Stromende regen, blixum en donderslagen, laat in de namiddag, de taxi met aan boord Ome Art, stopt tegenover het etablissement, " De beroepspiloot", een warm bruin cafe, wel gekend bij intimie die in de luchtvaartsector werkzaam zijn.
Met de jas over zijn hoofd getrokken, na de de cabby een 10 euro tip te hebben gegeven, stormt Art de tapperij binnen, niet vermoedend dat het nog geen happy hour is en dus weinig vliegend personeel aanwezig. Je bent Hollander of je bent het niet, denk Art nog, als hij in een een oogopslag ziet dat een aantal geuniformde lieden zich in een bushokje verpozen, next to the tapperij, blijkbaar wachtend tot het 5 PM is.
Inmiddels binnen, Aan de toog, " hey Capt. Art, long time no see", opent de bartender. The usual? Yep, en make it a double, D.W nog gezien onlangs?
Nee, hoezo, Ooh, weet je , begint Art, deze kroeg zou toch exclusief voor beroeps
toegankelijk zijn? Nou, mooie boel, de tent is leeg. Nee hoor, riposteerd de bartender, daar in de hoek, naast het toilet, zit een groepje beroepspiloten de in and outs van de gashandles van de F70, in relatie met feminine gebruiks voorwaarden, tot de kern van de zaak proberen te doorgronden.
Dus, zo de bartender, Art, je ziet, alles hier strikt zoals geadverteerd.
Feminine gashandles? Art klokt zijn dubbele black label naar binnen. "Check please" Huh, nu al? Jep, ik ga naar cafe, "de crewroom", hier om de hoek, daar is iedereen welkom. Art gooit zijn jas om de schouders, opent de deur
en rent in gebukte houding naar de "crewroom", waar inmiddels een gezellige partij aan de gang is. Onderussen, in de "beroepspiloot", poetst de bartender de glazen en denkt bij zichzelf, wat is wrong met Art, hebben we eindelijk een beroeps kroeg, rent ie naar buiten zonder te betalen? The mind boggles.
Cheers
Art, (was there and still here.)
