berggeit
Active member
Na het examen heb ik een korte vliegpauze genomen. Niet alleen moest het spaarvarken even aan de beademing en kwam er een hoop slecht weer voorbij, ook had ik zo veel opzij gezet voor het examen en de voorbereiding daarvan dat ik thuis wat werk in te halen had 
Maar afgelopen maandagmorgen was het opeens mooi weer en ik had wat vrije uurtjes staan, dus spontaan een toestel gereserveerd, hop naar Lelystad, voorbereiden en gaan! Toch wel bijzonder. Ik stapte met tijdens de opleiding met meer zelfvertrouwen solo in de kist, dan nu voor het eerst zonder solobriefje.
Niemand die m'n voorbereiding controleert, niemand die kritische vragen stelt... dat gesprek moest ik met mezelf houden. In je eentje uit een hangar waar verder niemand is, de kist naar buiten duwen, controleren en wegwezen. Vertrouwen, maar bijna eenzaam.
Threats:
- Gereserveerde toestel is een Katana, waar ik sinds februari niet meer op gevlogen heb. LET OP DIE CARB HEAT! En de prop pitch natuurlijk.
- Environment NSC, maar hoger in de lucht wat donkere wolken. Dubbelcheck buien/bliksem radarbeelden dat daar geen nare verrassingen in zitten.
- Human factors: 2 maanden niet gevlogen, 8 maanden niet op de Katana, verder fit to fly. Checklists nauwkeurig volgen, meer dan normale marges houden.
Eenmaal in de lucht was dat gevoel eigenlijk meteen weg, voelde het weer vertrouwd. Ok, jemig, wat is die 80pk Rotax eigenlijk traag als je inmiddels gewend geraakt bent aan de dikke diesel in de Star (DA40). 95 knopen of 115 knopen scheelt op papier maar 20%, maar wat raakt een mens snel verwend! Over klimmen gaan we het maar helemaal niet hebben.
Later was het toch nog even spannend om het gas dicht te trekken (carb heat aan!!) voor wat glide oefeningen boven de NOP. De steep turns gingen dan wel weer mooi (dat waren wat opgaven die ik voor mezelf bedacht had).
Afgesloten met drie perfecte landingen (al zeg ik het zelf) dus dat is ook weer afgetikt voor de komende 90 dagen. Al ben ik nog niet toe aan het meenemen van passagiers. Eerst de routine nog wat verder opbouwen voordat ik potentiele "stoorzenders" mee ga nemen. Maar zo hoef ik daar even niet meer over na te denken.
Interessant wel, dat ik de Katana zomaar in 1x feilloos op de uitgekozen plek parkeer, elke keer weer. Blijkbaar is het echt een makkelijker te vliegen en landen toestel dan de DA40 diesel, met z'n single lever - en automatisch variabele prop. De Katana is "prop fine" gewoon heerlijk voorspelbaar. Dat ligt me eigenlijk veel beter. Zo leer je elke keer weer bij over vliegen - en over jezelf.
Maar afgelopen maandagmorgen was het opeens mooi weer en ik had wat vrije uurtjes staan, dus spontaan een toestel gereserveerd, hop naar Lelystad, voorbereiden en gaan! Toch wel bijzonder. Ik stapte met tijdens de opleiding met meer zelfvertrouwen solo in de kist, dan nu voor het eerst zonder solobriefje.
Niemand die m'n voorbereiding controleert, niemand die kritische vragen stelt... dat gesprek moest ik met mezelf houden. In je eentje uit een hangar waar verder niemand is, de kist naar buiten duwen, controleren en wegwezen. Vertrouwen, maar bijna eenzaam.
Threats:
- Gereserveerde toestel is een Katana, waar ik sinds februari niet meer op gevlogen heb. LET OP DIE CARB HEAT! En de prop pitch natuurlijk.
- Environment NSC, maar hoger in de lucht wat donkere wolken. Dubbelcheck buien/bliksem radarbeelden dat daar geen nare verrassingen in zitten.
- Human factors: 2 maanden niet gevlogen, 8 maanden niet op de Katana, verder fit to fly. Checklists nauwkeurig volgen, meer dan normale marges houden.
Eenmaal in de lucht was dat gevoel eigenlijk meteen weg, voelde het weer vertrouwd. Ok, jemig, wat is die 80pk Rotax eigenlijk traag als je inmiddels gewend geraakt bent aan de dikke diesel in de Star (DA40). 95 knopen of 115 knopen scheelt op papier maar 20%, maar wat raakt een mens snel verwend! Over klimmen gaan we het maar helemaal niet hebben.
Later was het toch nog even spannend om het gas dicht te trekken (carb heat aan!!) voor wat glide oefeningen boven de NOP. De steep turns gingen dan wel weer mooi (dat waren wat opgaven die ik voor mezelf bedacht had).
Afgesloten met drie perfecte landingen (al zeg ik het zelf) dus dat is ook weer afgetikt voor de komende 90 dagen. Al ben ik nog niet toe aan het meenemen van passagiers. Eerst de routine nog wat verder opbouwen voordat ik potentiele "stoorzenders" mee ga nemen. Maar zo hoef ik daar even niet meer over na te denken.
Interessant wel, dat ik de Katana zomaar in 1x feilloos op de uitgekozen plek parkeer, elke keer weer. Blijkbaar is het echt een makkelijker te vliegen en landen toestel dan de DA40 diesel, met z'n single lever - en automatisch variabele prop. De Katana is "prop fine" gewoon heerlijk voorspelbaar. Dat ligt me eigenlijk veel beter. Zo leer je elke keer weer bij over vliegen - en over jezelf.
