Je haalt hier inderdaad enkele goede punten aan. Maar als jouw redenering volledig op gaat -en je dus als uitvoerder niet bestraft kan worden, ook al vermoord je mensen etc-, dan geef je dus iedere persoon tijdens oorlogstijd een vrijgeleide om eender wat te doen.
Ik vind absoluut niet dat iedereen zijn goddelijke/duivelse gang maar kan gaan, ook niet in oorlogstijd. Sterker nog, ik vind dat er wel degelijk grenzen zijn. Maar over grenzen gaat juist zo dikwijls de strijd! Naar aanleiding van de verwijzing van Nosig naar de conventies van Geneve (zie reactie 23 in dit topic) heb ik me daar maar eens in verdiept. Zie in onze moerstaal de links:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Geneefse_Conventies
http://nl.wikipedia.org/wiki/Misdaden_tegen_de_menselijkheid
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gedwongen_verdwijning
http://nl.wikipedia.org/wiki/Humanitair_Oorlogsrecht
Probleem van conventies , wetten, richtlijnen enz. is dat deze lang niet altijd voor één uitleg vatbaar zijn (voer voor advocaten!). Bovendien: vanuit welk referentiekader (ver)oordeel je? Als voorbeeld noem ik de Palestijns-Israëlische kwestie (over wie slachtoffer en wie agressor is bestaan zeer uiteenlopende standpunten) en Yasser Arafat (voor de ene een terrorist, voor de andere een verzetsstrijder/held/vredesduif).
Henri Dunant, verantwoordelijk voor de eerste Geneefse Conventie , werd geraakt door het lijden van de 40.000 gewonden die hij zag bij de Slag van Solferino (Italië, 1859). Hij riep de plaatselijke bevolking op te helpen waar ze konden zonder onderscheid te maken tussen de vechtende partijen.
Dat is wat mij aanspreekt, waarop men mij mag aanspreken en waarop ik de ander wil aanspreken.
Uiteraard mag je geweld niet met geweld verdelgen :blabla:, maar op moment dat het schieten begint, heeft een zinnig mens echt geen keuze meer om niet meer mee te doen.
Ooit zag ik een film over een vliegtuigkaping. De kaper ging onvoorstelbaar agressief te keer. Enkele passagiers probeerden hem te overmeesteren. Ik leefde intens mee en zat de passagiers vanaf de bank aan te moedigen. Als ik ooit gedwongen word te kiezen tussen mijn dierbaren laten vermoorden of zelf de agressor uitschakelen, ben ik menselijk (!) genoeg om voor het laatste te opteren. Dat met name de nabestaanden van degenen die vanuit Hercules L-188 vrachtvliegtuigen de zee in zijn gegooid om berechting van allen vragen die aan deze gruwelijkheden medeplichtig zijn geweest, kan ik me ook indenken.
De aanpak van agressief/misdadig gedrag als het zich voordoet is echter van een andere orde dan de aanpak van dergelijk gedrag achteraf. Voor wat betreft het laatste verwijs ik graag naar deze reactie van Nosig:
Als er iets duidelijk is geworden is het wel dat "straffen" absoluut niet helpt en eigenlijk bijna altijd leidt tot recidive. Maar dat wil "het volk" (denkt "de regering") niet horen, er moet "harder worden opgetreden", dat zal ze leren, etc. Er wordt steeds minder moeite gedaan om te kijken naar oorzaken en gevolg. En steeds meer wil men geloven dat er "goede" en "slechte" mensen zijn en dat straffen ze zal leren en dat ze toch nooit meer zullen veranderen, dus hoe harder hoe beter. Kortzichtig, middeleeuws.
Nog een andere kwestie:
Maar dat betekent natuurlijk niet dat hij boven de wet staat.
Eens! Geen mens, inclusief Roman Polanski, staat wat mij betreft boven de wet. En als het aan mij ligt staat ook geen mens onder de wet , inclusief JP die door menigeen al schuldig is verklaard terwijl nog niet bewezen is dat hij dodenvluchten heeft uitgevoerd.
Let vooral op de vragen die Peter R. stelt aan Mevr. P op ongeveer 12.50
Bedoel je dat JP toch weet om welke collega’s het gaat?
Hier weten ze het:
http://www.geennieuws.com/2009/09/transavia-kijk-uit-met-wie-u-vliegt/
Of bedoel je waarom JP zijn collega’s zelf niet heeft benaderd in plaats van een gesprek te verlangen waarbij een vertegenwoordiger van Transavia aanwezig zou zijn?
Tja, welke communicatielijnen zijn in een dergelijk geval het meest logisch om te kiezen?Waarom zou de lijn die JP voorstond in zijn nadeel pleiten?
Ooit kwam mij deze uitspraak van Harry Sanders ter ore: ‘Veronderstel het goede in je medemens. Heb je bewijzen voor het tegendeel, twijfel dan aan je bewijzen.’
Werkelijk ter zake doend lijken mij keiharde feiten die, naar ik aan mag nemen, aan te treffen zijn in de vliegerslogboeken van JP: daarin moet toch terug te vinden zijn in welke toestellen met welke registraties hij wanneer gevlogen heeft.
Overigens vond ik het wel bijzonder dat in de uitzending van Pauw & Witteman gesteld werd dat het gesprek via Indonesië op Argentinië kwam: een totaal andere lezing dan via Maxima, zoals eerder alsmaar is beweerd.
Zo gaat dat met verhalen en zo gaan de verhalen.
Ik moet nu zo maar denken aan die mannen in die witte pakken na de crash van de ELAL Boeing 747-258EF in 1992: waar kwamen die toch zo ineens vandaan?
Hoe breng je iets de wereld in? En met welk belang?
Nog een saillant detail: gememoreerd werd dat het vliegersgezelschap in Bali een slok op had en bedwelmd was. Tja, waar kan je als mens allemaal door bedwelmd raken waardoor je bewustzijn dusdanig vernauwd raakt dat je dingen kunt gaan zeggen/doen die schrikbarende gevolgen hebben: alcohol (in dit geval) en (waar het al eerder over in dit topic ging) manipulatie, insinuatie, pressie.
Wat heeft wanneer de regie in een mens?
Ab Dijksterhuis heeft er ook over geschreven. De voorkant van zijn boek ‘Het slimme onbewuste’ is prachtig: een ijsberg van de zijkant gezien, waarvan slechts het topje boven water uitsteekt. Het is illustratief voor de overtuiging van deze psycholoog dat niet ons bewustzijn de controle heeft maar dat ons onbewuste in control is.