flying mech
New member
Om mezelf niet geheel belachelijk te maken door aan de lopende band mijn stupide (vlieg)fouten te melden, begin ik maar eens een nieuwe thread met domme dingen die gebeuren als GEVOLG van een vlucht, “the afterparty” zal ik maar zeggen.
Begin 2006 maakte ik met Flushrivet een prachtige trip naar Kish Island, een schitterend eiland van Iran. Een beetje het Mallorca van het Midden-Oosten tot aan Korea. Ze hebben daar alleen geen bier, de h*fters, en daar gaat dit verhaal eigenlijk wel over. Over de trip naar Kish zal Flush nog wel schrijven, hoop ik, want hij kan wel leuk schrijven en anders moet ik het weer doen. Flush, help!
Goed, wij met twee Warriors dus een pleuris end gevlogen van Beek naar Iran, doe je even over (geloof achteraf iets van +/- 30 uur vliegtijd). Geweldige trip, moet je toch een keertje meemaken. Het nadeel van deze trip is dat je eerst door Saoedi-Arabië heen moet, geen bier. Krijg je al een droge bek van natuurlijk. Kom je uiteindelijk op Kish aan, waar je 1 ½ dag zit, geen bier! Situatie wordt penibel. Uiteindelijk naar Dubai met een F50 waar de vellen van de banden afvliegen, maar wel Dubai. Daar is wel bier! Dat heb je nodig als je een single-engine over de meest godverlaten woestijnen hebt gevlogen. Hadden ze vergeten een hotel voor ons te regelen, echt heel Dubai gezien vanaf de achterbank van een lullige japanner. Uiteindelijk, na een uur of twee, stoppen we bij een hotel waar ze tegen ons zeggen: “Sorry, captains (altijd lachen als je met een PA28 vliegt), but this is hotel only with one room two beds….”. “Yeah, no problem, we’ll take it!”. Hadden dorst, who cares! Koffers in kamer gesmeten, lift naar beneden, BIER!!! Komen beneden in de lobby, zien rechts van ons een deur met bijbehorende uitsmijter. Daar moeten we zijn, dachten we. Wij naar binnen, langs gladjakker (welcome, sirs, welcome, sooooo glad to have you here…), komen we daar in een lange smalle ranzige tent, niet te geloven! Wij lopen naar achteren, zien we langs de linker lange muur een podium met enkel vadsige vrouwen, wulp de zware heupen wiegend, en langs de rechter muur stoelen met geile Arabieren, zwaaiend met geld en luid “aggemelaggemedoggemadieeggediegagge” of zoiets roepend. Wij naar de bar achterin, wilden bier. Heineken, da’s prima, beste dat je kon krijgen. Wij bestellen een biertje, nemen een slok, en toen materialiseerde zich de gladjakker ineens weer naast ons.
“Yes, yes, welcome sirs, yes, welcome in Dubai. You want women, like women, look at women, nice women?”
“No, thanks pal, just here for the beers, but thanks for caring.”
“No, women? No women, you sure? Well, then entry fees. 650 Durhams each, you pay now.”
“Say again, entry fees?”
“Yes, yes, you pay. You pay now, 650, no problem than.”
“Just here for the beers. Go away!”
“No, no, you not nice. You must pay. Pay now. Pay fees.”
“Howe much is a Durham or whatever you call it?”
Je voelt ‘m al aankomen, dit liep uit in een eindeloze discussie. Was omgerekend behoorlijk veel geld. Na een minuutje of vijf naderde iedereen het kookpunt, en daar kwam de uitsmijter aan. Oh, oh, deep sh*t! Gelukkig werd het dispuut opgelost toen de uitsmijter nog onderweg was, dus we eindigden met het betalen van iets van $100,- voor twee Heinekens (tweede ronde kregen we nooit de tijd voor). Veel? Echt niet! Na twee dagen op Fl 110 boven de woestijn was dat bier ons het geld dubbel en dwars waard. We hadden wat verdiend, vonden we.
Worden we die hoerentent weer uitgewerkt, staan we desperaat en gedesillusioneerd weer in de lobby. Blijkt er aan de andere kant van de lobby (hadden we maar naar links gekeken toen we van onze kamer kwamen!) gewoon een kroeg te zitten! Meen je niet! Bier nog veel goedkoper ook.
Daar ben ik (Flush niet natuurlijk, veel verstandiger) eens goed doorgezakt, kan ik je zeggen! Weet nog dat Flush uiteindelijk zat te lullen met een gozer die handelde in gestolen mobiele telefoons of iets dergelijks, en die was trots op zijn nieuwste mobieltje. Moest Flush toch eens mee bellen, en dan met de vriend van de heler in Miami. Hoor Flush nog zeggen: “Yeah man, yeah. 5th Street is where you live? Yeah man, I know 5th street. That’s right next to 4th street, isn’t it? Yeah man, I know Miami, you don’t have to tell me!” Ik zat intussen waterpijp te roken met een stel tulband-Arabieren, was geweldig! Werd toch nog een goeie avond, geen lekkere chicks daar geloof ik, maar daar stond mijn (ons?) hoofd effe niet naar toen, geloof ik. It was all about the alcohol that night!
Volgende dag met een enorme kater, houten kop van hier tot Tokio, de tripple 7 van Emirates in. Flush nog lekker zeiken tegen de stess om niks, en wij weer naar huis.
Dit was dus een gevolg van een memorabele trip, niet de trip zelf. Als iemand anders nog zo’n aftermath situatie heeft, dit is DE thread om die eens in te plaatsen. Laat ze maar doorkomen, allemaal.
Groeten, mech.
Begin 2006 maakte ik met Flushrivet een prachtige trip naar Kish Island, een schitterend eiland van Iran. Een beetje het Mallorca van het Midden-Oosten tot aan Korea. Ze hebben daar alleen geen bier, de h*fters, en daar gaat dit verhaal eigenlijk wel over. Over de trip naar Kish zal Flush nog wel schrijven, hoop ik, want hij kan wel leuk schrijven en anders moet ik het weer doen. Flush, help!
Goed, wij met twee Warriors dus een pleuris end gevlogen van Beek naar Iran, doe je even over (geloof achteraf iets van +/- 30 uur vliegtijd). Geweldige trip, moet je toch een keertje meemaken. Het nadeel van deze trip is dat je eerst door Saoedi-Arabië heen moet, geen bier. Krijg je al een droge bek van natuurlijk. Kom je uiteindelijk op Kish aan, waar je 1 ½ dag zit, geen bier! Situatie wordt penibel. Uiteindelijk naar Dubai met een F50 waar de vellen van de banden afvliegen, maar wel Dubai. Daar is wel bier! Dat heb je nodig als je een single-engine over de meest godverlaten woestijnen hebt gevlogen. Hadden ze vergeten een hotel voor ons te regelen, echt heel Dubai gezien vanaf de achterbank van een lullige japanner. Uiteindelijk, na een uur of twee, stoppen we bij een hotel waar ze tegen ons zeggen: “Sorry, captains (altijd lachen als je met een PA28 vliegt), but this is hotel only with one room two beds….”. “Yeah, no problem, we’ll take it!”. Hadden dorst, who cares! Koffers in kamer gesmeten, lift naar beneden, BIER!!! Komen beneden in de lobby, zien rechts van ons een deur met bijbehorende uitsmijter. Daar moeten we zijn, dachten we. Wij naar binnen, langs gladjakker (welcome, sirs, welcome, sooooo glad to have you here…), komen we daar in een lange smalle ranzige tent, niet te geloven! Wij lopen naar achteren, zien we langs de linker lange muur een podium met enkel vadsige vrouwen, wulp de zware heupen wiegend, en langs de rechter muur stoelen met geile Arabieren, zwaaiend met geld en luid “aggemelaggemedoggemadieeggediegagge” of zoiets roepend. Wij naar de bar achterin, wilden bier. Heineken, da’s prima, beste dat je kon krijgen. Wij bestellen een biertje, nemen een slok, en toen materialiseerde zich de gladjakker ineens weer naast ons.
“Yes, yes, welcome sirs, yes, welcome in Dubai. You want women, like women, look at women, nice women?”
“No, thanks pal, just here for the beers, but thanks for caring.”
“No, women? No women, you sure? Well, then entry fees. 650 Durhams each, you pay now.”
“Say again, entry fees?”
“Yes, yes, you pay. You pay now, 650, no problem than.”
“Just here for the beers. Go away!”
“No, no, you not nice. You must pay. Pay now. Pay fees.”
“Howe much is a Durham or whatever you call it?”
Je voelt ‘m al aankomen, dit liep uit in een eindeloze discussie. Was omgerekend behoorlijk veel geld. Na een minuutje of vijf naderde iedereen het kookpunt, en daar kwam de uitsmijter aan. Oh, oh, deep sh*t! Gelukkig werd het dispuut opgelost toen de uitsmijter nog onderweg was, dus we eindigden met het betalen van iets van $100,- voor twee Heinekens (tweede ronde kregen we nooit de tijd voor). Veel? Echt niet! Na twee dagen op Fl 110 boven de woestijn was dat bier ons het geld dubbel en dwars waard. We hadden wat verdiend, vonden we.
Worden we die hoerentent weer uitgewerkt, staan we desperaat en gedesillusioneerd weer in de lobby. Blijkt er aan de andere kant van de lobby (hadden we maar naar links gekeken toen we van onze kamer kwamen!) gewoon een kroeg te zitten! Meen je niet! Bier nog veel goedkoper ook.
Daar ben ik (Flush niet natuurlijk, veel verstandiger) eens goed doorgezakt, kan ik je zeggen! Weet nog dat Flush uiteindelijk zat te lullen met een gozer die handelde in gestolen mobiele telefoons of iets dergelijks, en die was trots op zijn nieuwste mobieltje. Moest Flush toch eens mee bellen, en dan met de vriend van de heler in Miami. Hoor Flush nog zeggen: “Yeah man, yeah. 5th Street is where you live? Yeah man, I know 5th street. That’s right next to 4th street, isn’t it? Yeah man, I know Miami, you don’t have to tell me!” Ik zat intussen waterpijp te roken met een stel tulband-Arabieren, was geweldig! Werd toch nog een goeie avond, geen lekkere chicks daar geloof ik, maar daar stond mijn (ons?) hoofd effe niet naar toen, geloof ik. It was all about the alcohol that night!
Volgende dag met een enorme kater, houten kop van hier tot Tokio, de tripple 7 van Emirates in. Flush nog lekker zeiken tegen de stess om niks, en wij weer naar huis.
Dit was dus een gevolg van een memorabele trip, niet de trip zelf. Als iemand anders nog zo’n aftermath situatie heeft, dit is DE thread om die eens in te plaatsen. Laat ze maar doorkomen, allemaal.
Groeten, mech.
Last edited:
.
