keep it going...

6

676$

Guest
Op een mooie zomerse dag in het verre, doch gezellige Teuge........
 
Zat een net afgestudeerde FI zijn rommel op te ruimen en krijgt hij zijn zijn eerste checkout. En vervolgens........................
 
gaat de telefoon in het clubhuis van VCT. Een clublid, zo'n beetje meubilair, want hij is er altijd, neemt op. Hallo?, I am looking for a guy named Flying Dutchman, komt het antwoord, is he there?
Het clublid, kijkt ook veel Amerikanse series op T.V, Who wants to know? Oh, am sorry, my name is Roscoe Burlington, I am the assistant district attorney of Denver Colorado, We are trying to locate this Flying Dutchman guy cos he disappeared with his bosses aircraft, a Beech 1900, and his girlfriend said he mumbled something like Holland and Teuge or something.

Het clublid zegt dat hij flabbergasted is en niet weet van wat voor Flying Dutchman dan ook. Have a nice day zegt de D.A. en hangt op.
Het clublid wrijft zich eens over de kin en mompelt, Flying Dutchman?? Ineens gaat hem een licht op, natuurlijk, en hij rent naar buiten waar op dat moment................
 
(.....Ergens ter hoogte van Vermont, FL250 enroute naar Teuge kijkt FD eens even uit het raampje van zijn 'geleende' kist naar benenden...)

Daar ergens, links onder mij zit de familie T&G ongetwijfeld naar Beauty and the Geek te kijken op Fox, of zit de baas des huizes (mevrouw Go) weer een herhaling van ER op NBC te kijken...

En daar ergens rechts, ten zuiden van FD diep in Florida, zitten Metro en Longdart saampjes opgesloten op reserve, te wachten op een phone call, en al neuspeuterend om zich heen te kijken wat ze nu toch eens vanavond voor voedsel gaan bestellen.. "KFC of Mac D tonight Metro?? good questions Longdart buddy..."

FD lacht, en kijkt naar rechts en ziet dat z'n vriendin behoorlijke moeite heeft om de Beech 1900 C model (Je weet wel, die afgetrapte cargo kisten) level te houden..

FD heeft besloten het vrouwke mee te nemen, je denkt toch niet dat FD zin heeft om 20 uur lang te sturen!?. Vanaf 200' AGL mag het vrouwtje het overnemen. Just don’t crash will ya!

Gelukkig heeft FD net een block van center gekregen voor between flightlevel 200 en 250.. Dat moet zelfs mn vriendin lukken denkt FD..

FD, kan moeilijk achter zn rug kijken, maar weet dat ook daar ergens ver ver van hem vandaan ook Kliko in de lucht hangt, rudddogsh*t aan het rondvliegen.. Gelukkig maar denkt FD, ben niet de enige blijkbaar die niet op tijd komt opdagen..

Over een paar uur ben ik in groenland voor een noodzakelijke JET A1 en Heineken stop.. Paar uur later moet ik op Teuge kunnen zijn denkt FD.. Aangezien, hij nu al 3x niet is komen op dagen moet zijn aankomst nu eenmaal spectaculair worden.. Zal ik te hoog aan komen en vervolgens naar beneden slippen??? of zal ik 3x een go around maken voordat ik land? FD denkt en denkt…

Waar hij echter nog niet over nagedacht heeft is of hij wel met zn B1900 kan landen op Teuge, en of hij een VFR arrival in de nacht überhaupt wel mag maken??

Och, “who's asking anyway” denk FD.. Als FD Teuge ziet liggen zet hij de kist hoe dan ook gewoon op de grond.. Zo 'ver-Amerikaniseerd' is hij wel inmiddels. "if you can see the runway, you can make it!"

Mocht FD het te erg verkloten kan hij altijd nog een een lesje straight and level for newbies krijgen van onze kersverse instructeur Avi8tor..

Op dat moment, ergens ver ver van zowel Teuge als Vermont gaat de telefoon in het midden-oosten...

Art neemt de telefoon op..

Art: "Who's callingsss?" (Art heeft inmiddels ook de eerste paar Jenevertjes in het keelgat geschoten, lichtelijk gefrustreerd dat mevrouw Art hem maar geen groenlicht geeft voor een mooie kleine oude single engine, voor in de tuin)

Beller: "Art, amigooo (klinkt het met een droog Amstelveens accent) Het is je goede vriend Bongile! Ik wilden je even vragen of........
 
........................... die chick van FD echt zo lekker is??? Want wat dat betreft rijd ik ook even naar Teuge. Hmmm zegt Art: Dat zou je eigenlijk even aan Stevo moeten vragen.

Paar uur later gezellig aan het bier en volgegeten van de zojuist gevangen Poema hoort iedereen een hoop herrie...................... Allemachtig..... er probeert een of andere beech 1900 VFR 's nachts binnen te komen. Letterlijk proberen, want de eerste 3 pogingen mislukken. Vriendin van FD (die de afgelopen 20 uurtjes keurig straight and level heeft gevlogen) is het zat. Ze neemt de controls over en maakt een keurige landing.

Wat heel Nederland niet heeft kunnen denken gebeurt......... door het langdurig gek*t van FD is er inmiddels een TWEEDE poema afgekomen op het geluid in de buurt van de luchthaven ...................
 
Die tweede poema had Active-8 meegenomen uit Afrika om de eerste poema te lokken. Nu gaat active-8 met de poemas weer terug met de Beech 1900 van FD (thanks FD) naar Afrika maar eerst.....
 
.. moest hij in de zinderende hitte zijn walkaround nog eventjes doen..

lions-avion2500.jpg
 
Waarop Active 8 besluit dat hij deze maal de vlucht iets anders aan gaat pakken, hij belt snel Kliko op en vraagd hem...
 
... om als hij in de buurt is met z'n draak een low-pass-fly-by te maken om aldus de ter plaatse verzamelde poemabrigades te verjagen...
 
...inmiddels vraagt bijna iedereen zich af wat FD toch in de cargoruimte heeft? Maar eigenlijk is het antwoord vrij simpel.
Tot voor kort kon FD het allemaal in zijn koffer doen, maar de laatste tijd is hij "so full of Sh!t" dat hij er een vliegtuig voor nodig heeft.....................
 
......... en wat voor een toestel, een A380, met vrachtklep en een paar serieuze dumpvalves.

Het blijkt dus al dat FD het niet zo nauw neemt met de begrippen mijn en dijn. Nee, ook aan milieubescherming heeft FD een broertje dood.

Erger nog, hij zit verwikkeld in een contra-milieu-sabotage schandaal van de eerste orde.

Dit begon in een bar in Spearfish. FD tankte zijn jerry-can vol en ook zelf had hij een paar liter vocht nodig na 80 mijl op imitatie Nikes te hebben gelopen. De man in de bar naast FD zag aan de sleutelbos dat FD een piloot was, want de sleutels van de Concorde zaten er volgens een bronzen hanger zelfs aan.

De man, in zwart gekleed, vroeg of FD ooit van chemtrails had gehoord...........................
 
waarop FD, ondanks de twaalf blikjes Budweiser die hij reeds achterover gekiept had, nog met een stalen gezicht kon antwoorden, “huh? Never heard of it, now bugger off, am in a hurry”. En zo snel als zijn benen het dragen konden, en dat was niet erg snel meer en ook niet meer in rechte lijn, liep hij met de met de jerrycan naar de hoek van de straat, waar hij de 328 convertible beamer had geparkeerd die hij dezelfde ochtend nog had gestolen op Dry Lake County airport waar hij de “geleende” Beech on cerimonieel had achtergelaten na een wat verrassende bellylanding die het gevolg was van het vanwege een haastige departure uit Colorado niet "up" selecteren van landing gear en het vervolgens wel doen op short final Dry Lake. Dat brandstoverbruik en snelheid tijdens de trip niet naar genoegen waren was aan FD’s aandacht even ontsnapt daar zijn gedachten reeds bij meer pressing issues waren.

Na het aftanken van de beamer waarbij de helft van de brandstof in zijn schoenen terecht gekomen was, ging hij fluks op weg naar het Livermore Jet Propulsion Laboratory in Livermore CA, waar hij een afspraak had met Dr. Joseph Strassmeier, een door de CIA uit het voormalige oostblok weggeplukte hoog paranormaal begaafde expert in gedrags beinvloeding. Wat FD echter niet wist, was dat hij zelf sinds zijn aankomst in de USA nu zo’n drie jaar geleden, reeds onvrijwillg aangewezen was als proef konijn in het door de goede doctor opgezette “mind altering research program”.(MARP). FD was de ideale kandidaat gezien zijn jonge leeftijd, onbevangen blik op de wereld en, heel belangrijk, behept met een hardnekkige fobie , (het ik wil perse vlieger worden syndroom), dat ideaal was om MARP op los te laten.
(Oplettende lezers van dit board moeten de laatste tijd vast wel enige veranderingen in FD’s schrijf en denkpatroon hebben opgemerkt).

Op de Interstate 101 richting Oakland in de middagzon, kap open, so far so good, Rayban op de neus, cruisecontrol, sucking in rays and burning rubber, FD dumb and happy. Maar daar was nog die vervelende benziene lucht die ergens vandaan kwam en hij besloot bij het eerste gasstation te stoppen voor onderzoek en om meteen ook een paar blikjes Bud Light in te slaan. Uitgestapt bij het altijd aanwezige Seven Eleven, drong het tot hem door dat de soppende geluiden van zijn eigen voeten kwamen. Hij keek langdurig naar zijn schoenen en probeerde een causaal verband te vinden, wat na enig denkwerk lukte, het besef dat hij in een laagje benziene stond was loud an clear. Wat nu, goede raad was duur, (en heel duur bleek even later). FD kijkt verbijsterd om zich heen, zoekt de oplossing en zijn blik valt op de beamer. “Natuurlijk”, hij trekt zijn schoenen uit en loopt naar de auto waar hij achter iedere ruitenwisser een schoen klemt.
Dat droogt straks mooi op als we weer rijden denkt FD en stapt de winkel binnen voor een paar biertjes. Na wat koelkasten met glazen deur opengetrokken te hebben om zijn biertjes te vinden hoort iedereen in de zaak ineens een doffe knal en er word “oh my gawd en what the f*ck was that” geroepen. FD kijkt naar buiten en ziet dat de beamer in de fik staat. Weer een knal en de motorkap gaat airborne.

“Was haben Sie sich eigentlich dabei gedacht” zou de Doctor hem later nog vragen toen deze hem met een 10,000.- dollar bond weer had vrij gekregen. Het was hem inmiddels door de sheriff duidelijk gemaakt dat de uit de schoenen lopende benziene via de ruit onder de motorkap op de gloeiend hete motor was gevloeid met alle gevolgen van dien.
De docter wreef zich in de handen, “mein gott, so een geluk dat ik der junge man weer observieren kan.” Maar FD kon al een tijdje niet helder meer denken want de sh*t had hit the fan bigtime deze keer.

Op hetzelfde moment, in het verre doch gezellige Teuge gaat de telefoon in het clubhuis van de VCT. Het meubilair neemt op. “Hallo, vliegclub hier”, “ I want to speak to Capt. Kebab, is het antwoord. “Nee nee, geen kebab dit is vliegclub geen shaorma.”
“Listen pal, get me somebody who speaks English,” Nu gaat onze man een licht op, deze beller, die stem, dat is toch die, eehm, die, ja die Rosko of zoiets en rent naar buiten waar hij zojuist Diana nog op het terras had zien zitten. Die spreekt vast Engels is de gedachte want die heeft gestudeerd.
“Diana, kan je even de telefoon aannemen, een of andere Amerikaan die al eerder gebeld heeft en die moet nu dingen weten die ik niet begrijp.”
Diana kijkt verstoord op, neemt haar leesbrilletje af en kijkt de man aan met die zo in heel Teuge gevreesde vernietigende blik, maar besluit dan als altijd bereid te helpen, staat op en loopt naar de telefoon terwijl ergens in haar achterhoofd een klein stemmetje piept, zou je dit nu wel doen? Maar het was te laat.
“Hallo, Diana speaking, how can I help you?” En DAT had ze beter niet kunnen zeggen want…………………
 
… Binnen enkele seconden realiseerde Diana zich met wie ze hier daadwerkelijk van doen had. Het was een stem met wie ze in haar jeugd ook veel van doen had, echter had ze deze stem inmiddels, 20 jaar later, naar het fabeltjes rijk verwezen in haar hoofd. Het was Dr. Joseph Strassmeier die in fout en accentloos Engels Diana binnen een paar seconden (weer) gehypnotiseerd had over de telefoon en haar de volgende opdracht gaf;

“Diana, jij zult binnenkort naar Luxenburg en Amsterdam afreizen om Capt. Kebab en IZ te ontvoeren, vervolgens breng je ze geblindeerd naar het local CIA district office te Frankfurt waar je met de 2 mannen op een militair toestel richting Ras Al Khaimah stapt waar ze vervolgens op een Russisch vracht toestel opererend onder een Adriana vluchtnummer richting Kabul zult zetten. Mocht ene Art zich voordoen als de man in command, geef je hem de verzegelde brief die inmiddels op je keukentafel ligt……….

Mocht de Russische captain een paar vragen stellen, wil ik dat je de volgende woorden memoriseert:

“Ne trava de snaisz” (dat hoef je niet te weten)
“prewie kekwote tie kazwam” (doe wat ik je zeg)
“znam kedde twoita zjana, ie detcha zeweet” (ik weet waar je vrouw, en kinderen wonen)

Vervolgens zul je merken dat ze zonder verdere vragen IZ en Kebab mee naar Kabul zullen nemen waar je ze eennaal na aankomst in Kabul in een zwarte geblindeerde mercedes E model 1977 zult zetten die op de ramp komt aanrijden zodra jullie landen."

Verder hoef je niets te weten, en zodra je weer in Teuge bent teruggekomen zul je dit incident spontaan vergeten zijn, en als een droom herinneren. Vergeet echter niet dat je……
 
...continu gechecked zult worden door undercover Airwork gebruikers. Ook wanneer je uit je hypnose komt."

Later die dag had Diana al een Boeing 707 gecharterd via een van haar duistere contacten. De kist stond al geparkeerd op Schiphol-Oost.Vanwege alle veiligeidsgaten op Schiphol had de CIA de voorkeur uiteindelijk aan deze plaats gegeven boven Frankfurt voor de kidnap drop-off.

Inmiddels flink onder hypnose liep Diana de trap op en naar de cabine waar Kebab en Iz aan het bijkomen waren van de nogal bruuske ontvoering. Iz was geen gemakelijke jongen wat dat betreft toen hij door 2 kleerkasten op het einde van zijn dienst meegenomen werd. Kebab daaraantegen werd een mooie Fokker Jet beloofd als hij maar even mee zou lopen..

De trappen werden van de kist weggereden en de deuren werden door Diana zelf gesloten. Niet gehinderd door enige kennis kennis van zaken plaatste zij zich vervolgens in de linker stoel van de oude Boeing en activeerde de co-pilot. De kist kwam tot leven.

air06.jpg


photo courtesy CIA

De clearance naar Ras Al Khaimah werd opgepikt en even later vertrok de 707 met grof gebulder van baan 01L.
Het zou een lange vlucht worden naar Ras Al Khaimah alwaar de kist en crew omgeruild zou worden. Daar zou Diana uiteindelijk ook Commandant Art ontmoeten aan wie ze de brief zou moeten geven.
Ze sloot haar ogen en herhaalde in gedachten de Rusische woorden die ze feilloos zou moeten kunnen opdreunen. “Ne trava de snaisz” ....“prewie kekwote tie kazwam”..“prewie k...nazarov...Terwijl Diana in een diepe slaap verkeerde boorde de 707 zich door de donkere nacht op weg naar Ras Al Khaimah.....
 
..........in het vrachtruim was IZ zijn tanden aan het natellen en bleek er slechts drie te missen. Kebab kreeg een oude brochure in zijn schoot geworpen van de Rekkof 70 en was dus tot Ras Al Khaimah wel zoet.

Maar boven Iskoersistan gebeurde het één en ander. Het dekzeil van de kisten met Nederwiet viel op de grond. Deze kisten waren meegenomen om bij een eventuele mislukking van de operatie alles te verbloemen.

Uit de bovenste kist kwam echter een wel heel bekend gezicht.

Verrek, schreeuwt Kebab het uit; het is.... het is.... het is....

Inderdaad; zegt IZ, het is Flyboy. De rapper van de ééndagshit B-Girls and Flyboys. Toen Diana hard geld nodig had investeerde zij haar laatste beetje geld in de aankoop van een nummer van Stock Aitken en Waterman. Flyboy bleek de ideale rapper voor het nummer. En de ht leverde miljoenen op. Voor Diana althans.

Maar omdat de Binnenprovinciale Veiligheidsdienst van Gelderland problemen zag aankomen met de financiële toestand van Diana was Flyboy onvrijwillig gerecruteerd om haar in de peiling te houden. De gehele operatie was vrij gemakkelijk te volgen door de BVG. Er zaten nogal wat lekken in de BloeWaaiFaai-telefoon van Diana.

Flyboy zag er ietwat duf uit, maar na drie uur in een kist van de fijnste nederwiet te hebben mogen vertoeven, was dat ook geen verrassing. Hij stak even zijn hoofd uit het raam, nam een diepe hijs zuurstof en vertelde..........
 
"Sjeee, Kebab, IZ!..man,wat doen jullie hier? "
Terwijl Flyboy uit de kist klauterde verklaarde Kebab nogal aarzelend dat hij vermoedde onder valse voorwendselen naar de oude Boeing te zijn gelokt en geen idee had van de reden van zijn aanwezigheid aan boord. IZ had daar weinig aan toe te voegen.

Eenmaal uit de kist geklommen en nog enigszins wankel op de benen begon Flyboy aan zijn verhaal:
"Heren, ik werk op een zogenaamde 'niet to know beesis',dat is Engels en wat dat inhoud is geheim, snappie?". Kebab en Iz keken elkaar vragend aan en gezien Flyboys toestand begonnen derhalve aan een ondervraging.
Het duurde even voordat Flyboy wat losliet maar uiteindelijk sputterde hij al zijn kennis uit betreffende de affaire; over de inmiddels verdwenen miljoenen van Diana, de BVG, zijn uit de hand gelopen hobby in de muziekindustrie en zijn rol als informant. Kebab en Iz luisterden aandachtig en kregen grip op het verhaal hoewel hun eigen rol daarin nog niet duidelijk was.
"Kek" vervolgde Flyboy,"mischien weten jullie het nog niet maar mevrouw Diana is op dit moment bij ons, en wel in de cockpit! Zij zal jullie meer kunnen vertellen".
"Ja, toen we een paar uur geleden aan het bijkomen waren dacht ik al een bekende gezien te hebben die richting cockpit liep. Dat zal Diana geweest zijn" riep Iz.

Het kleurrijke trio verliet de vrachtruimte achtering de 707 en liep nu door de cabine richting cockpit. Onderweg vond Flyboy een klein boekje met de titel "how to bluff your way to the flightdeck", pakte een first-class stoel en begon te lezen maar viel onmiddelijk in slaap.

Iz en Kebab waren inmiddels in de cockpit gearriveerd. "Kijk," riep Iz, "hier ligt Diana te slapen". "Ja en de kist vliegt op de automatische piloot" merkte Kebab op. "Eens kijken wat onze bestemming is en waar we ons bevinden" mompelde Iz.

"He, kijk eens hier!". Op de pedestal vond Kebab een grote envelop geadresseerd aan ene commandant Art in Ras Al Khaimah. Over de adressering was bovendien met fel rode inkt een stempel gedrukt: 'TOP SECRET overhandig persoonlijk!'. "Ik denk dat we onze bestemming nu wel weten."

Na bestudering van de enroute charts, het met de hand tunen van de 2 VOR receivers en een wandel-gps-je kwam het duo tot de conclusie dat de vlucht nauwelijk meer een uur te gaan had.

Inmiddels was Diana wakker geworden. Behalve uit haar slaap was ze plotseling ook uit haar hypnose. Kennelijk had Dr. Strassmeier zich vergist in de nuchtere en heldere geest van Diana en was de hypnose dosering niet voldoende gebleken.

"He wat doe ik hier? Wat is er gebeurt?" riep Diana."Kebab, Iz jullie ook hier?". "Ja, en ook wij weten de reden van onze aanwezigheid hier aan boord niet." vertelde Iz "maar wat ik wel weet is dat de brandstof over een uur op is en we snel moeten landen".

"We vliegen richting Khaimah" merkte Diana op " en aangezien de kist geen autoland functie heeft: wie van ons kan hem veilig aan de grond zetten?"..............
 
Met een door merg en been gaande schreeuw werd FD wakker. Badend in het zweet gooide hij de lakens en dekens van zich af. Verwilderd om zich heen kijkend probeerde hij vast te stellen waar hij zich bevond. De kamer was totaal wit, geen ramen, en verder helemaal kaal. Naast hem zat een verpleegster in traditioneel kostuum, wit kapje op, hoog gesloten kraag, lange witte rok en witte platte schoenen, met zwarte sokken.
Aaah, u bent weer daar, zei ze met een Swabisch accent terwijl ze opstond en naar de deur liep. Heer doctor komt sofort.

FD dacht koortsachtig na, hij voelde zich ook koortsachtig. Wat, hoezo, wanneer, waarom etc, waren zo de flitsen die in zijn ontwakend brein voorbij kwamen.
Wat een ellendige droom was dat. Meer een soort slechte trip na het gebruik van onzuivere LSD. Allemachtig, ze moesten bij airwork eens weten wat ik allemaal bij elkaar gedroomd heb, hypnoses, IZ en Kebab ontvoerd, flyboy in een kist en dat allemaal op weg naar RAK in een door Kabila achter geladen met kogelgaten doorzeefde B707. Art zou zich nog in een goed glas cognac verslikken, mocht die dit horen, realiseerde hij zich.
De deur ging open. In de opening stond een rijzige, wat gezette figuur met een wit baardje gekleed in een lange stijf gestreken witte jas, met een monocle op het linker oog.
Oh no, kreunde FD, Strassmeier, en de moed zonk hem in de schoenen die merkwaardiger wijs naast zijn bed stonden zag hij nu.

Ach so, sprak de geleerde, mijn junger friend ist al munter so te zien. Uw slaap EEC hebt u goed doorstanden. De betreffende ergebnisse voor de FAA medical counsel in Oklahoma heb ik hier in deze umslag. Ben er vorsicht mee want dat betekent dat u weer mag vliegen. Nog een kleine advies, uw lever Ygt werte is als van een oude alkoholiker, drinken sie ab sofort meer cola, verstanden?
Und zet diese frau Diana uit ihre gedanke. Laat u sich niet meer door haar bezauberen.
FD, op alles ja en amen zeggend nu bedankte de doctor hartelijk en bij zichzelf denkend, zo, die heb ik weer voor een half jaar op het verkeerde been gezet, zocht hij zijn kleren bij ekaar, pakte bij de receptie zijn reisvergoeding en first class ticket Oakland –Denver op en werd door de persoonlijke driver van de goede doctor naar Oakland International gereden.
Snel aan de bar bij de gate nog een paar dubbele black labels gedronken en FD kon niets meer gebeuren. Althans dat dacht hij.

Eenmaal gezeten in stoel 1A in de American Airlines 767 luxury liner, klimmend naar FL 390, een zojuist gebrachte Dom Perignon champagne in de hand, vielen alle stukjes van de puzzle op hun plaats. Morgen eerst een gesprekje met de baas die hem een type rating op de BBJ beloofd had, dan naar zijn vriendin die net een penthouse op de 22 st verdieping gekocht had met balkon zwembad, life was good.
Ietwat dromerig, vanwege de champagne, starend naar het video schermpje wat uit zijn stoel kwam en waarop hij dacht de film te zien van de great Waldo Pepper, werd hij op zijn schouder getikt door de vrouwelijke purser. “Shall I give you head phones” ? vroeg ze met zwoele stem. FD, in een helder moment, keek haar met zijn reebruine ogen aan en antwoorde in een smartass opwelling, “ how do you know my name is phones”? Maar had daar meteen spijt van want de dame in kwestie bleek zo te zien de leeftijd van vijftig reeds gepasseerd te zijn. En die was inderdaad niet van gisteren want vroeg, “can I have your phone number than phones?” Toen duurde de twee resterende uren naar Denver nog erg lang.

Eenmaal thuis gekomen, vermoeid doch happy, nog snel een dubbele bourbon four roses, iets anders was er niet meer op voorraad sinds Longdart en Metrodriver waren langsgeweest, vroeg naar bed. Morgen ziet de wereld er weer heel anders uit dacht hij nog en sukkelde in slaap. Dromend van de BBJ waarmee hij volgend jaar op de BBQ zou verschijnen. Ha, that would teach them, de kliko’s, de stevies en al die andere ongelovigen.

Buiten, verscholen achter een struikpartij stond een duistere figuur, lange regenjas, Stetson hoed, die probeerde een sigaret op te steken. In het flikkerende licht van de aansteker kon men vaag de gelaatstrekken van de man ontwaren, opvallend was een groot litteken op de rechter wang, een kenmerk van vooroorlogse studenten aan de universiteit van Heidelberg.
De man deed een paar stappen naar voren zodat hij gebruik kon maken van het flauw gele licht van een lantaarnpaal en schreef in een klein notitie boekje, “subject arrived according to plan. Sleeps at 23.30”, waarop hij op een merkwaardige manier naar zijn auto liep, stap klok, stap klok, stap klok, het onmiskenbare geluid van iemand die zich voorbeweegd met een houten been. Het begon zachtjes te regenen……..
 
”Kebab, Kebab !!” IZ schreeuwt en graait onrustig om zich heen…
“Diana, achter je!” Roept Flyboy met een blik van afschuw en vol wanhoop.

“NEEE, NEEEE, Shit! Kebab pas op!! Achter je!!”

Opeens, zit FD recht overeind in z’n bed. Dit is nu al de 4e keer op rij dat hij al schreeuwend uit de zelfde nachtmerrie ontwaakt..

Wat is dat toch denkt FD.. Het miezert zachtjes op het raam van FD, nu al voor minstens een dag of 4, hij stapt langzaam uit bed, en de rillingen lopen nog over z’n rug al denkende aan zijn levensechte en maar als te realistische droom.

FD, loopt de woonkamer in, zijn Duitse herder is maar als te blij om hem te zien en vliegt hem onmiddellijk om de hals. Op de keuken tafel vind hij een briefje; “sweety, I’m at work. Wanna grab chinese ton8 ? I’ll call ya later. Luv ya!” .. ‘toch bizar” Denkt FD, ik heb totaal geen herinneringen meer over de laatste paar dagen.. Mmm dit is niet de eerste keer dat ik een gat in mn herinneringen heb, maar wel de eerste keer dat het over een dergelijk tijdspan is..

FD grijnst, en loopt hoofdschuddend richting de koelkast, opent de deur en zet een fles melk aan z’n mond.

img_26_jpg.htm


Hij kijkt naar de lege flessen bourbon die hem er fijntjes aan herinneren dat het hoog tijd zal worden dat Metro en Longdart weer eens voor de alcohol zorgen in plaats van visa versa.

Zijn ogen vallen op dat moment op een wit papiertje dat half uit zn jeans steken.. FD fronst zn wenkbrouwen en vraagd zich al lezende af wat de volgende tekst toch in moedersnaam te betekenen heeft..

““Ne trava de snaisz, prewie kekwote tie kazwam, znam kedde twoita zjana, ie detcha zeweet”

“Mmm Bizar” Denkt FD en gooit het papiertje achteloos in de prullenmand.

FD, opent de voordeur, en zijn trouwe viervoeter speelt daar gretig op in. Al wandelend door de straat valt de blik van FD op een wat bizarre set voetsporen in zijn voortuin. Niks vermoedende, en al schouder ophalend loopt FD verder, zich niet realiserende van wie deze voetstappen daadwerkelijk afkomstig zijn.

FD en Steefo (de hond van FD) lopen weer terug naar huis. In de woonkamer aangekomen schenkt FD zich een volle mok Douwe Egberts in die van moeders afkomstig is vanuit het vaste land.

FD kan er maar niet aan ontkomen dat hij beelden blijft zien van de droom die hij nu al meerdere keren heeft gehad.. Toch Bizar” denk FD… Het laatste wat ik mij voor de geest kan halen is dat die Assholes in South Dakota me vertelden dat de Citation job al bezet was, en dat ik out of fuel raakte on my way back richting Denver... Wat is er eigenlijk überhaupt gebeurd met de Beech 1900 van mn oude baas die ik ‘geleend’ had voor mn trip naar de Dakota’s? En met de Beamer die ik gehuurd heb in South Dakota?.. “och, who is asking” denkt FD….
Mount%20Rrushmore.jpg


Op dat moment rinkelt in het verre doch gezellige Teuge de telefoon in het clubhuis van de VCT. Het meubilair loopt richting het nieuwe met het zogeheten “caller ID” uigeruste telefoon toestel, en loopt met een grote boog er om heen zodra hij “001” gevolgd door nog een reeks nummers op het toestel ziet staan. “Diaaaaan, Het is voor uw” schreeuwt het meubilair naar buiten met een droog, toch lichtelijk angstig Gelders accent…

Diana fronst haar wenkbrauwen en neemt op…
 
"Joseph Strassmeier speakin". Er gaat een lichte schok door Diana hoewel ze het telefoontje al verwachtte.

Dr. Strassmeier, inmiddels op de hoogte dat Diana op eigen houtje uit de hypnose was gekomen (zij was wat dat betreft ook zijn moeilijkste cliente) had FD als schaduwman tijdens de operatie ingezet. FD had zich op meesterlijke wijze aan boord van de 707 weten te verstoppen en nadat hij in Khaimah uit de kist geslopen op passende wijze vermomd.

13681-2w_small.jpg

FD Disguise Mark.VII. Photo courtesy CIA

De operatie was geheel mislukt. Schaduwman Flyboy was door zijn diepe slaap niet in staat te raporteren aan de BVG en de CIA en werd samen met Diana en FD op een speciaal gecharterde Gulfstream IV teruggevlogen naar Amsterdam. FD werd daarna onmiddelijk doorgevlogen naar de kliniek van Dr Strassmeier in de States. Kebab en Iz werden op een Antonov gezet met een onbekende bestemming.

"Zell me. Wat spassierte during ze operatie Diana?"
"Zell me? Ik denk dat u mij een verklaring schuldig bent Doctor." Antwoord Diana

Strassmeier legde de hoorn terug op de haak. Koel als hij altijd was, kon hij dit keer geen oplossing voor zijn probleem vinden. Zijn patient FD kon ieder moment achter de waarheid komen die zich al begon te openbaren in zijn dromen. ‘Flyboy, daar zou de BVG zich mee bemoeien. Maar die Kebab en Iz, wat weten zij van de zaak? Hebben zij met FD gespracht in Khaimah? En dan Diana, zij ist de enige die toegang heeft tot ….nein, laat ik er maar niet aan denken.’ Zo speelden de gedachten op bij de gefrustreerde Docter.

herr.jpg

Dr.Strassmeier (L).photo archive CIA

Op hetzelfde moment begon FD aan zijn tweede kop koffie. Hij verheugde zich op het komende gesprek vandaag met zijn baas want hij zou immers de BBJ gaan vliegen, althans, die belofte kon hij zich nog vaag herinneren. Dan rinkelt de telefoon. Steefo, de trouwe viervoeter, pakt de telefoon tussen de lege flessen drank vandaan en geeft het aan zijn baasje.“FD speaking”. Aan de andere kant van de lijn is een statische ruis te horen…” Art hier” klinkt het heel ver weg…..
 
Back
Top