Verslag van trip naar Tannheim met vlag
Teksten: NazgulAir
Foto's: Chaseplane.nl
17 juli 2009
Zoals altijd is het weer de grote spelbreker. Een koufront trok een brede band met venijnig weer noordoostwaarts en het was maar de vraag of de staart op tijd onze bestemming zou zijn gepasseerd. "Doe maar rustig aan met het opstaan hoor, het heeft geen zin om voor twaalven die kant op te gaan." Hoe vaak moet je niet iemand teleurstellen die niet begrijpt hoe het met dit mooie lokale weer slecht kan zijn. Gelukkig waren mijn meevliegers dit weekend, Chaseplane en zijn vriendin, zelf piloot en begrepen die het wel.
We verzamelden ons in de vliegclub voor de eindplanning. Onze missie was een vlucht naar EDMT Tannheim en het jaarlijkse vierdaagse vliegfeest "Tannkosh". de VFR route biedt een leuke oefening in het maken van hoogte- en terreinkeuzes, de IFR route is een ramp van twee pagina's koerswijzigingen. Bij beide opties kreeg je last met het weer: VFR door de lage wolkenbasis in combinatie met terrein, IFR door het freezing level, de lastige route en de onvermijdelijke CB's op de route. Zelfs met een Stormscope zit het volgen van een dergelijke IFR route er niet in, de buien waren veel te talrijk met tops van boven FL300. Vergeet het maar, het werd dus VFR met ingeplande uitwijkvelden.
Zoals verwacht waren de buien op het eerste stuk goed te omzeilen, maar we vlogen naar het slechte weer toe en dat werd na een uurtje vliegen al merkbaar. Niks scattered, het was broken en dat beloofde niet veel goeds voor de rest van onze route. Net voorbij onze eerste alternate Koblenz, met nog 160 mijl te gaan, lichtte de Stormscope plotseling fel op. Helder groen als een Avada Kedavra vloek toonde hij een dodelijk gebied precies op onze route. We keerden om. Tijd voor een bakkie.
Voor wie nog nooit in Koblenz-Winningen (EDRK) is geweest: de harde baan (24/06) heeft een prachtige ligging aan de Moezel en is 1175m lang. Het pittoreske plaatsje Winningen ligt op loopafstand. Het Griekse restaurant op het veld serveert een grote keuze aan heerlijke gerechten voor een prijs waarvan je in Nederland nog geen aangekleed broodje krijgt. We deden ons tegoed en keerden terug naar de toren ernaast om de laatste weerberichten te keuren. Helaas waren de TAFs te optimistisch geweest, de buien in Tannheim waren nog steeds hevig, de route erheen ook geen lolletje, en de beslissing om te blijven was snel gemaakt. Op de als grap bedoelde vraag "Mogen we hier ons tentje opslaan?" antwoordde de havenmeester tot onze stomme verbazing "Ja" en hij wees ons een plekje in een hoek waar we ook het vliegtuig konden parkeren.
Met het restaurant dichtbij voor prettige voorzieningen zoals toiletten en een thermoskan heet water voor de ochtendkoffie, wat wil je nog meer? We hesen de Airwork vlag in top en genoten van de zonnige avond.