V-Bird is volgens mij door één grote fout nooit succesvol geworden en dat is het management. Als je daar ex-Exel mensen neerzet, dan had ik je vantevoren al kunnen vertellen dat het niets was geworden. Net als Exel blijft het dan rommelen in de marge.
jetBlue heeft als fundamenteel principe dat ze goed voor hun eigen employees zorgen, net als Southwest. Nu liggen de salarissen bij jetBlue wel lager dan bij Southwest, maar dit wordt op andere punten gecompenseerd, want, het is echt zo, salaris is niet alles. Zo heeft CEO David Neeleman een eigen salaris van 1 dollar per jaar en een potje van 20 miljoen euro die ieder jaar op moet aan onvoorziene omstandigheden van passagiers maar ook employees. Iemand in de familie ziek geworden? Iets fout gegaan tijdens een vlucht? Hoppa, gebruik het geld om voor de mensen te zorgen. Het bedrag is al begroot, dus zegt de baas, aan het einde van het jaar moet het op zijn!
Terug naar V-Bird. Exel kon wat dat betreft niet méér het tegenovergestelde zijn. Voor je employees zorgen? Nee, uitknijpen! Uit eigen ervaring en die van vrienden met jetBlue zorgt de opgewekte en enthousiaste houding van het jetBlue personeel zeer duidelijk voor een leuke vlucht en daardoor het blijven terugkomen van klanten en een enorme mond-op-mond reclame.
En dan komen we meteen bij probleem 2: De reclame, of liever gezegd, de marketing. Niet genoeg en niet goed genoeg. Kijk wij als luchtvaartluitjes wisten wel van V-Bird, maar het gewone volk niet. Zeker in NL is hun marketingeffort ruimschoots tekort geschoten.
Nooit eerder was een airline met zoveel startkapitaal begonnen (130 miljoen dollar) als jetBlue in 1999, startend vanuit New York JFK, een groot, bekend veld met een enorme catchment area. V-Bird startte met 20 miljoen euro, amper genoeg om de normale operatie te runnen, vanaf een nieuw, onbekend en afgelegen veld.
Het simpelweg kopiëren van een goed concept kan zwaar spaak lopen in de details, wat hier dus is gebleken. De successtory van jetBlue is ook niet zonder problemen, ook al hebben ze het beste product van alle LCC's (en vele legacies) in de wereld. De toevoeging van een tweede type (bijna ongehoord bij LCC's), de Embraers, heeft voor flink wat problemen en kosten gezorgd.
Ik kan iedereen het boek "Flying High" over jetBlue en David Neeleman aanraden. Neeleman kan zich scharen in de categorie Richard Branson, een CEO met enorm veel lef, een dosis ADHD, een goede neus voor zaken en een hart voor z'n personeel.
(tenzij je in Griekenland werkt 
