de laatste vlucht 2

birdseyeview

New member
Het is 1992 , CFI birdseyeview is bannerpilot op een supercub in Florida panhandle, klein grasstripje 1500 ft 36-18 met zoveel helling naar het noorden dat er alleen gestart mag worden naar het zuiden(gulf of Mexico)
Mijn Passagier was een gezellig oud koppel.
Via de telefoon netjes afspraak gemaakt om de urn inhoud over de oceaan leeg te strooien.
Geen probleem voor bushpilot Bird.
In de briefing vertelde ik dat we zouden gaan vliegen in een C-172 ,hoge vleugel, raampje kan tegen de vleugel geplakt worden met de propstream bla bla bla.
De bejaarde dame wilde de eer van het strooien ( het was haar vader in het potje).
Dus ik zet haar op de rechterstoel om voor het opstijgen een paar keer te oefenen;dit gaan we doen zei ik:
Full flaps ,mca ,, raampje open , U steekt met bijde handen gestrekt payload naar buiten en deksel eraf.
2 seconden wachten, deksel erop, armen naar binnen,raampje dicht!. Einde briefing,Enigzins opgetogen zij ze dat ze klaar waren voor de vlucht.

Oja zei ze "we moeten ver en hoog vliegen want ashes die het land zouden bereiken kunnen er voor zorgen dat haar vader's geest op het land zou kunnen gaan ronddwalen."
Mijn grasstripje lag vlak bij Eglin airforce base,Een mega basis met klimaatbunkers en AC 130 gunships, die de hele dag kogelbrakend boven m'n hoofd circelen, aiming at the range ten noorden van het veld.
Ik vertelde haar de limiet is 3000 ft ,3nm south before international waters.
Dat was niet genoeg vond ze.
Dus ik vertelde haar dat ik voor deze keer de regels zou breken.
"Great we will tip you good for that!",zei ze.
Aangekomen op 3nm 3000 ft ging het raam open ik kijk goed naar rechts terwijl ze netjes doet wat ik haar gebriefd had,op het moment van deksel eraf gilt ze nog "goodbye daddy",op dit moment hoor ik nog een flink geruis but anyway raampje mag weer dicht.
De handen van haar man vast houdend en mij tig keer bedankend vliegen we terug.
Op het veld dikke zoen van haar ,$100 dollar tip van hem vertok het koppel.

Terwijl ik de kist in de tiedown zet, denk ik nog na over dat geruis,Bij de staart tiedown aangekomen kijk ik naar de rechter leading edge van de elevator,
Hier was de verf over meer dan de helft weg gezand(as)straald
In de edge zaten 4 tot 5 kleine gaatjes,en 1 groter gat met een stuk kies eringedraaid.

De rest van de dag heb ik zitten schuren en patchen.
Daddy was a big man, and he is roaming the shoreline right now.
 
Wat CFI's al niet doen voor een paar dollar....


Dit is al het derde verhaal, misschien dat er een manual over geschreven kan worden om deze vervelende voorvalletjes te voorkomen. ;)
 
Oorspronkelijk gepost door capt. Kebab
misschien dat er een manual over geschreven kan worden om deze vervelende voorvalletjes te voorkomen. ;)

De oplossing is "Nuhn's Poop-Chute"

Details en uitleg volgen.
 
“Nuhn's Poop-chute”

Jaren terug was ook CFI Touch & Go in de glorieuze positie van “manusje vanalles” op een klein vliegveldje in het Noordoosten van de US of A.
En uiteraard waren de taken sterk gevarieerd en liepen uiteen van “the desk” en vlieginstructie, grasmaaien, towing, fueling, windsock-lightbulb-replacer, beacon-lightbulb-replacer ,pre-heating the pre-heathers in the wintertime, snow plowing, towing stuck vehicles in mud season en een heleboel andere leuke en minder leuke karweitjes waaronder ook het uitstrooien van “wannabees” & ex-piloten.
Hoewel mijn honger naar uren groot was; mijn honger naar een “bekske vol met as” was een stuk minder, want ik was ook erg bekend naar de gevolgen van een mislukte uitstrooiing.
Nu was het vliegveld waar ik werkte voorzien van een aantal genieuze piloten. (diegene waarvan je je afvraagt hoe het komt dat ze nog zo oud geworden hebben kunnen worden)

Kortom, er moest en zou een oplossing komen en die kwam er dan ook.
Het idee was simpel en uiterst effectief.

Men neme 1 ordinaire oranje “cone” die ze gebruiken om de weg mee te markeren of rond je vliegtuig zetten (je kent ze wel) en daaraan maak je een handvat en aan de kleine kant een soort van dop en aan de brede achterkant een soort van plug; de uitstekende kanten ervanaf om het hele spul wat aerodynamischer te maken, een leuk verfje erop en voila!!!

Het ding werkte fantastisch; op hoogte raampje open, de “cone naar buiten met “duh” de kleine punt naar voren, plug eruit (zat met een touwtje vast aan de backseat ofzo, want die knuppels laten alles los en vliegen als je het niet vastbind) en dan de dop eraf (met touwtje aan de “cone” uiteraard)
en BYE BYE grandpa...............
Dat was het karweitje waarvoor we dit ding hadden en het was tot op dat moment naamloos.

Nu, wat deze “cone” voornamelijk deed was geheel anders; dit ding fungeerde namelijk als “klank-kast” voor onze getalenteerde desk medewerker Dhr. Nuhn. Van de vele kwaliteiten die deze jongen had was er 1 waarmee zijn ouders niet te koop liepen; het op comando kunnen laten van “volle & volwassen” scheten.
Tjonge jonge, wat die gozer op commando deed krijg ik nog niet voor mekaar na een uiensoep, een bord bruine bonen met ui en prei en 15 glazen bier na.
Het was niet kort nadat deze techniek werd toegepast dat de naam werd geboren.
“Nuhn's Poop-chute” zou het ding vanaf nu gaan heten.

Ik moet toegeven: “Nuhn's Poop-chute” had haast een zekere vorm van kunst en klasse bij zijn scheten.

Ach ja, die goeie ouwe tijd.
 
Back
Top