Na een kleine 2 uur in de sportschool en een flinke douche zit ik weer in mijn hotelkamer te bedenken wat ik nu weer is zal gaan doen. Het is de zoveelste layover en de stad,eilanden etc. hebben we ondertussen wel gezien.
Op facebook zie ik het artikel in de Volkskrant voorbij komen over de vliegopleiders,vliegschulden etc. Een voor mij toch interessant onderwerp gezien ook ik nog het overgrote deel van mijn lening open heb staan. Ook realiseer ik me hoeveel mazzel ik 1,5 jaar geleden wel niet gehad heb.
Het speelde al een tijdje in mijn hoofd maar bij deze zet ik het nu toch op “papier” om het met jullie te delen en degene die nog solliciteren een hart onder de riem te steken. Namen van personen zijn veranderd en spelling is niet mijn grootste pluspunt, maar ik doe mijn best.
Enjoy !
Het is 3 januari 2012 en Piet en ik rijden in onze mulag over het Bravo platform op Schiphol. We hebben net onze laatste taak gedaan en 20 minuten pauze. We stoppen op B95 om even naar de opstijgende kisten te kijken op baan 24. Achter ons komt een Estse CRJ900 binnen taxiën. “Ha daar heb ik een paar maanden geleden nog mijn CV naar gestuurd.” Zeg ik tegen Piet. “zeker niks gehoord” antwoord hij. “Nee”.. Nadat de passagiers zijn uitgestapt zien we de Captain naar buiten komen voor zijn walkaround. “zullen we anders gewoon vragen of ze nog wat gaan doen voor de zomer? Ik denk dat het hetzelfde verhaal gaat worden als de anderen, vast niks”. Na enig aandringen loopt mijn collega met me mee naar de Captain, we stellen ons voor en vragen het hem. Hij antwoord met een droge “come” en loopt de kist in (zie de trap op ). We lopen twijfelend achter hem aan terwijl hij de cabine in verdwijnt. Toen we twijfelend in de galley bleven staand zei de F/O dat we verder konden gaan en dat ze een instructeur aan boord hadden die mogelijk meer weet.
We stellen ons voor en vertellen het verhaal, hij is geinteresseerd en vraagt wat we vinden van de Saab340, CRJ en EMB. Mogelijk kon hij wel wat betekenen en of we hem kunnen mailen de volgende dag. Hij geeft zijn kaartje en we verlaten de kist. Dit was wel vaker gebeurd, maar nadat we zijn visitekaartje is goed bekeken stond daar “Director flight operations”. Hee misschien hebben we dit keer doe goede te pakken.
Na wat mailen met info over en weer krijgen we op dinsdag 3 weken later een telefoontje, “Hey PH-JAA, its Mike. Are you still interested in the position?, Yes offcourse. Oke, then are you able to come to Tallinn this Friday for the screening? You fly with us on Friday morning to Tallinn, I am the captain on that flight. After the flight I will await you in the terminal, we go to the office for the interview. You will stay in the hotel for the night and go to Tartu for the simulator (national academy). After that you will fly back to Amsterdam. We will cover the tickets and hotel”.
Zo gezegd zo gedaan, ik en 3 andere collega’s van schiphol vertrekken naar Tallinn. De screening was vrij basic. Initieel ging het om een Saab340 positie, eerste 6 maanden 50% salaris en daarna normaal. In principe wel oke voor ons gezien de jet nog een optie was.
Op de dinsdag erna kregen we het mailtje met de uitslag, AANGENOMEN. Piet op de EMB170. Collega 2 en ik op de CRJ en Collega 3 standby. ( hij zou een maand later met zijn TR CRJ beginnen) of we diezelfde zondag naar Tallinn konden komen om op maandag met de TR te beginnen.
Het is leuk om te vermelden dat toen we daar aankwamen, al door het hele bedrijf bekend stonden. We kregen als eerste de vraag bij de intro rondes; “are you those Dutch guys ?, the guys that just walked into the airplane. Asked for a job and got a Jet TR???”
Het contract was in principe tot eind van het jaar. De totale kosten die ik heb gemaakt ivm het 50% salaris is “slechts” een paar honderd euro als ik het goed zie. De “terms&conditions” waren erg goed en belastingvoordelen hielpen ook erg mee. Helaas werd ons contract niet verlengd door de financiele malaise in Europa (en het bedrijf, dat bijna kopje onder ging). Gelukkig staat het nog overeind en hebben wij allemaal een nieuwe baan.
Ik schrijf dit vanuit mijn hotelkamer in Manado, Indonesie. Waar ik nu vlieg voor de Nationale carrier op de CRJ1000. Mooi land, met zijn eigenaardigheden en goed opletten wat ze doen. Het salaris is zeer goed te noemen. We mogen niet klagen hier (hooguit zou ik wat meer vlieguren willen, maar dat is meer de motivatie om te vliegen). De maatschappij is niet “blacklisted” in Europa (sterker nog het is de NR5 van de wereld op dit moment).
Ik mag eerlijk toegeven dat ik het tot zover goed getroffen heb, en belachelijk veel geluk heb gehad. Ik raad degenen aan die in de positie zitten waar ik tot 1,5 jaar geleden in zat, onderscheid jezelf, niet op papier maar in de echte situaties. En vooral wees eerlijk. Durf een stap te nemen en niet alleen te mailen.
Ik hoop dat ik het redelijk op papier heb kunnen zetten, vragen,tips,trics en verbeteringen graag via PM.
Het is de luchtvaart…… Alles is mogelijk als je maar de stap durft te nemen. (of heel veel geluk hebt)
Succes allen!
PH-JAA
Op facebook zie ik het artikel in de Volkskrant voorbij komen over de vliegopleiders,vliegschulden etc. Een voor mij toch interessant onderwerp gezien ook ik nog het overgrote deel van mijn lening open heb staan. Ook realiseer ik me hoeveel mazzel ik 1,5 jaar geleden wel niet gehad heb.
Het speelde al een tijdje in mijn hoofd maar bij deze zet ik het nu toch op “papier” om het met jullie te delen en degene die nog solliciteren een hart onder de riem te steken. Namen van personen zijn veranderd en spelling is niet mijn grootste pluspunt, maar ik doe mijn best.
Enjoy !
Het is 3 januari 2012 en Piet en ik rijden in onze mulag over het Bravo platform op Schiphol. We hebben net onze laatste taak gedaan en 20 minuten pauze. We stoppen op B95 om even naar de opstijgende kisten te kijken op baan 24. Achter ons komt een Estse CRJ900 binnen taxiën. “Ha daar heb ik een paar maanden geleden nog mijn CV naar gestuurd.” Zeg ik tegen Piet. “zeker niks gehoord” antwoord hij. “Nee”.. Nadat de passagiers zijn uitgestapt zien we de Captain naar buiten komen voor zijn walkaround. “zullen we anders gewoon vragen of ze nog wat gaan doen voor de zomer? Ik denk dat het hetzelfde verhaal gaat worden als de anderen, vast niks”. Na enig aandringen loopt mijn collega met me mee naar de Captain, we stellen ons voor en vragen het hem. Hij antwoord met een droge “come” en loopt de kist in (zie de trap op ). We lopen twijfelend achter hem aan terwijl hij de cabine in verdwijnt. Toen we twijfelend in de galley bleven staand zei de F/O dat we verder konden gaan en dat ze een instructeur aan boord hadden die mogelijk meer weet.
We stellen ons voor en vertellen het verhaal, hij is geinteresseerd en vraagt wat we vinden van de Saab340, CRJ en EMB. Mogelijk kon hij wel wat betekenen en of we hem kunnen mailen de volgende dag. Hij geeft zijn kaartje en we verlaten de kist. Dit was wel vaker gebeurd, maar nadat we zijn visitekaartje is goed bekeken stond daar “Director flight operations”. Hee misschien hebben we dit keer doe goede te pakken.
Na wat mailen met info over en weer krijgen we op dinsdag 3 weken later een telefoontje, “Hey PH-JAA, its Mike. Are you still interested in the position?, Yes offcourse. Oke, then are you able to come to Tallinn this Friday for the screening? You fly with us on Friday morning to Tallinn, I am the captain on that flight. After the flight I will await you in the terminal, we go to the office for the interview. You will stay in the hotel for the night and go to Tartu for the simulator (national academy). After that you will fly back to Amsterdam. We will cover the tickets and hotel”.
Zo gezegd zo gedaan, ik en 3 andere collega’s van schiphol vertrekken naar Tallinn. De screening was vrij basic. Initieel ging het om een Saab340 positie, eerste 6 maanden 50% salaris en daarna normaal. In principe wel oke voor ons gezien de jet nog een optie was.
Op de dinsdag erna kregen we het mailtje met de uitslag, AANGENOMEN. Piet op de EMB170. Collega 2 en ik op de CRJ en Collega 3 standby. ( hij zou een maand later met zijn TR CRJ beginnen) of we diezelfde zondag naar Tallinn konden komen om op maandag met de TR te beginnen.
Het is leuk om te vermelden dat toen we daar aankwamen, al door het hele bedrijf bekend stonden. We kregen als eerste de vraag bij de intro rondes; “are you those Dutch guys ?, the guys that just walked into the airplane. Asked for a job and got a Jet TR???”
Het contract was in principe tot eind van het jaar. De totale kosten die ik heb gemaakt ivm het 50% salaris is “slechts” een paar honderd euro als ik het goed zie. De “terms&conditions” waren erg goed en belastingvoordelen hielpen ook erg mee. Helaas werd ons contract niet verlengd door de financiele malaise in Europa (en het bedrijf, dat bijna kopje onder ging). Gelukkig staat het nog overeind en hebben wij allemaal een nieuwe baan.
Ik schrijf dit vanuit mijn hotelkamer in Manado, Indonesie. Waar ik nu vlieg voor de Nationale carrier op de CRJ1000. Mooi land, met zijn eigenaardigheden en goed opletten wat ze doen. Het salaris is zeer goed te noemen. We mogen niet klagen hier (hooguit zou ik wat meer vlieguren willen, maar dat is meer de motivatie om te vliegen). De maatschappij is niet “blacklisted” in Europa (sterker nog het is de NR5 van de wereld op dit moment).
Ik mag eerlijk toegeven dat ik het tot zover goed getroffen heb, en belachelijk veel geluk heb gehad. Ik raad degenen aan die in de positie zitten waar ik tot 1,5 jaar geleden in zat, onderscheid jezelf, niet op papier maar in de echte situaties. En vooral wees eerlijk. Durf een stap te nemen en niet alleen te mailen.
Ik hoop dat ik het redelijk op papier heb kunnen zetten, vragen,tips,trics en verbeteringen graag via PM.
Het is de luchtvaart…… Alles is mogelijk als je maar de stap durft te nemen. (of heel veel geluk hebt)
Succes allen!
PH-JAA
. Bedoel. Als je Type Rated ben en je kunt onder veeeel betere condities werken, dan is de keus uiteraard snel gemaakt.
