Luchtvaartnieuws.nl:
Erik de Vlieger: Jongensdroom?
08-01-2005
Op mijn achttiende jaar was het mijn ultieme droom om een luchtvaartbedrijf te mogen runnen. Na de lastige perikelen was het dan zover. Midden december had ik een aardige vakantie gepland en aangezien werken niet mijn ergste nachtmerrie is, heb ik het thuis uitgelegd en ben aan het werk gegaan bij Exel. Die weken tot aan het nieuwe jaar kan ik het beste vergelijken met wat een soldaat mee heeft gemaakt tijdens een willekeurige veldslag tijdens de eerste wereldoorlog. Althans volgens de boeken die ik daar over heb gelezen. De granaten kwamen van alle kanten. Zelfs als er een lampje het niet deed concludeerde men dat het gas en licht niet was betaald. Karakterologisch prima want als mens heb ik een verschrikkelijk pak slag gekregen. Niet alleen ik maar ook de medewerkers.
Onder de dagelijkse angst werken dat als je de krant openslaat, er weer iets negatiefs staat over het bedrijf waar je werkt is vervelend, om het op zijn boterzachts te zeggen. Maar ik heb zelf een mediabedrijf dus nieuws is nieuws. Dus niet zeuren en doorgaan mensen! Ik sta achter hen. Alleen: niet kleren maar krantenkoppen maken de man. Althans, over de koppen word ik op straat aangesproken. Feit is wel dat we gewoon doorvliegen en redelijk performen. Ik zeg redelijk omdat ik meen dat het altijd beter kan.
Uitbreiden, mijn grootste hobby, is niet aan de orde of kan groei ook consolidatie betekenen? Zoals een journalist van de Volkskrant wel eens schreef: ik ben de droom van elke journalist omdat ik altijd antwoord geef en daarmee nooit de weg der diplomatie kies. Ook daarin heb ik actie moeten ondernemen. Een heuse woordvoerder voor het bedrijf die mij figuurlijk op de vingers tikt vanwege mijn emotionele directheid. En hij heeft gelijk. Dig Istha is de man die dit doet. Het bedrijf is hiermee gediend. Natuurlijk was het ook zo dat ik geen algemeen directeur kon blijven. Ten eerste is de ervaring (nog) niet groot genoeg en ten tweede heb ik ook andere zaken aan mijn hoofd. Daarom konden wij Bart Drechsel verwelkomen als interim directeur. Ondergetekende steunt hem en helpt daar waar nodig.
Natuurlijk is de afgelopen periode een nare tijd geweest. Daar maak ik geen geheim van. En in de groeitijden stond ik ook vooraan in de rij om het aan stad en land uit te leggen. Daarom kan ik nu best een ander geluid laten horen. ‘What comes up must go down’ toeteren legio adviseurs in mijn oortjes. Een en ander gestaafd met spannende complottheorieën. Ik ben niet geïnteresseerd zeg ik ze dan. Ik heb één ding aan mijn hoofd en dat is een zuivere voortgang van het bedrijf. Daar laat ik het bij. Of ben ik nu diplomatiek?
Erik de Vlieger
Grootaandeelhouder ExelAviationGroup
Erik de Vlieger: Jongensdroom?
08-01-2005
Op mijn achttiende jaar was het mijn ultieme droom om een luchtvaartbedrijf te mogen runnen. Na de lastige perikelen was het dan zover. Midden december had ik een aardige vakantie gepland en aangezien werken niet mijn ergste nachtmerrie is, heb ik het thuis uitgelegd en ben aan het werk gegaan bij Exel. Die weken tot aan het nieuwe jaar kan ik het beste vergelijken met wat een soldaat mee heeft gemaakt tijdens een willekeurige veldslag tijdens de eerste wereldoorlog. Althans volgens de boeken die ik daar over heb gelezen. De granaten kwamen van alle kanten. Zelfs als er een lampje het niet deed concludeerde men dat het gas en licht niet was betaald. Karakterologisch prima want als mens heb ik een verschrikkelijk pak slag gekregen. Niet alleen ik maar ook de medewerkers.
Onder de dagelijkse angst werken dat als je de krant openslaat, er weer iets negatiefs staat over het bedrijf waar je werkt is vervelend, om het op zijn boterzachts te zeggen. Maar ik heb zelf een mediabedrijf dus nieuws is nieuws. Dus niet zeuren en doorgaan mensen! Ik sta achter hen. Alleen: niet kleren maar krantenkoppen maken de man. Althans, over de koppen word ik op straat aangesproken. Feit is wel dat we gewoon doorvliegen en redelijk performen. Ik zeg redelijk omdat ik meen dat het altijd beter kan.
Uitbreiden, mijn grootste hobby, is niet aan de orde of kan groei ook consolidatie betekenen? Zoals een journalist van de Volkskrant wel eens schreef: ik ben de droom van elke journalist omdat ik altijd antwoord geef en daarmee nooit de weg der diplomatie kies. Ook daarin heb ik actie moeten ondernemen. Een heuse woordvoerder voor het bedrijf die mij figuurlijk op de vingers tikt vanwege mijn emotionele directheid. En hij heeft gelijk. Dig Istha is de man die dit doet. Het bedrijf is hiermee gediend. Natuurlijk was het ook zo dat ik geen algemeen directeur kon blijven. Ten eerste is de ervaring (nog) niet groot genoeg en ten tweede heb ik ook andere zaken aan mijn hoofd. Daarom konden wij Bart Drechsel verwelkomen als interim directeur. Ondergetekende steunt hem en helpt daar waar nodig.
Natuurlijk is de afgelopen periode een nare tijd geweest. Daar maak ik geen geheim van. En in de groeitijden stond ik ook vooraan in de rij om het aan stad en land uit te leggen. Daarom kan ik nu best een ander geluid laten horen. ‘What comes up must go down’ toeteren legio adviseurs in mijn oortjes. Een en ander gestaafd met spannende complottheorieën. Ik ben niet geïnteresseerd zeg ik ze dan. Ik heb één ding aan mijn hoofd en dat is een zuivere voortgang van het bedrijf. Daar laat ik het bij. Of ben ik nu diplomatiek?
Erik de Vlieger
Grootaandeelhouder ExelAviationGroup
Last edited:
