Flying Kiwi
New member
Hi guys,
In den beginnen van dit board had ik een account, maar weet mijn accountnaam + password niet meer
(om maar even af te trappen )
Ok, met dit topic zou ik graag mijn leven als piloot so far met jullie delen, maar bovendien ook om veel negatieve berichten om te zetten in positieve!
Op dit board ben ik sinds kort een heel mooie quote tegengekomen, die luidt:''A pilots career is not about the destination, it's about the journey. For without the journey the destination has no significance''
Toen ik dat las, dacht ik bij mezelf van, ik herken wel wat van mezelf hierin. Jaja, arrogantie ten top misschien, maar heb met de billen bloot gelegen en keiharde zweepslagen gevoeld, maar uiteindelijk zit ik bij een legacy carrier en heb uitzicht op een zeer mooie toekomst met mijn bijna 30 jaartjes en nog velen te gaan! Wil je weten welke legacy carrier ik bedoel, lees dan snel verder!
November 1978 vond FK (gelieve wát privacy) het licht. Heb niet bepaald een ''gelukkige'' jeugd gehad daar mijn ouders op 13-jarige leeftijd bij een autoongeluk zijn betrokken en niets mocht meer baten. Daar zit je dan als 13-jarig jochie met nog twee jongere zusjes en twee oudere broers. Ondanks deze tragedie zijn we met z'n allen zeer goed terechtgekomen. Ik was niet bepaald de slimst thuis en begon op de MAVO. Echter, ik ontdekte dat ik toch wel wat hersens had en ben daarna naar de HAVO overgestapt waarna ik ook nog eens VWO in twee jaar gedaan heb. Als 19-jarige heb ik selectie gedaan bij de KLS. Helaas, was ik toch niet slim genoeg en was ik afgevallen, the bastards! Ik herinner die dag nog als gisteren. Die psychologe vond mij emotioneel te onstabiel daar ik beide ouders heb verloren. Als ik er op terugkijk, dan is deze reden m.i. gewoon theoretisch en zo zie je maar dat psychologen het ook (vaak) bij het onjuiste eind hebben, vind ik.
Wat ga je dan doen na zo'n afwijzing ? Ik denk dat er op dit board genoeg piloten en aspiranten zijn die nadenken en óf voor iets anders kiezen óf het bij een andere school proberen. Ik zat dus ook in dubio. Aangezien mijn vader oorspronkelijk uit Amerika was, ben ik naar familie gegaan in Denver, CO. Qua visa was het niet moeilijk om een verblijfsvergunning te krijgen en het was pre 9/11, dus de immigratiewetten waren toen niet zo streng als nu. Ben toen Biology gaan studeren en ondertussen heb ik mijn FAA PPL gehaald en part time mijn CPL en IR. Na een maand had ik mijn FAA PPL en na ongeveer anderhalf jaar part time had ik mijn CPL en IR. Zat midden in mijn sophomore year en ben toen ook mijn CFI brevetten gaan halen en during college heb ik dus gewerkt op de lokale FBO paar miles south out of Denver. Toen ik graduated ben ik nog single pilot operations gaan doen bij een part 135 vrachtboer voor een jaar. Pay sucks en elke avond boven Colorado naar Tennessee of whatever vliegen, daar komen toch wel veel grijze haren bij, maar toch een zeer goede ervaring al zeg ik zelf! :yeehaa: .
Op 24-jarige leeftijd emigreerde ik van Amerika met mijn spouse naar Nieuw-Zeeland (waar zij vandaan kwam). Heb hier part time instruction gegeven en twee jaar regionals gevlogen in Nieuw-Zeeland en man, geweldig zeg om daar te mogen vliegen! Ik had mijn permanent residenceship net en toen zag alles er niet meer zo leuk uit. Divorce en de immigratie is daar ook zeer streng, dus alles werd gecontroleerd. Gelukkig leverde dit geen problemen op en kon ik gewoon nog NZ in en uit en er blijven. Echter, ik verlangde terug naar Europa en besloot om alles over te zetten naar JAA vereisten. Examens allemaal opnieuw gedaan, etc. Het enige problem was dat ik mijn Nederlanderschap had opgegeven, dus daar kwamen weer visum problemen van! Het klinkt heel cliché misschien, maar toen ik alles had omgezet naar JAA standaarden en op de vlucht richting AKL was, kwam er toch een bloedmooie dame naast me zitten op deze vlucht. Alles begon weer bij het oude en moest er niet meer aan denken om terug te gaan naar het veels te drukke Europa (don't blame me ). Het was een Australiese en we besloten ons te settlen in Australia, het land van Steve Irwin en de kangaroos. Ik kreeg al meteen gezeik met werken, want ik had nu FAA, JAA en NZ (CAA) en nu moest alles ook nog omgezet worden in CASA standaarden. Om gek van te worden! Dit leverde gelukkig niet zoveel problemen op en kon zonder problemen beginnen bij Virgin Blue based in SYD.
Ik had daarvoor al application forms gestuurd naar Qantas, maar nooit wat van terug verwacht. DE posities bij Qantas zijn alleen SO posities op de LH vloot voor 3 - 5 jaar zeggen ze. Was blij dat ikd oor Virgin was gebeld en moest er niet aan denken om bij Qantas te werken. Na 2.5 jaar gewerkt te hebben bij Virgin werd ik uitgenodigd bij Qantas voor een SO positie op de 747. Had hier toch wel een rotgevoel van, want ik had toen iets van 3500 uur TT en om dan te beginnen onderaan bij QF als SO (lees coco) zoals KLM dat doet, moest er niet aan denken. Echter, ik verlangde wel naar wat hogere posities en om na 3 - 5 jaar FO op een widebody kist te worden, dat trok me wel. Ik heb het aanbod dus accepted en ben aangenomen als SO op de 747. Moet zeggen dat ik dat qua lifestyle heerlijk vind. 9 days LHR => 12 days off . We wonen hier lekker dichtbij de kust en je kunt hier van alles doen! Als er airworkers zijn die naar Australië op vakantie gaan of er ook wonen, feel free to PM me! My place is your place!
Nu ik mijn verhaal heb verteld, staat er natuurlijk een boodschap tegenover. Zoals we in het Engels zeggen ''persevere'', door blijven zetten en niet opgeven. Het volgende bedoel ik zeker niet lullig, maar heb ballen en neem die psychologische keuringen bij vliegscholen met een korrel zout. Als jij bereid bent om letterlijk kapot te gaan voor deze job, zeg ik doen! Ik adviseer je niet het op mij manier te doen als je doel is om in Europa te vliegen. Doorzetten is en blijft de key, ook als je door de selectie bent gekomen. Ik bedoel, hoe kan een onbekende psycholoog jou nou keuren ? Kom op zeg, zelfs bij airliners, maar ook andere jobs, die hebben het ook niet altijd bij het goede eind. Het gaat om de indruk die jij achterlaat aangezien sollicitaties vaak subjectief zijn, heb je er zelf ook invloed op! Laat je niet afleiden door rapporten en cijfertjes, maar ga er voor! Het is echt de mooiste baan die ik me ooit heb kunnen voorstellen en het is het allemaal 100% zeker waard geweest. Heb de ervaring nooit willen missen en het gevoel als je thrust geeft en na de call-outs climbt naar je cruising altitude, is geweldig (ok, nu niet voor mij, maar je snapt het :grijns: ).
En ook nog een tip, maar die is meerdere keren door wat members aangehaald, als je piloot wilt worden, moet je dat niet alleen bij de KLM willen worden. Ik geef toe dat ik daar vroeger ook van gedroomd had, maar als je uitsluitend bij de KLM wilt werken, dan heb je sowieso niet de motivatie om piloot te worden. Je hebt de motivatie om KLM-piloot te worden. Er is niets mis met KLM. Vind het een van de mooiste maatschappijen op deze aardbol en je mag er trots op zijn als je er werkt, maar verbreed je horizon. Je wilt toch piloot worden, omdat je het zo cool vindt om te vliegen en het gevoel dat daar bij hoort ? Lifestyle en pay hoort daar bij, maar die kun je ook elders vinden dan bij de KLM.
Ik hoop dat ik zo een zeer uitgebreide introduction heb geven :grijns: en ook wat kracht bij die mooie quote. Toen ik die quote een paar dagen geleden las (en dat was ook van iemand die een zeer moeilijke route hebt gekozen en denk ik toch goed is terecht gekomen), kon ik wel wat van mij er in herrinneren en ben ik wat dieper gaan nadenken over het hoe, wat en waarom ik piloot ben geworden. Mijn vrouw was er zelfs helemaal amazed van :grijns: .
Cheers,
In den beginnen van dit board had ik een account, maar weet mijn accountnaam + password niet meer
(om maar even af te trappen )Ok, met dit topic zou ik graag mijn leven als piloot so far met jullie delen, maar bovendien ook om veel negatieve berichten om te zetten in positieve!
Op dit board ben ik sinds kort een heel mooie quote tegengekomen, die luidt:''A pilots career is not about the destination, it's about the journey. For without the journey the destination has no significance''
Toen ik dat las, dacht ik bij mezelf van, ik herken wel wat van mezelf hierin. Jaja, arrogantie ten top misschien, maar heb met de billen bloot gelegen en keiharde zweepslagen gevoeld, maar uiteindelijk zit ik bij een legacy carrier en heb uitzicht op een zeer mooie toekomst met mijn bijna 30 jaartjes en nog velen te gaan! Wil je weten welke legacy carrier ik bedoel, lees dan snel verder!
November 1978 vond FK (gelieve wát privacy) het licht. Heb niet bepaald een ''gelukkige'' jeugd gehad daar mijn ouders op 13-jarige leeftijd bij een autoongeluk zijn betrokken en niets mocht meer baten. Daar zit je dan als 13-jarig jochie met nog twee jongere zusjes en twee oudere broers. Ondanks deze tragedie zijn we met z'n allen zeer goed terechtgekomen. Ik was niet bepaald de slimst thuis en begon op de MAVO. Echter, ik ontdekte dat ik toch wel wat hersens had en ben daarna naar de HAVO overgestapt waarna ik ook nog eens VWO in twee jaar gedaan heb. Als 19-jarige heb ik selectie gedaan bij de KLS. Helaas, was ik toch niet slim genoeg en was ik afgevallen, the bastards! Ik herinner die dag nog als gisteren. Die psychologe vond mij emotioneel te onstabiel daar ik beide ouders heb verloren. Als ik er op terugkijk, dan is deze reden m.i. gewoon theoretisch en zo zie je maar dat psychologen het ook (vaak) bij het onjuiste eind hebben, vind ik.
Wat ga je dan doen na zo'n afwijzing ? Ik denk dat er op dit board genoeg piloten en aspiranten zijn die nadenken en óf voor iets anders kiezen óf het bij een andere school proberen. Ik zat dus ook in dubio. Aangezien mijn vader oorspronkelijk uit Amerika was, ben ik naar familie gegaan in Denver, CO. Qua visa was het niet moeilijk om een verblijfsvergunning te krijgen en het was pre 9/11, dus de immigratiewetten waren toen niet zo streng als nu. Ben toen Biology gaan studeren en ondertussen heb ik mijn FAA PPL gehaald en part time mijn CPL en IR. Na een maand had ik mijn FAA PPL en na ongeveer anderhalf jaar part time had ik mijn CPL en IR. Zat midden in mijn sophomore year en ben toen ook mijn CFI brevetten gaan halen en during college heb ik dus gewerkt op de lokale FBO paar miles south out of Denver. Toen ik graduated ben ik nog single pilot operations gaan doen bij een part 135 vrachtboer voor een jaar. Pay sucks en elke avond boven Colorado naar Tennessee of whatever vliegen, daar komen toch wel veel grijze haren bij, maar toch een zeer goede ervaring al zeg ik zelf! :yeehaa: .
Op 24-jarige leeftijd emigreerde ik van Amerika met mijn spouse naar Nieuw-Zeeland (waar zij vandaan kwam). Heb hier part time instruction gegeven en twee jaar regionals gevlogen in Nieuw-Zeeland en man, geweldig zeg om daar te mogen vliegen! Ik had mijn permanent residenceship net en toen zag alles er niet meer zo leuk uit. Divorce en de immigratie is daar ook zeer streng, dus alles werd gecontroleerd. Gelukkig leverde dit geen problemen op en kon ik gewoon nog NZ in en uit en er blijven. Echter, ik verlangde terug naar Europa en besloot om alles over te zetten naar JAA vereisten. Examens allemaal opnieuw gedaan, etc. Het enige problem was dat ik mijn Nederlanderschap had opgegeven, dus daar kwamen weer visum problemen van! Het klinkt heel cliché misschien, maar toen ik alles had omgezet naar JAA standaarden en op de vlucht richting AKL was, kwam er toch een bloedmooie dame naast me zitten op deze vlucht. Alles begon weer bij het oude en moest er niet meer aan denken om terug te gaan naar het veels te drukke Europa (don't blame me
). Het was een Australiese en we besloten ons te settlen in Australia, het land van Steve Irwin en de kangaroos. Ik kreeg al meteen gezeik met werken, want ik had nu FAA, JAA en NZ (CAA) en nu moest alles ook nog omgezet worden in CASA standaarden. Om gek van te worden! Dit leverde gelukkig niet zoveel problemen op en kon zonder problemen beginnen bij Virgin Blue based in SYD.Ik had daarvoor al application forms gestuurd naar Qantas, maar nooit wat van terug verwacht. DE posities bij Qantas zijn alleen SO posities op de LH vloot voor 3 - 5 jaar zeggen ze. Was blij dat ikd oor Virgin was gebeld en moest er niet aan denken om bij Qantas te werken. Na 2.5 jaar gewerkt te hebben bij Virgin werd ik uitgenodigd bij Qantas voor een SO positie op de 747. Had hier toch wel een rotgevoel van, want ik had toen iets van 3500 uur TT en om dan te beginnen onderaan bij QF als SO (lees coco) zoals KLM dat doet, moest er niet aan denken. Echter, ik verlangde wel naar wat hogere posities en om na 3 - 5 jaar FO op een widebody kist te worden, dat trok me wel. Ik heb het aanbod dus accepted en ben aangenomen als SO op de 747. Moet zeggen dat ik dat qua lifestyle heerlijk vind. 9 days LHR => 12 days off . We wonen hier lekker dichtbij de kust en je kunt hier van alles doen! Als er airworkers zijn die naar Australië op vakantie gaan of er ook wonen, feel free to PM me! My place is your place!
Nu ik mijn verhaal heb verteld, staat er natuurlijk een boodschap tegenover. Zoals we in het Engels zeggen ''persevere'', door blijven zetten en niet opgeven. Het volgende bedoel ik zeker niet lullig, maar heb ballen en neem die psychologische keuringen bij vliegscholen met een korrel zout. Als jij bereid bent om letterlijk kapot te gaan voor deze job, zeg ik doen! Ik adviseer je niet het op mij manier te doen als je doel is om in Europa te vliegen. Doorzetten is en blijft de key, ook als je door de selectie bent gekomen. Ik bedoel, hoe kan een onbekende psycholoog jou nou keuren ? Kom op zeg, zelfs bij airliners, maar ook andere jobs, die hebben het ook niet altijd bij het goede eind. Het gaat om de indruk die jij achterlaat aangezien sollicitaties vaak subjectief zijn, heb je er zelf ook invloed op! Laat je niet afleiden door rapporten en cijfertjes, maar ga er voor! Het is echt de mooiste baan die ik me ooit heb kunnen voorstellen en het is het allemaal 100% zeker waard geweest. Heb de ervaring nooit willen missen en het gevoel als je thrust geeft en na de call-outs climbt naar je cruising altitude, is geweldig (ok, nu niet voor mij, maar je snapt het :grijns: ).
En ook nog een tip, maar die is meerdere keren door wat members aangehaald, als je piloot wilt worden, moet je dat niet alleen bij de KLM willen worden. Ik geef toe dat ik daar vroeger ook van gedroomd had, maar als je uitsluitend bij de KLM wilt werken, dan heb je sowieso niet de motivatie om piloot te worden. Je hebt de motivatie om KLM-piloot te worden. Er is niets mis met KLM. Vind het een van de mooiste maatschappijen op deze aardbol en je mag er trots op zijn als je er werkt, maar verbreed je horizon. Je wilt toch piloot worden, omdat je het zo cool vindt om te vliegen en het gevoel dat daar bij hoort ? Lifestyle en pay hoort daar bij, maar die kun je ook elders vinden dan bij de KLM.
Ik hoop dat ik zo een zeer uitgebreide introduction heb geven :grijns: en ook wat kracht bij die mooie quote. Toen ik die quote een paar dagen geleden las (en dat was ook van iemand die een zeer moeilijke route hebt gekozen en denk ik toch goed is terecht gekomen), kon ik wel wat van mij er in herrinneren en ben ik wat dieper gaan nadenken over het hoe, wat en waarom ik piloot ben geworden. Mijn vrouw was er zelfs helemaal amazed van :grijns: .
Cheers,
