Ik zag in topic 1 dat een handje vol personen tegen het persoonlijke interview opzagen.
Voor mijn opleiding heb ik basis gespreksvoering gehad. Ik heb dit geleerd aan de hand van dit boek: Praktische gespreksvoering van Wim Donders. Het kost Eur. 24,50. Persoonlijk vond ik dit een goede handreiking om een gesprek soepel te laten verlopen.
Overigens is het ook zo dat psychologen ervoor zijn opgeleid om met elk individu een goed gesprek te kunnen voeren. Uit bepaalde zinnen of woordkeuze kunnen ze vrij veel van je persoonlijkheid afleiden.
Voorbeeldje (gesprek tussen persoon X en een psycholoog):
Ik heb toen een opdracht moeten uitvoeren. Ik werkte samen in een groep en de anderen in de groep maakten steeds fouten, vooral spelfouten... Ja en toen we de presentatie moesten houden... Nou ik had het super voorbereid maar de rest zoog alles uit hun duim. Er klopte niets van! Naja en dankzij hun had ik toen een onvoldoende!
Hieruit valt op te merken dat persoon X een narcistische persoonlijkheids trek heeft. De persoon is helemaal vol van zichzelf. Hij of zij kent ook de volgende eigenschappen: gebrek aan inlevingsvermogen, egoistisch, dominant en ambitieus.
Deze karaktertrek zou later in het gesprek bevestigd kunnen worden. De psycholoog schrijft dan ook het kenmerk narcistisch op met daarachter de motivatie (waarom?).
Het is heel erg belangrijk dat je lekker jezelf bent in een gesprek. Uit ervaring weet ik dat als je je anders voor doet dat ze dit zullen merken, hierop in gaan, erop doorvragen en uiteindelijk toch een beeld krijgen van de echte jij.
Een veel gemaakte fout bij een "attitude interview" (persoonlijk gesprek) is dat de kandidaat denkt dat de psycholoog al zijn oordeel klaar heeft liggen voordat het gesprek geeindigd is. Dit is onjuist. De psycholoog vormt zijn oordeel pas na het gesprek. De psycholoog let niet alleen op wat je zegt maar ook hoe je binnenkomt, hoe je jezelf presenteerd (kleding, houding, etc.), of je je voorstelt, hoe je zit, waar je naar kijkt, wat je gezichtsuitdrukkingen zijn, je toonhoogte (wisselend, monotoom, etc.), je stem volume, wat je zegt, hoe je op jezelf reflecteert, je woordkeuze, je zinsopbouw, je reactie, je reactietijd, en nog heel wat meer dingen.
Als je naar al deze dingen kijkt dan zie je dat wat je zegt maar een klein deel is van het geheel. Zou je liegen dan verraad je lichaamstaal je (je gaat je anders gedragen, ineens ga je aan je neus zitten, je gaat je voeten bewegen, etc.).
Uiteraard is het wel mogelijk om met een leugen er doorheen te komen. Maar wat heeft dat voor nut? Je zal dan later heel erg in de problemen kunnen komen.
Als ik daar zit... dan ben ik gewoon eerlijk en mezelf. Kom ik er niet doorheen, dan kan het zijn dat het beroep niet iets voor mij is. De test is tenslotte ook erg van belang voor jezelf.
, alleen discussies/vragen etc. omtrent PO2.
