Ernstig ziek geweest in het verleden

S

Sapphire

New member
Beste dames en heren,

Ik heb een vraagje met betrekking tot de levensbeschrijving en het persoonlijkheidsonderzoek. Het leek me het handigst om een eigen topic te openen hiervoor omdat ik geen vergelijkbare vraag kon vinden. Wel dit topic, maar dat dekt niet echt de lading van mijn vraag.

Anyway: Ik heb me nog niet ingeschreven voor een selectie, maar ik wel al wat ik wil gaan doen en ik ben dus alvast bezig met mijn levensbeschrijving. Dan kan ik 'm langzamerhand perfectioneren tot ik helemaal tevreden ben.

De inhoud, structuur en dergelijke kom ik wel uit, echter zit ik met een probleempje/dilemma.

In groep zes (op 10 jarige leeftijd ongeveer) ben ik ernstig ziek geweest. Het leek eerst op een hersenvliesontsteking volgens de artsen maar dat bleek het niet te zijn. Ze zijn er helaas nooit achter gekomen wat het precies was. Ik ben in 1 jaar tijd toen 4x met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Mijn huisarts (niet een doorsnee huisarts die van alles net niets weet) dacht in die tijd - en denkt nog steeds - aan een hersenontsteking (dus niet het vlies er omheen maar de hersenen zelf), en ik denk dat hij daar gelijk in heeft als ik de tijdelijke en blijvende symptomen die daarbij horen vergelijk met mezelf.

Echter hebben ze fout gehandeld in het ziekenhuis door eerst antibiotica te geven en daarna pas bloed af te nemen in plaats van omgekeerd. Men heeft ook toegegeven dat dit fout gegaan is, maar daarna konden ze dus niets zinnigs meer afleiden uit de bloedmonsters omdat het een breed-spectrum middel was (= a-selectief).

Echter nu kan ik dus niet echt vertellen tegen de psycholoog wat er nou precies aan de hand was, en dat vind ik erg vevelend. Ik zou hier toch graag een subonderwerpje van willen maken in mijn levensbeschrijving en tijdens het gesprek. Maar het komt denk ik nogal vreemd over door 'eigen doktertje' te gaan spelen en te doen alsof ik wel weet wat er aan de hand is, anderzijds komt het misschien ook dom over dat ik het niet weet, hoewel ik daar zelf weinig aan kan doen.

Maar die periode van ziekte heeft er wel toe geleid dat ik nu een ongeveer oneindig doorzettingsvermogen heb (want ik heb letterlijk moeten vechten voor mijn leven met 41,5' koorts, volgens de arts had ik geluk dat ik zo stevig gebouwd was anders was ik er nu wellicht niet meer) en dat ik altijd alles weet om te buigen naar iets positiefs. Dit lijken me opzich wel eigenschappen die me ten goede kunnen komen op de pilotenopleiding. En niet te vergeten: uiteindelijk heeft die ziekte wel een positieve invloed op me gehad.

Dus nu de vraag hoe zouden jullie dit uitleggen? Ik hoef geen hapklare antwoorden om te kopiëren want ik doe altijd alles op mijn eigen(wijze/zinnige) manier. :D Maar het is gewoon zo vervelend dat ik (nog steeds) niet weet wat er aan de hand was.

Excuses voor het lange verhaal trouwens, ik ben nooit zo goed geweest in het kort en bondig opschrijven van dingen :angel: Mijn levensbeschrijving is dan ook 2 volle A4'tjes op dit moment, maar dat lijkt me niet zo'n punt (en ik ga her en der nog wat schrappen denk ik).
 
Waarom zou de psycholoog er geen genoeg mee nemen als je zegt dat het nog steeds niet duidelijk is wat het is geweest?
 
Echter nu kan ik dus niet echt vertellen tegen de psycholoog wat er nou precies aan de hand was, en dat vind ik erg vevelend.
Click to expand...

Dat is toch niet jouw schuld? Die arts heeft een fout gemaakten niet jij. Dus wat zou jij moet en uitleggen? Als een psych daar niet doorheen kijkt dan heeft ie zijn diploma vast bij een pak cruesli gekregen.

Maar die periode van ziekte heeft er wel toe geleid dat ik nu een ongeveer oneindig doorzettingsvermogen heb
Click to expand...

Je zegt het zelf al. Zoiets dwingt respect af. Ik zou me zeker geen zorgen maken.
 
Het probleem zal niet zo zeer de psycholoog zijn als wel de medische keuring, waar ze denk ik wel meer onderzoek naar willen doen. Naar de psycholoog kan je gewoon vertellen dat je lange tijd ziek bent geweest en dat je daardoor het leven meer bent gaan waarderen en niet makkelijk bij de pakken neer gaat zitten. Je kan wellicht wat uitweiden om het wat dramatischer te maken (tenslotte lijkt het wel een grote rol gespeeld te hebben in je leven), maar extra speculatie over wat het is of was hoort daar niet in thuis. De medische details hoeft hij (en wil hij) niet exact te weten (en kan hij altijd nog naar vragen in gesprek), dat komt met je medical nog.

Oftewel stick to the facts met betrekking tot het geestelijk vormen van je persoon, je speculaties kan je kwijt bij de keuringsarts. Hoe je dat omschrijft ligt toch echt aan jou, dat geeft ook juist weer wie je bent.
 
Goed, wellicht toch een poging om je iets verder te helpen. Als ik jou was (maar ben dat dus niet) zou ik het op een dergelijke manier omschrijven: "In groep 6 ben ik voor langere tijd ernstig ziek geweest door een aandoening die waarschijnlijk te doen had met een hersenontsteking (de exacte oorzaak is nooit achterhaald)". Hierna kan je omschrijven waar dat allemaal toe geleid heeft (hoge koorts, met spoedopnames etc), maar vooral wat dat met je persoon (later) heeft gedaan. Wat ze allemaal in het ziekenhuis uitgespookt hebben heeft niet echt betrekking op je persoon, wel het ziek zijn zelf. Die zaken zou ik toch echt scheiden van elkaar.

Op die manier is er vast ook nog veel te schrappen uit de rest van je twee A4tjes. Teveel gewauwel komt wellicht niet al te gestructureerd over, meestal vraagt een psychologisch profiel van een vlieger dat je redelijk vlot hoofd en bijzaken van elkaar scheidt en goed een overzicht kan houden (wat niet betekent dat ik geen ouwehoer bent, dat terzijde :biertje:). En hoe meer dingen je opschrijft, hoe meer twijfel of vragen dat kan oproepen. En zoals je al zegt, dingen zijn altijd toe te lichten in het gesprek.
 
Bedankt voor de behulpzame reacties allemaal. Ik denk dat ik nu wel een beetje een idee heb hoe ik het het beste kan aanpakken, had even een duwtje in de goede richting nodig.

@777-200: Ik dacht het zou ongeïnteresseerd over kunnen komen als ik zeg 'weet ik niet'. De psycholoog zou me kunnen verwijten dat ik door had moeten vragen bijvoorbeeld (maar nu weet ik dat hij dat niet zal doen, goed om te weten).

@Thermal: Inderdaad heb je daar een punt. Bedankt. Ik ga denk ik proberen contact te leggen met de betreffende arts om te vragen of hij een briefje over e.e.a. wil schrijven voor de medische keuring. Moet kunnen lijkt me aangezien de dossiers nog aanwezig zouden moeten zijn.

@Nosig: Wat voor extra onderzoek denk je dat ze willen doen dan? Ik sta overal voor open natuurlijk, maar ik zou niet weten wat ze nog zouden willen beginnen na 10 jaar (inmiddels ben ik bijna 20). Ik denk niet dat ik het dramatischer ga maken door uit te weiden, ik hou daar persoonlijk niet van en het lijkt me ook niet nodig. Stick to the facts zoals je zelf al zegt. Bedankt voor het voorbeeld ook, ik heb wel een idee hoe ik het op ga schrijven. Echter zal ik dat op mijn eigen manier doen :) Qua hoofdzaken en bijzaken zit het denk ik wel goed, het gaat meer om de zinsbouw hier en daar verkorten en een overmaat aan bijvoegelijke naamwoorden en misschien wat voorbeelden verwijderen.
 
Sapphire said:
@Nosig: Wat voor extra onderzoek denk je dat ze willen doen dan? Ik sta overal voor open natuurlijk, maar ik zou niet weten wat ze nog zouden willen beginnen na 10 jaar (inmiddels ben ik bijna 20).
Click to expand...

Geen idee, maar ik kan me voorstellen dat ze willen onderzoeken of de toenmalige aandoening geen effect heeft gehad op je hersenfuncties. Dus wellicht dat ze een EEG willen doen om twijfels weg te nemen (gevoeligheid voor epileptische aanvallen ofzo is natuurlijk niet wenselijk). Je bent sowieso wettelijk verplicht aan te geven wat je medisch allemaal hebt meegemaakt, dus ze zullen er ongetwijfeld op ingaan. Je komt er vanzelf achter :)
 
Aha, nouja van mij mogen ze uiteraard hun gang gaan, ik ben voor alle onderzoeken in. Ik kan ze zelf al wel redelijk vertellen wat de overblijfselen zijn; ik heb bij vermoeidheid sneller last van concentratieverlies dan vroeger, en ik laat iets vaker dingen vallen als ik moe ben. Mijn hand/oog-coördinatie was in het begin ook minder, maar dit heb ik door eindeloos gameboy- en computerspelletjes te spelen (wat ik verschrikkelijk vind) weer 99% teruggekregen.

Ik kreeg trouwens van iemand het advies om helemaal niks er over te zeggen, onder het motto 'eerlijk zijn kost alleen maar veel tijd en geld'. Daar zit ook wel weer wat in, aangezien ze waarschijnlijk liever iemand met onbesproken medisch verleden hebben dan iemand als ik. Echter ben ik hier eigenlijk veel te eerlijk voor, en verder mis ik dan voor een groot deel het 'levenservaring' argument. En ik lees nu dat het wettelijk verplicht is, dat wist ik nog niet.

Wat is wijsheid?
Verzwijgen vind ik zelf eigenlijk een vorm van liegen/oneerlijk zijn (je bent het immers verplicht blijkbaar), dus dat lijkt me zeker niet slim, hoewel het wellicht een voordeel oplevert met selecteren (zoals ik al zei hebben ze liever iemand die nooit wat gemankeerd heeft waarschijnlijk, ook de bank/garantiefonds dus). Ik weet niet hoeveel een briefje van mijn arts hierbij helpt? De kans op terugkeer van een dergelijke aandoening (iets in der hersenen) is volgens hun nihil.
 
Anders kun je natuurlijk beginnen met je medische keuring. Als deze positief is kun je het zo opschrijven zoals Nosig bijvoorbeeld aangaf en dan eindigen met: maar nu is alles koek en ei, ik heb immers mijn medische keuring zonder problemen gehaald.
Zo zullen ze er denk ik geen al te groot punt van maken...
 
'eerlijk zijn kost alleen maar veel tijd en geld'... klopt,
maar je kent vast ook 'eerlijkheid duurt het langst'.
 
Beste Sapphire,

Als er reden bestaat om te twijfelen aan je medische geschiktheid zou ik persoonlijk beginnen met een medische keuring. Deze wordt meestal aan het einde van de selectie gepland, maar dit kan je een hoop frustratie opleveren. Stel je voor je hebt de nodige tijd en moeite geinvesteerd in een selectie bij vliegschool X en bent dolgelukkig dat je deze hebt doorstaan. Dan moet je, zoals het op dit forum vaak wordt gezegd, "alleen nog even je medische keurinkje doen". Dan blijkt dat je medisch gezien niet aan de eisen voldoet en valt je droom alsnog in duigen. Een medische keuring kun je op eigen initiatief doen bij een van de verschillende aviation medical centers in het land. Adressen en telefoonnummers kun je elders op dit forum terugvinden.
Ikzelf heb ook voor deze volgorde gekozen. De reden waarom ik twijfelde aan mijn medische geschiktheid (kleurenblindheid) is niet te vergelijken, maar zou net zo goed reden kunnen hebben betekend voor afkeuren.
Ben je eenmaal goedgekeurd dan weet je in ieder geval dat je aan het einde van je selectie niet nog eens voor een frustratie kunt koment te staan. Ook kun je dan in alle eerlijkheid vertellen over je verleden. Ik zie dan ook geen enkele reden dit achter te houden, omdat het voor een ieder duidelijk zal zijn dat je al op zeer jonge leeftijd met tegenslagen hebt moeten leren omgaan.

Ik wens je heel veel succes!

Groet,

PH687
 
Sorry, maar wie heeft tegen jou gezegd om dit te verzwijgen? Mocht jij over 5 jaar in het vliegtuig ooit iets meemaken wat het gevolg is van jouw ziekte vroeger en jij hebt die verzwegen tijdens je medical, denk ik dat je daar serieuze consequenties van kan ondervinden. Zoals hierboven vermeld; begin met een medische keuring, vertel wat er aan de hand is. Men komt er vroeg of laat toch wel achter...
 
Je MOET het zeggen. Ik begrijp die angst ook niet echt om niet toegelaten te worden hoor. Dat je ernstig ziek bent geweest, is een reden om dingen beter te checken bij een AMC. Als ik jou was, zou ik even contact met KLM health services ofzo contact opnemen en wellicht meteen een afspraak maken voor een initiële keuring class 1. Dan weet je ook meteen waar je aan toe bent.

EDIT: Staat er niet op het inschrijfformulier van je school of je enige twijfels hebt m.b.t de medische keuring ?
 
Jep klopt Julien (hoewel het volgensmij niet op elk inschrijfformulier van vliegscholen staat) Maar twijfels hebben is niet gelijk aan iets moeten vermelden. Het is dus niet 'strafbaar' of iets dergelijks.
 
Een medische geschiedenis is iets dat je voor je medisch niet kunt en mag verzwijgen. Denk ook alvast even na voor de gevolgen die het kan hebben voor je loss-of-license/loss-of-training verzekering. Als je die ook niets meldt en er ontstaan ooit problemen en ze gaan graven (wat ze zeer waarschijnlijk wel zullen doen!) dan kon het weleens zijn dat je in nog grotere problemen terecht komt.
Maar het feit dat je dit bij je medisch moet melden zegt nog niets over een eventueel psychologisch onderzoek. Als je het er daar niet over wilt hebben houd het dan voor je. Maar misschien werkt het juist wel in je voordeel als je het vertelt. Zoals ik in een eerdere post al opperde kan een psycholoog daaruit ook afleiden dat je tegenspoed hebt gehad en hij of zij zal er dan proberen achter te komen of je daarmee hebt leren omgaan. Dat kan een groot plus punt zijn.
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top