uur later hang ik weer achterover naar de zonsopgang te kijken met een gratis bak thee en een gratis jodekoek in m'n absoluut niet met eelt bedekte handen. En het geld dat ik daarvoor krijg, ik voel me bijna schuldig. Die schuld merk ik echt niets meer van. En een leven zonder onregelmatigheid, zou ik echt doodvermoeid van raken.
Serieus, ik kan echt niets mooiers, leukers en beters bedenken. Die spiegel is belangrijk inderdaad.
!