capt. Kebab
New member
Op verzoek van Viper, een verhaal uit de oude doos, 23 november, in de vorige eeuw nog, we schrijven het jaar des heren 1993.
CFI Kebab zat inelkaar gepropt in de C152 N757HJ. Op weg met een studente van Dayton New Lebanon Airport naar Richmond Indiana. Mooi oud vliegveld met drie kruisende banen.
Op zo'n 1500' AGL konden de twee piloten genieten van een mooi gezicht. De zon die net zijn eerste lichtstralen over de horizon liet vallen, van een plots lichtpuntje naar een brede straal langs de gehele horizon. Het licht weerkaatste mooi tegen de ceiling die op zo'n 7000' hing volgens de mijnheer van 1-800 WXBRIEF.
Maar voordat Kebab eens lekker ontspande om eens goed van het zicht te genieten en het vliegen over te laten aan zijn studente, bedacht hij zich iets.
Dit was een vlucht voor de verplichte drie uur night flying. Het was nog maar net 20:00 geweest. Dus de zon kan niet opkomen en al helemaal niet in het westen, want de DG stond toch echt vast op 270.
Welk vreemd natuurfenomeen maken wij nu mee? Dit zag er toch echt uit als de zon die opkwam, zo sterk en zo helder. Was net na take-of de aarde gestopt met draaien en begonnen aan een totale ommekeer van alle natuurwetten?
Of was dit iets als een fata morgana of noorderlicht? Het bleek na een minuutje of zo dat de "zon" maar bleef opkomen. De instructeur en de studente hadden allebei nu zoiets van "en we willen het weten ook". Echter, Kebab werd betaald en Shirley moest betalen. Maar gelukkig was haar nieuwsgierigheid net zo groot dus wij besloten tegen beter weten in naar het licht te gaan. "Go to the light..... go to the light" spookte door ons hoofd.
Het duurde echter wel verrekte lang voordat we bij het einde van de tunnel waren en eindelijk konden waarnemen wat we net gezien hadden.
Die avond, ver over de grens van Ohio en Indiana was er tijdens grondwerkzaamheden een gasleiding ontploft. Deze was recht voor onze ogen de lucht in gegaan en met de bewolking en de daarbijkomende reflectie leek het net op het allereerste moment in de ochtend dat de zon opkwam. Toen we geland waren vroegen mensen natuurlijk of we het al gehoord hadden.
Beter, we hebben het gezien, konden we antwoorden. Cirkelend boven de plek des onheils zagen we vele blauwe zwaailichtjes en mensen. We konden onze "turns around a big effing flame" oefenen, wat zeer turbulent kan zijn. (Nachtthermiek, zeer verraderlijk zo had ik geleerd bij ACA)
De explosie was in de wijde omtrek te horen en was zelfs tot in Columbus OH te zien geweest, op de grond. (50nm verder dan waar wij ons bevonden)
Note from the writer: Dit bovenstaande verhaal gebruik ik ter illustratie van optical illusions en information processing. Een heel mooi voorbeeld van hoe de geest, ook al is het maar voor een paar seconden, kan genieten van een zonsopkomst in het westen om acht uur 's avonds.
CFI Kebab zat inelkaar gepropt in de C152 N757HJ. Op weg met een studente van Dayton New Lebanon Airport naar Richmond Indiana. Mooi oud vliegveld met drie kruisende banen.
Op zo'n 1500' AGL konden de twee piloten genieten van een mooi gezicht. De zon die net zijn eerste lichtstralen over de horizon liet vallen, van een plots lichtpuntje naar een brede straal langs de gehele horizon. Het licht weerkaatste mooi tegen de ceiling die op zo'n 7000' hing volgens de mijnheer van 1-800 WXBRIEF.
Maar voordat Kebab eens lekker ontspande om eens goed van het zicht te genieten en het vliegen over te laten aan zijn studente, bedacht hij zich iets.
Dit was een vlucht voor de verplichte drie uur night flying. Het was nog maar net 20:00 geweest. Dus de zon kan niet opkomen en al helemaal niet in het westen, want de DG stond toch echt vast op 270.
Welk vreemd natuurfenomeen maken wij nu mee? Dit zag er toch echt uit als de zon die opkwam, zo sterk en zo helder. Was net na take-of de aarde gestopt met draaien en begonnen aan een totale ommekeer van alle natuurwetten?
Of was dit iets als een fata morgana of noorderlicht? Het bleek na een minuutje of zo dat de "zon" maar bleef opkomen. De instructeur en de studente hadden allebei nu zoiets van "en we willen het weten ook". Echter, Kebab werd betaald en Shirley moest betalen. Maar gelukkig was haar nieuwsgierigheid net zo groot dus wij besloten tegen beter weten in naar het licht te gaan. "Go to the light..... go to the light" spookte door ons hoofd.
Het duurde echter wel verrekte lang voordat we bij het einde van de tunnel waren en eindelijk konden waarnemen wat we net gezien hadden.
Die avond, ver over de grens van Ohio en Indiana was er tijdens grondwerkzaamheden een gasleiding ontploft. Deze was recht voor onze ogen de lucht in gegaan en met de bewolking en de daarbijkomende reflectie leek het net op het allereerste moment in de ochtend dat de zon opkwam. Toen we geland waren vroegen mensen natuurlijk of we het al gehoord hadden.
Beter, we hebben het gezien, konden we antwoorden. Cirkelend boven de plek des onheils zagen we vele blauwe zwaailichtjes en mensen. We konden onze "turns around a big effing flame" oefenen, wat zeer turbulent kan zijn. (Nachtthermiek, zeer verraderlijk zo had ik geleerd bij ACA)
De explosie was in de wijde omtrek te horen en was zelfs tot in Columbus OH te zien geweest, op de grond. (50nm verder dan waar wij ons bevonden)
Note from the writer: Dit bovenstaande verhaal gebruik ik ter illustratie van optical illusions en information processing. Een heel mooi voorbeeld van hoe de geest, ook al is het maar voor een paar seconden, kan genieten van een zonsopkomst in het westen om acht uur 's avonds.
