WWII piloten selectie

J

Juhroen89

New member
Beste Airworkers,

Ik zag een tijdje geleden een duitse docu over de best scorende fighter Aces, hierin kwam erich Hartmann naar voren als best scorende Ace met 352 overwinningen. (ookal waren zijn tegenstandaars vaak veel zwakker)
Hans Joachim Marseille kwam naar voren als beste dogfighter. hij haalde hele squadrons neer zonder ooit gezien te worden. zijn tactiek/doel was een duik/stijg manouvre waarbij hij de moter raakte met een enkel burst schot. (klinkt een beetje als een helden verhaal, hij vocht vaak als een lonewolf (alpha-wolf) dus het is nooit geheel bewezen. Toch wordt zijn manier van gevechtsvliegen nog steeds toegepast.

waar ik benieuwd naar ben is wat de eisen waren om piloot te worden in WWII.

ik weet wel dat een bekende japanse fighter Ace meerdere keren is afgekeurd voordat hij toestemming kreeg, er waren iig wel richtleinen ''of'' eisen.
 
Het scheindt dat één van de eise was dat je mindestens je eige taal in schrift moes beheerse.

Verder werden de toename eisen steeds verder bijgesteld in de loop van de oorlog.
Laatst ergens gelezen dat er ten tijde van het Ardennen-offensief jongens van 16-17 jaar, die net solo waren, in Fw-190's op de geallieerden werden losgelaten. Iedereen die toen wilde werd dus aangenomen.
 
Erich (Bubi) Hartmann.

"Ich bin der Meinung dass hier das bemerkenswerteste Buch vorliegt,das je ueber einen Jagdflieger geschrieben wurde - umso mehr, weil er sich um den fuehrenden Jagdflieger aller Zeiten handelt,der diese Odyssee durchlebt hat.
Ich empfehle diese buch als wertfolle Bereicherung der Luftkriegs geschichte und als eine weiteren Beitrag der Autoren zu gegenseitigen Vertrauen und Verstehen im internationalen Bereich.
Den Verfassern gehoert unser dank, wir ehemaligen Jagdfliegr der Luftwaffe erkennen dankbar an, was sie geleistet haben.

General Leutnant a.d. Adolf Galland
General der Jagdflieger 1941-1945

(Holt Hartmann vom Himmel).
ISBN 3-87943--316-3

Dit boek staat bij Art op de plank. Heb het 100 keer gelezen.
Heb het genoegen gehad Herr Hartmann persoonlijk een aantal keren te mogen ontmoeten. Een enorme persoonlijkheid die helaas door politieke machinaties in het na oorlogse Duitsland vanwege zijn terechte kritiek op de ondoordachte invoering van de 104 Starfighter aan de kant geschoven werd.

De Generaals Steinhofer en Galland heb Ik daaover nog eens kunnen aanspreken tijdens een reunie van de Confederate Air Force, jaren geleden, maar het antwoord was politiek correct.

Heb overigins ook nog eens tijdens een MIA-DUS sector zijn dochter een paar relay messagges door gegeven toen ze een single engine ferry flight uitvoerde over de atlantische oceaan. "Bubi" heeft me daarna nog een biertje betaald op de aeroclub in M'gladbach. (vorige eeuw).

No country for old man?

Cheers
Art
 
PH-JPC said:
Het scheindt dat één van de eise was dat je mindestens je eige taal in schrift moes beheerse.

.
Click to expand...

En na zo'n uithaal moet je je eigen epistel wel controleren voor je hem afvuurt, want wat zijn in hemelsnaam "toename eisen" ?
 
Haha ja ach... volgende borrel betaal ik wel een rondje extra... moet je wel komen natuurlijk.
 
Erich Hartmann

Erich Hartmann

tnx voor je reactie arthorizon,

Jammer dat zijn carriere zo gelopen is, voor iemand die zoveel in zich had
(niet minachtend over zijn verdere carriere als vlieginstructeur). Ik ga kijke of ik het boek van iemand kan lenen en anders.... koop ik het. lijkt me een heel indrukwekkend verhaal.

bedankt voor de tip,

Grtz, Jeroen
 
Laat in de oorlog vlogen jongens (en meiden!) vanaf 14 al in jagers als de FW-190D-9, D-11 en D-13 en de Me-109G-6/G-10/G-14/K-14/K-4 etc. Een lang leven was deze dames en heren helaas niet beschoren, omdat er niet echt meer van "toename eisen" gesproken kon worden. Je werd de dienst in gedrukt, leerde de fijne kneepjes op een Me-108 (lees: twee, drie uurtjes) en kon dan in een jager van meer dan 2,000bhp stappen met up to twee MK108 30mm kanonnen en vier MG151/20 kanonnen de vijand te bestormen. Vaak betekende dit twee of drie Me-109s of FW-190s tegen bommenwerper formaties van meer dan twee honderd toestellen, elk met tien of meer .50 machinegeweren aan boord en een escorte van honderd (of meer) jachttoestellen. Een soort gecontrolleerde zelfmoord, dus.

In principe was het zelfs mogelijk, in die laatste chaotische oorlogsmaanden, om langs een Messerschmitt fabriek te lopen en zomaar een Me-262 mee te nemen (zo werd het JV44 "squadron" gevormd!)

Daar kwam bij dat meer dan 60% van de losses werden veroorzaakt door ongelukken tijdens de landing/take-off of in vrilles tijdens combat waar de onervaren vliegers niet meer uit konden komen.

Natuurlijk hadden de Duitsers nog wel "aces" die toen vlogen, meer dit werden er met de dag minder en de meeste werden op de Me-262s geduwt om tegen de Russen te vechten. Erich Hartmann was één van die aces. Een man met 352 'confirmed' kills, maar waarschijnlijk nog minstens honderd meer 'unconfirmed' kills. Voor een confirmed kill was een guncam opname nodig, moest het wrak gevonden worden en moest minstens één wingman aanwezig zijn om de kill te aanschouwen.

Neemt niet weg dat de Duitse toestellen in 1945 de meest geavanceerde en tot de verbeelding sprekende toestellen van de oorlog waren. Ongelooflijke machines, helaas (of gelukkig!) in de geschiedenisboekjes compleet overschaduwt door de Spitfires en Mustangs.

p92.jpg
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top