Hebben jullie dat ook wel eens: je zit een heel verhaal te typen, drukt op "antwoord verwerken", moet je opeens opnieuw inloggen en voila: tekst weg.
@#$%^&*(
Here we go again:
Harriewillem,
hoewel ik het met je bewering eens ben wil ik er ook wel 1 deponeren:
"Een hoop jongens en meisjes danken hun geldproblemen aan de hand van deze mening / stelling".
Verder denk ik dat de vliegveiligheid en kwaliteit te lijden heeft onder de huidige omstandigheden.
Een straffe stelling op een openbaar forum? Waarschijnlijk wel, maar tante Truus mag best weten wat haar 48 euro retour naar Barcelona aanricht.
Waar gebeurd: Ik stond laatst om ongeveer 6:30AM op Schiphol op mijn trein te wachten en wordt daar aangesproken door Anita (Sjonnie stond er naast). Of ik de piloot was van Transavia hadjememaar? Ik zei van niet en vroeg waarom.
Vervolgens krijg ik een scheldkannonade gericht aan Transavia over mij heen over de schande die ze heeft moeten doorstaan.
Wat bleek? Haar vlucht uit Hurghada was door technische redenen vertraagd en ze was pas om 02:00AM op Schiphol aangekomen en Transavia weigerde haar financieel te compenseren om een taxi te nemen naar Enschede, zodat ze enkele uren op haar trein moest wachten.
Ik vroeg haar wat ze had betaald voor haar retour Hurghada en probeerde haar uit te leggen dat ze voor die prijs waarschijnlijk Enschede niet had gehaald in de taxi.
Ze begreep dat niet en legde uit dat het haar schuld toch niet was dat ze vertraging hadden.
Ik vroeg haar vriendelijk of ze dan liever met het technische probleem had willen vertrekken en dat begreep ze dan weer wel, maar herhaalde nogmaals dat de vertraging haar schuld niet was.
Ze vertelde mij dat 300 euro toch wel een hoop geld was en dat daar best iets tegenover mocht staan.
Nu kan ik niet in iemand z'n portemonnaie kijken, maar ik heb geduldig en vriendelijk (echt waar) proberen uit te leggen dat de winstmarge voor Transavia echt niet hoog kon zijn als je 150 euro!!! per persoon betaald om op en neer naar Egypte te worden gevlogen.
Mokkend over een klef broodje kaas en de turbulentie tijdens de vlucht werd de trein geboard. Ik ben maar een wagonnetje verder gaan zitten en had een beetje te doen met Sjonnie, die er al die tijd wat stilletjes had bij gestaan.
Ik beloofde mezelf dat behalve mijn strepen en stropdas, volgende keer mijn hele uniform, inclusief verfrommelde pet, diep in mijn koffer zou verdwijnen, want hoewel grappig zijn dit soort gesprekken niet aan mij besteed om 06:30AM na een 12 uur vlucht.
Verder hoop ik dat ik nog lang vracht mag vliegen, want "boxes don't bitch" (Anita was de uitzondering). (@Kliko: "Waar blijft mijn sticker"?)
Hoewel ik het dus eens ben met de stelling dat LCC's vliegen toegankelijk hebben gemaakt voor het grote publiek, denk ik dat dat publiek daardoor ook veranderd is en steeds meer verwacht voor steeds minder geld.
Ik denk dat bovenstaand voorbeeld NOG niet toonaangevend is voor de gemiddelde LCC passagier, maar het is zoals bij een voetbalwedstrijd: de meerderheid komt om een mooi potje voetbal te zien en een klein groepje komt om herrie te trappen. Die minderheid valt op en komt op televisie.
In mijn geval: die minderheid stapt op een willekeurige man op een perron af met een wit overhemd en een pet in z'n hand en begint te klagen of het een lieve lust is.
Ik hoop tegen beter weten in dat mijn post niet word gezien als die van een arrogante piloot die neerkijkt op zijn passagiers, want ik realiseer me maar al te goed dat diezelfde passagiers (of in mijn geval: mijn dozen) mijn boterham, huur, auto en vakantie betalen, maar ik zou wel eens willen dat het grote publiek zich wat meer ging realiseren dat het beroep van vlieger echt geen vetpot meer is en dat er vaak vele aderlatingen, financiele risico's, veel tijd en effort voor nodig zijn om een positie te verkrijgen om een beetje te kunnen leven.
Het telegraaf publiek ziet nog steeds de oom van de neef van de buurjongen, die net gepensioneerd Captain is bij de KLM.
Tante Annie/Truus/Anita kent niet veel jongens die na jaren zwoegen en 200.000 schuld (opleiding en typerating) net buiten de boot zijn gevallen en nog jaren mogen doorleven met die schuld (met of zonder gezin).
Eigen schuld? Tuurlijk, maar het zijn jongens en meisjes die ooit een droom hadden en die na durfden te streven. Hun aantal neemt helaas toe en het enige wat wij daar tegen kunnen doen (als een druppel op een gloeiende plaat) is die jongens en meisjes voor te lichten.
Dat dat vaak aan dovemansoren is gericht, mag de pret niet drukken.
Art is met pensioen en ligt met een kokosnoot en een laptop in een hangmat.
19 of 77 heeft op de 1 of andere manier ook genoeg tijd en geld om zich boos te maken en ik zit me ook regelmatig dood te vervelen in een duf hotel en typ dan een bericht gewoon 2 keer !@#$%^&*(.
Tenslotte zou ik heel graag tante Truus ook eens voorlichten over de consequenties van haar "dubbeltje op de eerste rij", maar ze neemt niet op.
Meneer Burlage, heeft u misschien haar mobiele nummer?