Het was niet echt een commute maar wel mijn travel naar huis na een lange duty.
Ik vloog een duty in Senegal met de F50 en dat houdt in dat we daar binnenlandse vluchten voor Air Senegal deden. Erg gaaf maar af en toe ook erg matig geregeld allemaal.
Die laatste dag was heerlijk gepland. Eerst even 2 op-en-neer-vluchtjes doen vanuit Dakar en dan had ik nog zeker een uuf of 4 om mijn travel naar huis te halen.
Op mijn vraag of dat wel ging passen en of ik mijn reis naar huis wel kon halen kwam er een heel verbaasde reactie van de travel-kantoor-tante van onze office. Natuurlijk kon dat... moesten we zelf maar zorgen dat we ff door vlogen en geen vertrating opliepen.
Ik kreeg toch een voorgevoel dus met volgepakte koffer gingen we met de crewbus naar het vliegveld. Daar ging ik inchecken en bleek dat er iets niet klopte met het ticket. Na een hele tijd was het toch nog gelukt om mij te boeken maar was er eigenlijk nog te weinig tijd om mijn baggage in te checken. Mijn eigen vlucht zou immers over 10 minuten al moeten hangen.
Snel met koffer en flightcase door de security rennen, over het apron snel naar onze eigen kist (rennende blanke met haast en vol met koffers vinden veel lokalen erg grappig daar) en vliegen maar.
Na 2 vluchtjes naar een paar shit-holes als Tambacounda en CapSkirring (die verhalen komen later misschien een keertje in 'Verhalen uit de Cockpit') hadden we uiteraard de onvermijdelijke vertraging en zou het nog wel eens kritiek kunnen worden om mijn terug vlucht te halen. Volgas terug gevlogen naar Dakar, straight-in de baan op gevlogen en wat schetst mijn verbazing als ik zie dat daar mijn Air France B777 'flight home' al staat te boarden! :eek!:
Snel alle pax dr uit, cockpit opruimen en daar gaatie weer, koffer uit het baggageruim opvissen en rennen maar! Dwars over het apron op de 777-trap af en zonder al te veel moeite (ow wat zijn die strepen waardevol in dat soort landen!) kon mijn koffer nog ergens in worden gepropt.
Even navragen leerde het al; de vlucht was idd een beetje vervroegd.
De kist was alleen wel helemaal volgepropt dus een upgrade naar 1st class was niet meer mogelijk... dan maar op de laatst overgebleven middelste stoel zakken tussen een paar Senegalezen die allebij breder zijn dan hun eigen stoel en een even aanwezige lichaamsgeur hebben.
Dit gaat een heeeel lange reis worden besefte ik. Maar ja, je moet wat over hebben voor je reis naar huis!
Shit... mn jasje laten hangen in de kist... nou ja die neemt mn captain wel weer een keer mee naar huis.
Uuuuren later eindelijk in Brussels aangekomen en daar snel proberen over te stappen op een KLC vlucht naar AMS...
Zelfs dit lukte en binnen een paar uur stond ik dan echt op Amsterdam.
Het was gelukt! thuis!
Die feestvreugde bleek van korte duur toen ik er achter kwam dat mijn koffer niet was aangekomen en dat er een foutief label aan was gehangen zodat mijn koffer ook niet meer traceerbaar was.
"Bent u Meneer Youhirinu uit Nagasaki? Nee? O... in dat geval zijn we uw koffer kwijt"
Auw!
zonder koffer + jasje dan maar naar de trein...
'dingdong... alle treinen naar huis zijn vertraagd met onbekende tijd'
assed:
... so much for home sweet home!
Moraal van het verhaal: de NS is klote