Een voorbeeld uit dit boek (
www.jachtvliegersboek.nl):
MACH 1 plus laag over de Betuwe
Deze middag zal ik voor tienduizenden guldens schade aanrichten aan woningen en een pannenkoekenhuisje in een klein, onbekend dorpje in de Betuwe. En morgen, op zaterdag, zal dat prominent op de voorpagina van een groot landelijk ochtendblad staan. Maar nu, vrijdagochtend, weet ik dat nog niet…..
Nog geen maand geleden, vier jaar nadat ik op Gilze-Rijen heb ingeboekt om de jachtvliegeropleiding te gaan beginnen en na rondzwervingen via Eelde, Canada, Twenthe en Leeuwarden, ben ik eindelijk op mijn definitieve plek gearriveerd. Vanaf deze zomer mag ik de badge van 322 squadron op vliegbasis Leeuwarden dragen en ben ik F-16 vlieger van een operationeel squadron. En als jonge vlieger, vers van de TCA (met precies 45 uur ervaring F-16) wil ik maar een ding: goede indruk maken op de ervaren squadronvliegers. Al een maand lang doe ik daarvoor mijn best en lukt dat redelijk. Maar vandaag gaat dat mis, heel hard mis.
Terwijl de week stilletjes lijkt te eindigen word ik geroepen door mijn waarnemend Ops-officier Cees ‘JC’. Hij heeft een verzoek: “Matta (mijn tactical callsign), kun jij de J-230 straks, na een low level two-ship trainings CAP, combat air patrol, met ‘Disco’ boven Duitsland, niet terugvliegen naar Leeuwarden maar neerzetten in Gilze?”. Na mijn bevestigende antwoord licht hij zijn verzoek toe:”Je kist wordt gemodificeerd en dat gebeurt in Brabant”. Er is een heli besteld om me terug te vliegen. Het is mooi weer maar desondanks programmeer ik de navigatie computer en zet ik wat strepen en headings op mijn kaart.
Even later kom ik aan bij de shelter en zie voor het eerst een F-16 waar niets meer aanhangt. Geen centerlinetank, geen oefenmissiles, geen launchers. Helemaal niets. Een ‘superclean dreammachine!’ denk ik nog. Terwijl de crewchief me helpt met instrappen zegt hij achteloos “O ja, als je mijn collega’s in Gilze een plezier wilt doen land je met niet al te gek veel peut.” Hij legt uit: “Want dat moeten ze er voor die modificatie anders eerst allemaal uitpompen.” Dat knoop ik in mijn oren.
Na de trainingsmissie met ‘Disco’ boven de Noord Duitse laagvlakte scheiden boven Drenthe onze wegen. Hij slaat rechtsaf naar Leeuwarden en ik buig af naar het zuidwesten. Mijn navigatie kaart heb ik niet nodig. En terwijl ik op 1000 ft en 420 kts mijn lowlevel intercepts nog eens naloop, valt mijn oog op de fuel quantity meter: 2000 lbs. ‘Oeps’, dat is veel en met nog maar acht minuten te vliegen betekent dit dat ik met een royale hoeveelheid brandstof in de tanks aan de grond dreig te komen staan. ‘Tja, wat nu?’ Inmiddels ben ik Nijmegen voorbij.
Plots kan ik me een nuttig getal van de F-16 conversietraining herinneren: De afterburner fuelflow. Die is 64.000 lbs/hr! Tevreden met mijn oplossing en zonder verder na te denken stamp ik de throttle in A/B. Voor het gewenste effect kijk ik naar de fuelflow-indicator. En dan heb ik het niet meer in de hand…
Met als enige ervaring de afterburner van de NF-5, een enkele A/B takeoff met de F-16 (CV-2 voor de kenners) en een sporadische highlevel A/B intercept tijdens de F-16 omscholing knalt de kist onder me vandaan. Met vijf trappen in mijn rug accelereer ik met zo’n 30 kts per seconde razendsnel richting de geluidsbarriere. Zo snel heb ik het nog nooit meegemaakt! ‘Holy Shit!’, de fuelflow laat ik, zonder gezien te hebben waar die op uitkomt voor wat het is en probeer in het Head Up Display mijn Machgetal te vinden. ‘Damn, waar staat dat?!’ Ik kan het niet vinden, het gaat me te snel en ik weet dat ik het opkloot. Ik kijk op de ouderwetse snelheidsmeter. Maar die is niet nauwkeurig. Ik weet verdomme niet eens hoe hard ik vlieg! In een impuls ruk ik de throttle terug uit A/B. Ook die ervaring is nieuw. Ik hang –letterlijk- voorover in mijn shoulderstraps, raak met mijn helm de camera van het Head Up Display, zie uit mijn ooghoeken het rode HYD/OIL pressure warninglight knipperen en zie tenslotte, toch in het Head Up Display, dat ik aan het decellereren ben. Maar ik vlieg nog steeds Mach 1+….boven het geluid en dat op 300 mtr. hoogte, beneden op de grond een verwoestende geluidgolf, die supersoon met mij mee beweegt! Holy shit, dat verpest je vrijdag en helaas niet alleen de mijne, blijkt de volgende dag als de media losbarsten..
Na de terugvlucht met de heli is het squadron vrijwel verlaten. Schuldbewust vertel ik ‘JC’ wat er gebeurd is. Maar omdat ook hij nog niet de zaterdagkrant heeft gelezen ga ik –dan nog slechts licht ongerust- redelijk onwetend voor het weekend naar huis……
Matta
TCA – Transitie Conversie Allweather
A/B – Afterburner = naverbrander
