Ik kan een gevoel van uiterste ironie en enige verwondering niet onderdrukken bij het lezen van deze column op luchtvaartnieuws.nl.
http://www.luchtvaartnieuws.nl/nl-NL/Article.cms/Expert_blog/Christa_Kloosman_Prettige_wedstrijd
Heel interessant dat ze vertelt over hoe ze op een school haar vliegopleiding aanprijst en de jongeren en hun ouders uitlegt over het vak van verkeersvlieger en de weg daarnaartoe.
Het ironische is natuurlijk het gegeven dat ze sinds het afronden van de opleiding nog geen baan heeft gevonden als verkeersvlieger. Ze vertelt: "Toch laat die crisis ook hier z’n sporen na, want de vraag ‘moet je nu wel beginnen met een vliegopleiding in deze tijd?’ is de meest gestelde," en zegt dat ze daar serieus op in gaat maar verklapt ons niet wat haar antwoord op deze vraag is. Want ze vertelt verderop dat de gedachte dat door haar er een aantal leerlingen naar de open dag van de vliegschool zullen gaan haar blij maakt.
Niets persoonlijks tegen de columnschrijfster—die ik overigens alle sollicitatiegeluk wens, net als alle andere werkloze vliegers—maar ergens begrijp ik niet hoe iemand in deze tijd jonge mensen enthousiast gaat maken om een uiterst risicovolle toekomst tegemoet te gaan met potentiëel heel zware negatieve consequenties, vooral als het die persoon zelf nog niet is gelukt om aan een goede vliegbaan te komen.
Het is wat dat betreft een beetje een catch-22: Als je heel eerlijk bent over de kansen en de markt, ben je geen goede vertegenwoordiger voor de vliegschool; als je de school helemaal de hemel in prijst en zoveel mogelijk zieltjes probeert te winnen, tja...
Wat vinden jullie hiervan?
http://www.luchtvaartnieuws.nl/nl-NL/Article.cms/Expert_blog/Christa_Kloosman_Prettige_wedstrijd
Heel interessant dat ze vertelt over hoe ze op een school haar vliegopleiding aanprijst en de jongeren en hun ouders uitlegt over het vak van verkeersvlieger en de weg daarnaartoe.
Het ironische is natuurlijk het gegeven dat ze sinds het afronden van de opleiding nog geen baan heeft gevonden als verkeersvlieger. Ze vertelt: "Toch laat die crisis ook hier z’n sporen na, want de vraag ‘moet je nu wel beginnen met een vliegopleiding in deze tijd?’ is de meest gestelde," en zegt dat ze daar serieus op in gaat maar verklapt ons niet wat haar antwoord op deze vraag is. Want ze vertelt verderop dat de gedachte dat door haar er een aantal leerlingen naar de open dag van de vliegschool zullen gaan haar blij maakt.
Niets persoonlijks tegen de columnschrijfster—die ik overigens alle sollicitatiegeluk wens, net als alle andere werkloze vliegers—maar ergens begrijp ik niet hoe iemand in deze tijd jonge mensen enthousiast gaat maken om een uiterst risicovolle toekomst tegemoet te gaan met potentiëel heel zware negatieve consequenties, vooral als het die persoon zelf nog niet is gelukt om aan een goede vliegbaan te komen.
Het is wat dat betreft een beetje een catch-22: Als je heel eerlijk bent over de kansen en de markt, ben je geen goede vertegenwoordiger voor de vliegschool; als je de school helemaal de hemel in prijst en zoveel mogelijk zieltjes probeert te winnen, tja...
Wat vinden jullie hiervan?