Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Jo guys -
Laat ik dit topic eens omhoog schoppen. Denk dat er wel wat lering voor toekomstige vliegers in kan zitten :nicethread: .
Ik kan me best wel goed vinden in het verhaal dat Flying Dutchman vertelt. Ik heb bijna dezelfde weg doorlopen, haha !
Na m'n vwo, toen ik 18 was, ben ik afgewezen tijdens PO2. De redenen daargelaten ben ik toen verder gaan kijken dan dit kippenhok, dat Nederland heet. Ben toen maar twee maanden gaan reizen door Canada en de US. En jahoor! Op het moment dat je het niet verwacht, loopt er toch een mooie dame op me af en ik was meteen verkocht! Het was aan het einde van mijn reis en de derde maand heb ik dan ook met haar doorgebracht :kiss:.
Visawaiver verliep na 90 dagen, dus moest ik weer weg.
Thuis aangekomen, maar voorzichtig balletje omhoog geworpen door te vertellen dat ik een vriendin heb in Amerika en ik graag mijn flight training daar ook wil doen. In een familie waar velen, inclusief mijn twee zussen :kiss:, rechten of iets in economie hebben gestudeerd, wist ik al wat m'n pa zou zeggen. ,,Ga toch eens wat fatsoenlijks studeren!!'' (ik kan er nu wel om lachen :grijns
Najah na veel gedoe toch lening kunnen regelen met mijn ouders die voor borg tekenden. Ik was 19 toen ik er heen ging en had een vertekend beeld van wat me te wachten stond. Als m'n ouders wisten wat me werkelijk te wachten stond, zouden ze me met ketting en al vastgebonden hebben, I'm sure they would!
Na m'n ballen uit m'n broek gewerkt te hebben in Florida begon al het gedoe pas. Ik had m'n FAA + JAA papieren en ik moest werk vinden. Ik wilde in Amerika blijven, maar na 9/11 is geen enkele flight school noch regional noch charter of weet ik het allemaal je bereidt te sponsoren voor een H-1 visum. In die periode nadat ik mijn brevetten op zak heb, letterlijk elke hoek van Amerika uitgedund om aan een werkvergunning te komen. In Europa wilde het ook niet allemaal lukken. Jaa, ik mocht op sollicitatie komen bij Exel, maar paar weken later gingen ze failliet... . Een hijgende bank achter me reet + frustrerende telefoontjes elke dag van mijn ouders (ze hadden via de bank al iemand naar de borgstelling gestuurd! ), terwijl ik in m'n nest lag!
Mijn vriendin was senior in college en would graduated soon voor haar Psychology degree. Okee dan, ik op m'n allercharmantst haar ten huwelijk gevraagd en ik, als Nostradamus, wist natuurlijk al dat ze yes, I will, zou zeggen. Alle pleuris papierwerk voor fiancé visum uit de deur gedaan en via een veels te dure lawyer kon ik in de VS blijven gedurende de aanvraag voor mijn K-1 visum.
In die 40 dagen dat we er op moesten wachten, ben ik elke maatschappij die mij zou kunnen aannemen gaan bellen, emailen, faxen en brieven versturen. Interview gehad en nadat ik mijn work permit zou hebben, kon ik beginnen voor de type.
Bruiloft was voorbij (geen geld voor een mooie huwelijksreis, moet nog steeds gebeuren!) en toen heb ik eindelijk kunnen vliegen. Dit was twee jaar na mijn graduation. Een schuld van 90K USD inclusief alle kosten voor levensonderhoud, immigration lawyer (tering wat verdienden die lui goed aan mij ! ). Echter voor de mij waarvoor ik vloog, kreeg ik niet bepaald goed betaald. Op mijn vrije dagen ben ik toen maar gaan werken in de horeca om zo nog mijn maandelijkse aflossingen + rente te kunnen afbetalen. Vrouw had goede baan, maar na een jaar besloot ze om die op te zeggen en om haar aan te melden voor law school. Allemaal leuk en aardig, maar kost wel wat (60K USD per year!) en ik was dan ook de enige kostwinner! Zitten we beide in de studieschulden!
Ik zit nu al een goede 4 jaar mét green card in de US en geniet nog elke seconde van het leven hier!
Ik raad dit pad niet aan, maar ik zou de ervaring die ik heb opgedaan voor geen goud willen missen. Zoals FD zegt, toen ik ben gaan zoeken naar een H-1 sponsor heb ik een oude tweedehandse camper gekocht en had geen geld voor een hotel. Sommige dagen had ik zelfs geen geld voor eten. Die jankende, vloekende nachten die ik gehad heb, ook die zou ik voor geen goud willen missen :grijns:.
FD, ken ik jou misschien niet ergens van? Waar woon je / voor welke mij werk je ?
Ik zou een echt vak leren en mijn PPL gaan halen.
Waarom zul je denken....
Ik vind dit beroep ontzettend mooi, maar op dit moment ben ik gewoon ambitieus en wil ik meer zijn dan iemand die slechts een toestel van punt A naar punt B brengt met alle verantwoordelijkheden van dien. Ik verdien goed (beter dan de gemiddelde piloot) en toch zou ik niet voor dit vak gekozen hebben.
Het is slechts een empathisch argument, maar ik kan met weinig komen. Ik ben vaak 's avonds thuis, soms nightstops en heb eigenlijk niets te krijgen. Het vak trekt me niet meer eigenlijk. Als ik kijk naar mijn interesses, zou ik wel iets in recht & bestuur willen doen. Misschien dat ik wel eens een thuisstudie ga overwegen en intern op managementfuncties ga solliciteren en minder ga vliegen.