Koning Lucht
Well-known member
Een normale dag tijdens de zomermaanden, of toch niet…?
De wekker was die dag redelijk vroeg gegaan voor Martin, maar niet extreem vroeg. Dit was een verademing tijdens het zomerseizoen. Vandaag zou Martin naar Arrecife vliegen. Hij was inmiddels bijna 3 jaar in dienst als First Officer op de B757 en voelde zich helemaal comfortabel met de machine. Zijn shirt was netjes gestreken, schoenen gepoetst. Nu alleen de stropdas nog.
Phil stond zich te scheren. Hij was nu 6 maanden gezagvoerder en voelde zich nog niet helemaal op zijn plek. Er waren de nodige incidenten op de grond geweest en dat incident met de slide die per ongeluk opgeblazen was door een van de dames, was hem niet in de koude kleren gaan zitten. Maar goed, er was niemand door verwond en het was alleen een grote papierwinkel geweest. Goed, Arrecife dus vandaag. Martin kende hij vaag, hij wist dat hij niet Engels was, en een beetje een ijdeltuit, maar dat was alles. Hij had al even naar het weer gekeken en het was een stralende dag, met een, voor de tijd van het jaar ongebruikelijke, noordoosten wind.
Pete zat zich in de brandweerkazerne een beetje te vervelen. Nog een uur of 3 en dan zat zijn werkweek er weer op. Gelukkig maar, dan kon hij eindelijk eens een barbecue hebben die avond. (Brandweermannen zijn natuurlijk ook een beetje pyromaan).
30 minuten later ontmoeten Martin en Phil elkaar in de crewroom, ze kwamen eigenlijk op hetzelfde tijdstip binnen. Phil was onder de indruk van het Engels van Martin. Hij had in de 3 jaar een behoorlijk 'stiff upper lip' accent ontwikkeld. Het papierwerk kwam vlot de printer uitgerold. Naast de verwachte strakke winden in op de 'Canaries' was het weer uitmuntend. In de NOTAMS stond ook niets dat een normale vlucht in de weg zou staan. De brandstof beslissing, 16 ton, dat zou ze een extra 10 minuten holding geven, ze verwachtten een vrij drukke dag op Arrecife. Dus… meteen naar de kist dan maar, dan konden ze misschien net effe voor die 2 company 737's met dezelfde ETD pushen…
Terry kwam uitgerust de control tower binnenwandelen. Hij had 3 dagen vrij geweest en met het mooie weer had hij kunnen genieten van wat tijd in het mooie Lake District. Eerst even lekker meeluisteren, voordat hij de dienst over zou gaan nemen van zijn collega. Op de strips met departures, kon hij zien dat de ergste morgenpiek al over was, maar dat er nog een paar departures waren naar de Canarische Eilanden en de gebruikelijke longhaul charters. Hij bedacht zich net dat dit al zijn 12e jaar op Manchester Tower was.
Intussen had de familie Kavanagh twee heerlijke cappuccino's soldaat gemaakt. De twee kinderen vermaakten zich prima tussen alle dingen die te beleven zijn op een luchthaven. Vooral op de 4 jarige hadden de vliegtuigen een enorme indruk gemaakt. Het gezin had een heerlijk relaxte nacht in een van de vele airport hotels gehad en stuk voor stuk zag ieder ernaar uit om eindelijk op vakantie te gaan. Arrecife was ze aangeraden door vrienden, omdat het zo'n kindvriendelijk eiland zou zijn. Ah, de piloten kwamen net aanlopen, dan zullen we zo wel gaan boarden…
Phil en Martin liepen de airbridge binnen, terwijl ze druk in gesprek waren over van alles en nog wat. Ze konden het erg goed vinden. Besloten was dat Martin de kist 'uit' zou vliegen en Phil terug. Fluitend sloeg Phil de deur van de airbridge achter zich dicht, om de trap af te gaan, voor de walkaround. Martin was inmiddels het vliegtuig ingelopen en was rechtsaf geslagen om even met de meiden achterin te kletsen, ze hadden tijd genoeg. Het zat nou eenmaal in het karakter van Martin om even te laten merken dat hij aanwezig was en een beetje te flirten. Dit zorgde trouwens ook vaak genoeg voor een prettige werksfeer aan boord.
Pete was voor de brandweerkazerne in de zon gaan zitten, wat een fantastische dag. De brandweerwagens waren gepoetst, ze straalden in de zon. De rode kleur was een lust voor het oog. Vanmiddag zou er een uitgebreide oefening zijn, waar hij gelukkig onderuit kon komen. Hij zou dan zijn eigen vuurtje aanleggen in de barbecue. Hij kon de worstjes en hamburgers bijna ruiken.
To be continued…
Disclaimer: dit verhaal is zeer losjes gebaseerd op een feitelijke gebeurtenis. De namen zijn geheel door mij verzonnen.
De wekker was die dag redelijk vroeg gegaan voor Martin, maar niet extreem vroeg. Dit was een verademing tijdens het zomerseizoen. Vandaag zou Martin naar Arrecife vliegen. Hij was inmiddels bijna 3 jaar in dienst als First Officer op de B757 en voelde zich helemaal comfortabel met de machine. Zijn shirt was netjes gestreken, schoenen gepoetst. Nu alleen de stropdas nog.
Phil stond zich te scheren. Hij was nu 6 maanden gezagvoerder en voelde zich nog niet helemaal op zijn plek. Er waren de nodige incidenten op de grond geweest en dat incident met de slide die per ongeluk opgeblazen was door een van de dames, was hem niet in de koude kleren gaan zitten. Maar goed, er was niemand door verwond en het was alleen een grote papierwinkel geweest. Goed, Arrecife dus vandaag. Martin kende hij vaag, hij wist dat hij niet Engels was, en een beetje een ijdeltuit, maar dat was alles. Hij had al even naar het weer gekeken en het was een stralende dag, met een, voor de tijd van het jaar ongebruikelijke, noordoosten wind.
Pete zat zich in de brandweerkazerne een beetje te vervelen. Nog een uur of 3 en dan zat zijn werkweek er weer op. Gelukkig maar, dan kon hij eindelijk eens een barbecue hebben die avond. (Brandweermannen zijn natuurlijk ook een beetje pyromaan).
30 minuten later ontmoeten Martin en Phil elkaar in de crewroom, ze kwamen eigenlijk op hetzelfde tijdstip binnen. Phil was onder de indruk van het Engels van Martin. Hij had in de 3 jaar een behoorlijk 'stiff upper lip' accent ontwikkeld. Het papierwerk kwam vlot de printer uitgerold. Naast de verwachte strakke winden in op de 'Canaries' was het weer uitmuntend. In de NOTAMS stond ook niets dat een normale vlucht in de weg zou staan. De brandstof beslissing, 16 ton, dat zou ze een extra 10 minuten holding geven, ze verwachtten een vrij drukke dag op Arrecife. Dus… meteen naar de kist dan maar, dan konden ze misschien net effe voor die 2 company 737's met dezelfde ETD pushen…
Terry kwam uitgerust de control tower binnenwandelen. Hij had 3 dagen vrij geweest en met het mooie weer had hij kunnen genieten van wat tijd in het mooie Lake District. Eerst even lekker meeluisteren, voordat hij de dienst over zou gaan nemen van zijn collega. Op de strips met departures, kon hij zien dat de ergste morgenpiek al over was, maar dat er nog een paar departures waren naar de Canarische Eilanden en de gebruikelijke longhaul charters. Hij bedacht zich net dat dit al zijn 12e jaar op Manchester Tower was.
Intussen had de familie Kavanagh twee heerlijke cappuccino's soldaat gemaakt. De twee kinderen vermaakten zich prima tussen alle dingen die te beleven zijn op een luchthaven. Vooral op de 4 jarige hadden de vliegtuigen een enorme indruk gemaakt. Het gezin had een heerlijk relaxte nacht in een van de vele airport hotels gehad en stuk voor stuk zag ieder ernaar uit om eindelijk op vakantie te gaan. Arrecife was ze aangeraden door vrienden, omdat het zo'n kindvriendelijk eiland zou zijn. Ah, de piloten kwamen net aanlopen, dan zullen we zo wel gaan boarden…
Phil en Martin liepen de airbridge binnen, terwijl ze druk in gesprek waren over van alles en nog wat. Ze konden het erg goed vinden. Besloten was dat Martin de kist 'uit' zou vliegen en Phil terug. Fluitend sloeg Phil de deur van de airbridge achter zich dicht, om de trap af te gaan, voor de walkaround. Martin was inmiddels het vliegtuig ingelopen en was rechtsaf geslagen om even met de meiden achterin te kletsen, ze hadden tijd genoeg. Het zat nou eenmaal in het karakter van Martin om even te laten merken dat hij aanwezig was en een beetje te flirten. Dit zorgde trouwens ook vaak genoeg voor een prettige werksfeer aan boord.
Pete was voor de brandweerkazerne in de zon gaan zitten, wat een fantastische dag. De brandweerwagens waren gepoetst, ze straalden in de zon. De rode kleur was een lust voor het oog. Vanmiddag zou er een uitgebreide oefening zijn, waar hij gelukkig onderuit kon komen. Hij zou dan zijn eigen vuurtje aanleggen in de barbecue. Hij kon de worstjes en hamburgers bijna ruiken.
To be continued…
Disclaimer: dit verhaal is zeer losjes gebaseerd op een feitelijke gebeurtenis. De namen zijn geheel door mij verzonnen.
Last edited:
