@Firekiddo: Volgens mij begrijp je niet helemaal hoe afhandeling op dit moment is geregeld voor minder mobiele mensen. Ik probeer het even helder uit te leggen zodat je wellicht onze commentaren beter kan begrijpen.
Minder mobiele mensen worden ingedeeld in 3 categorieën:
- WCHR, iemand die geen lange afstanden kan lopen maar wel een trap kan belopen en zelf naar de vliegtuigstoel kan komen. Vaak vallen hier dus ouderen onder, een persoon op krukken (trap gaat daar meestal wel goed bij), of iemand met een been blessure.
- WCHS, iemand die geen lange afstanden kan lopen en geen trap kan belopen maar wel zelf richting vliegtuigstoel kan komen. Dit zijn meestal mensen in rolstoelen, die wat strompelend of hinkend naar de vliegtuigstoel kunnen komen omdat ze 1 goed been hebben of twee zwakkere (maar werkende) benen.
- WCHC, iemand die geen lange afstanden kan lopen en geen trap kan belopen en ook niet in staat is zelfstandig naar de vliegtuigstoel kan komen.
Een airline (low of high cost, whatever) kan een afhandelaar op een vliegveld inhuren om deze mensen te helpen. Bij de meeste airlines staan hier geen kosten naar de klant tegenover. Deze afhandelaars (zoals Avia Partner, Globe Ground, KLM Ground handling, Axxicom, etc) hebben allerlei tools om deze passagiers te helpen. Dit is hoe dat gaat:
- WCHR: wordt met een "minicar" (golf karretje) naar de gate (of dat nou met of zonder trap is daarna) gebracht en opgehaald, kan ook met een rolstoel zijn (als het geen minikarretje is kunnen sommige oude tantes ineens heel goed lopen). Bij een remote stand gaan deze passagiers dus zelf de bus in, bij de busgate worden ze opgewacht.
- WCHS: Als de kist aan een slurf staat worden zo de door de vetrek pier / terminal gereden net als met een WCHR maar dan wel enkel met een rolstoel die ook in de slurf kan tot het vliegtuig. Het laatste stukje naar de stoel, vasthoudend aan de stoelen met wat hulp, lukt ze wel. Deze passagiers gaan meestal dan ook voor de normale passagiers. Als de kist niet aan een slurf staat (dus remote stand of een gate met trappen) worden de passagiers door de afhandelaar met een speciaal busje naar de kist gebracht (ook voor het normale boarden via passagiers bussen), waarna ze met hulp (1 hand aan railing, andere hand / arm aan getrainde afhandelaar) rustig de trap opkomen en daarna naar de vliegtuigstoel. Bij aankomst wacht er dan ook weer een speciaal busje, mits kist niet aan slurf (in welk geval er een rolstoel wacht bij kist).
- WCHC: Aangezien deze passagiers "cripple" zijn worden ze, in geval een kist aan de slurf staat, met een rolstoel naar de kist gebracht en daarna overgezet op een ferno (waarschijnlijk iets anders dan jij in gedachte had):
Deze ferno is smaller en kan door het gangpad tot aan de passagiersstoel, waarna het persoon in de stoel getild wordt. Als de kist aan een trap staat komt de passagier weer in een speciaal busje en wordt er een speciale ferno gebruikt (zoals de eerste twee hierboven, maar je hebt zeer veel verschillende en zeer geavanceerde versies) die met vernuftige techniek de passagier trede na trede automatisch omhoog "loopt", of een handmatige die wat meer duwwerk vereist. Een andere oplossing die je ook wel ziet is een geconverteerde catering truck die de passagiers dus via de cateringdeur naar binnen laat.
Dan heb je ook nog de STRC cases, waarbij de passagier dus alleen liggende vervoerd kan worden. Dat is een aparte categorie met stretchers die ingebouwd moeten worden in de kist etc. Die werken vrijwel altijd met de beschreven omgebouwde catering trucks.
Het bericht van B747 beschrijft een passagier in de categorie WCHC. Als er geen afhandelaar is (die er normaal altijd wel is, wellicht enkel op afspraak bij Ryanair) heb je de tools niet en is de enige oplossing over de schouder de trap op, maar ook over de schouder het gangpad door (ook als de kist aan een gate staat). Iets waar ik niet voor getrained ben en ook niet voor verzekerd (de passagier zelf ook niet!). Het besluit van de rechter verbaast mij dan ook.
