Dipje?

Odiebla

Odiebla

New member
Het staat ook al op m'n blog te lezen, maar na mijn laatste 3e les had ik ineens een shit bui. Ik vind dat het kut was gegaan, met name het landen wil gewoon nog voor geen meter. Nou had Nosig al even op m'n blog gereageerd en heb ik ook nog even met hem zitten kletsen erover en volgens hem is het normaal dat je na een paar lessen even een reality check hebt.

Hoe is dat bij jullie gegaan? Voor mij voelt het op dit moment een beetje als "het is teveel, het is te moeilijk, ik ga het nooit leren". M'n instructeur maar zeggen dat ik vooral feeling met de kist moet hebben (duimpje tegen de yoke, ontspannen vast houden, voelen waar ie heen wil, dwing hem waar JIJ hem heen wil). Als ik in de auto zit dan doet het kreng precies wat ik wil, ik stuur het ding moeiteloos waar ik hem wil hebben en ik rij hem letterlijk tussen duim en wijsvinger. Waarom wil me dat dan gvd niet lukken met die (excuse me) kutkist?

Wil ik te snel en teveel? Leek het in het begin allemaal te makkelijk? Als ik de blogs van anderen lees dan is het vooral allemaal leuk en makkelijk en plezier en 'nog effe een ditje, nog even een datje'.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het vliegen nog steeds erg leuk en WIL het wel erg graag leren. Ik had alleen verwacht dat de basics (opstijgen, landen, links, rechts) relatief snel onder de knie waren en dat de echte uitdaging in de speciale handelingen, navigatie ed zat.

Hoe is dat bij jullie gegaan?
 
Ah joh, maak je niet druk. Bij mijn 3e vlucht was ik nog aan het vechten om mijn maaginhoud binnen te houden.
 
Landingen...? Die horen toch zo hard mogelijk te zijn? Hmm anders doe ik nog steeds wat fout :D!

Nee tuurlijk is het allemaal niet zo makkelijk en simpel als het lijkt. Het probleem met ons mensen (en ik betrap mezelf er ook vaak op). Is dat achteraf dingen altijd eigenlijk wel makkelijk waren. En daarom schrijft iedereen ook op: Dit ging makkelijk en dit en dat "ff" gedaan (zoals jij dat al zei). Uiteindelijk is het "gewoon" (zie je daar heb je het alweer) een kwestie van blijven oefenen. En tuurlijk, er zijn uitzonderingen. Die gaan in een kist zitten en doen met hun ogen dicht hun eerste landing (bij wijze van...). Maar normaal komt het niet iedereen zomaar "aanvliegen" (haha...).

Dus niet al te veel zorgen maken. Zeker niet in t begin. Daarvan word je alleen maar meer gestresst, en daardoor gespannen. Helaas heeft dat een slechte invloed op je leercurve, dus probeer elke les goed voor te bereiden (Wat gaan we doen, wat moet ik weten). Heb je problemen met de procedures? Wat een goede methode is gewoon in je hoofd stukjes van de vlucht naspelen. Het welbekende in de keuken op de het krukje zitten met je ogen dicht en gewoon van begin tot eind bepaalde dingen naspelen in je hoofd. Voordeel hiervan is dat je tijdens de vlucht hier alvast veel minder over hoeft na te denken. Waardoor je uiteraard weer meer braincapacity over hebt om je te focusen op bijvoorbeeld de controle van de hoogte/snelheid/heading.

Dus, voorbereiding - oefenen - doen. Op een gegeven moment merk je dan van dit gaat goed, en dit gaat slecht. En dan inderdaad de dingen die slecht gaan weer voorbereiden - oefenen - doen. En zo kan ik blijven doorgaan. Want ook bij vliegen leer je elke keer weer wat nieus. C'est ca!

Groet!
 
Net als wat unXpected zegt: de werkelijkheid is complexer dan de theorie en het ideale beeld.
Elke landing is anders en een oneindig aantal omstandigheden beinvloedt je vlucht en de reacties die van je gevraagd worden. Niets is zwart/wit en er zijn ontelbare grijstinten.
Het goede nieuws is dat die variaties voortvloeien uit simpele wetten. Kennis van die wetten, een goed ruimtelijk inzcht, een vermogen om te extrapoleren zijn factoren die minstens zo zwaar wegen als aanleg.

Je uiteindelijke routine verkrijg je alleen met ervaring, maar je kunt het nut van die ervaring wel beinvloeden -- met zowel droogvliegen als gedetailleerd analyseren van elke lesvlucht. Een goed geanalyseerde lesvlucht telt meer dan dubbel.

Het helpt zeker als je je een goede voorstelling kunt maken van een oefening voordat je eraan begint. Ik deed eindeloos aan "droogvliegen" en situaties naspelen met een vriend op onverwachte momenten "Windshear!" of "Motorstoring!" roept.

Succes!
 
Ik kan mij van de eerste paar lessen herinneren dat ik eigenlijk geen idee had wat er gebeurde.
Een paar bochtjes maken ging nog aardig vond ik maar landen...

De les voor we in het circuit's t&g's gingen oefenen: Mijn instructrice had verzonnen dat het Amsterdam Rijnkanaal de baan was en dus moest ik om het kanaal circuits vliegen.
Ik begreep er niets van en het moet chaos zijn geweest. Toch uiteindelijk mijn brevet gehaald. :)

En nu nog .. Af en toe denk ik dat ik eindelijk snap hoe het werkt en dat maak ik een k.....e landing.

Geen paniek het komt echt wel goed. Wat ik nu vaker zou doen is dat ik de de 'procedures'/ volgorde van dingen die je moet doen bij bijv. een go around van tevoren uit mijn hoofd zou leren zodat ik me tijdens de les meer kan concentreren op het vliegen zelf.
Heb een boek van ASA gebruikt, "Flight School". Dat scheelde workload vond ik en tijdens mijn eerste lessen vond ik die best hoog. Er bleek een groot verschil tussen een proefles, waarbij de nadruk lag op fun en leren vliegen.

No need to worry, volhouden en dan komt het goed! Succes. :)
 
Gewoon doorgaan. Het wordt alleen maar leuker! Ik ben nu bijna klaar (theorie eindelijk binnen en ga morgen praktijk aanvragen). Wat jij beschrijft is heel herkenbaar. Bij mij ging het landen op een gegeven moment gewoon niet meer. Ik wilde het zo graag goed doen, dat ik er helemaal ziek van was als het niet lukte (en dat was vaak).
De druk wordt dan eventjes te hoog. Een tijdje dacht ik dat ik het nooit meer zou leren. En dan….. ineens heb je het te pakken. Je moet het gewoon gaan voelen en dat duurt even. In ieder geval meer dan die paar landingen in drie lessen die je nu gehad hebt. Ik zou me dus absoluut geen zorgen maken. Hoort bij het leren en geeft aan dat je het graag goed wil doen.

Heb net je blog gelezen. Dat is erg leuk geschreven. Alleen daarom moet je al doorgaan :grijns:
Succes
 
Als je op je 3e les al T&G's doet doe je al een heel stuk meer dan de gemiddelde leerling.(Die ben ik in die les nog klim en daalvlucht en speedchanges aan het bijbrengen).
Dus maak je niet te druk!
 
Bedankt voor alle replies, zowel via mn blog als hier. Ik voel me al weer een stuk beter :)

M'n maag heb ik eigenlijk nog geenlast van gehad, behalve die keer toen ik bij Nosig achterin zat :grijns: Maar dat kwam vast door de student die op rechts zat, ik heb Nosig wel een aantal keer "rustig aan, passenger comfort!!" horen roepen.

Ik wil gewoon te snel, da's wel duidelijk. Ik had zelf het idee dat ik met drie lessen al veel beter moest kunnen vliegen, maar als ik de reacties zo hoor hier valt dat allemaal best mee. Gisteren nog een tijd met Nosig hierover zitten te praten en die vroeg me "wat had je eigenlijk verwacht?". Ik had hier eigenlijk geen pasklaar antwoord op, ik had eigenlijk alleen de wens om iets totaal anders te gaan doen, gewoon : omdat het kan.
 
Helemaal goed! Maar niet vergeten. Eigenlijk is het altijd goed om te denken dat je meer wil! Het blijft je stimuleren om te presteren. Blijf naar t best streven. Dus nu juist niet gaan inzakken omdat iedereen heeft gezegd; het gaat allemaal prima. Stay focused ;)!

Groet
 
Hmm, Mijn vliegleraar ging er van uit dat ik ongeveer 100 landingen nodig zou hebben om die een beetje redelijk onder de knie te krijgen. Het zijn er wat minder geworden overigens. Aan de andere kant kan ik me ook nog (als de dag van gisteren) herinneren dat ik voor het eerst een breezer op EDLT aan de grond zou zetten.
Mooi aangevlogen en mijn leraar zat er heel relaxed bij. Voetjes van de pedalen af. Handen op de knieën en een beetje naar buiten kijken. (Ik zat er wel een beetje bij te zweten, want het was pas de tweede landing met een breezer en daarvoor vooral C42 gevlogen.)

Final ging mooi, tot we 1-1,5 meter boven de baan zaten en er ineens een windvlaag van links voor kwam die de kist gewoon op 45 graden gooide. Kist terug gegooid naar horizontaal, alles nogmaals checken en bij rondkijken door de cockpit zie ik ineens dat mijn leraar toch weer een hand aan de stick en de voeten op de pedalen heeft.
Beetje schrikken is ook leuk op zijn tijd.... (not !!)

Overigens heb ik mijn brevet na ongeveer 140 landingen opgehaald.

Ik heb er overigens ook veel aan gehad om op een bepaald moment met een andere vliegleraar de lucht in te gaan. (Vliegschool heeft meer dan 1 leraar, dus dat is makkelijk.)
Ik kreeg die landingen echt niet netter, maar 2 T&G's met een andere leraar en die zei: Doe het nu maar zelf. (Niet dat hij toen uitstapte, want het was nogal mistig en ik denk dat de meeste mensen geen zin hadden om toen T&G's te doen. (Circuit op 1000 msl, maar gevlogen op 700 msl omdat de base lager dan 800 zat. Dan is VFR toch niet altijd even handig.)
 
Ik denk zelf dat het allerbelangrijkste van een goede landing een goed gevlogen circuit, approach is. Op finals is het van groot belang dat je blijft scannen. Hou vooral de speed in de gaten. Zorg dat je naar die duizend voet markers blijft gaan.

Zodra het gras eruit gaat zien als gras, of als je de slipsporen op het asfalt kunt zien is het allerbelangrijkste dat je je blik verlegd naar ongeveer 3/4 down the runway. Zorg dat je nog snel een laatste blik op je speed werpt.

Je moet je ook reageren dat als je het vliegtuig netjes behandelt, ze netjes terug is. Ruk dus het gas niet in een keer dicht, maar doe het heel rustig. Als je het te snel dichttrekt, verlies je de propwash over de vleugels en wordt het een dood vogeltje. Zorg dat je de attitude met een paar graden verhoogt, (opnieuw: rustig trekken) hou deze stand vast (je moet nu steeds harder trekken, omdat je snelheid terugloopt), terwijl je RUSTIG het gas dichttrekt. Het is nu een kwestie van inschatten wanneer je toucht, dit komt met ervaring.
 
Ik heb ongeveer 1600 lesgegeven en met de derde les werden de beginselen van het landen pas bijgebracht. Op hoogte (3000') een circuitje vliegen met vooral aandacht voor de veranderende pitch, stuurkrachten als gevolg van het verminderde motorvermogen en flap posities. De eerste solo volgde bij de snelste zo rond de 15 uur, een student had er 60 uur voor nodig. Geloof me, de eerste solo is echt afhankelijk van het kunnen maken van een aantal goede landingen.

Een paar tips:
1. leg je elleboog op de armleuning. Dit helpt echt. Echter: als je land moet je er voor waken dat je je hand naar achteren trekt en niet (tegelijkertijd) omhoog draait. Als je dit doet dan komt er onbewust wat rolroer in en je kist begint van de centerlijn weg te slippen.

2. Ga een paar minuten met het vliegtuig keurig opgelijnd aan het begin van de baan staan. Je zult nu een denkbeeldige lijn zien voor je neus in het dashboard en motorkap die parallel loopt met de centerlijn van de baan. Meestal is dat midden voor je waar de linkervoorhoek van de motorkap ziet. Je ziet ook een bepaalde afstand tussen motorkap en baaneinde. Een handbreedte hoger is waar de motorkap zich moet bevinden in de goede landingspositie. Kun je de motorkap niet zien, ga op een kussen zitten! Ik heb zeer veel studenten gezien die nadat ze op een kussentje zijn gaan zitten opeens konden landen (ze konden de hele motorkap overzien ipv tegen het instrumentenpaneelaan te staren).

3. Vlieg een constant circuit. Naast je touchdown point op1000' gaat je gas terug naar x toeren, eerste standje flaps, en een bepaalde snelheid Trim voor deze snelheid. Met de baan 45 graden achter je draai je op base leg (dwarswind), tweede standje flaps en bijbehorende snelheid (van het gas afblijven) en met een makkelijke bocht (+/-20 graden dwarshelling) naar final draaien waar je de laatse standje flaps er in zet. Zit je op de goede hoogte dan gaat het gas er rustig af wanneer je de threshold (begin van de baan) passeert. Zit je iets te hoog dan doen 100 of 200 toeren minder gas wonderen. Zelfde als je iets te laag zit.
Bij de Cessna 150/152 zag het er zo uit:downwind met 2300 toeren en 100 mph, naast het touchdown point gas terug naar 1700 toeren (dat later met het afnemen van de snelheid op 1500 toeren terugliep) , eerste stand flaps, 80 mph. Baseleg met tweede stand flaps, 70 mph, final met derde stand flaps en 65 mph.

4. Tijdens de nadering moet je je blikveld continue verleggen tussen begin van de baan en einde van de baan. Dit is essentieel om hoogte te kunnen schatten. Blijf je op een punt concentreren dan zul je dat punt raken zonder ooit te weten hoe hoog je zat (eigen ervaring die bijna verkeerd afliep!). Na een paar keer krijg je het juiste "plaatje" te pakken en vanaf dan is elke landing makkelijk. De goede hoogte is wanneer de baanlampen van individuele lampen overgaan in een lijn (onthou dit voor nachtvliegen!)

Landen is het moeilijkste onderdeel van het vliegen. Er is geen enkele landing hetzelfde en zelfs na het maken van duizenden landingen maken we landingen die we graag vergeten.
Als je een beetje ervaring krijgt dan zijn er een paar criteria voor een goede landing:
in de touchdown zone, op en parallel aan de centerline, en niet te hard. Ik zie vaak mensen die een ontzettend eind van de centerlijn af landen, wat je weinig opties geeft als de baan glad is (sneeuw, ijs, water) of je een probleem krijgt met banden, remmen of thrust reversers.

The centre line is for professional pilots. De rest of the runway (and taxiway) is for everyone else.
 
Last edited:
Ik wil voor the record er nog even bij zeggen dat deze 3e les van Odiebla een kleine maand na de 2e les was, dus zeker geen abnormaal verloop. Ben wel zeer benieuwd naar de volgende blogs, want voor zover ik begreep was er ook nog geen besef van het feit dat er op een gegeven moment wat geavanceerdere navigatie, wat basis blindvliegen en emergencies om de hoek komen kijken. Echter stalls en crosswind landingen met 15 knopen zijn al wel in de eerste 2 lessen voorbij gekomen, dus er wordt nog best snel progressie gemaakt.

Hou de lange tussenpozen tussen lessen ook nog eens in gedachte en dan is het zeker niet zo gek als je het gevoel hebt dat je bits tekort komt tijdens vliegen. Ik denk dat iedereen van ons wel het gevoel van "been there, done that" heeft na het lezen van Odiebla's verhaal.
 
Emergencies had ik me wel op voorbereid, maar dat er ook basis instrumenten in de PPL zat verbaasd me, ik dacht dat dat alleen voor de IR opleiding weggelegd was. Niet dat ik het erg vind, integendeel... Over een kleine 2 weken mag ik weer, ik ga alle tips en opmerkingen met betrekking tot de landingen meenemen en in de praktijk brengen uiteraard, eens zien wat dat voor resultaat geeft!
 
Ik zelf heb sinds oktober mijn brevet. Ik heb 3 jaar gedaan over ca. 65 uur, dus ik weet denk ik wel wat je bedoeld en voelt Odiebla.

Mijn eerste landingen na een langere periode van stilstaan zijn meestal wat ruwer dan ik zelf zou willen. Anderen geven aan dat ze nog altijd soepel genoeg zijn, maar ik wil mijn banden eigenlijk niet horen ;-)

Nu ik mijn brevet heb is de oplossing heel simpel: zonder druk van een instrukteur etc naast je, stap ik eerst alleen in het toestel, doe een rondje of twee, en laat dan eventuele pasagiers instappen. Heb je meteen een goed gevoel bij het weer en de wind, en er zijn geen ego-georienteerde zaken in het spel ;). Tijdens mijn lessen (en examen, en ook nu nog) was ik ook nooit te beroerd om een G.A. te maken, gewoon een leermoment.

Met andere woorden: in herhaling van anderen: komt allemaal goed. :yeehaa:
 
Ja, ook hier heel herkenbaar.
Maar vergeet niet, je bent een vliegtuig aan het besturen. Dat kunnen niet veel mensen zeggen, dus wees er sowieso trots op dat je het doet. En met de derde les al aan het piekeren over landen? Je hebt nog zoveel tijd joh.

Ik deed m'n eerste solo na 6 uur en het ging allemaal prima. Maar na 30 uur een flinke dip tijdens de navigatie lessen. Dat verdomde hoogte en koers houden terwijl je op je kaart moet kijken, je nav plan bijwerken, kletsen tegen dutch mil en je uitwijk berekenen. Maar ook dat kwam goed.

Geniet er van, je hebt de mooiste hobby ter wereld te pakken..
 
Nosig said:
Ik wil voor the record er nog even bij zeggen dat deze 3e les van Odiebla een kleine maand na de 2e les was, dus zeker geen abnormaal verloop.
Click to expand...

Vind je het gek? Dat is toch geen normale frequentie van lessen denk ik. Als ik op de KLS een week niet gevlogen had dan baalde ik al...
En sowieso, op je 3e vlucht moeite met landen is niet iets om je zorgen over te maken, maar ik denk dat dat vaak genoeg gezegd is inmiddels.

Ik was op les 3 nog niet eens toe aan zelfstandig landen als ik me goed herinner...
 
FlightCadet said:
Nu ik mijn brevet heb is de oplossing heel simpel: zonder druk van een instrukteur etc naast je, stap ik eerst alleen in het toestel, doe een rondje of twee, en laat dan eventuele pasagiers instappen. Heb je meteen een goed gevoel bij het weer en de wind, en er zijn geen ego-georienteerde zaken in het spel ;).
Click to expand...

Als je 90 dagen niet gevlogen hebt, MOET je eerst 3 starts en landingen maken, zonder passagiers, voordat je ueberhaupt MET passagiers mag vliegen.
 
Conjo 6 said:
Vind je het gek? Dat is toch geen normale frequentie van lessen denk ik. QUOTE]

Ik wil best vaker lessen, maar volgens mijn instructeur heeft dat nu nog niet zoveel zin aangezien ik nog vrij weinig theorie met me meesleep. Ik wil de theorie graag bij KLMac zelf doen, maar die opleiding is nog niet gestart. Voorlopig ben ik dus zelf in de boeken van Vrijhof gedoken en tot die tijd doe ik het een beetje rustig aan. Maar het is absoluut de bedoeling om dat tempo steeds verder op te schroeven in de loop van dit jaar.

Daarbij is mijn instructeur gewoon erg druk, hij lest ook bij Single & Twins en heeft natuurlijk nog andere studenten en een 'normale' baan. Het valt in de praktijk niet mee om drie agenda's (hij, ik, beschikbare kisten) in sync te krijgen: helemaal niet nu tijdens de vakantieperiode.
Click to expand...
 
Odiebla, heb je mogelijkheden om met anderen mee te vliegen? Dit kan helpen je gefocust te houden als je zo lang moet wachten tot je volgende les.
Toen ik mijn eerste lessen nam kon ik die eigenlijk niet betalen en dat resulteerde ook in zeer lange wachttijden. Ondanks veel droogvliegen was ik elke les langer bezig met "het gevoel terugkrijgen" dan met nieuwe dingen leren, dus er zat niets anders op dan stoppen en eerst geld sparen om in ieder geval een les per week te kunnen doen.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top