@ Rob.
Proficiat, en nog een lang en gelukkig vlieger leven.
Zoals reeds door anderen gezegd, dit vergeet je nooit meer.
Je gelooft het misschien niet, maar dit kan je over veertig jaar nog precies navertellen. Een voorbeeldje.
Ging zelf op mijn veertiende solo op een zweefvliegtuig, een Grunau Baby, dus heeeel lang geleden.Twee jaar later op een Piper Cub. Van die vlucht kan ik me niet zo veel meer herinneren maar die eerste zweeefsolo staat nog in mijn geheugen gegrift. Ik vloog na de lierstart meteen een thermiekbel binnen die zo sterk was dat ik meer door geluk dan wijsheid als een speer omhoog draaide. Nu zat er een hoogtemeterje in die kist die maar tot 500 meter ging en aangezien de kleine wijzer bleef hangen,moest je zelf maar ieder rotatie van 500 meter tellen. Na 20 minuten zat ik op 2500 meter, zo’n 15 KM. zuid van het veld. Met m’n 30 startjes en 5 uur vliegervaring dacht ik nog dat ik het veld misschien niet meer kon halen en ben tegenwinds teruggevlogen om zoals het hoorde op 200 meter op het circuit te gaan.
Dat lukte vrij redelijk, maar er klopte is niet op downwind, ik kon het niet thuisbrengen.
Totdat ik op final draaide, toen viel het kwartje, ik zat veel en veel te hoog en ik realiseerde me dat ik niet op 200 meter op circuit was gegaan maar op zeven honderd meter, een slag op de hoogtemeter gemist.
Remkleppen vol uit en dan zakt dat kistje alsof je in en lift staat. Halverwege het veld geland. De instructeur vond het toch niet gek voor een eerste solo en merkte nog op dat een beetje reserve hoogte aanhouden nooit kwaad kan maar dat je zoiets ook weer niet moet overdrijven. Heb nooit iemand verteld over die gemiste vijhonderd meter.
Maar, om even op Eindhoven terug te komen, heb ik nog een solo anecdote.
Jaren geleden hier tijdens een feestje aan de bar gehoord van een ex Eindhovenaar die, of het zelf was, of erbij geweest was of het gehoord had, dat weet ik niet meer precies. Maar het ging als volgt.
1976 of daaromtrent. Eindhoven was toen nog Vliegbasis Eindhoven wat in het weekend verkeersleidingstechnisch dicht was. De zweefvliegclub en de motorvliegers hadden ieder hun eigen stuk van de basis en opereerden geheel zelfstandig.
Op een mooie zondagmiddag was onze held ter plaatse om nog een paar uurtjes te met instructeur te vliegen wan hij zou nu wel spoedig solo komen, dacht hij. Het clubhuis was vlakbij de runway en het terrasje zat vol met leden en familie. De instructeur met wie onze held tot nu gevlogen had zei bij het kopje koffie dat hij nu even geen tijd had maar dat er een andere instructeur wel met hem zou vliegen. Dus, ga de preflight maar vast doen, hij komt er zo aan. De kist stond aand overkant van een taxitrack geparkeerd en onze vriend begon aan de checks. Alles zeer minutieus, en maar vast instappen dan.
Ook binnen alles gechecked en toen er na vijf minuten nog niemand kwam opdagen leunde hij over de rechterstoel, opende de rechterdeur en riep half liggend naar buiten, hee, zeg, gaot er nou nog iemand mee of hoe zitda. Tien seconden later kwamer een man hijgend aanlopen en zei, ik wil wel mee, magda? Huh,? zei onze vriend, natuurlijk, wat een vraag dacht hij nog. Paar circuitjes vliegen? Alles prima zei de instapper. Dust kist opgestart, checks en taxi naar de runway. Radioverkeer was er niet en hij mocht er zowieso niet aankomen. Kunnen we,? van mij wel. En off they went. Vijfhonderd meter klimmende bocht naar rechts om circuit in te gaan. Downwind, checks en dalen naar baseleg. Goan we noual landen?? Huh,? Ja, circuitjes toch, of nie? Ge doet mor.
Keurige landing, doorstart en opnieuw circuit in. Kwor ziek, hedde gij niks om in over te geven? Huh? Moete gij kotse? Nee, goat al over, nie zun steile bochte maoke. Ok, ok.
Weer keurige landing en doorstart. Kek, ze stoan te zwaje. Huh,? Wor isda nou wir goed vur. Opnieuw downwind. Hoelang hedde ge oew brevet al ? Huh.? Wa bedoelde ? Brevet, hoelang bende al piloot. Huh? Ik heb nog gin brevet, daarom zitte gij toch nost mij. WA? Hedde gij gin brevet? Nee, da moete gij as instructeur toch wete. Ik ben ginne instructeur. Huh,? Wa doede dan hier? Ha, gij vroegt of er iemand mee ging en toen ben ik ingestapt. Ik ben me onze Jos hier, die komt ok lere vliege.
Godverdeg. Wa is er? Ik mog helemaol nie alleen vliege. Waarom nie? Omda ik da nog nie ken.
Hedde ge gin brevet dan? Neeee. Oeioeieoi. Laote we dan mor gow lande. Da ken ik nie, kmag nie alleen vliege. Da hedde net toch ok gedoan. Och,houd oewekop gij.
Tijdens deze conversatie was onze held inmiddels weer op final aangekomen en maakte weer een keurige landing zonder er zelf erg in te hebben. Terug taxiend naar het clubhuis zag hij zijn instructeur al staan op de taxitrack met nog een paar mensen. Kek, dor staon de zwajers, zij de rechterman nog. Ik krijg op mn klote ,ik krijg zwaar op mn klote, witte da wel ? Hoezo, ging toch goed? Och, houwd oewekop gij.
De instructeur gebaard te stoppen en motor af zetten. Stilte. Linkerdeur open, instructeur steekt hoofd naar binnen. Sorry, ik had jullie nog niet aan elkaar voorgsteld, dat daar is Peter X, onze nieuwe instructeur. Huh,? Aangenaam. En hoe deed ie it? Prima, stress test doorstaan, van mij mag hij solo. En zo geschiede, dolgelukkig en gaf daarna een vaatje weg.
Wordt tegenwoordig zo niet meer gedaan, denk ik.
Cheers
Art
Instructeur afgezet bij de club en daarna twee circuitjes alleen gevlogen, wat een geweldig gevoel voor het eerst alleen! Ook wel een beetje spannend omdat er niemand meer naast je zit voor het geval je het verklooit, maar toch voornamelijk een heerlijk gevoel. 
