Diana
Active member
Virtual Flight Training Device. Met ”virtual” wordt bedoeld dat er geen vlieginstrumenten, radiopanelen of motor-instrumenten aanwezig zijn in de FTD. In plaats daarvan zijn er grafische voorstellingen van instrumenten en afbeeldingen op een computer-monitor, die reageren op wat de vlieger doet. Op de monitor is - naast de instrumenten - te zien wat er normaal gesproken te zien is vanuit de cockpit. De informatie is hetzelfde en het gedrag van het vliegtuig ook. Dit type simulatie is goedkoper dan een simulator of full flight simulator en meerdere typen vliegtuigen kunnen in de simulator worden geprogrammeerd.
Sommige van deze FTD’s hebben een touch screen scherm. Wanneer een instrument moet worden versteld, kan de vlieger het instrument op het beeldscherm aanraken met zijn vinger. Het feit dat geen instrumenten hoeven te worden ingebouwd, maar dat ze alleen maar afgebeeld hoeven te worden, werkt kostenbesparend. Een voorbeeld van een Virtual Flight Training Device is de Hawker Pilot Trainer, waarvan de Nederlandse Politie Luchtvaartdienst er één bezit. Deze is gecertificeerd in Nederland door de RLD, wat betekent dat gevlogen uren op dit apparaat mogen worden geschreven als simulatortijd.
Omdat het visuele ”plaatje” er toch wel anders uitziet dan in de echte cockpit, worden dergelijke simulators vooral als ”procedure training” gebruikt. Het gaat dus niet zozeer om het vliegen zelf, maar om het vliegen van bepaalde procedures op bijv. vliegvelden.
Sommige van deze FTD’s hebben een touch screen scherm. Wanneer een instrument moet worden versteld, kan de vlieger het instrument op het beeldscherm aanraken met zijn vinger. Het feit dat geen instrumenten hoeven te worden ingebouwd, maar dat ze alleen maar afgebeeld hoeven te worden, werkt kostenbesparend. Een voorbeeld van een Virtual Flight Training Device is de Hawker Pilot Trainer, waarvan de Nederlandse Politie Luchtvaartdienst er één bezit. Deze is gecertificeerd in Nederland door de RLD, wat betekent dat gevlogen uren op dit apparaat mogen worden geschreven als simulatortijd.
Omdat het visuele ”plaatje” er toch wel anders uitziet dan in de echte cockpit, worden dergelijke simulators vooral als ”procedure training” gebruikt. Het gaat dus niet zozeer om het vliegen zelf, maar om het vliegen van bepaalde procedures op bijv. vliegvelden.