Onmogelijk compromis?

D

Deadbeef

New member
Hallo,

Ben bijna klaar met mijn vliegopleiding RPL-MLA (maar voornemens direct door te gaan voor PPL). Overigens vlieg ik op Venlo (Traffic Port), momenteel op een Atec Faeta 321 (PH-4H7).

Dus nu al een beetje rond aan het kijken naar een eigen kist. Nu heb ik een paar keer een introductievlucht Aerobatics gehad (1 keer met een Robin 2160, en 1 keer met een T6 Texan, Kissimmee Airport Orlando, warbirdadventures.com) en ben meteen gegrepen door het aerobatics virus.

Om dan maar meteen een Extra 300 aan te schaffen lijkt me niet verstandig (los van mijn gebrek aan ervaring trekt bruin dat ook niet), en ik wil ook wel leuk en zonder al te hoge kosten een stuk overland kunnen. Bovendien hoeft het voor mij niet 5 meter boven de grond en op het scherpst van de snede, maar een keertje een loop of roll maken voor de fun moet toch wel kunnen.

Dus op zoek naar een 2-zits toestel waarmee je comfortabel overland kunt, niet al te duur qua vlieguren maar wel (lichte) aerobatics moet aankunnen. Uiteraard ben ik verstandig genoeg (ahem) :angel: om niet meteen het eerste uur na het halen van mijn brevet meteen een paar spins te gaan uitproberen (ik ga tzt wel een aerobatics training volgen).

Er blijkt maar bar weinig mogelijk te zijn in dat segment....:duh: Je komt al gauw uit op tweedehands toestellen (Robin 2160, Slingsby Firefly etc) maar die lopen allemaal op Avgas en lusten nogal een slok, ik zoek dus eigenlijk iets in het lichte segment, dat op gewoon mogas loopt en kan concurreren met het MLA / LSA segment voor overlandvluchten.

Wonderbaarlijk genoeg is er zat mooi sportief spul te koop maar haast niets is aerobatics capable. Het meeste zit in de Utility categorie.

Los van de experimental zelfbouw types bleef er eigenlijk maar 1 over: de Alpi Pioneer 330.
Dit is een versterkte versie (+9/-6G) van de Pioneer 300 met inverted fuel & oil en dergelijke. Ik heb 'm bewonderd op Aero Friedrichshafen dit voorjaar en zoals je mag verwachten van een Italiaanse kist ziet ie er (IMO) best strak uit. Wel met een Rotax 912 UL dus wellicht voor aerobatics een tikje underpowered?

Iemand ervaringen met deze kist? Andere suggesties?
 
Lijkt erop dat je alles van alles wilt en dan nog op een scherp budget bovendien.
Als je een tweezitter wilt voor overlandvliegen - waarbij ik aanneem dat je echt met twee wilt kunnen zitten, in een zekere mate van comfort, en ook nog enige bagage meenemen - dan ga je toch al niet veel vinden met Rotax-power, niet zolang je geen LSA kunt inschrijven met een MTOW van 550-600 kg. Een Europa zou wel kunnen, en er zijn LSA's die je als SEP kunt inschrijven, Dynamic WT9 werd hier onlangs vernoemd.

Acro daar dan nog eens bovenop wordt wel bijzonder lastig - acrokisten zijn sowieso al zeldzaam, vraag je misschien eens af waarom. Het staat me ook voor dat geen enkele Rotax geschikt is voor "sustained inverted flight" dus full acro ga je nooit vliegen met een Rotax. Zomin als met een doorsnee Lycosaur, trouwens.
 
Er is in Italie een groep kunstvliegers die met Technam P92 Shortwings vliegt. Ik kan zo snel even niet op de naam van de groep komen.

Mag het? Volgens mij is er een wettelijke restrictie die zegt dat je met MLA/LSA kisten "geen gekke dingen" mag doen. In ieder geval in Duitsland mag je geen bochten maken stijler dan 60 graden en ook je stijg en daalhoek zijn beperkt.

Ik denk, maar weet het niet zeker, dat de groep in Italie dus officieel met SEP versies van de Technam vliegt. (Het enige verschil is papier trouwens.) Ze vliegen volgens mij met de 100 pk versie van de Rotax 912 en daar hebben ze ruim voldoende aan.
 
csaba zei:
Lijkt erop dat je alles van alles wilt en dan nog op een scherp budget bovendien.
Klik om te vergroten...

Wie niet...:)

Maar wat mij betreft hoeft het geen MLA te zijn. Mijn idee was, er zijn genoeg prachtige moderne sportieve kisten, zowel MLA als LSA, die goede prestaties leveren. Bijvoorbeeld de TL-2000 sting, de Dynamic, en dergelijke.

Het enige wat je (volgens mij) technisch nodig hebt voor lichte aerobatics is een versterkt airframe (zodat je wat meer G-krachten aan kan) en eventueel een inverted oil/fuel system (nieteens absoluut vereist, die T6 waarin ik een rondje vloog begon te sputteren en olierookpluimen uit de uitlaat te hoesten rond 0 G, maar loops en rolls gingen prima). Verder moet de kist uiteraard veilig zijn voor dat soort zaken (spin recovery en dergelijke) maar volgens mij worden toestellen daar toch bij het ontwikkelen al op getest.


Ik heb ook overwogen om bv. een 2e hands Robin 2160 op de kop te tikken. Volledig aerobatics certified. Alleen ik ben nu de efficiency van MLA gewend, die verstookt mogas en nog zuinig ook. Avgas is zo ongeveer 2 keer zo duur en de Lycoming in die kist zuipt ook nog eens het dubbele. Plus onderhoud en overige kosten. Da's niet leuk meer als je een keer richting Zuid-Europa wilt ofzo.

Inderdaad, voor zover ik heb begrepen mag je met MLA geen gekke dingen doen. Dus waarom geen LSA inderdaad zoals je zegt van rond de 600kg MTOW. Of een kist op Experimental registratie.
Het type dat ik vond (Alpi) zit precies in die categorie: MTOW 560KG. Overige specs hier: http://alpiaviation.com/aa/index.php?option=com_content&view=article&id=1274&Itemid=651&lang=en

Nu moet ik net toevallig in Italie zijn volgende week, vlakbij Alpi, dus ik heb de leverancier benaderd, ik ben welkom voor een proefvlucht woensdagochtend. Hopelijk zit het weer mee want ik heb maar een ochtend de tijd. Ik laat tzt wel horen hoe het is bevallen :D
 
Voor milde aerobatics zou ik voor een Vans RV-6, RV-7 of RV-8 gaan. Je hebt ze ook met een neuswiel dan heten ze RV-6A, RV-7A en RV-8A. Het zijn zelfbouwvliegtuigen die in Nederland een speciaal BvL krijgen. Op www.barnstormers.com staan diverse fraaie exemplaren te koop.
 
FlushRivet: Da's ook een mooie kist idd.

Voor zover ik weet vaak met Lycoming AEIO-320 motor. Als die op Mogas loopt is het nog wel te doen...
 
Deadbeef zei:
Wie niet...:)

Maar wat mij betreft hoeft het geen MLA te zijn. Mijn idee was, er zijn genoeg prachtige moderne sportieve kisten, zowel MLA als LSA, die goede prestaties leveren. Bijvoorbeeld de TL-2000 sting, de Dynamic, en dergelijke.

Het enige wat je (volgens mij) technisch nodig hebt voor lichte aerobatics is een versterkt airframe (zodat je wat meer G-krachten aan kan) en eventueel een inverted oil/fuel system (nieteens absoluut vereist, die T6 waarin ik een rondje vloog begon te sputteren en olierookpluimen uit de uitlaat te hoesten rond 0 G, maar loops en rolls gingen prima). Verder moet de kist uiteraard veilig zijn voor dat soort zaken (spin recovery en dergelijke) maar volgens mij worden toestellen daar toch bij het ontwikkelen al op getest.


Ik heb ook overwogen om bv. een 2e hands Robin 2160 op de kop te tikken. Volledig aerobatics certified. Alleen ik ben nu de efficiency van MLA gewend, die verstookt mogas en nog zuinig ook. Avgas is zo ongeveer 2 keer zo duur en de Lycoming in die kist zuipt ook nog eens het dubbele. Plus onderhoud en overige kosten. Da's niet leuk meer als je een keer richting Zuid-Europa wilt ofzo.

Inderdaad, voor zover ik heb begrepen mag je met MLA geen gekke dingen doen. Dus waarom geen LSA inderdaad zoals je zegt van rond de 600kg MTOW. Of een kist op Experimental registratie.
Het type dat ik vond (Alpi) zit precies in die categorie: MTOW 560KG. Overige specs hier: http://alpiaviation.com/aa/index.php?option=com_content&view=article&id=1274&Itemid=651&lang=en

Nu moet ik net toevallig in Italie zijn volgende week, vlakbij Alpi, dus ik heb de leverancier benaderd, ik ben welkom voor een proefvlucht woensdagochtend. Hopelijk zit het weer mee want ik heb maar een ochtend de tijd. Ik laat tzt wel horen hoe het is bevallen :D
Klik om te vergroten...

Cessna 150 Aerobat. Lusten Mogas(ca. 18 liter/uur) en je kan ermee overland, maak je ook nog eens lekker veel uurtjes.
 
Kan je geen stichting oprichten daarvoor? Weet niet alle ins en outs daarvan, maar je kan mensen eventueel een deel laten meebetalen of gewoon de kist zelf kopen en 'verhuren'. Zijn zat lui in dit land die betaalbaar aerobatics willen vliegen en scheelt jou weer een stuk in de onderhoudskosten. Zou in dat geval de kist wel wat centraler in het land neerzetten.
 
Wepz zei:
Kan je geen stichting oprichten daarvoor? Weet niet alle ins en outs daarvan, maar je kan mensen eventueel een deel laten meebetalen of gewoon de kist zelf kopen en 'verhuren'. Zijn zat lui in dit land die betaalbaar aerobatics willen vliegen en scheelt jou weer een stuk in de onderhoudskosten. Zou in dat geval de kist wel wat centraler in het land neerzetten.
Klik om te vergroten...

Hmmm... andersom is wellicht wel wat.. Eigen kist om de hoek op EHVE voor overland (wil kunnen gaan wanneer ik zin heb en niet afhankelijk zijn van anderen, ook niet tig km hoeven te rijden eerst). Dan tzt misschien ergens participeren in een "echte" (whatever that means) aerobatics kist. Best of both worlds...

Overigens wordt het op Venlo steeds drukker, vliegschool zit vol en levert met regelmaat nieuwe gebrevetteerden af. Inmiddels mogen er ook gewoon SEP kisten komen (niet alleen meer MLA). Er zijn plannen om binnenkort ook een PPL praktijktraining te starten (naast RPL-MLA).

Wie weet zitten er daar wel mensen tussen met vergelijkbare ambities. Zal nog eens rondvragen tijdens de volgende borrel ofzo :biertje:

Zijn er mensen hier die aerobatics vliegen trouwens? Of dit willen gaan doen?
 
kmies zei:
Cessna 150 Aerobat. Lusten Mogas(ca. 18 liter/uur) en je kan ermee overland, maak je ook nog eens lekker veel uurtjes.
Klik om te vergroten...

Wat ik op internet lees qua reviews over de eigenschappen van de Aerobat is dat niet echt geweldig... Underpowered voor z'n gewicht en lastig om bepaalde manoevres uit te voeren. Vind het nou ook niet echt een schoonheid om te zien (het oog wil ook wat - om de lat nog maar wat hoger te leggen ;-)

Heb je er andere ervaringen mee?

Dan zou ik zelf nog eerder kijken naar een Piper "clipped" pub (of hoe heet zo'n ding ook al weer) met versterkte en gekortwiekte vleugels.
 
Deadbeef zei:
Wat ik op internet lees qua reviews over de eigenschappen van de Aerobat is dat niet echt geweldig... Underpowered voor z'n gewicht en lastig om bepaalde manoevres uit te voeren. Vind het nou ook niet echt een schoonheid om te zien (het oog wil ook wat - om de lat nog maar wat hoger te leggen ;-)

Heb je er andere ervaringen mee?

Dan zou ik zelf nog eerder kijken naar een Piper "clipped" pub (of hoe heet zo'n ding ook al weer) met versterkte en gekortwiekte vleugels.
Klik om te vergroten...

Ik heb totaal geen ervaring met aerobatic vliegen. Wel met de 150 zelf.
Ik zie ze zelf een beetje als een VW-kever(de originele) of een 2CV. Die lopen ook niet echt over wat betreft motorvermogen maar met een beetje geduld kom je er wel. Underpowered of niet, ik heb nog nooit een probleem gehad om met een 150 van een 500m grasbaantje weg te komen.
Het voordeel van een 150 is dat het een van de goedkoopste(lees: minst dure) gecertificeerde vliegtuigen is. Niet alleen in aanschaf maar ook in onderhoud.
Natuurlijk zijn er ook nadelen, mooi is anders maar dat zie je niet als je erin zit. Comfort houdt niet over en ze zijn behoorlijk krap.
Het beschikbare laadvermogen zorgt er voor dat je je eigen gewicht wat beter in de gaten gaat houden.


-Kees
 
Deadbeef zei:
Ehmmm.... Zoals de Yak-52 ???

Beetje te veel van het goede ;-)
Klik om te vergroten...

Yak-52 ja, tankt EURO-95. Wel grappig als je die kist bij de pomp ziet staan. Cruise fuel flow is rond de 15 gallons per uur met een snelheid van 125 kts op de klok. Tijdens de Aerobatics natuurlijk ietsjes meer. :yeehaa:
 
Woensdag bij Alpi Aviation langsgeweest in Pordenone, Italie, voor een proefvlucht.

Het was bij aankomst meteen duidelijk waar de naam Alpi vandaan komt. Als je in noordelijke richting opstijgt van het vliegveld "Comina" zie je de Alpen duidelijk al liggen. Pordenone heeft een grasbaan van zo'n 1200 meter, bovendien met twee parallelle banen.

Het gebouw zelf was niet voorzien van schreeuwerige reclame of andere aandachtstrekkers. De eerste keer was ik er zelfs al voorbij gereden toen ik zag waar de ingang was.

Eenmaal binnen werd ik begroet door Paolo Zadro (general manager ofzo, die mijn afspraak had geregeld), die meteen Rusalen Corrado ging halen. Rusalen is een van de eigenaren van het bedrijf en tevens vlieginstructeur, bovendien lead van het Alpi Aviation Demo team dat op vliegshows demonstraties verzorgt.

Het ging allemaal echt op z'n Italiaans. Rusalen deed nogal druk en gehaast en liet me meteen meelopen de werkplaats in. Ik had op z'n minst wel verwacht eerst effe kennis te maken en een kop koffie te drinken maar niets van dat al. In de werkplaats stond vanalles, een aantal vliegtuigen in aanbouw, een paar exemplaren van het type Pioneer 300, Rusalen's eigen aerobatics kist type Pioneer 330 (waar ik voor kwam), een Pioneer 400 (4-zitter) en een paar types 200 (simpelere versie van de 300). Alpi bouwt ook een ultralight helikopter maar die heb ik er niet gezien, ook het onbemande surveillance vliegtuig dat ze leveren aan diverse overheden heb ik er niet aangetroffen. Rusalen vertelde dat ze elders nog een andere assemblage hal hadden, ik neem aan dat daar deze types gebouwd worden.

RUsalen vroeg waarom ik specifiek voor de 330 kwam. Ik vertelde hem over mijn zoektocht naar de ideale combi van economisch reisvliegtuig dat ook wel wat aerobatics moest kunnen. Zijn antwoord was dat de standaard 300 goed genoeg was en dat hij me die eigenlijk wilde demonstreren. Volgens hem was de 300 solo geschikt voor aerobatics en de 330 ook voor hetzelfde met 2 passagiers. Bovendien heeft de 330 een meer achterliggend zwaartepunt (instabieler, maar ook wendbaarder), bredere ailerons (snellere roll rate) en dus kortere flaps (hogere landingssnelheid). Hij verkocht dat type alleen aan mensen met aantoonbare ervaring. Prima. Ik heb wel even proefgezeten in zijn 330 om te kijken of ik er in paste met mijn 1 meter 96. Was wel wat krap. De voetpedalen stonden te dichtbij maar dat kan ingesteld worden (alleen niet op zijn kist). De kap was ook wel aan de krappe kant. Maar goed.


Dan maar een kist uitzoeken om mee te gaan vliegen (niet de 330 dus maar een 300). Ging typisch op z'n Italiaans: chaotisch. De ene kist was in onderhoud, de volgende stond achteraan en konden ze niet bij, de volgende moest z'n collega nog mee weg enzovoorts. Uiteindelijk in de hangar naast de werkplaats hebben we een Pioneer 300 Hawk "gevonden" waar we wel even mee weg konden. Buiten gezet en inspectie. Ook dat ging chaotisch. Heen en weer gesleep met een kannetje voor brandstof drainen, hij had zenuwachtig rond de kist alles gechecked en verder goed bevonden. Ben zelf toen ie even weg was ook nog maar even gaan inspecteren. Ik kwam er achter dat een stripje aluminium wat blijkbaar was aangebracht voor aerodynamische correctie, normaal met drie schroeven vastzat, maar hier de middelste er zowat uit viel. Oeps :-)

Toen hij terugkwam dit toch even laten zien. Hij weer naar binnen en kwam terug met een schroevendraaier, heeft het stripje en nog wat andere schroeven aangedraaid en ik kon links plaatsnemen. Intussen vroeg ik me af waarom hij nieteens naar mijn logboek had gevraagd, maar hij geloofde me blijkbaar op mijn woord....

Eenmaal zittende bleek de sluiting van de riemen vast te zitten. Hij heeft nog een minuut of tien driftig zitten prutsen en kreeg het niet voor elkaar. Na mijn derde aanbod om het eens te proberen liet hij me mijn gang gaan en wonderbaar, even later deed de sluiting het weer en konden we vertrekken.

Al met al een beetje rommelige eerste indruk, maar dat zal wel normaal zijn bij die spaghettivreters ;-)

Starten en taxiing ging prima. Op het eind gaf hij de besturing over en liet me oplijnen en opstijgen. Piece of cake. Gear up. Flaps in. Motorvermogen iets terug. Laag blijven (800-900ft) want we zaten daar in een special rules zone (denk ik) en moesten onder het luchtruim van de naburige militaire basis blijven. Ik had inderdaad onderweg al 2 F-16's langs de bergkam zien scheren en even later was er ook een heli aan het oefenen (geen gevechtsheli maar zo'n type waar bij ons de politie mee vliegt... geen idee hoe die heet).

Paar rondjes boven het veld gedraaid en de ASI liep meteen al naar 250-260 km/h (wow! met een Rotax 100pk op - schat ik - 80% power !!) De kist voelde stevig en stabiel aan, licht en direct te besturen. Het beviel prima eigenlijk.

Na wat gebrabbel in het Italiaans waar ik geen hout van kon verstaan (blijkbaar met die militairen) kregen we toestemming door te stijgen en wat manoeuvres te oefenen. Rusalen nam het over en liet wat zien van het vlieggedrag.

Eerst met zo'n 200 km/h kijken hoe stabiel het toestel was. Even vol voeten en weer los. De kist kwam netjes in de oorspronkelijke stand. Hetzelfde voor uitslagen met hoogteroer en rolroeren. Nice...

Vervolgens een stall demo. Nu ben ik onze Faeta gewend en die is nogal nukkig met stalls, dus ik weet niet hoe andere toestellen zich gedragen. Maar Rusalen trok de neus minstens 50 a 60 graden op, ik denk iets van 50% power, liet de snelheid er uit lopen, en haalde ook nog demonstratief zijn voeten van de pedalen af en de knuppel met 2 vingers vast. De kist overtrok en herstelde zichzelf, hoogteverlies nog geen 100 voet. Zonder ingrijpen. Nu met flaps en gear down. Idem - de kist gaf geen krimp.

Tijd voor het echte werk. We deden een loop, een paar rolls, een cuban-8 en ondertussen kreeg ik uitleg over de kist. Toen viel het me op dat het landingsgestel nog niet ingetrokken was. Opmerking van Rusalen: ik vond 'm al zo sloom reageren.... (ik vond het zelf anders al best OK ;-)

Nog een loop, roll en cuban-8 gedaan zonder gear down. Ging inderdaad wat soepeler. Terug naar het veld. Toen reikte hij z'n arm naar links voor mijn neus langs en draaide het contact uit waardoor de motor afsloeg. Hij wilde me ook de glij-eigenschappen laten zien. Dus al zwevend terug geland op het veld...

Terug op zijn kantoor werd hij eindelijk wat relaxter en we hebben een tijdje gepraat over mijn vliegopleiding, regelgeving, diverse andere vliegtuigtypes en vliegtrips die hij met de lokale vliegclub regelmatig maakte.

Ook hebben we het gehad over aerobatics en ik vroeg hem waarom hij met mij aerobatics deed terwijl hij eerder zei dat dat alleen solo kon op de 300. Antwoord: zolang je maar binnen de G-limieten blijft (+4G) is het geen probleem. Onervaren piloten echter kunnen wel eens fouten maken waardoor de belasting te hoog wordt. Solo heb je dat probleem niet omdat je dan lichter bent en wat meer G-krachten aankunt. Fair enough :-)

We hebben nog even gebeld met de distributeur in Duitsland om kennis te maken en daar ga ik dus binnenkort een keer langs.

Al met al een goede ervaring en alhoewel ik weinig vergelijkingsmateriaal heb vond ik het toestel zeer goed en prettig vliegen.. En natuurlijk onder de indruk van wat je met de standaard 300 allemaal al kunt doen. Goed genoeg voor mij als beginner.

De Pioneer 300 staat nu dus hoog op mijn lijst. Nu eerst mijn brevet halen (hopelijk over een paar weken) en dan eens verder kijken...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan