Dommel
New member
Het commentaar komt welliswaar uit een onverwachte hoek, Dommel, de witte, ronde, pratende hond, die van zijn huisbaas, good ol' Semafoor, toch wel een stukje wijzer geworden is in het wel en wee in de wereld dat luchtvaart heet. Alhoewel Dommel daar iets anders over denkt (sorry Semafoor), luchtvaart is geen luchtvaart, maar luchtvaart is aviação met een heerlijk glaasje rood erbij natuurlijk (het liefst een Quinta do Crasto Douro, ober?!) en op vrije dagen op het strand liggen met een cocktail (en dan toch maar het liefst een Caipirinha, ober?!)
"Dommel, zijt gij daar?" Er wordt aan Dommels ronde buik gekieteld, and within seconds is Dommel klaarwakker, "Wie, wat, waar?!" Het waren slechts een stel kinderen die Dommel wilden plagen, maar geen enkel spoor van het glaasje rood dat Quinta do Crasto Douro heet noch spoor van de cocktail dat Caipirinha heet. Waarschijnlijk was Dommel dan toch verblindt geraakt door de roze pullover van Semafoor (die hij waarschijnlijk nooit waste daar hij geen andere kleuren aan had, bedenkt Dommel ineens).
Hoe dan ook Dommel bevindt zich in een lounge stoel op het vliegveld van Manaus in Brazil, dat ook wel bekend staat als Eduardo Gomes International Airport. Klaar voor just another day in the office, maar dan wel voor de 8e dag op rij, wat dus verklaart waarom die gekke Dommel in een dutje gevallen was. Elke morgen dat Dommel van de baas op werk moet verschijnen, haalt Dommel eerst een overheerlijke Bauru, jammmiee. Alsof Dommel dagen niet gegeten heeft, propt ie de Bauru in zijn mond (daar is ie namelijk hond voor).
Na nog geen kwartier is Dommel gearriveerd op de afgelegen hangar buiten de terminal waar de, zogenoemde, Aérotaxi's zich bevinden, of in mijn geval la grande madame, de Embraer 110P. Maximà was haar naam, en wanneer je tegen d'r praatte, geloof het of niet, ze praatte terug! Of waren dat die hallucinaties waar Dommel aan leidde ten gevolge van lange werkdagen, en fatigue? Misschien was het wel zuster Maria die elke vlucht bij ons aanwezig was om zo de goddelijke krachten van de zwaartekracht in toom te houden. Who ever knows, only God does.
"Hee Dommel," de captain is al gearriveerd. "Hee Barbapapa, alles ok?" Na wat gesproken te hebben met een natje erbij (helaas geen roodje of cockje) nemen we alles door voor de vlucht naar een of ander vliegveld (voor zover je dat kunt noemen) in het Amazonegebied. "Maar" acht (8) passagiers aan boord, allemaal toeristen inclusief reisleider / reisleidster. Vlucht duurt geen eens een (1) uur, dus dat wordt op het handje vliegen (hoezo werken bij een "maatschappij" die geen "algemene" SOPs hanteert). Na het :blabla: voor de passagiers (hoezo werken voor een maatschappij die geen stewardessen / stewards in dienst heeft)gaat het echte werk pas beginnen...
When once you have tasted flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward.
Plotseling wordt Dommel uit de goede oude herrineringendoos weggetrokken door mevr. Dommel. "Hee Dommel, ik had je gevraagd je de honden uit te laten!" Dommel kijkt om zich heen niet wetend dat hij zich niet meer in Manaus bevindt, maar op een veranda ergens in João Pessoa in de noordelijke staat Paraïba. "Huh," denkt Dommel, "ik zit hier op een veranda met een glaasje rood in mijn handen. Het mag dan geen Quinta do Crasto Douro zijn, maar toch." Dommel kijkt om zich heen en realiseert dat de dagen van 8 dagen op rij werken in de EMB110P over zijn, en dat hij nu een "betere" baan heeft; beter als in het zich kunnen veroorloven van een glaasje rood (wit is ook goed), en zo af en toe een cocktail (maar dan wel alleen de Caipirinha!)
Na twee jaar zijn Bauru's uit zijn achterwerk gewerkt te hebben in de jungle was Dommel zijn ronde buikje kwijt, en moest hij meer brood gaan maken. Helaas lukte dat niet meer en raakte Dommel ondervoed, dus op zoek naar betere Bauru's! Gelukkig werden het heel veel Bauru's en had Dommel zijn ronde buikje weer terug, maar er konden nog meer Bauru's gekocht worden! Die gespierde mannen op het strand, zo wilde Dommel er ook uit zien, maar Bauru's helpen je daar niet bij! "Misschien dan toch de verdiensten ergens anders aan uit geven?" bedacht Dommel zich en samen met mevr. Dommel had die goede, gekke Dommel een leuk huisje gekocht in het noord-oosten van Braziliè met drie waakhonden (voor het geval mijn Bauru's worden gestolen!).
Maar hoe heeft Dommel zich gescheiden van Semafoor en terecht gekomen in Brazilie als piloot? Toch niet om Bauru's te kopen, of toch wel? Dat lees je in mijn volgende bericht.
Wordt vervolgd....
Tot zover mijn eerste bericht op dit board. Ik ben op dit board gewezen door een Nederlands-Amerikaanse vlieger en ik lees nu zo'n twee tot drie weken op dit forum. Moet zeggen dat ik het een fantastisch initiatief vindt! Ik wil hier geen discussie opbouwen over of het wel of niet verstandig is om aan een opleiding tot piloot te beginnen (daar is immers al genoeg over geschreven tot bloedbaden aan toe). Wat ik zelf heel leuk vind, en wat ook een van mijn nevenactiviteiten naas het vliegen is, is schrijven. Het lijkt me leuk om tieners, ouderen, mensen die niet in het vak zitten, piloten zelf, etc. op de hoogte stellen hoe ik tegen bepaalde luchtvaartzaken aan kijk, en dan gaat het er vooral om over hoe ik bepaalde dingen ervaar in de "booming business" dat luchtvaart heet. Het zullen sarcastisch, cynische teksten zijn doch met serieuze inhoud. Ik werk zelf voor een Braziliaanse luchtvaartmaatschappij (heb Braziliaans paspoort) en weet als geen ander hoe het is om te knokken voor die rechterstoel. Het lijkt me dan ook leuk om mensen voor te lichten over hoe ik alles heb meegemaakt, en hoe ik tegen bepaalde (luchtvaartgerelateerde) dingen onder de evenaar aan kijk. Suggesties zijn ook welkom, en discussies natuurlijk ook!
Reden waarom ik dit post in de "hoe word ik piloot?" gedeelte, is dat mijn verhalen zich vooral richten op de piloot in spé, selecties, etc. Piloten in spé kunnen hier ook eventueel motivatie van op doen.
Ik weet niet of dit in strijd is met de forumregels, maar anders merk ik dat gauw genoeg.
p.s Excuses voor spellingsfouten, grammaticale fouten, of wat dan ook. Ik schrijf nauwelijks meer in het Nederlands (een van de reden dat ik dit ook wil doen), dus erger je niet aan mijn spellingsfouten
"Dommel, zijt gij daar?" Er wordt aan Dommels ronde buik gekieteld, and within seconds is Dommel klaarwakker, "Wie, wat, waar?!" Het waren slechts een stel kinderen die Dommel wilden plagen, maar geen enkel spoor van het glaasje rood dat Quinta do Crasto Douro heet noch spoor van de cocktail dat Caipirinha heet. Waarschijnlijk was Dommel dan toch verblindt geraakt door de roze pullover van Semafoor (die hij waarschijnlijk nooit waste daar hij geen andere kleuren aan had, bedenkt Dommel ineens).
Hoe dan ook Dommel bevindt zich in een lounge stoel op het vliegveld van Manaus in Brazil, dat ook wel bekend staat als Eduardo Gomes International Airport. Klaar voor just another day in the office, maar dan wel voor de 8e dag op rij, wat dus verklaart waarom die gekke Dommel in een dutje gevallen was. Elke morgen dat Dommel van de baas op werk moet verschijnen, haalt Dommel eerst een overheerlijke Bauru, jammmiee. Alsof Dommel dagen niet gegeten heeft, propt ie de Bauru in zijn mond (daar is ie namelijk hond voor).
Na nog geen kwartier is Dommel gearriveerd op de afgelegen hangar buiten de terminal waar de, zogenoemde, Aérotaxi's zich bevinden, of in mijn geval la grande madame, de Embraer 110P. Maximà was haar naam, en wanneer je tegen d'r praatte, geloof het of niet, ze praatte terug! Of waren dat die hallucinaties waar Dommel aan leidde ten gevolge van lange werkdagen, en fatigue? Misschien was het wel zuster Maria die elke vlucht bij ons aanwezig was om zo de goddelijke krachten van de zwaartekracht in toom te houden. Who ever knows, only God does.
"Hee Dommel," de captain is al gearriveerd. "Hee Barbapapa, alles ok?" Na wat gesproken te hebben met een natje erbij (helaas geen roodje of cockje) nemen we alles door voor de vlucht naar een of ander vliegveld (voor zover je dat kunt noemen) in het Amazonegebied. "Maar" acht (8) passagiers aan boord, allemaal toeristen inclusief reisleider / reisleidster. Vlucht duurt geen eens een (1) uur, dus dat wordt op het handje vliegen (hoezo werken bij een "maatschappij" die geen "algemene" SOPs hanteert). Na het :blabla: voor de passagiers (hoezo werken voor een maatschappij die geen stewardessen / stewards in dienst heeft)gaat het echte werk pas beginnen...
When once you have tasted flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward.
Plotseling wordt Dommel uit de goede oude herrineringendoos weggetrokken door mevr. Dommel. "Hee Dommel, ik had je gevraagd je de honden uit te laten!" Dommel kijkt om zich heen niet wetend dat hij zich niet meer in Manaus bevindt, maar op een veranda ergens in João Pessoa in de noordelijke staat Paraïba. "Huh," denkt Dommel, "ik zit hier op een veranda met een glaasje rood in mijn handen. Het mag dan geen Quinta do Crasto Douro zijn, maar toch." Dommel kijkt om zich heen en realiseert dat de dagen van 8 dagen op rij werken in de EMB110P over zijn, en dat hij nu een "betere" baan heeft; beter als in het zich kunnen veroorloven van een glaasje rood (wit is ook goed), en zo af en toe een cocktail (maar dan wel alleen de Caipirinha!)
Na twee jaar zijn Bauru's uit zijn achterwerk gewerkt te hebben in de jungle was Dommel zijn ronde buikje kwijt, en moest hij meer brood gaan maken. Helaas lukte dat niet meer en raakte Dommel ondervoed, dus op zoek naar betere Bauru's! Gelukkig werden het heel veel Bauru's en had Dommel zijn ronde buikje weer terug, maar er konden nog meer Bauru's gekocht worden! Die gespierde mannen op het strand, zo wilde Dommel er ook uit zien, maar Bauru's helpen je daar niet bij! "Misschien dan toch de verdiensten ergens anders aan uit geven?" bedacht Dommel zich en samen met mevr. Dommel had die goede, gekke Dommel een leuk huisje gekocht in het noord-oosten van Braziliè met drie waakhonden (voor het geval mijn Bauru's worden gestolen!).
Maar hoe heeft Dommel zich gescheiden van Semafoor en terecht gekomen in Brazilie als piloot? Toch niet om Bauru's te kopen, of toch wel? Dat lees je in mijn volgende bericht.
Wordt vervolgd....
Tot zover mijn eerste bericht op dit board. Ik ben op dit board gewezen door een Nederlands-Amerikaanse vlieger en ik lees nu zo'n twee tot drie weken op dit forum. Moet zeggen dat ik het een fantastisch initiatief vindt! Ik wil hier geen discussie opbouwen over of het wel of niet verstandig is om aan een opleiding tot piloot te beginnen (daar is immers al genoeg over geschreven tot bloedbaden aan toe). Wat ik zelf heel leuk vind, en wat ook een van mijn nevenactiviteiten naas het vliegen is, is schrijven. Het lijkt me leuk om tieners, ouderen, mensen die niet in het vak zitten, piloten zelf, etc. op de hoogte stellen hoe ik tegen bepaalde luchtvaartzaken aan kijk, en dan gaat het er vooral om over hoe ik bepaalde dingen ervaar in de "booming business" dat luchtvaart heet. Het zullen sarcastisch, cynische teksten zijn doch met serieuze inhoud. Ik werk zelf voor een Braziliaanse luchtvaartmaatschappij (heb Braziliaans paspoort) en weet als geen ander hoe het is om te knokken voor die rechterstoel. Het lijkt me dan ook leuk om mensen voor te lichten over hoe ik alles heb meegemaakt, en hoe ik tegen bepaalde (luchtvaartgerelateerde) dingen onder de evenaar aan kijk. Suggesties zijn ook welkom, en discussies natuurlijk ook!
Reden waarom ik dit post in de "hoe word ik piloot?" gedeelte, is dat mijn verhalen zich vooral richten op de piloot in spé, selecties, etc. Piloten in spé kunnen hier ook eventueel motivatie van op doen.
Ik weet niet of dit in strijd is met de forumregels, maar anders merk ik dat gauw genoeg.
p.s Excuses voor spellingsfouten, grammaticale fouten, of wat dan ook. Ik schrijf nauwelijks meer in het Nederlands (een van de reden dat ik dit ook wil doen), dus erger je niet aan mijn spellingsfouten
