Voor de liefhebber...
’Dutchbird maakte droom Exel tot een nachtmerrie’
door ARNOLD BURLAGE en BART MOS
AMSTERDAM, zaterdag
Hij was de rechterhand van de tot voor kort succesvolle zakenman Erik de Vlieger. Inmiddels is Harm Prins vooral bekend als de ex-topman van het failliete Dutchbird en als verdachte in een afpersingszaak rond een Amsterdamse kroeg. Hij vult zijn dagen met het overeind houden van de chartermaatschappij Holland Exel dat in surseance verkeert, en het regionale vliegbedrijf Air Exel waarvoor hij een dezer dagen uitstel van betaling gaat aanvragen (zie onderstaand bericht). „Als ik hier klaar ben, stap ik de deur uit en wil ik nooit meer iets te doen hebben met zaken waar vleugels aan zitten”
We spreken Harm Prins op het hoofdkantoor van Holland Exel, het luchtvaartbedrijf dat door reisgigant TUI met een miljoenenkrediet in de lucht gehouden wordt. Het kantoorpand is gelegen op een troosteloos bedrijventerrein in de Amsterdamse wijk Osdorp. „Lekker lowcost”, grijnst Prins, terwijl hij door de kale kantoorgangen beent. Hier en daar hangt een reclameposter van Exel waarop de beenruimte in hun vliegtuigen wordt aangeprezen.
Nog geen jaar geleden riep de Exel Groep zichzelf uit tot grootste Nederlandse luchtvaartmaatschappij, in een poging het door Air France ingelijfde KLM voor schut te zetten. Nu lijkt er uitsluitend nog gewerkt te worden aan reddingsplannen.
Waar is het misgegaan?
„Het begon met het omvallen van Dutchbird. Toen zijn we gaan afglijden. Tot dan toe konden we als onafhankelijke luchtvaartmaatschappij op veel sympathie van de markt rekenen. Maar zodra het misging bij Dutchbird, waren we die sympathie razendsnel weer kwijt. Hans Mosselman, de voormalige eigenaar van Dutchbird, begon met het roepen van ’schande!’. We hadden hem enkele weken eerder bij de overname tot het bot toe uitgekleed. Terecht, want de tent was bijna bankroet.”
De arrestatie van Prins, eind vorig jaar, vormde het begin van het einde voor Dutchbird en daarmee voor Exel. „Onze luchtvaartgroep had een cashflow van zo’n acht ton per dag. Na mijn arrestatie halveerden onze crediteuren de gebruikelijke betalingstermijn van dertig dagen. Toen daarna ook nog eens Erik de Vlieger gearresteerd werd, moest er zelfs direct afgerekend worden. Daardoor kregen we plotseling een liquiditeitsprobleem met een omvang van zo’n twintig miljoen euro. Op steun van het vastgoedbedrijf Imca van De Vlieger konden we ook niet langer rekenen. De vastgoedbanken achter Imca legden het een verbod op om nog maar één euro in de luchtvaart te steken. Op zich een begrijpelijk standpunt.”
Bovendien kon ik als bestuurder van Dutchbird in die cruciale periode geen beslissing nemen, aangezien ik in de cel in beperkingen zat. Ik mocht daardoor twaalf dagen lang niks of niemand zien, zelfs geen krant lezen. Evenmin kreeg ik toestemming een volmacht te tekenen waarmee anderen het roer bij Dutchbird konden overnemen.”
Justitie heeft daarmee volgens Prins een belangrijke rol gespeeld bij de ondergang van de Exel Groep. „Ik geloof niet in een complottheorie, maar de rechercheurs en zelfs de officier van justitie die me ondervroeg, bleven maar hameren op de concurrentiestrijd die wij voerden met Martinair. Mijn ondervragers hielden me iedere dag voor dat het slecht ging met Exel. Ze zeiden: ’jullie krijgen nu zulke slechte publiciteit, dat gaat Exel nooit redden tegen Martinair’, terwijl ze wisten dat ze die publiciteit zelf hadden gecreëerd met mijn arrestatie.”
Exel stond toch al lang bekend als een wanbetaler?
„Welnee! We waren juist hartstikke op tijd met onze betalingen. Schiphol was buitengewoon tevreden met ons. In één van onze laatste besprekingen met de luchthavendirectie werden we daar ook omstandig voor bedankt. Ik geloof dat er alleen nog een rekening van veertig euro openstond, voor een parkeerbon. Dat was in de tijd met Air Holland (de voorganger van Holland Exel, red.) wel anders geweest.”
Andere luchthavens klaagden anders wel over betalingsachterstanden
„Ach, dat zijn die ellendelingen van Eindhoven Airport. Twintig jaar lang heeft Exel daar gevlogen. Wij hebben die luchthaven op de kaart gezet en al die tijd hebben we het volle pond moeten betalen. Het liefst hadden ze zelfs dat we vooruit betaalden. Dat, terwijl buitenlandse maatschappijen zoals Ryan Air en Turkse Airlines wél kortingen kregen. En op het moment dat je het moeilijk hebt, steken ze een mes in je rug door met een faillissement te dreigen.”
Over dreigen gesproken: u heeft een reputatie als agressief onderhandelaar
Jullie bedoelen het gesprek met een Duitse bankier na de overname van Dutchbird. Dat ging er inderdaad stevig aan toe. Maar vind je het gek? We hadden net een luchtvaartmaatschappij overgenomen waar het allesbehalve goed mee ging, en dan komt een Duitse bank langs die extra zekerheden eist, in plaats van zijn medewerking aanbiedt. Ik heb hem gezegd dat hij onmiddellijk het pand moest verlaten en dat hij die Airbussen die we van ze huurden gelijk met zich mee mocht nemen. Daar is toch niks mis mee?”
