De vulkaanaswolk op Koninginnedag
- off topic een column voor de liefhebber -
Behalve stands met tweedehands spul, muziek variërend van goedbedoeld vioolgekras tot – wat een voorbijganger noemde – ongeïnspireerde bagger op een gitaar, miegelt het in het Vondelpark van allerlei spelletjesmogelijkheden voor kinderen. Een daarvan met als opdracht drie pogingen te doen om een vliegtuig door een vulkaanaswolk te laten landen. De landingsbaan bestaat uit een in de lengte dubbel gevouwen vuilniszak. Links en rechts ervan witte stroken met getekende verlichting. Daarnaast surrogaat gras van groen papier. Daarvoor een oude gegolfde lampenkap - ja, dat moet het zijn geweest - als een vuurspuwende vulkaan beschilderd. De paar meters grond waarop het toneel zich afspeelt is bestoft met, tja, met wat? De surrogaatvulkaan is er ook mee bedolven. Naast het gebergte een meisje dat een fietspomp bedient. De slang verdwijnt onder de lampenkap. Voor vijftig eurocent mag een kind zijn of haar vliegerschap tonen. Met papieren vliegtuigjes. Altijd prijs, ongeacht het resultaat. Iedere keer als een kind gooit maakt het meisje een pompbeweging en begint de semivulkaan as te spuwen. Als de vulkaan bijgetankt moet worden blijkt het bloem te zijn. ‘Jij kan later piloot worden bij de KLM’, is het beroepsadvies na drie keer een geslaagde landing. Geslaagd of niet geslaagd, ieder kind dat met vliegtuigjes gooit krijgt een spekkie. Aan de opdracht om met de ogen dicht de op een bord geschreven naam van de veroorzaker van alle luchtvaart te spellen – Eyjafjalljökull – waagt niemand zich. Evenmin als aan het gratis verzoek wat verderop, speciaal voor dames, om zich de borsten te laten betasten ten behoeve van een gratis onderzoek of borstcorrectie wel of niet een must is. Nog enkele meters verder harkt een in lompen geklede vrouw met een kruk door allerlei achtergelaten onverkochte tweedehands bende. Een jongetje raapt op haar verzoek op wat van haar gading is en stopt het voor haar in een tas. Terwijl ik er met mijn gedachten nog bij stilsta lopen er drie meisjes op me af. Ik schat ze op een jaar of negen. Ze dragen zijden hoofddoeken in lichtblauw, wit en roze. Hun handen vol bloesem. Ineens loop ik onder een boog van dwarrelende bloemblaadjes. Een moment voel ik me koningin. Hoog boven me trekt een verkeersvliegtuig vier strepen. Een 747. Of een A340. Misschien zelfs wel een A380. Ongehinderd door wolken van as of bloem.
En.... dank je wel, Flyer, voor het compliment!
