Ik overweeg om binnenkort mij aan te melden bij een vliegschool. Ik heb al heel veel informatie verzameld over de opleidingen en het beroep als verkeersvlieger. Ik zou echter graag meer te weten willen komen over hoe een werkdag van een piloot er daadwerkelijk uitziet. Dit is waar het namelijk omgaat. Ik hoop op een aantal serieuze reacties.
Hoe ziet een werkdag van een piloot eruit?
- Thread starter Spoelie
- Start date
Count Blah
New member
Hoi Spoelie,
als je in dit topic kijkt kan je al veel informatie vinden.
http://www.airwork.nl/bulletinboard/showthread.php?t=2127&highlight=werkdag
Groeten CB
als je in dit topic kijkt kan je al veel informatie vinden.
http://www.airwork.nl/bulletinboard/showthread.php?t=2127&highlight=werkdag
Groeten CB
Koning Lucht
Well-known member
Vandaag is voor mij om 5 uur lokale tijd begonnen. Onder de douche doorgelopen, apenpak dat al klaarhing aangetrokken. Banaan (past wel bij dat apenpak) en een peer als ontbijt. 5:20 in de auto, samen met mijn vriendin naar de luchthaven gereden. Haar afgezet bij de terminal waar ze werkt. Auto geparkeerd, 5 minuten naar de crewroom gelopen. Captain kwam ook net binnenlopen. Company lattop aangesloten. Papierwerk geprint en gelezen. Beladingsplan gechecked standnummer gecontroleerd. Brandstof bepaald en doorgebeld. 6:20 onderweg naar de kist. Door security, bij kist aangekomen en de walkaround gedaan.
ik kom de cockpit binnen, captain heeft de company aan de telefoon. Hij wordt van de vlucht afgehaald en gaat naar Funchal, omdat er verstoringen zijn in het longhaul programma door de Hurricane op Jamaica. Toen stond ik er ineens alleen voor. Kist opgezet, paar minor defects er blijken 2 honden en een papegaai in het vrachtruim te zitten. Verwarming maar aangezet. Situatie aan de cabin crew en handling officer uitgelegd. Passagiers laten boarden. Loadsheet kwam optijd. Takeoff performance berekend al het papierwerk op orde gemaakt, instrumenten van de cpt. klaargezet.
Contact gezocht met crew control. Nieuwe captain is onderweg, operations gebeld om het plan te vertragen.
Op vertrektijd de 325 passagiers te woord gestaan, met uitleg en een schatting van de nieuwe vertrektijd. Expres een beetje pessimistisch. 15 minuten later komt de captain aan. Gebriefed en een kop koffie geregeld. Intussen hebben we de groundcrew naar een ander toestel moeten laten gaan.
Nadat hij happy was, de laatste checklisten afgewerkt. Groundcrew is inmiddels terug. Motoren start, getaxied. Nummer 5 bij het holdingpoint.
Uiteindelijk 40 minuten na STD Takeoff gegaan. Departure precies volgens de briefing verlopen.
Over Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Croatië, Servië, Griekenland gekruist. intussen periodiek de systemen gecontroleerd, het enroute weer in de gaten gehouden en de hoogte van het terrein onder ons bekeken. Een uur voor de landing een uitgebreide briefing gedaan. Dalaman, een lastig luchthaven. Het terrein naar het Noorden is erg hoog en als je dan op de zuidelijke baan moet landen is het soms lastig. Weer voor aankomst is CAVOK (zicht en wolken goed). Daling ingezet op een mijl of 30 grondzicht, Non precision approach ingezet, vanaf 15 mile automaat uit, door de vallei gevlogen om op ongeveer 5 mile op te lijne voor de baan. Goede landing, uitgerold en geparkeerd.
Voor de tweede keer een walkaround gedaan. Captain brieft me, performance voor de terugweg gedaan. Nog even naar het terrein gekeken, de bergen van Turkije zijn namelijk vrij hoog. Terug via Turkije, Griekenland, Bulgarije, Servië, over de grens met Hongarije en Oostenrijk. Duitsland, Nederland (nog even gezwaaid naar mijn ouders en opgeschept over de Nederlandse waterwerken. Daling ingezet boven de Noordzee. Captains landing op de Noordoostlijke baan in Manchester. Teruggetaxied, kist uitgezet papierwerk afgerond. Nog even naar de crewroom, vervolgens om 1800 uur thuis.
Woensdag naar Egypte...
ik kom de cockpit binnen, captain heeft de company aan de telefoon. Hij wordt van de vlucht afgehaald en gaat naar Funchal, omdat er verstoringen zijn in het longhaul programma door de Hurricane op Jamaica. Toen stond ik er ineens alleen voor. Kist opgezet, paar minor defects er blijken 2 honden en een papegaai in het vrachtruim te zitten. Verwarming maar aangezet. Situatie aan de cabin crew en handling officer uitgelegd. Passagiers laten boarden. Loadsheet kwam optijd. Takeoff performance berekend al het papierwerk op orde gemaakt, instrumenten van de cpt. klaargezet.
Contact gezocht met crew control. Nieuwe captain is onderweg, operations gebeld om het plan te vertragen.
Op vertrektijd de 325 passagiers te woord gestaan, met uitleg en een schatting van de nieuwe vertrektijd. Expres een beetje pessimistisch. 15 minuten later komt de captain aan. Gebriefed en een kop koffie geregeld. Intussen hebben we de groundcrew naar een ander toestel moeten laten gaan.
Nadat hij happy was, de laatste checklisten afgewerkt. Groundcrew is inmiddels terug. Motoren start, getaxied. Nummer 5 bij het holdingpoint.
Uiteindelijk 40 minuten na STD Takeoff gegaan. Departure precies volgens de briefing verlopen.
Over Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Slovenië, Croatië, Servië, Griekenland gekruist. intussen periodiek de systemen gecontroleerd, het enroute weer in de gaten gehouden en de hoogte van het terrein onder ons bekeken. Een uur voor de landing een uitgebreide briefing gedaan. Dalaman, een lastig luchthaven. Het terrein naar het Noorden is erg hoog en als je dan op de zuidelijke baan moet landen is het soms lastig. Weer voor aankomst is CAVOK (zicht en wolken goed). Daling ingezet op een mijl of 30 grondzicht, Non precision approach ingezet, vanaf 15 mile automaat uit, door de vallei gevlogen om op ongeveer 5 mile op te lijne voor de baan. Goede landing, uitgerold en geparkeerd.
Voor de tweede keer een walkaround gedaan. Captain brieft me, performance voor de terugweg gedaan. Nog even naar het terrein gekeken, de bergen van Turkije zijn namelijk vrij hoog. Terug via Turkije, Griekenland, Bulgarije, Servië, over de grens met Hongarije en Oostenrijk. Duitsland, Nederland (nog even gezwaaid naar mijn ouders en opgeschept over de Nederlandse waterwerken. Daling ingezet boven de Noordzee. Captains landing op de Noordoostlijke baan in Manchester. Teruggetaxied, kist uitgezet papierwerk afgerond. Nog even naar de crewroom, vervolgens om 1800 uur thuis.
Woensdag naar Egypte...
Last edited:
nielzzzo
New member
@theJester: Die ben ik volgens mij ook een keer tegen gekomen met googlen, is dat jou weblog? Hij was in iedergeval wel heel handig om te lezen, het was prachtig tijdens mijn voorbereiding op PO2 van de KLS selectie, waarin ze vroegen of ik even een werkdag van een piloot wou beschrijven
@Koning Lucht: Mooi verhaal, ik had hem eerder al 2 keer gelezen, en nu weer!
Hopenlijk kan ik over een paar jaartjes hier zelf ook mijn ervaringen delen :rt:
Viper1983
New member
morgen om 10.55 uur melden op SPL.
Weer / Notams / Vliegplannen uitdraaien
Brandstof bestellen en een takke eind naar de gate lopen.
Vliegtuig klaar maken en hopelijk om 12.40 airborne
Dan een paar uur voor je uit kijken boven de oceaan om via Holguin naar Cancun te vliegen.
Daar 2 dagen zitten.
Dan vrijdag naar AMS om daar Zaterdag ochtend te landen.
Dan weer 4 dagen vrij....
Best lekker
Weer / Notams / Vliegplannen uitdraaien
Brandstof bestellen en een takke eind naar de gate lopen.
Vliegtuig klaar maken en hopelijk om 12.40 airborne
Dan een paar uur voor je uit kijken boven de oceaan om via Holguin naar Cancun te vliegen.
Daar 2 dagen zitten.
Dan vrijdag naar AMS om daar Zaterdag ochtend te landen.
Dan weer 4 dagen vrij....
Best lekker
@theJester: Die ben ik volgens mij ook een keer tegen gekomen met googlen, is dat jou weblog? Hij was in iedergeval wel heel handig om te lezen, het was prachtig tijdens mijn voorbereiding op PO2 van de KLS selectie, waarin ze vroegen of ik even een werkdag van een piloot wou beschrijven
Nee dit is niet mijn weblog. Deze weblog ken ik via via.
Ikzelf ben in afwachting van de officiëele uitslag van m'n medical. Als dat positief is begin ik in januari bij de NLS.
Groeten
vannacht 2 uur Lokale tijd gaat mijn standby in..
Hopelijk wordt ik morgen vroeg wakker en heb ik geen gemist gesprek :grijns:
Andere mogelijkheid is dat ik vannacht uit mijn mandje wordt gebeld dat ik binnen een uur op SPL moet zijn voor god knows what..
Hopelijk weer een dagje vrij
de andere kant van het leventje
Ciao..
Hopelijk wordt ik morgen vroeg wakker en heb ik geen gemist gesprek :grijns:
Andere mogelijkheid is dat ik vannacht uit mijn mandje wordt gebeld dat ik binnen een uur op SPL moet zijn voor god knows what..
Hopelijk weer een dagje vrij
de andere kant van het leventje
Ciao..
Koning Lucht
Well-known member
Kom op jongens, er moet toch meer te vertellen zijn! wees eens enthousiast!
fokkerkoning!
Active member
Ja hoor, de hele week vrij, volgende week reserve stby en dan maar weer eens een vluchtje doen!
Erique
New member
Heb zojuist nog dit verhaal gevonden, leuke weblog van een JetAir piloot met een mooie beschrijving van zijn werkdag !
Veel leesplezier:
http://pilotenopleiding.skynetblogs.be/post/4914023/nbsp
Veel leesplezier:
http://pilotenopleiding.skynetblogs.be/post/4914023/nbsp
6
676$
Guest
Over charter vliegen kan ik kort zijn. Op rare tijden opstaan, veel weg, veel thuis, lang wachten in hotels en veel deadheads.
Leek me leuker om een weekje uit de oude doos te trekken uit mn korte maar plezierige bestaans als vrachtboer.
Vloog in die tijd single pilot chieftains en MU2's voor een niet nader te noemen bedrijf single pilot cargo Part 135 elke nacht, elke dag.
MAANDAG 12:30 AM
Mn wekkertje gaat, ik draai me om en heb geen zin om op te staan wetende wat voor (weer) een zware week er voor de deur staat. Ik loop mn bed uit, recht de douche in en trek mn apenpak aan. Spring in mn auto rij door de Starbucks drivethru heen voor mn onbtijt, en begin aan de 25 minuten durende rit naar het vliegveld in mn woonplaats.
Ik moet die zelefde avond om 20:00 in Omaha, NE zijn om mn werkweek te starten en weet dat er een Southwest vlucht naar Omaha gaat vanuit de B gates over een half uur. Ik ren door de security heen, ga naar de Southwest gates toe zwaai met mn pasjes en krijg een stoel toegewezen. Precies als ik aan de beurt ben om te boarden komt er een Southwest aanrennen (shit) en wil ook een ritje naar Omaha hebben. Daar ik de laatste stoel heb gekregen (en de jumpseat voorin al een andere piloot van een ander bedrijf zit), krijgt de southwest piloot mijn stoel en sta ik met lege handen.
Geen nood, ik heb een plan B. Ik weet dat er een Skywest (united express CRJ 200) ook naar Omaha gaat binnen 15 minuten. Ik ren als een gek naar het treintje dat me naar de C gates brengt, ren naar de gate toe en check mezelf in bij de gate agent. 12 stoelen leeg, dus hoef me geen zorgen te maken.
MAANDAG 1640 Omaha, NE local time
Eenmaal in Omaha aangekomen op het vliegveld bel ik de FBO op en vraag ik ze of ze me komen ophalen met het busje van de FBO. Braaf doen ze dit en een kleine 10 minuten later sta ik in het FBO waar ik na het stelen van wat (gratis) popcorn en koekjes (lunch) in mn crewcar spring en naar mn hotel rij.
Ik trek mn apenpak uit, spring (weer) onder de douche, trek een oude spijkerbroek aan, dikke trui (we schrijven begin feb.) en rij in mn crewcar weer terug naar het FBO.
rond 19:00 local loop ik bij een ander vracht bedrijf naar binnen waar we onze maintenance aan uitbesteden aangezien wij wat kisten in omaha gestationeerd hebben staan, en wij weer op onze beurt in Denver voor hun kisten zorgen waar zij weer wat kisten hebben gestationeerd.
We kennen elkaar allemaal 'on first name bases' aangezien we elke nacht weer met elkaar het luchtruim delen (en full time met elkaar praten op de company frequencies daar meer over later) .
Je hebt 2 soorten vrachtboeren te weten :
1) type dat met 1200 uur binnenkomt en binnen 2 jaar weg gaat om bij de airlines te gaan vliegen
2) type dat te oud, te cowboy, te levensmoe, niet kan spellen, niet weet hoe je 'autopilot' moet spellen of te comfortable making 40K a year is.
"John" is die laatste. John vliegt de B-1900 single pilot, heeft zich sinds de vietnam oorlog niet meer geschoren, spijkerbroek met gympen aan + piloten shirt zonder das waar zowel zilvere als gouden strepen op zn schouders aan zitten.
John lacht naar me en roept van de ene naar de andere kant; "Hey Euroboy ! ready for another night of livn' the dream?" Ik grinnek en antwoord; "better believe it buddy!"
Ik loop naar mn kist toe, loop er een rondje omheen, schop tegen mn banden aan, gooi er nieuwe olie in (en besluit aardig wat doosjes olie mee te nemen, cos you never know and it is going to be a long long and cold night) loop nog een half rondje om mn kist heen en mompel zachtjes tegen haar dat ik lief voor haar ben vanavond al zij beloofd lief voor mij te zijn... Ze knikt naar me, dus heb een goed gevoel voor de rest van mn werkweek.
Daar ik in een ander leven dispatch heb die mooie W&B sheets, pax loads en WX briefing formulieren in mn handjes kwam leggen terwijl ik naar mooie computers zat te kijken om het weer te checken, gaat dit in het vrachtleventje niet echt op.
"you gotta go, so why check the weather anyway" blijkt meer waarheid als sarcastisch te zijn.
Ik loop naar de koffie hoek waar John inmiddels in een hevige discussie is geraakt met een van de maintenance guys. Pilots and maintenance... It never fails, denk ik bijmezelf.
Het is inmiddels vijf voor acht. Mn kist word naar buiten gereden door het tow karretje, en is inmiddels volgeladen met federal reserve checks. (mn vracht).
Ik loop naar buiten, de bittere (en ik bedoel bittere) kou in die deel uit maakt van het front wat over het gehele mid-westen van N. Amerika ligt op dit moment.
20:05
Ik hoor dat de cargo deur achter me dicht is gegooid, doe mn beacon on en begin van links naar rechts te werken todat nr.1 en 2 draaien, ik taxi naar het begin van de taxi baan, vertel ground dat ik met negative atis en clearance on request naar de startbaan toe wil, waarop ik van ground mn en-route clearance, taxi clearance en take off clearance krijg.
Ik lees het braaf terug terwijl ik de rest van mn papierwerk aan het invullen ben en met mn voeten naar de startbaan aan het taxien ben. Ik kijk naar mn belangrijkste instrumenten, denk bij mezelf "here we go again" en nog voordat ik "ready at the end zeg" komt de toren die me bij mn voornaam noemt en roept; "cleared to go FD".
Ok, Marc off I am. Als vanouds zit er een behoorlijk differential tussen de RPM's van beide motoren, maar dat is in schip nr. 7 (bedrijf heeft 15 chieftains en 15 MU2's op het moment van schrijven) een normale zaak.
Ik kom los van de grond, zie gelijk geen bal meer door de vertical snow storm die plaatsvind, en zit rond de 220 AGL in de dikke wolken die al weken lijken te hangen boven het mid-westen.
"Ehh spirit 421 minni center, you know the drill, see you in a bit." verteld Marc me door mn koptelefoon heen. Ik heb inmiddels al de switch gemaakt, en neem contact op met Minneapolis.
ik: Minni center, 421 6000 260.
minni center: Hey there 421 right on time today! cleared direct destination (Des Moines, IA) and company is trying to get a hold of ya!
ik: (blij dat ik dat stemmetje weer hoor van dat meisje dat bij minneapolis center werkt dat in mijn fantasie 21 is en met een mooi figuurtje en veels te kort rokje daar zit met mij te praten) "direct Des Moines it is, thanks".
Shit denk ik, wat heb ik nu weer gedaan? Ik neem contact op mn company over onze frequency en krijg te horen dat mn collega op de route van Chicago midway (MDW) naar Des Moines letterlijk zn ogen niet meer kan openhouden, en of ik DSM (Des Moines) Chicago wil vliegen in de MU2. We nemen de vertragingen die dat op mijn route opleverd in dit geval op de koop toe. "sure why the heck not" not anwoord ik.
20 minuten later inmiddels de ILS aan het schieten bij Des Moines. 15 knopen wind, heb een raampje van 12 bij 12 centimeter ongeveer waar ik dankzij mijn windshield anti ice nog net iets door kan zien, breek uit de bewolking op ongeveer 300 AGL, kind kan de was doen en sta 5 minuten later in de FBO in Des Moines.
2100 local time Des Moines, Iowa.
"meneer FD" roept een veels te dikke line guy waarvan ik al sinds jaar en dag zn naam ben vergeten. "meneer FD, excuse me sir but our hanger door is frozen so it will be another 15 minutes before we can get your MU2 out".
Fantastisch denk ik bij mezelf. exactly what I need right now. Oh well. Zo gezegd zo gedaan en 25 minuten later zit ik in de olie en fuel lekkende lijkt het (ruikt het) MU2 naar een van de 4 startbanen te taxien. Des Moines clearance verteld me doodleuk dat ik zelf mag weten welke baan ik pak (wind nogsteeds 340 @ 15) en wenst me een fijne nacht... Ik heb geen zin om 15K op mn tail te hebben, maar inderdaad ook geen zin om naar de andere kant van het veld te taxien, dus ik koos een gulle middenweg een steeg op met zo'n 11 cross. Paar minuten later op FL250 krijg ik mn arrival in the Chicago area toegewezen, besluit dat het een goed plans is om maar een een approach plate ergens vandaan te toveren, en na zo'n 50 minuten vliegen en een drukke arrival te hebben gevlogen (inmiddels mn 2e die avond) sta ik op de grond in Chicago, Illinois.
Ik loop mn kist uit om naar de FBO (signature) toe te lopen om wat gratis koekjes te stelen. Tijdens het lopen krijg ik te horen van een schreeuwende stem achter me; "ehhh son, can you come pick us up with the golfcard?" waarop ik me omdraai en recht in de ogen kijk van een gulfstream piloot die me blijkbaar voor de lineguy aanzag... Nu moet je weten dat ik een grijs verleden op mn teentjes getrapt zou zijn (ik bedoel, c'mon ik ben ook een echte piloot!!) maar weet inmiddels beter.
Ik kijk de beste grijze gulfstream piloot met mn beste Amerikaanse 'working at Wendy's at a sunny sunday afternoon' glimlach aan en antwoord; "yes sir! I'll be right back, please wait here for me!" waarop ik naar het FBO wagentje toeloop (weet toch dat de sleutels er altijd in zitten), rij naar de gulfstream toe, help ze afladen en rij ze naar de FBO toe. Eenmaal aangekomen krijg ik een 60 dollar fooi van een van de passagiers van de Gulfstream, en mijn avond kan niet meer stuk.
Ik loop de FBO in, vraag doodleuk om de crewcar (terwijl de gulfstream piloten naast me staan), en loop de FBO uit terwijl ik de FBO medewerkers naroep dat ik de komende 50 minuten even mn 60 bucks per diem ga opmaken bij het mexicaanse eet tentje om de hoek.
De F/O van de Gulfstream kijkt me lachend (en instemmend) al hoofschudende aan terwijl ik in de crew car stap.
2245 Local time Chicago, IL.
Take off clearence revieved, vol gas terug naar Iowa. Ik zit in de lucht, hou met een hand mn MU2 op ongeveer FL240 (auto pilot ??? laat me niet lachen) terwijl ik met mn andere hand mn leftovers food eet (from that mexican place remember?) en mn papierwerk invul.
Ik zet mn com 2 op onze company frequency en begin vol trots te vertellen aan mn collega die van Chicago onderweg naar New York is hoe ik 60 dollar heb weten te bemachtigen en hoe het voelde om eens goed avond te eten voor de afwisseling. Mn collega lacht, maar heeft een goede comeback aangezien hij blijkbaar inmiddes een affair is begonnen met het meisje wat in de FBO in New York werkt. "you win" snauw ik niet als te blij met dat nieuws, terug naar hem.
Goed, we lullen wat verder, begin zn gebleer zat te worden dus vertel hem; "listen up bro, Im gonna loose ya soon here so you take it easy with that girl ok? talk to ya later buddy, im swit......." en gooi hem van mn com 2 af.
Paar minuten later sta ik op de grond in Des Moines wat inmiddels 200 OVC is met heavy snowstorms. Vind het allemaal niet zo boeiend. 200 is 200 is genoeg.
Toren vraagd me tijdens het verlaten van de landingsbaan; "where did you break out?" waarop ik antwoord; "mins sir..."
Parkeer de MU2, ren gelijk naar mn chieftain toe die ik empty ditmaal (part 91) moet vliegen naar Omaha, NE.
Eenmaal in Omaha aangekomen staan de groundcrews al klaar met mn nieuwe lading canceled checks en voordat ik er erger in heb zit ik weer op de taxibaan van Omaha onderweg naar de startbaan. Ik heb nog geen clearance gekregen dus vraag aan marc over de radio of het "same shit different day is" waarop hij ja zegt en ik de readback geef die ik eerder die avond ook gaf aan hem. Only in America I guess.
Paar minuten later hang ik in de lucht en 40 minuten later sta ik weer op de grond in Des Moines, IA waarop mn rust periode begint (van 0200 tot 0430).
Om 04:30 is mn 2 motorige grasmaaier weer volgeladen en vlieg ik terug naar Omaha. Nu moet je weten dat het aan het eind van zo'n werknacht, met een half uurtje rest/sleep in Des Moines je rond 5:00 toch aardig moe begint te worden.
ABEX (grote vrachtboer) DC9 in front of me reports moderate turbulence getting in to Omaha.
Tsja, wat moderate voor hem is, is heave voor een chieftain! laat me je dat verzekeren.. Ik schommel tussen de 4 en 6000 feet, en krijg van center te horen (terwijl ik nog geen contact met ze heb opgenomen hierover) dat ik alle airspace heb van mijn current position till Omaha between 4 and 6000. waarop ik 'thanks' antwoord.
Tijdens het vliegen van de approach in Omaha zit ik nu toch echt in een gigantische winterstorm. En zie voor het eerst van mn leven ook bliksem rechts en links naast mn kist schieten terwijl het keihard aan het sneeuwen is. Raar schouwspel om dit allemaal door je raampje van 12 bij 12 te zien. Mn cargo door open red light springt aan, maar dit veranderd niks aan mijn houding, daar het me verbaasde dat dat lampje eerder op de avond nog niet is aangesprongen. Je moet weten dat in schip nummer 7 het "cargo door open" lampje altijd precies 4 minuten na take off aanspringt, en je hier letterlijk je klok op gelijk kunt zetten.
Elk schip heeft zn eigen mankementen, en iedere vlieger weet dit. Company wil ook dat je klachten op een klein briefje in je kontzak stopt om dit later aan maintanance te geven, daar ze liever niet willen dat dit in de officiele boeken komt zodat de FAA er niet achterkomt.
Anyway, ik meld me aan bij approach waar ik op hoor dat Jetlink (continental express ERJ 145) in de hold word gestuurd voor de approach. "mooi is dat" denk ik bijmezelf. "Moet ik nu gaan holden ook nog".
Ik meld me aan bij approach, klaar om mn holding instructions terug te lezen. In plaats van holding instructions krijg ik een cleared ILS full procedure (radar ivm met winterstorm op het veld is kaduuk). "what ?? how bout that jetlink in front of me?" waarop marc terugkomt met; "well, we figured we send you in there first so you can let us know how the ride down was...."
Fantastisch denk ik bijmezelf. I love you guys too. Oh well, ik vlieg de approach, land (moet je weten dat omaha een baan van ongv 12.000' heeft) en draai aan het end van de baan de baan af. Heb behoorlijk met mn kist moeten vechten, had er moeite mee om mn kist op de ILS te houden, en al die bliksem flitsen in het midden van al dat sneeuw op mn raam hielpen ook niet.
Zowieso is de ILS vliegen een vaag verhaal in die kist omdat mn primary flight instrumenten een paar degrees off zijn.. Dus om een ILS recht naar beneden te vliegen, moet je 'm een paar degrees schuin vliegen.... Voeg daar bovenstaande aan toe, en een zeer vermoeide piloot en you get my drift...
Ik draai rond 06:00 local van de baan af, taxi naar de FBO toe, spring mn crewcar in en rij naar mn hotel. Ver kom ik niet daar trucks van de lokale gemeente nog bezig zijn om de wegen sneeuw vrij te maken.
Rond 0730 in de morgen kom ik aan in mn hotel, loop recht het restaurant in en bestel een new york steak (had nog 15 dollar over van mn guflstream bijverdiensten) en een groot glas bier en vertel de meid die mn bier brengt, dat ze halverwege mn glas de volgende bier mag brengen.
Ik zie een man, grijze dikkerd me raar aankijken daar hij aan zn scrambled eggs and orange jus onbijtje zit, terwijl ik een steak en bier letterlijk naar binnen aan het werken ben om half 8 in de ochtend.
08:00 in de ochtend, zon breekt een beetje door de wolken heen en schijnt mn hotelkamer in. Vampier FD doet de gordijnen dicht, kruipt zn bed in en is binnen 4 minten in dromenland.
Dinsdag 1630 local time Omaha, Nebraska.
Ik sta op, spring in de douche, en loop in mn trainingspak het restaurant van het hotel in. Bestel scrambled eggs, kofie en orange jus voor mn 'onbijt' en voel opeens een stel ogen in mn rug prikken.
Ik draai me om en zie die zelfde grijze dikkerd die me vanmorgen raar aankeek me nu een nog verschrikter en verbaasder blik geven. Ik lach, draai me om en ga verder met mn eitjes naar binnen te werken, terwijl de beste man nu aan een steak en bier zit.
Ben nu het typen zat, en kom in relatie problemen als ik nog veel langer achter de computer blijf ziten, dus de rest van mn week komt een dezer dagen.
Stay tuned.
FD
Leek me leuker om een weekje uit de oude doos te trekken uit mn korte maar plezierige bestaans als vrachtboer.
Vloog in die tijd single pilot chieftains en MU2's voor een niet nader te noemen bedrijf single pilot cargo Part 135 elke nacht, elke dag.
MAANDAG 12:30 AM
Mn wekkertje gaat, ik draai me om en heb geen zin om op te staan wetende wat voor (weer) een zware week er voor de deur staat. Ik loop mn bed uit, recht de douche in en trek mn apenpak aan. Spring in mn auto rij door de Starbucks drivethru heen voor mn onbtijt, en begin aan de 25 minuten durende rit naar het vliegveld in mn woonplaats.
Ik moet die zelefde avond om 20:00 in Omaha, NE zijn om mn werkweek te starten en weet dat er een Southwest vlucht naar Omaha gaat vanuit de B gates over een half uur. Ik ren door de security heen, ga naar de Southwest gates toe zwaai met mn pasjes en krijg een stoel toegewezen. Precies als ik aan de beurt ben om te boarden komt er een Southwest aanrennen (shit) en wil ook een ritje naar Omaha hebben. Daar ik de laatste stoel heb gekregen (en de jumpseat voorin al een andere piloot van een ander bedrijf zit), krijgt de southwest piloot mijn stoel en sta ik met lege handen.
Geen nood, ik heb een plan B. Ik weet dat er een Skywest (united express CRJ 200) ook naar Omaha gaat binnen 15 minuten. Ik ren als een gek naar het treintje dat me naar de C gates brengt, ren naar de gate toe en check mezelf in bij de gate agent. 12 stoelen leeg, dus hoef me geen zorgen te maken.
MAANDAG 1640 Omaha, NE local time
Eenmaal in Omaha aangekomen op het vliegveld bel ik de FBO op en vraag ik ze of ze me komen ophalen met het busje van de FBO. Braaf doen ze dit en een kleine 10 minuten later sta ik in het FBO waar ik na het stelen van wat (gratis) popcorn en koekjes (lunch) in mn crewcar spring en naar mn hotel rij.
Ik trek mn apenpak uit, spring (weer) onder de douche, trek een oude spijkerbroek aan, dikke trui (we schrijven begin feb.) en rij in mn crewcar weer terug naar het FBO.
rond 19:00 local loop ik bij een ander vracht bedrijf naar binnen waar we onze maintenance aan uitbesteden aangezien wij wat kisten in omaha gestationeerd hebben staan, en wij weer op onze beurt in Denver voor hun kisten zorgen waar zij weer wat kisten hebben gestationeerd.
We kennen elkaar allemaal 'on first name bases' aangezien we elke nacht weer met elkaar het luchtruim delen (en full time met elkaar praten op de company frequencies daar meer over later) .
Je hebt 2 soorten vrachtboeren te weten :
1) type dat met 1200 uur binnenkomt en binnen 2 jaar weg gaat om bij de airlines te gaan vliegen
2) type dat te oud, te cowboy, te levensmoe, niet kan spellen, niet weet hoe je 'autopilot' moet spellen of te comfortable making 40K a year is.
"John" is die laatste. John vliegt de B-1900 single pilot, heeft zich sinds de vietnam oorlog niet meer geschoren, spijkerbroek met gympen aan + piloten shirt zonder das waar zowel zilvere als gouden strepen op zn schouders aan zitten.
John lacht naar me en roept van de ene naar de andere kant; "Hey Euroboy ! ready for another night of livn' the dream?" Ik grinnek en antwoord; "better believe it buddy!"
Ik loop naar mn kist toe, loop er een rondje omheen, schop tegen mn banden aan, gooi er nieuwe olie in (en besluit aardig wat doosjes olie mee te nemen, cos you never know and it is going to be a long long and cold night) loop nog een half rondje om mn kist heen en mompel zachtjes tegen haar dat ik lief voor haar ben vanavond al zij beloofd lief voor mij te zijn... Ze knikt naar me, dus heb een goed gevoel voor de rest van mn werkweek.
Daar ik in een ander leven dispatch heb die mooie W&B sheets, pax loads en WX briefing formulieren in mn handjes kwam leggen terwijl ik naar mooie computers zat te kijken om het weer te checken, gaat dit in het vrachtleventje niet echt op.
"you gotta go, so why check the weather anyway" blijkt meer waarheid als sarcastisch te zijn.
Ik loop naar de koffie hoek waar John inmiddels in een hevige discussie is geraakt met een van de maintenance guys. Pilots and maintenance... It never fails, denk ik bijmezelf.
Het is inmiddels vijf voor acht. Mn kist word naar buiten gereden door het tow karretje, en is inmiddels volgeladen met federal reserve checks. (mn vracht).
Ik loop naar buiten, de bittere (en ik bedoel bittere) kou in die deel uit maakt van het front wat over het gehele mid-westen van N. Amerika ligt op dit moment.
20:05
Ik hoor dat de cargo deur achter me dicht is gegooid, doe mn beacon on en begin van links naar rechts te werken todat nr.1 en 2 draaien, ik taxi naar het begin van de taxi baan, vertel ground dat ik met negative atis en clearance on request naar de startbaan toe wil, waarop ik van ground mn en-route clearance, taxi clearance en take off clearance krijg.
Ik lees het braaf terug terwijl ik de rest van mn papierwerk aan het invullen ben en met mn voeten naar de startbaan aan het taxien ben. Ik kijk naar mn belangrijkste instrumenten, denk bij mezelf "here we go again" en nog voordat ik "ready at the end zeg" komt de toren die me bij mn voornaam noemt en roept; "cleared to go FD".
Ok, Marc off I am. Als vanouds zit er een behoorlijk differential tussen de RPM's van beide motoren, maar dat is in schip nr. 7 (bedrijf heeft 15 chieftains en 15 MU2's op het moment van schrijven) een normale zaak.
Ik kom los van de grond, zie gelijk geen bal meer door de vertical snow storm die plaatsvind, en zit rond de 220 AGL in de dikke wolken die al weken lijken te hangen boven het mid-westen.
"Ehh spirit 421 minni center, you know the drill, see you in a bit." verteld Marc me door mn koptelefoon heen. Ik heb inmiddels al de switch gemaakt, en neem contact op met Minneapolis.
ik: Minni center, 421 6000 260.
minni center: Hey there 421 right on time today! cleared direct destination (Des Moines, IA) and company is trying to get a hold of ya!
ik: (blij dat ik dat stemmetje weer hoor van dat meisje dat bij minneapolis center werkt dat in mijn fantasie 21 is en met een mooi figuurtje en veels te kort rokje daar zit met mij te praten) "direct Des Moines it is, thanks".
Shit denk ik, wat heb ik nu weer gedaan? Ik neem contact op mn company over onze frequency en krijg te horen dat mn collega op de route van Chicago midway (MDW) naar Des Moines letterlijk zn ogen niet meer kan openhouden, en of ik DSM (Des Moines) Chicago wil vliegen in de MU2. We nemen de vertragingen die dat op mijn route opleverd in dit geval op de koop toe. "sure why the heck not" not anwoord ik.
20 minuten later inmiddels de ILS aan het schieten bij Des Moines. 15 knopen wind, heb een raampje van 12 bij 12 centimeter ongeveer waar ik dankzij mijn windshield anti ice nog net iets door kan zien, breek uit de bewolking op ongeveer 300 AGL, kind kan de was doen en sta 5 minuten later in de FBO in Des Moines.
2100 local time Des Moines, Iowa.
"meneer FD" roept een veels te dikke line guy waarvan ik al sinds jaar en dag zn naam ben vergeten. "meneer FD, excuse me sir but our hanger door is frozen so it will be another 15 minutes before we can get your MU2 out".
Fantastisch denk ik bij mezelf. exactly what I need right now. Oh well. Zo gezegd zo gedaan en 25 minuten later zit ik in de olie en fuel lekkende lijkt het (ruikt het) MU2 naar een van de 4 startbanen te taxien. Des Moines clearance verteld me doodleuk dat ik zelf mag weten welke baan ik pak (wind nogsteeds 340 @ 15) en wenst me een fijne nacht... Ik heb geen zin om 15K op mn tail te hebben, maar inderdaad ook geen zin om naar de andere kant van het veld te taxien, dus ik koos een gulle middenweg een steeg op met zo'n 11 cross. Paar minuten later op FL250 krijg ik mn arrival in the Chicago area toegewezen, besluit dat het een goed plans is om maar een een approach plate ergens vandaan te toveren, en na zo'n 50 minuten vliegen en een drukke arrival te hebben gevlogen (inmiddels mn 2e die avond) sta ik op de grond in Chicago, Illinois.
Ik loop mn kist uit om naar de FBO (signature) toe te lopen om wat gratis koekjes te stelen. Tijdens het lopen krijg ik te horen van een schreeuwende stem achter me; "ehhh son, can you come pick us up with the golfcard?" waarop ik me omdraai en recht in de ogen kijk van een gulfstream piloot die me blijkbaar voor de lineguy aanzag... Nu moet je weten dat ik een grijs verleden op mn teentjes getrapt zou zijn (ik bedoel, c'mon ik ben ook een echte piloot!!) maar weet inmiddels beter.
Ik kijk de beste grijze gulfstream piloot met mn beste Amerikaanse 'working at Wendy's at a sunny sunday afternoon' glimlach aan en antwoord; "yes sir! I'll be right back, please wait here for me!" waarop ik naar het FBO wagentje toeloop (weet toch dat de sleutels er altijd in zitten), rij naar de gulfstream toe, help ze afladen en rij ze naar de FBO toe. Eenmaal aangekomen krijg ik een 60 dollar fooi van een van de passagiers van de Gulfstream, en mijn avond kan niet meer stuk.
Ik loop de FBO in, vraag doodleuk om de crewcar (terwijl de gulfstream piloten naast me staan), en loop de FBO uit terwijl ik de FBO medewerkers naroep dat ik de komende 50 minuten even mn 60 bucks per diem ga opmaken bij het mexicaanse eet tentje om de hoek.
De F/O van de Gulfstream kijkt me lachend (en instemmend) al hoofschudende aan terwijl ik in de crew car stap.
2245 Local time Chicago, IL.
Take off clearence revieved, vol gas terug naar Iowa. Ik zit in de lucht, hou met een hand mn MU2 op ongeveer FL240 (auto pilot ??? laat me niet lachen) terwijl ik met mn andere hand mn leftovers food eet (from that mexican place remember?) en mn papierwerk invul.
Ik zet mn com 2 op onze company frequency en begin vol trots te vertellen aan mn collega die van Chicago onderweg naar New York is hoe ik 60 dollar heb weten te bemachtigen en hoe het voelde om eens goed avond te eten voor de afwisseling. Mn collega lacht, maar heeft een goede comeback aangezien hij blijkbaar inmiddes een affair is begonnen met het meisje wat in de FBO in New York werkt. "you win" snauw ik niet als te blij met dat nieuws, terug naar hem.
Goed, we lullen wat verder, begin zn gebleer zat te worden dus vertel hem; "listen up bro, Im gonna loose ya soon here so you take it easy with that girl ok? talk to ya later buddy, im swit......." en gooi hem van mn com 2 af.
Paar minuten later sta ik op de grond in Des Moines wat inmiddels 200 OVC is met heavy snowstorms. Vind het allemaal niet zo boeiend. 200 is 200 is genoeg.
Toren vraagd me tijdens het verlaten van de landingsbaan; "where did you break out?" waarop ik antwoord; "mins sir..."
Parkeer de MU2, ren gelijk naar mn chieftain toe die ik empty ditmaal (part 91) moet vliegen naar Omaha, NE.
Eenmaal in Omaha aangekomen staan de groundcrews al klaar met mn nieuwe lading canceled checks en voordat ik er erger in heb zit ik weer op de taxibaan van Omaha onderweg naar de startbaan. Ik heb nog geen clearance gekregen dus vraag aan marc over de radio of het "same shit different day is" waarop hij ja zegt en ik de readback geef die ik eerder die avond ook gaf aan hem. Only in America I guess.
Paar minuten later hang ik in de lucht en 40 minuten later sta ik weer op de grond in Des Moines, IA waarop mn rust periode begint (van 0200 tot 0430).
Om 04:30 is mn 2 motorige grasmaaier weer volgeladen en vlieg ik terug naar Omaha. Nu moet je weten dat het aan het eind van zo'n werknacht, met een half uurtje rest/sleep in Des Moines je rond 5:00 toch aardig moe begint te worden.
ABEX (grote vrachtboer) DC9 in front of me reports moderate turbulence getting in to Omaha.
Tsja, wat moderate voor hem is, is heave voor een chieftain! laat me je dat verzekeren.. Ik schommel tussen de 4 en 6000 feet, en krijg van center te horen (terwijl ik nog geen contact met ze heb opgenomen hierover) dat ik alle airspace heb van mijn current position till Omaha between 4 and 6000. waarop ik 'thanks' antwoord.
Tijdens het vliegen van de approach in Omaha zit ik nu toch echt in een gigantische winterstorm. En zie voor het eerst van mn leven ook bliksem rechts en links naast mn kist schieten terwijl het keihard aan het sneeuwen is. Raar schouwspel om dit allemaal door je raampje van 12 bij 12 te zien. Mn cargo door open red light springt aan, maar dit veranderd niks aan mijn houding, daar het me verbaasde dat dat lampje eerder op de avond nog niet is aangesprongen. Je moet weten dat in schip nummer 7 het "cargo door open" lampje altijd precies 4 minuten na take off aanspringt, en je hier letterlijk je klok op gelijk kunt zetten.
Elk schip heeft zn eigen mankementen, en iedere vlieger weet dit. Company wil ook dat je klachten op een klein briefje in je kontzak stopt om dit later aan maintanance te geven, daar ze liever niet willen dat dit in de officiele boeken komt zodat de FAA er niet achterkomt.
Anyway, ik meld me aan bij approach waar ik op hoor dat Jetlink (continental express ERJ 145) in de hold word gestuurd voor de approach. "mooi is dat" denk ik bijmezelf. "Moet ik nu gaan holden ook nog".
Ik meld me aan bij approach, klaar om mn holding instructions terug te lezen. In plaats van holding instructions krijg ik een cleared ILS full procedure (radar ivm met winterstorm op het veld is kaduuk). "what ?? how bout that jetlink in front of me?" waarop marc terugkomt met; "well, we figured we send you in there first so you can let us know how the ride down was...."
Fantastisch denk ik bijmezelf. I love you guys too. Oh well, ik vlieg de approach, land (moet je weten dat omaha een baan van ongv 12.000' heeft) en draai aan het end van de baan de baan af. Heb behoorlijk met mn kist moeten vechten, had er moeite mee om mn kist op de ILS te houden, en al die bliksem flitsen in het midden van al dat sneeuw op mn raam hielpen ook niet.
Zowieso is de ILS vliegen een vaag verhaal in die kist omdat mn primary flight instrumenten een paar degrees off zijn.. Dus om een ILS recht naar beneden te vliegen, moet je 'm een paar degrees schuin vliegen.... Voeg daar bovenstaande aan toe, en een zeer vermoeide piloot en you get my drift...
Ik draai rond 06:00 local van de baan af, taxi naar de FBO toe, spring mn crewcar in en rij naar mn hotel. Ver kom ik niet daar trucks van de lokale gemeente nog bezig zijn om de wegen sneeuw vrij te maken.
Rond 0730 in de morgen kom ik aan in mn hotel, loop recht het restaurant in en bestel een new york steak (had nog 15 dollar over van mn guflstream bijverdiensten) en een groot glas bier en vertel de meid die mn bier brengt, dat ze halverwege mn glas de volgende bier mag brengen.
Ik zie een man, grijze dikkerd me raar aankijken daar hij aan zn scrambled eggs and orange jus onbijtje zit, terwijl ik een steak en bier letterlijk naar binnen aan het werken ben om half 8 in de ochtend.
08:00 in de ochtend, zon breekt een beetje door de wolken heen en schijnt mn hotelkamer in. Vampier FD doet de gordijnen dicht, kruipt zn bed in en is binnen 4 minten in dromenland.
Dinsdag 1630 local time Omaha, Nebraska.
Ik sta op, spring in de douche, en loop in mn trainingspak het restaurant van het hotel in. Bestel scrambled eggs, kofie en orange jus voor mn 'onbijt' en voel opeens een stel ogen in mn rug prikken.
Ik draai me om en zie die zelfde grijze dikkerd die me vanmorgen raar aankeek me nu een nog verschrikter en verbaasder blik geven. Ik lach, draai me om en ga verder met mn eitjes naar binnen te werken, terwijl de beste man nu aan een steak en bier zit.
Ben nu het typen zat, en kom in relatie problemen als ik nog veel langer achter de computer blijf ziten, dus de rest van mn week komt een dezer dagen.
Stay tuned.
FD
Last edited: