Copied from Amigoe.com:
http://www.amigoe.com/artman/publish/article_14961.shtml
Aruba
Doek valt voor Royal Aruban
28 Dec, 2005, 19:04 (GMT -04:00)
Deze Embraer Brasilia heeft nooit een commerciële vlucht uitgevoerd voor Royal Aruban Airlines. FOTO: Royal Aruban
ORANJESTAD — Royal Aruban Airlines (RAA) is bij vonnis van het gerecht in Eerste Aanleg in staat van faillissement verklaard en daarmee is opnieuw een droom in rook opgegaan om een Arubaanse luchtvaartmaatschappij van de grond te krijgen. Het heeft bijna vijf jaar geduurd voordat duidelijk werd dat de plannen financieel niet haalbaar waren.
Royal Aruban Airlines werd in 2001 opgericht en moest een waardige opvolger worden van het ter ziele gegane Air Aruba. Het waren ook ex-medewerkers van deze maatschappij, onder leiding van Eric Hagens, die het initiatief namen. Tot curator van de failliete onderneming is benoemd R. Wever van advocatenkantoor Croes, Wever en Tchong.
SMEERGELD
Hoewel de oprichting, in aanwezigheid van voormalig minister van Transport en Communicatie Glenbert Croes (OLA) met veel fanfare en presentatie van personeel en uniformen werd gevierd, verschenen al snel donkere wolken aan de horizon. Aan de oprichting werd meegewerkt door de voormalig minister van Financiën in Suriname, Normann Kleine.
Kleine, die in 1985 tijdens het Bouterse-bewind gedurende een jaar minister was, zou onder meer betrokken zijn geweest bij het betalen van smeergeld aan drie hooggeplaatste politici op het eiland.
BRAZILIË
In 2004 verscheen de Braziliaanse zakenman David Israel aan het firmament. Er was sprake van nauwere zakelijke banden tussen Brazilië (met name Manaus met zijn vrije zone) en Aruba en Israel kon hier een sleutelfunctie vervullen. Er leek even hoop te gloren voor RAA, want er gingen zelfs een paar piloten voor training naar Brazilië. Nu had Israel wel veel bezittingen, maar onvoldoende kasgeld. Eind juni kwam om die reden ook aan dat avontuur een einde. Er is daarna nog een andere Braziliaan geweest, die het wilde proberen, maar al gauw was duidelijk dat het definitieve einde van Royal Aruban Airlines nabij was. De maatschappij, die wel geschiedenis schreef, maar nooit heeft gevlogen.
Met het smeergeld – waarmee Kleine in verband werd gebracht – moest het verkrijgen van een vliegvergunning worden versneld. Een en ander zou blijken uit e-mailverkeer met Air Holland-directeur Paul G., een van de hoofdverdachten in de witwaszaak van de Nederlandse luchtvaartmaatschappij, die jarenlang met drugsgeld in de lucht was gehouden. Air Holland ging echter failliet en de drugsbaronnen liepen tegen de lamp. Kleine verklaarde tegenover De Telegraaf dat hij zijn adviestaken voor RAA al na zes maanden beëindigde. “Toen kwam ik erachter dat er een luchtje aan het geld zat. Dat smeergeld was een idee van Paul G., waar ik door betrokkenen op Aruba op werd aangesproken.” Kleine, die in het witwasschandaal van Air Holland niet als verdachte wordt aangemerkt, is eerder dit jaar wel als getuige verhoord.
Het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) noteerde op 10 mei van dit jaar in het Air Holland-proces ook een belastende verklaring over smeergeld, dat door Glenbert Croes zou zijn aangenomen van Air Holland. De getuige, door het ANP omschreven als ‘een voormalig topman van RAA’ stelde “dat Croes persoonlijk moest worden betaald voor het krijgen van een vergunning voor landingsrechten op het eiland.” Uit het onderzoek van het Openbaar Ministerie blijkt dat in 2001 en 2002 geld vanuit Nederland via Groot-Brittannië en Luxemburg is witgewassen. Dat geld is vervolgens ondermeer in Air Holland geïnvesteerd, stelt de Nederlandse justitie.
INVESTEERDERS
In een advertorial van RAA in de televisiegids On the Air van april 2002 deelt de jonge Arubaanse luchtvaartmaatschappij mee dat startkapitaal afkomstig is van Standard Finance International S.A. in Luxemburg. Er staat ook een dienstregeling afgedrukt, waaruit blijkt dat de eerste vluchten waren voorzien op 28 maart naar Curaçao en Bonaire. Op 25 april zouden Las Piedras en Maracaibo volgen. Van een verbinding met Paramaribo en Amsterdam, in samenwerking met Air Holland, wordt geen melding gemaakt. Wel, dat er zou worden gevlogen met toestellen van het type Embraer 120 met een capaciteit van 30 passagiers. Noch op 28 maart, noch op 25 april gaat er een toestel de lucht in.
Pas in juli van 2002 werd de benodigde Air Operating Certificate verkregen, maar gevlogen werd er niet. Het verkrijgen van landingsrechten in Venezuela zou veel meer tijd in beslag nemen dan aanvankelijk was voorzien. In oktober van dat jaar zouden de twee Ebraers worden omgeruild voor DC-9-15’s, toestellen met een grotere capaciteit. Volgens directeur Eric Hagens werd die beslissing genomen vanwege het gegeven dat er voorlopig slechts zeventien wekelijkse retourvluchten mochten worden uitgevoerd. “De Embraers zijn veel kleiner dan de DC-9-15 en zullen onvoldoende cashflow kunnen genereren om winstgevend te vliegen. Met de DC-9 kan dat wel.” Volgens Hagens was er op dat moment nog voldoende geld om door te gaan. Hij had inmiddels aanvullende investeerders gevonden in de Amerikaanse Aviation Transport Group en de Ecuadoraanse luchtvaartmaatschappij Icaro.
Daarna werd het stil, totdat in augustus 2003 een groep van tien werknemers, met onder andere ex-Air Aruba salesmanager Ildo de Cuba, begon met een procedure om het faillissement van RAA aan te vragen. Zij hadden naar eigen zeggen al vijftien maanden geen salaris ontvangen. Ongeveer tegelijkertijd richtte deze groep een nieuwe luchtvaartmaatschappij op: World Aviation Group. Hiervan werd later niets meer vernomen.
INTERESSE
Intussen leek de Dominicaanse maatschappij Viva in RAA geïnteresseerd in 49 procent van de aandelen. Caribbean Travel News maakte op 6 november 2003 zelfs melding van een overeenkomst. Dit bleek later een papieren overeenkomst, die niet het benodigde geld opleverde. Eind 2003 toonde een groep Cubaanse investeerders uit Miami belangstelling, maar nog voordat men tot zaken kwam viel de groep door onderlinge verdeeldheid uiteen.
Terug
© Copyright 2004
Amigoe.com
http://www.amigoe.com/artman/publish/article_14961.shtml
Aruba
Doek valt voor Royal Aruban
28 Dec, 2005, 19:04 (GMT -04:00)
Deze Embraer Brasilia heeft nooit een commerciële vlucht uitgevoerd voor Royal Aruban Airlines. FOTO: Royal Aruban
ORANJESTAD — Royal Aruban Airlines (RAA) is bij vonnis van het gerecht in Eerste Aanleg in staat van faillissement verklaard en daarmee is opnieuw een droom in rook opgegaan om een Arubaanse luchtvaartmaatschappij van de grond te krijgen. Het heeft bijna vijf jaar geduurd voordat duidelijk werd dat de plannen financieel niet haalbaar waren.
Royal Aruban Airlines werd in 2001 opgericht en moest een waardige opvolger worden van het ter ziele gegane Air Aruba. Het waren ook ex-medewerkers van deze maatschappij, onder leiding van Eric Hagens, die het initiatief namen. Tot curator van de failliete onderneming is benoemd R. Wever van advocatenkantoor Croes, Wever en Tchong.
SMEERGELD
Hoewel de oprichting, in aanwezigheid van voormalig minister van Transport en Communicatie Glenbert Croes (OLA) met veel fanfare en presentatie van personeel en uniformen werd gevierd, verschenen al snel donkere wolken aan de horizon. Aan de oprichting werd meegewerkt door de voormalig minister van Financiën in Suriname, Normann Kleine.
Kleine, die in 1985 tijdens het Bouterse-bewind gedurende een jaar minister was, zou onder meer betrokken zijn geweest bij het betalen van smeergeld aan drie hooggeplaatste politici op het eiland.
BRAZILIË
In 2004 verscheen de Braziliaanse zakenman David Israel aan het firmament. Er was sprake van nauwere zakelijke banden tussen Brazilië (met name Manaus met zijn vrije zone) en Aruba en Israel kon hier een sleutelfunctie vervullen. Er leek even hoop te gloren voor RAA, want er gingen zelfs een paar piloten voor training naar Brazilië. Nu had Israel wel veel bezittingen, maar onvoldoende kasgeld. Eind juni kwam om die reden ook aan dat avontuur een einde. Er is daarna nog een andere Braziliaan geweest, die het wilde proberen, maar al gauw was duidelijk dat het definitieve einde van Royal Aruban Airlines nabij was. De maatschappij, die wel geschiedenis schreef, maar nooit heeft gevlogen.
Met het smeergeld – waarmee Kleine in verband werd gebracht – moest het verkrijgen van een vliegvergunning worden versneld. Een en ander zou blijken uit e-mailverkeer met Air Holland-directeur Paul G., een van de hoofdverdachten in de witwaszaak van de Nederlandse luchtvaartmaatschappij, die jarenlang met drugsgeld in de lucht was gehouden. Air Holland ging echter failliet en de drugsbaronnen liepen tegen de lamp. Kleine verklaarde tegenover De Telegraaf dat hij zijn adviestaken voor RAA al na zes maanden beëindigde. “Toen kwam ik erachter dat er een luchtje aan het geld zat. Dat smeergeld was een idee van Paul G., waar ik door betrokkenen op Aruba op werd aangesproken.” Kleine, die in het witwasschandaal van Air Holland niet als verdachte wordt aangemerkt, is eerder dit jaar wel als getuige verhoord.
Het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) noteerde op 10 mei van dit jaar in het Air Holland-proces ook een belastende verklaring over smeergeld, dat door Glenbert Croes zou zijn aangenomen van Air Holland. De getuige, door het ANP omschreven als ‘een voormalig topman van RAA’ stelde “dat Croes persoonlijk moest worden betaald voor het krijgen van een vergunning voor landingsrechten op het eiland.” Uit het onderzoek van het Openbaar Ministerie blijkt dat in 2001 en 2002 geld vanuit Nederland via Groot-Brittannië en Luxemburg is witgewassen. Dat geld is vervolgens ondermeer in Air Holland geïnvesteerd, stelt de Nederlandse justitie.
INVESTEERDERS
In een advertorial van RAA in de televisiegids On the Air van april 2002 deelt de jonge Arubaanse luchtvaartmaatschappij mee dat startkapitaal afkomstig is van Standard Finance International S.A. in Luxemburg. Er staat ook een dienstregeling afgedrukt, waaruit blijkt dat de eerste vluchten waren voorzien op 28 maart naar Curaçao en Bonaire. Op 25 april zouden Las Piedras en Maracaibo volgen. Van een verbinding met Paramaribo en Amsterdam, in samenwerking met Air Holland, wordt geen melding gemaakt. Wel, dat er zou worden gevlogen met toestellen van het type Embraer 120 met een capaciteit van 30 passagiers. Noch op 28 maart, noch op 25 april gaat er een toestel de lucht in.
Pas in juli van 2002 werd de benodigde Air Operating Certificate verkregen, maar gevlogen werd er niet. Het verkrijgen van landingsrechten in Venezuela zou veel meer tijd in beslag nemen dan aanvankelijk was voorzien. In oktober van dat jaar zouden de twee Ebraers worden omgeruild voor DC-9-15’s, toestellen met een grotere capaciteit. Volgens directeur Eric Hagens werd die beslissing genomen vanwege het gegeven dat er voorlopig slechts zeventien wekelijkse retourvluchten mochten worden uitgevoerd. “De Embraers zijn veel kleiner dan de DC-9-15 en zullen onvoldoende cashflow kunnen genereren om winstgevend te vliegen. Met de DC-9 kan dat wel.” Volgens Hagens was er op dat moment nog voldoende geld om door te gaan. Hij had inmiddels aanvullende investeerders gevonden in de Amerikaanse Aviation Transport Group en de Ecuadoraanse luchtvaartmaatschappij Icaro.
Daarna werd het stil, totdat in augustus 2003 een groep van tien werknemers, met onder andere ex-Air Aruba salesmanager Ildo de Cuba, begon met een procedure om het faillissement van RAA aan te vragen. Zij hadden naar eigen zeggen al vijftien maanden geen salaris ontvangen. Ongeveer tegelijkertijd richtte deze groep een nieuwe luchtvaartmaatschappij op: World Aviation Group. Hiervan werd later niets meer vernomen.
INTERESSE
Intussen leek de Dominicaanse maatschappij Viva in RAA geïnteresseerd in 49 procent van de aandelen. Caribbean Travel News maakte op 6 november 2003 zelfs melding van een overeenkomst. Dit bleek later een papieren overeenkomst, die niet het benodigde geld opleverde. Eind 2003 toonde een groep Cubaanse investeerders uit Miami belangstelling, maar nog voordat men tot zaken kwam viel de groep door onderlinge verdeeldheid uiteen.
Terug
© Copyright 2004
Amigoe.com