Bij slecht zicht of lage wolkenbasis heb je een precision approach nodig en dat is de ILS. Zowel de landingsbaan als het vliegtuig moeten er geschikt voor zijn. Een cat I ILS heeft een limiet van 600m, nog niet eens mist dus en kan en mag gebruikt worden om manual te landen.
Als het ILS grondstation een cat II of cat III is wordt de limiet lager, maar dan moet het vliegtuig er ook voor geschikt zijn en de bemanning speciaal getraind. Als alle apparatuur aanwezig is voor de laagste limiet, cat IIIC, dan is er geen decision height en kan er geland worden met een gerapporteerde rvr van 75m anywhere on the field. Bij de grotere widebodies kan het dan zijn dat je de baan raakt zonder dat je hem ziet. Het moet dan wel een automatische landing zijn waarbij de piloten, maar ook het vereiste systeem in de cockpit, bewaken dat hoogte en koers binnen de krappe limieten blijven.
De landing is dan geen probleem, maar het taxien wel want dat gaat puur op zicht en vooral bij widebodies heb je dan nagenoeg geen zicht naar voren. In het ergste geval moet dan een follow me car uitkomst bieden. Je snapt nu natuurlijk ook dat de landingsintervallen dan erg groot zijn en er zeker grote vertragingen zullen zijn.
