arthorizon
New member
Note: Onderstaand betoog zit ik in te kloppen als een soort reactie na het voltooien van vijfentwintig missies naar gloom en doom land zonder echt ooit het idée een target geraakt te hebben. Zoals de “Memphis Belle” ga ik even op R&R en laat het vervolg traject aan een frisse bemanning over.
Here goes.
Er is al veel geschreven en gedebatteerd omtrent de ontwikkelingen in de luchtvaart en wel in het bijzonder voor wat betreft de vooruizichten op een fatsoenlijke baan, if any, voor degenen die net afgestudeeerd zijn, nu nog in opleiding zijn of er nog mee willen beginnen, echter ook ten aanzien van degenen met een baan die wellicht op de tocht staat.
Er is ook al genoeg geschreven en gedebatteerd over de kosten/baten van het aangaan van een 150K Euro lening. Ook is er al genoeg geschreven en gedebatteerd over de wenselijkheid eerst een andere beroeps studie te volgen om zodoende een alternatief voor handen te hebben indien na een peperdure vliegopleiding de begeerde baan een illusie blijkt te zijn.
Ook, en daar wil ik nu even op ingaan, de eeuwige controverse tussen degenen voor wie het glas steeds vol is, tenminste half vol en degenen die zien dat de fles leeg is waaruit die glazen gevuld moeten worden.
Maar laat ik eerst voorop stellen dat wat nu volgt een reflectie is van wat ik zelf vind van de situatie waarin we, u allemaal, beginneling en beroepsvlieger, niemands baan is nog zeker, ons bevinden.
In voorgaande bespiegelingen mijnerzijds heb ik gemerkt dat, of de baby met het badwater werd weggegooid of, dat niet welgevallige uitspraken en, ook , welgevallige uitspraken naar gelang wie het lezend publiek was, slechts perifirere aandacht mochten krijgen, let wel, mijn interpretatie. Prima hoor, kan er mee leven, heb het altijd allemaal zonder dwang via het keyboard laten weten.
Daarom, ik ga het nu eens over een andere boeg gooien, niet omdat ik willens en wetens in de belangstelling wil staan, verre van dat, hangmat en kokosnoot springs to mind, maar enige betrokkenheid met de materie kan ik niet van me afzetten. Zo, hieronder, met de tijdsdruk van Frau H. bartender die op de klok kijkend elk moment kan roepen, “last call for alcohol”.
Ik plan me dus voorlopig verder te onthouden van en inmenging in discussies over dit onderwerp op Airwork en laat het graag over aan de ruimte reizigers die met Captain Kirk meevliegen. Mijn denkraam is te beperkt gebleken en mijn lichtvoetigheid is ook niet meer die van Bo Jangles. Zelf ga ik me verplaatsen met een 150 pk Cub met floats. Ieder het zijne.
In dem Sinne, mit ein letztes Glas im stehen, (Reinhard M.) mocht een en ander wat U nu gaat lezen U niet aanspreken, shoot me. Here goes.
The Art of wish or the “Art” of doom.
Het is welhaast met enige absurditeit te konstateren dat Airwork uit twee paralelle universums bestaat die zich met warpspeed manifesteren al naar gelang welk topic je bezoekt.
Zo kan je binnen een nano seconde meekrijgen dat alle opleidings klassen 09 rulen, hyves worden aangemaakt en zonnebrillen gekeurd, dat alle opleidings klassen 10 uniformen gaan passen en, ooh ja, nog even bij de bank langs, een biertje gaan doen omdat ze aangenomen zijn en ingedeeld en, dat zelfs klassen 11X zich in de parade mengen om in ganze pas met de lemmingen naar de cliff te lopen.
Dat je “ervoor moet gaan”, je droom hoe dan ook waar moet maken no matter what en je niet laten beinvloeden door Jurassic scaremongerers met hun achterhaalde voorzichtigheids agenda. Neen, niets daarvan, “spring ook in de pool, het water is heerlijk.” Het lijkt soms wel een echoput. Het “Wish” universum.
Binnen die zelfde nano seconde kan je echter ook meekrijgen wat de reeds meer ervaren deelnemers aan de luchtvaart industrie van de stand van zaken vinden en daarom menige waarschuwende woorden en goed bedoelde adviezen uit hun vingers laten komen in eerst vriendelijk, maar toenemend krachtiger wordend taalgebruik. Die zich oprecht afvragen hoe een en ander zo is kunnen ontsporen en wat er nu nog aan te doen is om de onsteking uit die napalm bom te halen. Optimisme is een goede eigenschap, maar realisme is een betere. Het “Doom” universum.
Echter, hoewel het ene paralelle universum slechts een nano seconde in tijd en slechts een micro millimeter in afstand verwijderd is van het andere paralelle universum, gezien dat tijd en ruimte relatief zijn, raken beide sterrenstelsels elkaar vooralsnog niet. Wie en wat er ook over geschreven wordt op Airwork.
Voer voor psychologen vind U ook niet?
Het station , wie er nu wel of niet gelijk heeft, zijn we binnen Airwork nu wel gepasseerd. De argumenten blijven zich herhalen met het glas vol en de fles leeg. Als het glas leeg is kan er niet bijgeschonken worden is het ene argument en het andere is dat we dan toch gewoon om te beginnen een groter glas nemen, komt de flessenboer vanzelf met een grotere fles. Ad infinitum zodat ad fundum nooit kan voorkomen. Voila, de Wet van Behoud van Ellende.
The “Art” of Doom.
Het begrip doemdenken is slechts een variant op het begrip wensdenken en vice versa. Beide begrippen en hun variaties op thema worden te pas en te onpas gebruikt om zijns gelijk te halen echter zonder in die beschouwing mee te nemen dat in beide begrippen niet welgevallige feiten worden genegeerd om welgevallige theorien in stand te houden.
Niemand hier op Airwork zal het een “want to bee” misgunnen om beroepsvlieger te worden. Geen enkele “want to bee” kan ontkennen dat de al gearriveerde beroepsvlieger een kennis en ervarings voorsprong heeft. Het onderhavige probleem maifesteerd zich als de ene groep zich gaat vastklampen aan elke strohalm en de andere groep steeds het gras blijft maaien.
Daarom, “doom” is slechts een paralelle variant van “wens” en beide argumentabele arrangementen van protons, quarks, gluons, subatomic particles, atoms, molecules, die verondersteld worden te bestaan, functioneren slechts in de imaginaire wereld van de “beholder” die als een soort kruisridder zijn werkelijkheid blijft propageren.
Dat de twee universums existeren is simpel te concluderen vanwege het feit dat betrokkenen steeds weer in staat blijken te zijn hun vastgestelde waarheden te blijven debiteren met in het achterhoofd, wel of niet bewust, dat in de geaccepteerde natuurkunde wetten , een vacuum tot niets lijd.
Bent U er nog? De Big Bang is ontstaan, althans volgens Hawkins, als gevolg van conflicterende dimensies. Vanuit deze visie, er blijken Elf dimensies te bestaan, is de problematiek waarin we bij Airwork te maken hebben slechts klein bier en hoeven we elkaar dus niet tot in den treure te wijzen op het wel of niet aangaan van een lening om een “wens opleiding” te volgen of het vanuit de loopgraven, dat hielp in 14-18 ook niet, te verkondigen dat de luchtvaart cyclies is en dat “onze tijd nog komt”.
On the other hand, als er in een gewenste gedachten gang een werkbaar alternatief universum zou moeten bestaan, bijvoorbeeld een collusie van de twee heersende, dan zal het zich ongetwijfeld manifesteren. Er zijn een ondefinieerbaar aantal individuen, min of meer aan elkaar gelijk, die zich in bovenstaand plaatje thuis voelen. Bizar of terecht?
In de vijfendertig jaar dat ik het genoegen heb gehad in deze industrie werkzaam te zijn geweest dacht ik alles wel gezien te hebben. Wel, ik kan U verzekeren dat ook ik een ware educatie heb ondergaan de afgelopen jaren. Wat is gepasseerd en wat nog komt is van een welhaast niet te bevatten devestatie en ik kan alleen maar constateren dat ik de dans ontsprongen ben alleen vanwege het feit dat de combinatie van geboortedatum en ekonomische ontwikkeling elkaar welgevallig waren.
Brace for impact, wie had dat ooit durven denken met betrekking tot flight crew als er met de equipment niets mis is. Iedereen zit nu in dezelfde trein en er komen geen tussen stations waar je uit kan stappen, het eindstation is waar de dikke dame staat te zingen.
The “Art of Doom”
Zoals gezegd, Doom is in the eye of the beholder. In tegenstelling tot wat menigeen nu denkt na het lezen van bovenstaande, als ik nu achtien was, zou ik nog steeds graag vlieger willen worden, maar niet ten koste van het op het spel zetten van het recht wat een ieder heeft op een aanvaardbaar leven en zeker niet met het zwaard van Damocles constant boven je hoofd te weten. Al s er dat niet inzat, als ik achtien was, ging ik de politiek in. Geen enkele verantwoording voor wat je uitkraamt en bij ontslag, of weggestemd, wachtregeling. Thank you, was a pleasure.
Als iemand nu, op dit moment, met de kennis die in publiek domein aanwezig is, toch wil nastreven beroepsvlieger te worden met een door de nu nog glimlachende bank verstrekte worglening, dan, good luck and see you later, alligator, in a while, crocodile. (Elvis P.)
U zult mij niet missen in verdere dialogen op thema. Het is hetzelfde als de houdbaarheid van een artikel op de plank van een supermarket. De volgende ochtend ligt er wel weer een vers nieuw broodje. Zo ook hier met mijn scribbelingen. Ik heb alles gezegd en geschreven wat ik van belang vond op thema. Heb er niets meer aan toe te voegen zonder in herhalingen te vallen.
Rest mij nog te vermelden dat the “Art of Doom” net zo zeer een gedachten kronkel is als the “Art of Wish”. In de paralelle universums komen alle zienswijzen tot hun recht. Zonder hier in te gaan op de metafysische aspecten van of er wel of niet en wanneer er een collusie komt van beide Airwork sterrenstelsels denk ik te kunnen stellen dat als het zover is, het beroep van vlieger in geen enkele verhouding zal staan met wat nu nog als aanvaardbaar wordt geacht.
En let in het vervolg op de gepokt en gemazelde kommentaren van Kliko, Morning Glory, Nosig, Overload, Jack Daniels, Onassis, Iz, Cousin avi c.s. de komende vijfentwintig jaar.
Art is is signing off on the subject, na voor de spiegel gestaan te hebben.
Tot slot.
# De constante van Skinner (Flannagans knoei-factor):
De hoeveelheid die, indien vermenigvuldigd met, gedeeld door, opgeteld bij of afgetrokken van het antwoord dat je gekregen hebt, je het antwoord oplevert dat je had moeten krijgen.
# De wet van Maier:
Als de feiten niet in overeenstemming zijn met de theorie, moeten ze weggewerkt worden.
Cheers
Art
Here goes.
Er is al veel geschreven en gedebatteerd omtrent de ontwikkelingen in de luchtvaart en wel in het bijzonder voor wat betreft de vooruizichten op een fatsoenlijke baan, if any, voor degenen die net afgestudeeerd zijn, nu nog in opleiding zijn of er nog mee willen beginnen, echter ook ten aanzien van degenen met een baan die wellicht op de tocht staat.
Er is ook al genoeg geschreven en gedebatteerd over de kosten/baten van het aangaan van een 150K Euro lening. Ook is er al genoeg geschreven en gedebatteerd over de wenselijkheid eerst een andere beroeps studie te volgen om zodoende een alternatief voor handen te hebben indien na een peperdure vliegopleiding de begeerde baan een illusie blijkt te zijn.
Ook, en daar wil ik nu even op ingaan, de eeuwige controverse tussen degenen voor wie het glas steeds vol is, tenminste half vol en degenen die zien dat de fles leeg is waaruit die glazen gevuld moeten worden.
Maar laat ik eerst voorop stellen dat wat nu volgt een reflectie is van wat ik zelf vind van de situatie waarin we, u allemaal, beginneling en beroepsvlieger, niemands baan is nog zeker, ons bevinden.
In voorgaande bespiegelingen mijnerzijds heb ik gemerkt dat, of de baby met het badwater werd weggegooid of, dat niet welgevallige uitspraken en, ook , welgevallige uitspraken naar gelang wie het lezend publiek was, slechts perifirere aandacht mochten krijgen, let wel, mijn interpretatie. Prima hoor, kan er mee leven, heb het altijd allemaal zonder dwang via het keyboard laten weten.
Daarom, ik ga het nu eens over een andere boeg gooien, niet omdat ik willens en wetens in de belangstelling wil staan, verre van dat, hangmat en kokosnoot springs to mind, maar enige betrokkenheid met de materie kan ik niet van me afzetten. Zo, hieronder, met de tijdsdruk van Frau H. bartender die op de klok kijkend elk moment kan roepen, “last call for alcohol”.
Ik plan me dus voorlopig verder te onthouden van en inmenging in discussies over dit onderwerp op Airwork en laat het graag over aan de ruimte reizigers die met Captain Kirk meevliegen. Mijn denkraam is te beperkt gebleken en mijn lichtvoetigheid is ook niet meer die van Bo Jangles. Zelf ga ik me verplaatsen met een 150 pk Cub met floats. Ieder het zijne.
In dem Sinne, mit ein letztes Glas im stehen, (Reinhard M.) mocht een en ander wat U nu gaat lezen U niet aanspreken, shoot me. Here goes.
The Art of wish or the “Art” of doom.
Het is welhaast met enige absurditeit te konstateren dat Airwork uit twee paralelle universums bestaat die zich met warpspeed manifesteren al naar gelang welk topic je bezoekt.
Zo kan je binnen een nano seconde meekrijgen dat alle opleidings klassen 09 rulen, hyves worden aangemaakt en zonnebrillen gekeurd, dat alle opleidings klassen 10 uniformen gaan passen en, ooh ja, nog even bij de bank langs, een biertje gaan doen omdat ze aangenomen zijn en ingedeeld en, dat zelfs klassen 11X zich in de parade mengen om in ganze pas met de lemmingen naar de cliff te lopen.
Dat je “ervoor moet gaan”, je droom hoe dan ook waar moet maken no matter what en je niet laten beinvloeden door Jurassic scaremongerers met hun achterhaalde voorzichtigheids agenda. Neen, niets daarvan, “spring ook in de pool, het water is heerlijk.” Het lijkt soms wel een echoput. Het “Wish” universum.
Binnen die zelfde nano seconde kan je echter ook meekrijgen wat de reeds meer ervaren deelnemers aan de luchtvaart industrie van de stand van zaken vinden en daarom menige waarschuwende woorden en goed bedoelde adviezen uit hun vingers laten komen in eerst vriendelijk, maar toenemend krachtiger wordend taalgebruik. Die zich oprecht afvragen hoe een en ander zo is kunnen ontsporen en wat er nu nog aan te doen is om de onsteking uit die napalm bom te halen. Optimisme is een goede eigenschap, maar realisme is een betere. Het “Doom” universum.
Echter, hoewel het ene paralelle universum slechts een nano seconde in tijd en slechts een micro millimeter in afstand verwijderd is van het andere paralelle universum, gezien dat tijd en ruimte relatief zijn, raken beide sterrenstelsels elkaar vooralsnog niet. Wie en wat er ook over geschreven wordt op Airwork.
Voer voor psychologen vind U ook niet?
Het station , wie er nu wel of niet gelijk heeft, zijn we binnen Airwork nu wel gepasseerd. De argumenten blijven zich herhalen met het glas vol en de fles leeg. Als het glas leeg is kan er niet bijgeschonken worden is het ene argument en het andere is dat we dan toch gewoon om te beginnen een groter glas nemen, komt de flessenboer vanzelf met een grotere fles. Ad infinitum zodat ad fundum nooit kan voorkomen. Voila, de Wet van Behoud van Ellende.
The “Art” of Doom.
Het begrip doemdenken is slechts een variant op het begrip wensdenken en vice versa. Beide begrippen en hun variaties op thema worden te pas en te onpas gebruikt om zijns gelijk te halen echter zonder in die beschouwing mee te nemen dat in beide begrippen niet welgevallige feiten worden genegeerd om welgevallige theorien in stand te houden.
Niemand hier op Airwork zal het een “want to bee” misgunnen om beroepsvlieger te worden. Geen enkele “want to bee” kan ontkennen dat de al gearriveerde beroepsvlieger een kennis en ervarings voorsprong heeft. Het onderhavige probleem maifesteerd zich als de ene groep zich gaat vastklampen aan elke strohalm en de andere groep steeds het gras blijft maaien.
Daarom, “doom” is slechts een paralelle variant van “wens” en beide argumentabele arrangementen van protons, quarks, gluons, subatomic particles, atoms, molecules, die verondersteld worden te bestaan, functioneren slechts in de imaginaire wereld van de “beholder” die als een soort kruisridder zijn werkelijkheid blijft propageren.
Dat de twee universums existeren is simpel te concluderen vanwege het feit dat betrokkenen steeds weer in staat blijken te zijn hun vastgestelde waarheden te blijven debiteren met in het achterhoofd, wel of niet bewust, dat in de geaccepteerde natuurkunde wetten , een vacuum tot niets lijd.
Bent U er nog? De Big Bang is ontstaan, althans volgens Hawkins, als gevolg van conflicterende dimensies. Vanuit deze visie, er blijken Elf dimensies te bestaan, is de problematiek waarin we bij Airwork te maken hebben slechts klein bier en hoeven we elkaar dus niet tot in den treure te wijzen op het wel of niet aangaan van een lening om een “wens opleiding” te volgen of het vanuit de loopgraven, dat hielp in 14-18 ook niet, te verkondigen dat de luchtvaart cyclies is en dat “onze tijd nog komt”.
On the other hand, als er in een gewenste gedachten gang een werkbaar alternatief universum zou moeten bestaan, bijvoorbeeld een collusie van de twee heersende, dan zal het zich ongetwijfeld manifesteren. Er zijn een ondefinieerbaar aantal individuen, min of meer aan elkaar gelijk, die zich in bovenstaand plaatje thuis voelen. Bizar of terecht?
In de vijfendertig jaar dat ik het genoegen heb gehad in deze industrie werkzaam te zijn geweest dacht ik alles wel gezien te hebben. Wel, ik kan U verzekeren dat ook ik een ware educatie heb ondergaan de afgelopen jaren. Wat is gepasseerd en wat nog komt is van een welhaast niet te bevatten devestatie en ik kan alleen maar constateren dat ik de dans ontsprongen ben alleen vanwege het feit dat de combinatie van geboortedatum en ekonomische ontwikkeling elkaar welgevallig waren.
Brace for impact, wie had dat ooit durven denken met betrekking tot flight crew als er met de equipment niets mis is. Iedereen zit nu in dezelfde trein en er komen geen tussen stations waar je uit kan stappen, het eindstation is waar de dikke dame staat te zingen.
The “Art of Doom”
Zoals gezegd, Doom is in the eye of the beholder. In tegenstelling tot wat menigeen nu denkt na het lezen van bovenstaande, als ik nu achtien was, zou ik nog steeds graag vlieger willen worden, maar niet ten koste van het op het spel zetten van het recht wat een ieder heeft op een aanvaardbaar leven en zeker niet met het zwaard van Damocles constant boven je hoofd te weten. Al s er dat niet inzat, als ik achtien was, ging ik de politiek in. Geen enkele verantwoording voor wat je uitkraamt en bij ontslag, of weggestemd, wachtregeling. Thank you, was a pleasure.
Als iemand nu, op dit moment, met de kennis die in publiek domein aanwezig is, toch wil nastreven beroepsvlieger te worden met een door de nu nog glimlachende bank verstrekte worglening, dan, good luck and see you later, alligator, in a while, crocodile. (Elvis P.)
U zult mij niet missen in verdere dialogen op thema. Het is hetzelfde als de houdbaarheid van een artikel op de plank van een supermarket. De volgende ochtend ligt er wel weer een vers nieuw broodje. Zo ook hier met mijn scribbelingen. Ik heb alles gezegd en geschreven wat ik van belang vond op thema. Heb er niets meer aan toe te voegen zonder in herhalingen te vallen.
Rest mij nog te vermelden dat the “Art of Doom” net zo zeer een gedachten kronkel is als the “Art of Wish”. In de paralelle universums komen alle zienswijzen tot hun recht. Zonder hier in te gaan op de metafysische aspecten van of er wel of niet en wanneer er een collusie komt van beide Airwork sterrenstelsels denk ik te kunnen stellen dat als het zover is, het beroep van vlieger in geen enkele verhouding zal staan met wat nu nog als aanvaardbaar wordt geacht.
En let in het vervolg op de gepokt en gemazelde kommentaren van Kliko, Morning Glory, Nosig, Overload, Jack Daniels, Onassis, Iz, Cousin avi c.s. de komende vijfentwintig jaar.
Art is is signing off on the subject, na voor de spiegel gestaan te hebben.
Tot slot.
# De constante van Skinner (Flannagans knoei-factor):
De hoeveelheid die, indien vermenigvuldigd met, gedeeld door, opgeteld bij of afgetrokken van het antwoord dat je gekregen hebt, je het antwoord oplevert dat je had moeten krijgen.
# De wet van Maier:
Als de feiten niet in overeenstemming zijn met de theorie, moeten ze weggewerkt worden.
Cheers
Art
