Beetje jammer om het als ''fun'' te zien. Ik werk zelf bij Colgan Air een kleine regional met als basis La Guardia. Wat je zegt over de salarissen, dat klopt als een bus, maar dat zijn eerste jaars FO salarissen. Bij Colgan Air kun je je upgrade halen met ATP mins (moet je senioriteit wel toelaten). Ik zou dit jaar dus kunnen bieden voor een upgrade en dan verdien je geen $20,000 bruto per jaar, maar twee keer zo veel. Echter, ik denk dat het volgend jaar pas zover is dat ik m'n upgrade krijg.
Wat dat betreft, valt het an sich wel mee. Tuurlijk, in Amerika loop je kans om op de furloughee list te staan en de weg naar een major kan soms erg lang zijn. Je moet ook begrijpen dat legacies / majors hier veel PIC time vragen, dus je kunt niet als FO bij een regional naar een major toegaan. Vandaar dat vaak new hires ouder zijn dan bij Europese legacies / majors. Hoewel een vriend van mij was captain op de CRJ bij Pinnacle en is in 2007 aangenomen bij Delta op de ''maddog'' op 26-jarige leeftijd. Dat is zeeeeer knap van hem. Totals waren dacht ik TT3800 waarvan PIC ongeveer 1600 uur.
Maar veel jongens hebben dan ook nog een tweede baan voor het geval ze gefurloughed worden. Me included. Sterker nog, heb twee extra banen. Maar dat is niet vanuit een salarisoogpunt, maar meer omdat ik het leuk vind en het op mijn pad kwam.
En je moet ook een misschien het een en ander relativeren, want in Europa is het vaak regel dan uitzondering om een TR erbij te nemen, dus kom je van school af met 150K schuld, dan komt ernog 30K op plus de rente :stapelge: . In US kun je je brevetten al hebben voor $40K en je hoeft niet voor je TR te betalen! Dus je kan of een salaris van $1,800 bruto per maand hebben tegen een schuld van $40K, of een salaris van 2.500 euro bruto tegen een schuld van 170K in euro's. Het verschil is dan heel erg klein wat je per maand dan overhoudt.
Waar ik je wel gelijk in moet geven, is dat de animo voor het beroep niet meer zo is als vroeger, maar in Europa is de animo ook niet meer zoals het was. In Europa heb je immers wel meer kans om bij een grote maatschappij terecht te komen en daar projecteren veel wannabe's hun ogen op. In Amerika is die kans kleiner, vooral als je nagaat dat AA nog hun piloten moet oproepen die gefurloughed zijn na 9/11. UAL schopt er nog ongeveer 1000 uit. CAL heeft er al 150 uitgeschopt. DAL en NWA zijn gefuseerd en wat mij betreft de meest solide legacy carrier van de USA. Veel piloten weten dat en er zullen er erg veel zijn die hun airlineapps elke dag updaten in de hoop opgebeld te worden voor een interview. Wat dat betreft is de kans groot dat je je hele leven over het hele continent 4 legs per dag moet gaan vliegen en dat weerhoudt veel jonge mensen ervan om dit beroep te kiezen. Wat vroeg of laat toch weer zou betekenen dat er weer veel vraag is, vooral met de vergrijzing in de cockpit bij DAL, AA, UAL en CAL. Dan zullen er weinig oudere mensen op interview gaan, omdat ze hun senioriteit in moeten leveren en ook een hoop geld. Wat dat betreft zal er in de komende 10 tot 15 jaar denk ik wel een hoop gaan veranderen, maar niemand kan in de toekomst kijken.
Ik raad veel jonge mensen dan ook aan om een soort van plan van aanpak te maken. Ik doe zelf ook part time flight instructing hier bij een FBO in New Jersey en vind het altijd belangrijk bij een eerste kennismaking wat de student zelf voor verwachtingen heeft qua carrièrepad. Wat dat betreft denk ik dat het voor elke wannabe erg handig kan zijn om op papier je doelen te stellen en hoe jij denkt dat te kunnen waarmaken. Ik heb dat ook gedaan en voor mij is het eigenlijk allemaal volgens het boekje gegaan, dus vandaar dat ik het iedereen heel erg aanraad.