Zal Haydar het inmiddels ervaren als ontrouw aan zijn vriendin om hier op het forum te lezen? Of zal zij hebben meegelezen en het hem hebben verboden? Hoe het ook zij, dank aan Haydar voor het openen van dit topic want ik heb er het nodige leesplezier aan beleefd. Ben inmiddels op de bijdragen van een aantal forumleden zeer gesteld (Nee, nee, nee! Nee, we noemen geen namen!).
Vanmiddag was ik ff skeeleren in het recreatiepark Spaarnewoude. Ik bind daar graag de 2 x 5 wieltjes onder want het is daar rustig, het asfalt is goed, de natuur is mooi en… met een beetje geluk komen de vliegtuigen daar laag over. Laat ik het maar gewoon zeggen: als ik een Boeing 747 of een MD-11 zie… STOP ik!!! Zelfs als ik op dat ene stuk zit waar ik helemaal voluit kan en dus heel diep zit, kom ik rap omhoog om zo’n kist helemaal na te kunnen kijken. Ik vind het zulke fascinerende toestellen, keer op keer op keer dat ik ze zie. Okay, de sporadische keren dat ik een Lockheed TriStar of een Antonov 124 of 225 zie ga ik helemaal uit mijn dak (het zijn zulke zeldzame verschijningen), maar toch…. de 747 is wat mij betreft de Queen of the Skies. Als ik zo’n kist zie loskomen… die stijgt niet op, die verheft zich! Jammer dat de hedendaagse vliegtuigen steeds minder karakteristiek worden. Als ik op een spottersplaats ben vind ik het niet moeilijk om al die toestellen met onder iedere vleugel een motor van elkaar te onderscheiden, maar zodra ze zich op enige hoogte bevinden….
Ik kijk ervan op dat het voor sommige forumleden zo gevoelig ligt als een turboprop met een brommertje wordt aangeduid. De glorieuze DC-8 van weleer werd als rioolbuis betiteld, de 737 werd al snel na zijn introductie een augurkje genoemd (ik meen de A319/320/321 inmiddels ook <of zijn dat minikomkommers?>) en alle toestellen zijnde geen widebodies vallen al sinds jaar en dag onder de categorie muggen. Ook zijn er mensen die van het meervoud van Airbus Airbi hebben gemaakt! Moet toch kunnen? Ik heb zelfs wel eens iemand gesproken die de B747 qua vorm een heel vrouwelijk vliegtuig vond en de DC-10/MD-11 juist heel mannelijk. En wat te zeggen van al die associaties op afkortingen (zoals KLM : kan loopings maken; kom luitjes meevliegen; kapot landingsgestel mogelijk). Kom op, het is voor mensen die van de lucht leven (!!!) toch wel mogelijk om luchtig naar dit soort onschuldige zaken te kijken?
Voor ’t geval Haydar toch weer lekker aan ’t lezen is geslagen….
Als ik goede ogen had gehad én de wiskundeknobbel van mijn vader had geërfd, zou ik zéker voor een carrière in de verkeersvliegerij zijn gegaan. Het nóóit maar dan ook helemaal never nooit voor een partner hebben gelaten. Natuurlijk kan het op bepaalde momenten dramatisch zijn als je ver van huis bent, bijvoorbeeld als er iets ernstigs gebeurt met je lief (of kind). Maar hoe verstikkend kan het niet zijn om almaar in elkaars buurt te (moeten) zijn? Al is het alleen maar voor je beroepskeuze!!! Ik zou Haydar de woorden van Kahlil Gibran willen meegeven: “Staat tezamen, maar niet te dicht bijeen: want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf en de eik en de cypres groeien niet op in elkaars schaduw.” En nog een andere overdenking: in het gemis rijpt het verlangen.
Nu je toch aan het lezen bent, Haydar, nog iets anders. Een heel groot deel van je wakkere leven zal je bezig zijn met je beroep. Weet dat het beroep piloot tot een van de weinige behoort die heel veel flow geven (evenals chirurg en musicus). Reden: de combinatie van mogelijkheden tot creativiteit en/of voortschrijdende ontwikkeling; teamwork; maatschappelijke waardering.
Het beroep piloot staat erom bekend dat het (als ik het me goed herinner samen met tot de beroepen chirurg en musicus) tot de die de meeste flow geven