Zomaar een zweefvliegoverland in 1993…

TailEndCharlie

TailEndCharlie

Member
‘Eindhoven Gliding, Echo Alfa…gate’.
‘Echo Alfa…..llllijn’! ‘Starttijd 15.03’.

Zo, daar zat ik dan… Op 700 meter… Tegen de basis…. In een 23… En net over de ‘lijn’ (niks geen afvliegpunt en GPS) gegaan voor een retourtje Clauscentrale tijdens de laatste interne wedstrijddag in 1993 van de EACzc. Echt interne-weer dus (altijd uieweer), maar met het verschil dat we nu wel vlogen, …althans….ik. Want waar ik ook keek, nergens was ook maar een kist te bekennen die aanstalten maakte om ook over de lijn te gaan. Eigenlijk begon ik nu al een beetje te balen. ‘Die andere gasten zullen wel gedacht hebben: Met zo’n lage basis heeft het vast geen zin, kom we gaan bier drinken in de Fly Inn’. Zucht…
Maar…hahaa… mocht ik nu de enige zijn, dan is die eerste prijs in ieder geval voor mij :p:! Die gedachte hield me voorlopig dan toch nog in de lucht.

Tot mijn verbazing ontmoette ik bij Valkenswaard weer een belletje. Hop naar 700 meter en weer door. Maar wat hoorde ik daar?! 314 lijn?! Het zal toch niet zeker. Drommels, A. vd V. en S. ook van de partij. De ervaring daar aan boord in combinatie met de handicap van die machine zouden mijn eerste-plaats ambities met grote zekerheid doen sneuvelen!

Maar goed, de thermiek bleef het nog een beetje doen, dus maar door. De koeltoren van de Clauscentrale kwam in zicht. Dit kon echter niet meer gezegd worden van de cumulus-wolken. Iets anders, wat dan weer wel in mijn zicht kwam na het scannen voor buitenlandingsveldjes, was een grote blauw witte tent. Door mijn regelmatige bezoek (toen der tijd) aan allerlei concerten en feesten herkende ik deze tent ogenblikkelijk als zijnde.. een FEESTTENT! Met gunstige bijkomstigheid: Een groot weiland ervoor! Bingo. Snel uitgerekend dat ik de centrale nog kon ronden om vervolgens op de terugweg in dat weiland neer te ploffen.

Zo gezegd zo gedaan en tijdens het uitrollen kwam ik er ook al achter wat voor feest het was. Ik koerste recht af op drie mannen met een geweer die (gelukkig) op een onbeschrijfbaar doel bovenop drie hoge palen aan het mikken waren! Een feest van de schutterij, of zoals wij in het dorp zeggen ‘de Guld’. En ik kan jullie verklappen, bij de Guld weten ze wat feesten is! Ik was geland bij het feest van de Schutterij in Thorn.
Al snel stroomde de tent leeg in de richting van mij en m’n 23. Het benevelde feestvolk zag er de humor wel van in. Na het aan de kant duwen van de kist (de kogels die ‘mis’ waren, konden immers met een boogje op de kist neerkomen) hoorde ik A. vd V. in de 314 over de radio boeren dat ik maar eens omhoog moest kijken. Daar ging de 314. Laag. Ze landden 5km verder in een weiland. Dom, dom, dom.

Vervolgens werd ik door de voorzitter mee de tent in genomen. ‘Bier voor de piloot!’, brulde hij. Mwah, ja, nu ik er toch ben, hup dan maar… Ik pakte mijn beurs, maar dat ging niet door. Na toch voorzichtig gewaarschuwd te hebben dat je heel veel dorst krijgt van zweefvliegen, stond hij erop dat ik mijn biertjes niet zou betalen en prompt kreeg ik een mooie grote gele pretcilinder in mijn knuisten geduwd. Heerlijk, misschien toch nog maar even wachten met het zoeken naar een telefoon (nog geen GSM) om naar Eindhoven te bellen dat ik was geland. Het feest barstte weer in volle hevigheid los en ik kon zelfs een bijdrage leveren aan het zingen van sommige schunnige coupletten uit de limmeriken-reeks. Ook werd ik uitgenodigd om een poging te wagen om dat onbeschrijfbare doel van die paal af te schieten. Zonder succes overigens. Na de vele biertjes toch maar besloten om de boer van het weiland te bezoeken om te vertellen dat ik op zijn schitterende grasmat was geland en of ik even mocht bellen. In het begin begreep ik het rare gezicht van de aardige boer niet, maar achteraf was het toch wel verklaarbaar. Moet toch merkwaardig zijn geweest om een manneke van 20, dampend van de alcohol, voor je te hebben staan die dan ook nog staat te vertellen dat ie net is geland met z’n zweefvliegtuig :grijns:!

’s Avonds in het clubhuis bleek dat de 314 en ik als enige waren vertrokken en dat de 314 dus had gewonnen. Het kon me worst wezen en uiteindelijk bleek zelfs dat ik eerder aan het bier zat dan de gasten die niet weg waren gegaan die middag. Zo zie je maar weer. Wat je tijdens een buitenlanding allemaal mee kan maken!

TEC
 
Aaah, wat is zweefvliegen toch een geweldige sport! Niet in het minst om de après-zweef...
 
Prima verhaal TEC.

Het hoeft niet altijd 4 engine jet te zijn om een cockpit belevenis te hebben.
Ben er van ovetuigd dat er nogal wat zweefvliegers op Airwork rondlopen.
Dus, laat eens wat horen,

"there i was, 700 meter op de klok en de weg kwijt, strato cumulus boven me en geen geschikt landingsveldje te bekennen, wat nu wat nu? maar ineens kreeg ik een geweldige ingeving, en...."

Zo iets, bijvoorbeeld, er moeten verhalen genoeg zijn want, zweefvliegers hebben aan de toog toch altijd de grootste smoel.

Cheers
Art:cool:
 
Laat ik dan ook eens een duit in het zweefvliegverhalen-zakje doen! TEC z'n verhaal doet me denken aan een vlucht die ik begin deze zomer heb gemaakt.

Samen met een clubgenoot hadden we al langere tijd het plan om eens naar de kamplocatie toe te vliegen i.p.v. te rijden. Het jaar ervoor ging het, ondanks alle planning, niet door i.v.m. het weer.
Maar dit jaar zag het er veelbelovend uit, en volgens de planning zou het een (bijna) rechte lijn oost-duitsland(doel: vliegveld Stendal-Borstel) in zijn, al met al ruim 500KM rechtuit. Hier en daar zouden we wat verkeersgebieden moeten ontwijken(Noord van Munster langs, noord of zuid van hannover, en dan noord van Braunsweig). We zouden beide een LS8 vliegen.

Beide hadden we nog nooit zo'n eind gevlogen, maar het was geen onmogelijke opgave.
Op de dag zelf hadden we alles voor mekaar, maar zoals het lot het wil waren er problemen met de lier.....Waarom hadden we ook al weer onze sleepaantekening niet wat eerder gehaald....
Na veel gedoe konden we eindelijk om 1300 het luchtruim kiezen, en begon onze reis op 450 mtr boven soesterberg. Al snel zagen we dat de voorspelde afscherming van hoge bewolking veel eerder kwam dan ons lief was, maar nu we er toch hingen gingen we hoe dan ook op weg.
Eerst was het zaak de veluwe te bereiken, en vervolgens over te steken, en met een lage basis is dat niet overal een feestje gezien het aantal buitenlandingsmogelijkheden(galgje?).
Na ruim 1,5 uur kwamen we pas een beetje in de buurt van Salland, wat betekende dat onze gemiddelde snelheid dus veel te laag lag, maar dat was gezien het weer, en de late starttijd wel te verklaren. M'n maatje en ik waren inmiddels wat van elkaar verwijderd, en we hadden al in geen tijden meer een fatsoenlijke bel gehad. Ik begon de hoop een beetje te verliezen en zette koers naar Salland, in de hoop daar te kunnen landen, en wellicht dat er wat anderen rond vlogen die mij een belletje konden aanwijzen.
Mijn maatje wilde hetzelfde doen, maar volgens zijn berekeningen zou hij oncomfortabel laag aankomen, en hij besloot hem zuid van het veld bij een boer neer te zetten...

Uiteindelijk hadden we 80 km gevlogen en zat ik op 200 meter boven salland mezelf uit te graven in 0,1 m/s, m'n maatje stond aan de grond en de basis zat op 500 meter, en daarboven was alles afgeschermt....En wij wilden 500 km gaan vliegen?....

Maar het lot had wat goed te maken, en uit het niets kwam toen de zon weer door, het scherm trok voorbij, en binnen no-time zat de basis 500 meter hoger! Maar het was inmiddels al 15:00 geweest en ik zat nog in nederland. Na wat radiocontact met mn maatje op de grond besloot ik het er maar op te wagen en te kijken hoe ver ik kwam.
Ik zag in de verte al de koeltorens van Lingen met mooie pluimen erboven. Dus met de wind in de rug en 170 Km/h op de klok m'n koerslijn aan het afblazen naar een gegarandeerde bel; geen slechte uitgangspositie! Vlak voordat ik de koeltorens naderde m'n riemen nog even wat aangetrokken en losse spullen weggelegt en met wat extra snelheid op de klok in 6 tot 8 m/s de hemel in. Binnen korte tijd zat ik op 1700 meter, ruim 200 meter boven de wolkenbasis in de omgeving en kon ik richting Ibbenburen en daar de heuvelrug volgen naar het oosten. De cumulus was wat aan het oplossen, het was ook al bijna 1600, maar de bellen waren gemiddeld nog prima, al zag ik in de verte al het 2e voorspelde scherm aankomen(er zou die avond een warmtefrontje overtrekken).
Op m'n vluchtcomputer hopte ik van nearest airport naar nearest airport, tot ik in de buurt van buckeburg kwam. Hier voorbij lag de hannover TMA, en die was voor mij niet toegangelijk. En ik kende buckeburg. na bijna 5 uur vliegen en 300 km vond ik het wel welletjes, en het zag er op de grond wel gezellig uit.

Vanaf een afstandje leek het nog al druk in het luchtruim boven het veld, maar geen van de kisten reageerde op mijn radiocalls, ook niet in het Duits. Vreemd... tot ik in een bel hing met een Duo Discus, en ik na goed kijken tot de conclusie kwam dat het een enorm modelvliegtuig was! zo'n 5 meter spanwijdte.
Na heel goed uitkijken, landde ik uiteindelijk midden in een drukke modelvliegmeeting!

Ik werd al snel uit het veld getrokken door een paar achter gebleven en inmiddels redelijk aangeschoten Duitse zweefvliegers, en binnen no-time stond mijn kist droog in de hangaar, en zat ik op het terras met een Grosse Weissbier in de hand naar crashende modelvliegtuigen te kijken, wat een vermaak!
M'n ophaler was inmiddels onderweg, maar die zou pas rond middennacht arriveren. tot die tijd mocht ik me vermaken met verveelde dochters van modelvliegers, fleisch op de Grill en weissbier. Voor mij was het er 1 voor de boeken!

grt
Alien
 
Art, zit je mijn eerste overland te beschrijven?????
De eerste (net iets meer dan 50km) over het droge Champagne gebied in Frankrijk. Van west naar oost. Zo'n 30 km na vertrek was er een groot bos dat overgestoken moest worden. Ergens in dat bos staat het grote kruis van Charles De Gaulle, maar je bent bezig om dat bos over te steken en er is niet veel tijd om naar Charlie te kijken. De thermiek is minimaal en op enkele honderden meters zit je een 0 meter bel uit te rijden. Beneden is alles groen met bijna geen landingsmogelijkheden. Een boomtoplanding komt ook niet in gedachten op. Na wat uren schijnt te duren wordt gaat de 0 m over in iets positiefs. Pffffff, toch wel even peentjes zitten zweten. Uiteindelijk zit je weer op een comfortabele hoogte en wordt het tijd om uit te vinden waar we zitten. Boven een groot bos. Op de kaart staat een spoorlijn die van zuid naar noord vlak langs mijn bestemming gaat. Als ik nu een beetje naar het zuid-oosten ga vliegen dan weet ik zeker dat ik de spoorlijn vind en dat ik dit ding ten zuiden van mijn bestemming aanvlieg. De spoorlijn wordt gevonden, en nu simpel naar het noorden vliegende wordt mijn bestemming gevonden. De havenmeester spreekt zeer gebrekkig Engels, en ik spreek ook maar twee woorden in die taal. Frans? Die ken ik niet....... Zolang we maar begrijpen dat hij mijn logboek tekent en dat ik de ophaalploeg kan bellen.
Dat was de eerste overland. Nu is elke werkdag een overland. Enige verschil is dat nu 3 GE 6-50C2's voor de luidruchtige thermiek zorgen. De 50 km zijn er nu 5000, de paar honderd meter hoogte zijn nu 10km. het bos is nu een oceaan, of de Sahara. En er staat een paars lijntje op een televisieschermpje dat aangeeft waar je heen gaat. De (in)spanning van het zweven mis ik wel, dat is een uniek gevoel.
 
Ik heb zelf 2 jaar gevlogen bij de EACzc, sinds eind vorig jaar gestopt aangezien ik nu AP&M studeer in Groningen.

Leuk verhaal!

Gr
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top