taildragger
New member
Is me onlangs overkomen:
Het was mijn voorlaatste vlucht van het evenement van die dag. Ik vloog in de PH-huppelepup en had twee passagiers, door de hoeveelheid brandstof konden er maar twee mee. Zoals gebruikelijk liet ik de zwaarste persoon voorin naast mij plaatsnemen en de lichtste achterin. Als de deuren dicht zijn vraag ik de passagiers altijd of ze al eens eerder met zo’n toestel had gevlogen. ‘Ik wel, ik vlieg er zelf mee’ zei de grote man naast me. ‘Oh, dat is leuk, dus u vliegt ook C172?’ vroeg ik. ‘Nou ja, ik héb ooit gevlogen’ antwoordde hij. Nou, prima, dan weet ie tenminste hoe alles gaat, dacht ik en stak toch maar mijn safety-riedeltje af.
Na de start-up en de radiocheck liet ik de parkeerrem los en bereidde me voor op het taxieën.
De kist rolde nog geen halve meter of meneer’s gigagrote handen klemden zich al vast om het stuur. Tjeemig, dacht ik, dah motte we nie hebbe en zei hem dat hij van de controls af moest blijven. ‘Oh ja, sorry’ hoorde ik hem zeggen en hij leunde achterover met zijn kolenschoppen in zijn schoot gevouwen alsof hij een gebedje ging schieten.
Gerustgesteld taxiede ik de weg af naar de taxibaan. Een meter of tien voor de bocht zag ik in mijn ooghoeken weer die klauwen aankomen. Potverdorie, daar gaat ie weer. Meneer’s bankschroeven zaten andermaal klemvast om de yoke en tot overmaat van ramp had ie ook nog zijn maatjes 46 als betonblokken op het voetenstuur geperst. ‘Ja, dat moet u nou echt niet doen, anders keren we hier om en neem ik voor u een ander mee!’ was mijn reactie terwijl ik kans zag om met mijn tenen remmend tot stilstand te komen. ‘Goh, deed ik het alweer’ was zijn antwoord, ‘zal het echt niet meer doen hoor, ging gewoon automatisch!’.
Hij keek me zo schuldbewust aan dat ik ergens medelijden met hem kreeg en besloot om door te taxieën en onderwijl nog maar eens goed na te denken wat nu wijsheid was, maar dat ik met deze mastodont niet de lucht in zou gaan tekende zich al af in mijn achterhoofd.
Ter hoogte van de eerste bocht op de taxitrack voelde ik een stevige tegendruk op het voetenstuur. Gatver, nou gebruikt hij de pedalen weer als voetensteun! Met alle kracht die ik in mijn linkervoet kon plaatsen overwon ik de druk van zijn grote voeten en parkeerde de kist links, zette de motor af en sommeerde hem om van plaats te wisselen met de man achterin die de hele tijd geen woord had gezegd, maar duidelijk een vorm van vervangende schaamte uitstraalde.
Binnensmonds mompelend nam de reus plaats op de achterbank, snoerde zich vast en keek stuurs voor zich uit.
De vlucht verliep verder gelukkig zonder bijzonderheden. De man naast me zat te genieten, bleef netjes overal af en op de achterbank bleef het een kwartier lang muisstil.
Die avond, na het buffet, werd ik op de schouder getikt. Omkijkend zag ik een groot rood hoofd waaruit alleen maar snel een kort zinnetje werd gestameld: ‘Ik héb nooit gevlogen hoor, tenminste niet écht maar thuis op de pc. Het spijt me’ en even snel was het gezicht weer weg.
Ik heb hem nooit meer gezien.
De moraal van het verhaal? Vullen jullie zelf maar in, ben benieuwd.
Het was mijn voorlaatste vlucht van het evenement van die dag. Ik vloog in de PH-huppelepup en had twee passagiers, door de hoeveelheid brandstof konden er maar twee mee. Zoals gebruikelijk liet ik de zwaarste persoon voorin naast mij plaatsnemen en de lichtste achterin. Als de deuren dicht zijn vraag ik de passagiers altijd of ze al eens eerder met zo’n toestel had gevlogen. ‘Ik wel, ik vlieg er zelf mee’ zei de grote man naast me. ‘Oh, dat is leuk, dus u vliegt ook C172?’ vroeg ik. ‘Nou ja, ik héb ooit gevlogen’ antwoordde hij. Nou, prima, dan weet ie tenminste hoe alles gaat, dacht ik en stak toch maar mijn safety-riedeltje af.
Na de start-up en de radiocheck liet ik de parkeerrem los en bereidde me voor op het taxieën.
De kist rolde nog geen halve meter of meneer’s gigagrote handen klemden zich al vast om het stuur. Tjeemig, dacht ik, dah motte we nie hebbe en zei hem dat hij van de controls af moest blijven. ‘Oh ja, sorry’ hoorde ik hem zeggen en hij leunde achterover met zijn kolenschoppen in zijn schoot gevouwen alsof hij een gebedje ging schieten.
Gerustgesteld taxiede ik de weg af naar de taxibaan. Een meter of tien voor de bocht zag ik in mijn ooghoeken weer die klauwen aankomen. Potverdorie, daar gaat ie weer. Meneer’s bankschroeven zaten andermaal klemvast om de yoke en tot overmaat van ramp had ie ook nog zijn maatjes 46 als betonblokken op het voetenstuur geperst. ‘Ja, dat moet u nou echt niet doen, anders keren we hier om en neem ik voor u een ander mee!’ was mijn reactie terwijl ik kans zag om met mijn tenen remmend tot stilstand te komen. ‘Goh, deed ik het alweer’ was zijn antwoord, ‘zal het echt niet meer doen hoor, ging gewoon automatisch!’.
Hij keek me zo schuldbewust aan dat ik ergens medelijden met hem kreeg en besloot om door te taxieën en onderwijl nog maar eens goed na te denken wat nu wijsheid was, maar dat ik met deze mastodont niet de lucht in zou gaan tekende zich al af in mijn achterhoofd.
Ter hoogte van de eerste bocht op de taxitrack voelde ik een stevige tegendruk op het voetenstuur. Gatver, nou gebruikt hij de pedalen weer als voetensteun! Met alle kracht die ik in mijn linkervoet kon plaatsen overwon ik de druk van zijn grote voeten en parkeerde de kist links, zette de motor af en sommeerde hem om van plaats te wisselen met de man achterin die de hele tijd geen woord had gezegd, maar duidelijk een vorm van vervangende schaamte uitstraalde.
Binnensmonds mompelend nam de reus plaats op de achterbank, snoerde zich vast en keek stuurs voor zich uit.
De vlucht verliep verder gelukkig zonder bijzonderheden. De man naast me zat te genieten, bleef netjes overal af en op de achterbank bleef het een kwartier lang muisstil.
Die avond, na het buffet, werd ik op de schouder getikt. Omkijkend zag ik een groot rood hoofd waaruit alleen maar snel een kort zinnetje werd gestameld: ‘Ik héb nooit gevlogen hoor, tenminste niet écht maar thuis op de pc. Het spijt me’ en even snel was het gezicht weer weg.
Ik heb hem nooit meer gezien.
De moraal van het verhaal? Vullen jullie zelf maar in, ben benieuwd.
Last edited:
