Flying the Tupolev

Bedankt voor alle leuke reacties! Moet hier toch wel ff een aanmerking op doen, want vaak als ik in Nederland ben, dan vinden mensen dit maar raar, stom, etc. Vaak zijn dit wel mensen die nul verstand hebben van luchtvaart, maar ik moet er altijd wel om lachen. Gelijk vragen wat zij doen en dan is het stil ;)

Q-nimbus. Leuk man, de Transsiberië-expres! Ik heb dat eigenlijk nooit gedaan in al die jaren dat ik hier nu woon! Irkoetsk is een leuke, maar koude, stad ;) Vladivostok is ook ontzettend mooi en is tevens het eindpunt van de trip.

En of ik als buitenlander last heb van het politieke klimaat. Toen ik hier in het begin kwam wel. Ik kwam hier in 1993. Aan de koude oorlog kwam in 1989 een eind, maar Rusland was toch wel communistisch. Er heerste veel racisme tegen gekleurde mensen die vanuit het Midden-Oosten kwamen. Toen ik ging studeren hier in 1994 was het zelfs zo dat studenten onderling niet met gekleurde mensen wilden samenwerken. Ik mocht dan wel Nederlander zijn, dus aan mijn uiterlijk lag het niet, maar vooral mijn achternaam deed het hem dat ik van niet-Russische afkomst kwam. Aangezien Nederland ten westen van het Ijzeren Gordijn lag tijdens de Koude Oorlog, was er na de Koude Oorlog altijd wel wat aanmerking erop. Ik heb er nauwelijks last van gehad gelukkig, maar het waren vooral gekleurde mensen en Amerikanen die het te verduren hadden.

Voor wat betreft het politieke klimaat op dit moment, daar heb ik absoluut geen last van. De inval van Rusland in Georgië was ''typisch'' Russisch, omdat ze de wereld vertelden dat het ons ging om mensen te beschermen in Zuid-Ossetië, maar eigenlijk ging het Rusland erom om de macht. Mijn vrouw is journalist en je merkt gelukkig wel dat journalisten vrijer zijn in het schrijven. Niet zoals in China dat als het iets negatiefs is, het meteen moet worden gerectificeerd of moet worden vernietigd. En dat Putin Prime Minister is, verbaast mij ook niets. Typisch geval van vriendjespolitiek noem ik het maar. Echter heb ik wel op Medvedev gestemd ;)

Thermal,

Er is meer dan de KLS he ;) Als ik geen piloot kon worden om medische redenen, dan wilde ik journalist worden. Tijdens de Koude Oorlorg speelde ik wel eens met gedachten om naar Rusland te gaan en daar gewoon hele verhalen over te schrijven en die te publiceren. Waarschijnlijk zat ik dan nu ook in Irak of Afghanistan als ik geen piloot was geworden. Met andere woorden, ik noem mijzelf altijd wel een avonturier. Ik mag me daarom ook wel gelukkig prijzen dat me dit gelukt is aangezien ik aan dit avontuur ben begonnen zonder in principe alle risico's voor mezelf op een rij te zetten.

Aangezien ik nu ongeveer 14 jaar in Rusland woon, mis je natuurlijk wel dingen uit Nederland. Ik kom uit Fryslân en ben opgegroeid op een boerderij met honden, katten, koeien, paarden, schapen, konijnen, kippen, noem maar op, om me heen. Ook de echte Friese gezelligheid mis je toch wel. Hier in Rusland heb je dat niet altijd. Russen zijn stug, maar ook gezellig hoor. Vodka vloeit hier over de toonbank, maar het is absoluut niet te vergelijken met de Friese / Nederlandse gezelligheid. Na jaren in veels te kleine, koude appartementjes te hebben geleefd, woon ik nu in een ontzettend mooi koophuis met veel groen om me heen. Of ik ooit terug zal gaan in Nederland zal ik met nee moeten beantwoorden. In de tijd dat ik ben gaan solliciteren bij Aeroflot was een van de vereisten dat je Russia citizenship moet hebben. Ik woonde er toen al lang genoeg om dit aan te vragen, maar in Nederland mag je geen dubbele nationaliteit hebben. Er bestond / bestaat geen verdrag tussen Rusland en Nederland, dus mijn Nederlanderschap heb ik op moeten geven. Als ik terug wil naar Nederland zal het geen probleem zijn, aangezien ik daar familie heb, maar ik moet er nu denk ik niet aan denken om naar Nederland terug te gaan. Ik vind het heerlijk hier en vermaak me iedere dag. We wonen in een vrijstaand huis, op het platteland en afgelopen zomer hebben we een ontzettend grote verbouwing achter de rug, maar nu hebben binnen een klein zwembad, aantal kamers opgeschroefd naar 7 (5 slaapkamers, 2 badkamers) en we hebben een ontzettend mooi uitzicht! De eerst jongen is inmiddels als 4, de tweede jongen is 2 en mijn vrouw is nu in verwachting van ons derde kind! Wat dat betreft denk ik niet dat ik me dit ooit had kunnen realiseren in Nederland ;)

Morgenavond zal ik een leuk verhaal plaatsen! Houdoe! ;)
 
Fozzie Bear,
Je moet eens uitleggen hoe het met de russiche bemaaning zit op zo'n Tupolev.
Er zijn 2 vliegers, een F/E (die aan het tafeltje zit met de throttles), dan zie ik op de tweede foto nog een stoel direct achter de console, ik neem aan dat jullie een navigator en een radio operator hebben.

Een van mijn instructors heeft op een IL76 gevlogen (als F/O) en zei dat dit apparaat 17 man bemanning heeft.
Vertrekken ging ongeveer zo: hij zit in zijn stoel en grijpt de microfoon om voor engine start te vragen. Tik op zijn schouder: radio man's job. Engineer start de motoren. Taxien, oeps dat moet door de radioman gevraagd worden. Beetje gas geven, nog een tik: engineers job. Captain stuurt, engineer bepaalt de snelheid. Take-off: engineer zet de thrust. Rotatie wordt door beide vliegers gedaan en na een tijdje gaat de autopilot of wat er voor door moet gaan aangezet. De navigator schreeuwt vanuit de neus waar ze nu heen moeten en de gegevens worden in een soort pin-ball machine gestopt en nadat er aan de handles getrokken is komen er nummertjes op een scherm dat op de een of andere manier in de auto pilot wordt gesleuteld. En zo gaan ze van A naar B

Dit heb ik dus van horen zeggen, vertel ons nu maar hoe het echt gaat.

ps. hoe zijn de russen aan die verschrikkelijke blauwe kleur gekomen die ze op het panel smeren?
 
Mooi verhaal Fozzie! Dat Russisch/Cyrillisch leren zou wel moeilijk zijn geweest, right?
 
Hallo allemaal,

Excuses voor de lange afwezigheid, maar mijn partner heeft een miskraam gehad en mijn vader is plotseling overleden. Het is moeilijk geweest, maar hoe hard het ook klinkt, het leven gaat gewoon door. Heb gelukkig wat weken vrij gekregen en in december wat gevlogen en nu begint het leven weer verder.

Ik zal van de week nog even wat peper in dit forum gooien.

Beste wensen trouwens nog.
 
Hallo Fozzie,

Wat een narigheid, veel sterkte! Hoop voor je dat 2009 je beter gezind is!

Groet,
PH-FLY
 
Fozzie Bear said:
Hallo allemaal,

Excuses voor de lange afwezigheid, maar mijn partner heeft een miskraam gehad en mijn vader is plotseling overleden. Het is moeilijk geweest, maar hoe hard het ook klinkt, het leven gaat gewoon door. Heb gelukkig wat weken vrij gekregen en in december wat gevlogen en nu begint het leven weer verder.

Ik zal van de week nog even wat peper in dit forum gooien.

Beste wensen trouwens nog.
Click to expand...


Hi Fozze Bear,

Geen verontschuldigingen benodigd, balen dat je dit moest overkomen.

Fijn dat je weer terug bent op het forum.

Ook voor jou en je gezin het allerbeste toegewenst voor 2009 en bedankt voor je PM. Als ik nog eens in Moskou ben geef ik wel een seintje (ik heb net weer 2 Russische klanten).

N24
 
Het is inderdaad een moeilijke periode geweest, zowel voor mijn vrouw als mijn andere twee kinderen (mijn vrouw was ruim 5 maanden zwanger). Je beseft je dan hoe belangrijk die Kerstdagen zijn en hoe belangrijk het is om met elkaar te zijn en blij te zijn dat je elkaar hebt.

Ik kom net terug van een lange dag (4 sectors :dozey:) doch een leuke dag en twee leuke bestemmingen, MXP en BUH (koud!!, hoewel het hier ook -20 graden is!! :stapelge:). Het is hier nu 00:45, dus geen tijd voor een leuk verhaal. Morgen moet ik pas laat in de middag werken voor een sector naar VIE met een layover. Morgenochtend zal ik op m'n praatstoel gaan zitten en heb m'n wekker er al voor gezet :grijns: (08:00 mijn tijd / 05:00 jullie tijd)

приветствует (Privetstvjoet), ofwel Greets ;)
 
Fozzie Bear,

Vreselijk wat je overkomen is! Een heleboel sterkte gewenst en laat 2009 een mooi jaar voor jou en je gezin worden!

Ik vind het absoluut een fantastisch verhaal, maar ook een voorrecht dat er een Nederlander op een Tupolev heeft gevlogen. Heel veel respect en bewondering heb ik daarvoor! De doorzettingsvermogen, de barre omstandigheden waarin jij hebt gewoond, maar toch heb jij daar telkens maar een positieve draai aan kunnen geven. Ik denk dat er een hoop mensen zijn die daar wat van kunnen leren en wat mij betreft ben je ook een voorbeeld en misschien zelfs een inspiratiebron voor wannabe's. Zet hem op.

Ik neem overigens aan dat je nu onderweg bent of al in VIE bent, dus het komende verhaal moet wel erg indrukwekkend zijn ;)

EDIT: Wat ik me trouwens afvroeg. Ik denk dat je misschien wel de enige Nederlander bent die ooit op een Tupolev heeft gevlogen! Zou een leuk stukje zijn voor in Piloot en Vliegtuig bijvoorbeeld!
 
Last edited:
Ik heb gister de hele ochtend zitten typen, maar het verhaal is nog niet af. Kom net terug uit VIE en nu lekker drie daagjes vrij en ben het verhaal nu aan het afronden. Keep you updated, folks!
 
Training op de Tu-134

Training op de Tu-134

*Ik zal nu het verhaal vertellen hoe ik bij Aeroflot-nord op de Tu134 ben terecht gekomen en hoe ik de training heb ervaart. Russische termen zal ik voor het gemak met het Latijnse alfabet schrijven ;) *

Op een koude winterdag van -25 graden wordt Fozzie Bear wakker in zijn auto, al vier dagen lang om het koude Arkhangelsk (Check hoe noordelijk gelegen) te verlaten voor zijn carrière bij Aeroflot-nord door eerst permanent residenceship aan te vragen. Het is te koud en te stormerig dat er vliegtuigen vliegen vanaf ARH naar SVO resp DME. Ik heb over een week een afspraak bij de Russische ambassade in Moskou en het is al drie keer verzet i.v.m vervoer, dus nu zit ik hier in mijn oude GAZ Jeep met een thermo-onderbroek, drie broeken, drie paar sokken, drie dikke truien en twee jassen en mijn typische Russische bontmuts onderweg naar de ambassade. Een afstand van ongeveer 1300 kilometer, maar met de sneeuw, de kou, de storm en de slechte wegen in het noorden, duurde het vier dagen voordat ik bij de ambassade kwam.

Na vier dagen kwam ik dus eindelijk aan op de ambassade. Vier dagen niet gedoucht en helemaal geen passende kleding. Vier uur voor ik er moest zijn, heb ik dan ook snel een hotel geboekt en kleding gekocht. Jahoor, ik was 20 minuten te laat op de ambassade . ''Vozvrot zawtra'' (Kom morgen maar terug). Aangezien het 1997 was en het dus nog steeds een communistisch zooitje was wat betreft de overheid, heb ik me teruggetrokken in het hotel, lekker gegeten, gedronken, krantje gepakt, naar bed gegaan en de ochtend erna ging ik weer naar de ambassade toe. ''Dajtje mnje vwasji boemagji'' (Geef me je papieren). "Litsjenjzija voditjeljej, podpisi rabotodatjeljej, pitsjenjzii potzjeta, zazora lotsitsij lassorta'' (Paspoort, politieverklaring, vliegbrevet, rijbewijs). ''Pridjenjo'' (Kom) en ik word naar een kamertje geleid. ''Potsjemjoe vy chotitje bytj postojannjiem roeskija rezisdentjom?'' (Waarom wil je permanent in Rusland blijven). Ik leg het hem uit en praat vol enthousiasme over het land. ''Mjie radostnjie iemetjie rezidenjtja kak vie v Rossiya'' (We zijn blij mensen als u hier in Rusland te hebben). Had het natuurlijk erg overdreven (;)). Ik word geleid naar de wachtkamer en er staan vier Russen erg bedreigend naar me te kijken met een geweer in hun hand. Het is een kale ruimte waar nog een jonge vrouw aan het wachten is. Ik krijg plotseling het beeld dat George Orwell in zijn boek heeft geschetst en glimlach vriendelijk naar de vier heren in legerpak. Had ik beter niet kunnen doen. ''Tsjto-njibiedj njepravljnjo?'' (Is er wat?!) wordt er tegen me geschreeuwd ''Njet'' (Nee) zeg ik. Na twee uur te zitten met niks te lezen en mijn tas in de andere ruimte, word ik naar dezelfde kamer geleid, dit keer door de jonge vrouw die naast me zat (wist niet eens dat zij van de ambassade was!). Kan het nog gekker, vraag ik mezelf af. Even lijkt het alsof ik weer op de basisschool zit, aangezien ik het Russisch alfabet moet zeggen en schrijven. Daarna komt er een dictee :)stapelge:) dat ik moet doen en ik moet wat vragen beantwoorden over Russische geschiedenis. Na dit gedaan te hebben, word ik weer naar het kamertje geleid. Dit keer om een vragenlijst in te vullen, dus ik heb gelukkig wat te doen. Na drie kwartier word ik weer naar het kamertje geroepen en moet ik dezelfde vragenlijst invullen om te controleren of ik dezelfde antwoorden aankruis. Na dit gedaan te hebben, word ik weer (begin zo langzamerhand echt 1984 beelden te zien) naar dat kamertje gebracht en na een half uur word ik opgehaald door de man van het eerste gesprek. ''Pozdravljenjija'' (Gefeliciteerd) en ik krijg alles weer terug, maar geen permanent residenceship kaart. Ik word nu naar een ander kamertje geleid om foto's te laten maken en ik kan mijn PR drie werkdagen later ophalen. Afijn, bijna 5 uur later stap ik de ambassade uit onderweg naar het hotel en heb ontzettende honger.

Ik bel meteen Aeroflot-nord op dat ik over drie dagen mijn PR heb. Ik krijg te horen dat ik over drie dagen weer moet bellen en dat ik dan ingedeeld ga worden voor de Tu-134 klas :yeehaa: .

Heb drie dagen lekker kunnen genieten van de kou in Moskou en de vierde dag ga ik weer naar de ambassade. Alles geef ik weer door en ik word weer in dat kale kamertje gezet met dit keer 6 Russen met geweren. Niet langer dan 10 minuten word ik door de jonge dame opgehaald en ik krijg mijn PR! :yeehaa: . Binnen 20 minuten sta ik weer buiten en ben nu permanent citizen en in 2002 heb ik uiteindelijk Russian Citizenship gekregen via een naturalisatieproces, dat me uiteindelijk naar Aeroflot leidde.

Zodra ik buiten sta en terug naar het hotel ga, bel ik weer naar de afdeling vliegdienst van Aeroflot-nord. Ik vertel ze dat ik PR status heb en ze weten nog niet op welke type ik kom. Ik kon rekenen op de de 737 classic als FO of de Tu-134 als F/E. De dag erna stap ik weer in mijn oude GAZ jeep richting Arkhangelsk waar ook het hoofdkwartier van Aeroflot-nord zich bevindt. In de auto word ik opgebeld door een lieve dame van Personeelszaken en ze vertelt me dat ik in Januari 1998 met de training voor de Tu-134 kan beginnen! Ik ben echt zo blij dat ik meteen familie en vrienden in Nederland opbel. Ik vertel ze het goede nieuws en even denkt mijn moeder dat ik het Russisch leger ga dienen. Ze zijn natuurlijk nog steeds heel trots op mij, maar ze hebben er absoluut geen verstand van. Tot Januari ben ik toen teruggegaan naar familie om Kerst te vieren en om het goede nieuws te vertellen. Het was een lange weg, maar ik had mijn eerste airline job in Rusland te pakken en daar was ik (en ben ik nog steeds) ontzettend blij mee. Het leuke is dat je zoveel te vertellen hebt als je teruggaat naar Nederland en (no offence) zelf met piloten die werken bij KLM of ergens anders heb je zoveel meer te vertellen. Wat ik vooral merk is dat er een heleboel piloten die ik ken, helemaal niet enthousiast over hun werk kunnen praten en dat is eigenlijk toch wel jammer.

In Januari begon dan eindelijk de training voor de Tu-134 in Arkhangelsk. Ik kan het me nog als dag van gisteren herinneren, machtig gewoon. 18 januari begon de groundschool en ik zat in een klas met 12 man waarvan 3 voor omscholing van F/E naar FO en 9 voor F/E. Ik heb helaas geen foto's van de training digitaal, maar ik zal eens kijken of ik ze in kan scannen en ze uploaden. In mijn beginpost heb ik al een link gezet naar de cockpit.

Terug naar Arkghanelsk in mijn GAZ jeep in de kou arriveerde ik drie dagen later. Ik was eindelijk weer thuis. Hier woonde ik namelijk toen ik nog de Antonov vloog voor journalisten vanaf ARH. Het was een klein huis en in de winter moest ik hout hakken en verbranden voor wat warmte. Het huis stond aan de rand van het bos en 's avonds had je vaak van die griezelige geluiden van uilen, maar er gingen ook wolven schuil in dat bos. In de tijd dat ik er woonde zijn er ruim 10 gevallen aangevallen, waarvan 2 er zijn overleden. 4 van de gevallen heb ik het zelf met mijn eigen ogen zelfs moeten zien!

Ik ben mijn eten aan het maken en gooi hout in de openhaard en steek het aan. Aangezien het niet geisoleerd is en het eten snel koud wordt, prik ik met een stokje mijn vlees eraan vast en hou het boven de openhaard. Slapen deed ik in een slaapzak naast de openhaard en van een bed had ik nooit gehoord. Telefoon was er niet, alleen een mobiele telefoon en iedere ochtend had ik problemen met die k*t GAZ auto (die ik trouwens nog steeds heb, alleen dan voor de sier en rijd er niet meer in). 's Ochtends altijd om 6 uur op om sneeuw te ruimen in de winter en daarna tientallen keren die GAZ jeep aan de praat te krijgen! Wasmachine had ik niet en in de winter droeg ik dus vier truien die niet gewassen zijn. Douchen deed ik twee keer in de week op een nachtstop en daar waste ik gelijk mijn kleren (had maar 6 truien, 6 broeken, 4 onderbroeken en twee jassen).

Afijn, toen ik aankwam, lag er een brief in de bevroren brievenbus dat ik 6 pakketjes heb liggen in het lokale postkantoor (60 kilomter verder!). Aangezien ik bij familie was, toen dat werd bezorgd, heeft Aeroflot-nord me de Operation Manuals over de post bezorgd met 3 uniformen erbij waarvan ik mijn kledingsmaten al maanden van tevoren had opgegeven. Er zitten vijf brieven bij. Bij een brief zit er nog een pakketje waar een vles Vodka in zit. In de brief staat er in het Russisch dat ik de fles Vodka met groundschool moet meenemen en niet mag opdrinken thuis (met wel drie uitroeptekens :grijns:). In de andere brief staan de risico's en gevaren die ik kan oplopen opgesomd en Fozzie Bear moet er erg om lachen. Een van de dingen die er in stond was iets van: ''Wij als maatschappij zijn er niet aansprakelijk voor als de piloot tijdens een walk-around wordt gegrepen door een wolf'' (wat veelal betrekking heeft op minder streng gecontroleerde regionale gebieden). De derde brief geeft uitleg over de training (5 weken groundschool + 10 simsessies + circuitflying op een militair veld in de buurt van het Kaukasus gebergte aan de grens van Georgië (goede locatie i.v.m het weer in Januari / Februari). De vierde brief is een takenpakket van mijn functie als flight engineer en de vijfde brief vertelt me duidelijkheid over salaris (130000 roebels per maand, dat is iets van 3000 euro bruto per maand en heel weinig belasting eraf). Er zit ook een check bij van 100000 roebels ter compensatie van de training en er zit een reservering in bij een hotel met als aanmerking dat ik mijn uniform aan moet hebben.

Fozzie kijkt even naar het uniform en trekt het aan. Ontzettend koud en ik trek alledrie de uniformen maar aan om er zo wat warmpjes bij te zitten. De Operation Manuals zijn ontzettend dik en ik blader er wat doorheen. Het ziet er ontzettend interessant uit en ter voorbereiding lees ik alvast wat door. Plotseling stopt er een taxi voor mijn deur en het enige wat ik hoor, is een man die schreeuwt dat ik moet komen. Ik doe de deur open en alweer moet ik sneeuwruimen :)dozey:). ''Ya prinyotsjoe was k gostinjietsje'' (Ik kom je naar het hotel brengen). O, denk ik bij mezelf. Ik pak mijn kleren, mijn koffer en mijn uniform (die ik al aanhad) en stap in de taxi. Ik vraag hem waar het hotel is en het is midden in de stad. We stoppen voor het hotel en ik weet niet meer waar ik ben beland. Zo'n groot hotel dat ik me even als een celeb voel. Ik stap naar binnen en er komen twee jongens om te vragen of ze iets mee kunnen nemen (had alleen een koffer mee) en ze brengen het nietsvermoedend naar mijn kamer. Ik meld me bij de receptie en vertel ze dat ik hier ben gedropt en ik waarschijnlijk hier moet verblijven. Ik geef ze m'n naam en ze giechelen naar me. Jij bent van Aeroflot-nord, vragen ze. Klopt, moet alleen nog training volgen. Maar die zin kan ik niet eens afmaken, want ik word geleid naar de bovenste verdieping van het hotel. De andere kandidaten zijn er al en ik kan mijn ogen werkelijk niet geloven. We verblijven in een van de duurste hotels met een ontzettend mooi uitzicht, een jaccuzi, een bad, een televisie en last but not least 12 mooie vrouwen die ons een massage gaan geven! De avond was zeer gezellig en had nooit zoveel luxe en mooie vrouwen (;)) in mijn hele leven in Rusland gezien!

De volgende dag hebben we een introductie bij Aeroflot-nord en 's ochtends vroeg staat de taxi al klaar en worden we vervoerd naar het training center van Aeroflot-nord. We worden daar opgewacht door twee bloedmooie receptionistes en we worden naar boven geleid waar hoofd Personeelszaken en onze instructeurs ons welkom heet. Iedereen heeft hun fles Vodka mee die we over de post kregen en als symbool heffen we onze fles en drinken we een grote slok Vodka en krijgen we vervolgens te horen dat we ons nu officieel pilot in training mogen noemen en de rest van de fles mogen we pas opdrinken als we de training hebben afgerond.

We worden nu geleid door het hele trainingcenter en we krijgen onze toegangspasjes. Allereerst begint onze introductie met een korte samenvatting over ons takenpakket. De klas bestaat immers uit 12 man waarvan 3 een omscholing volgen van F/E naar FO en 9 als direct entry F/E. Ik zal nu eens mijn functie als F/E beschrijven.

F/E staat voor flight engineer. Als F/E controleer, zet en verander je de engine power tijdens de takeoff, de climb, cruize, descend, approaches, go-arounds en wat voor andere situatie dan ook. Je bent ook degene die de pressurazation, fuel, air conditioning, hydraulic en eletrical systems in de gaten houdt (we werken hier dan ook nog met analoge cockpits). Ze zijn ook degene die altijd het haasje zijn om in de kou de walkaround te doen :)dozey:). Dan heb je nog de navigator die in de neus zit. Impressie hiervan: (dit heb ik de eerste drie maanden gedaan voordat ik werd geupgrade naar F/E en het is geen pretje!)

0972179.jpg


Om weer terug te komen op de training. Fozzie keert weer terug naar het hotel om in zijn Operation Manuals te studeren.

*What's next. Dat zal ik morgen afmaken, zodat het wat overzichtelijker wordt en niet een grote lap tekst...

Zal nog een heel klein verhaaltje als een edit maken.

Zoals ik al schreef werden we onderbracht in een hotel. Het was 1998 tijdens die training, maar piloten werden toen met veel stijl behandeld als je voor een airliner werkte (als regional of charter guy, telde je niet mee). Dit hield dus in dat we hele riante voorwaarden kregen (nog steeds ook hebben) en dat het ook een beroep was met status en mooie vrouwen om je heen. Vandaar dat we in zo'n hotel werden onderbracht en we een hele dure kamer hadden, maar ook nog massages kregen enzo. Mensen keken op naar piloten in uniform. Als je piloot was, betekende je iets en was je een stoer iemand die zelfverzekerd was. Nog steeds is dit het geval. Als ik kijk naar Aeroflot zijn de arbeidsvoorwaarden zeer riant. Als je na 8 jaar captain wordt, heb je een salaris van ongeveer 400.000 roebels per maand. Ofwel, bijna 10.000 euro per maand. Rusland is een van de landen waar je het minste aan belasting moet betalen en je zult dan ongeeveer 8.500 euro netto overhouden. Ziektekosten worden door werkgever betaald, noem maar op. Ik denk dat Rusland een van de weinige landen is, die dan ook nog echt een beeld van piloten heeft, zoals dat 30 of 40 jaar geleden in West-Europa was. Werkcondities zijn uiteraard wel toegenomen bij Aeroflot, maar zijn vergelijkbaar met elke andere grote maatschappij, zoals de KLM, denk ik.
 
Last edited:
Wat een schitterend verhaal weer, doen ze toch netjes die russen!;) (Btw. Nog heel veel sterkte toegewenst met je familie!!)
 
Een heel erg leuk verhaal FB. Rusland is een wisselvallige land, leuk maar koud, mooi maar ook lelijk. Wat ik me nou wel afvraag was hoe je bij je auto kwam als er buiten wolven waren?
 
Last edited:
Mooi verhaal weer Fozzie! Ik zou zeggen, write a book! Sommige punten uit je verhaal stond ik echt verbaasd van te kijken.
 
Safa, ik had een jachtgeweer in mijn huisje en elke avond met houthakken nam ik het mee of met elke ochtend om sneeuw te ruimen / auto te betreden. Die wolven waren vooral actief als de zon nog niet was opgekomen. Al met al heb ik een keer een wolf dood moeten schieten. Gelukkig dat het schieten op wolven in Rusland niet strafbaar is ;)
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top