Kazeven,
Hé wat gaaf, nog een vriendin van ... (al zijn wij inmiddels getrouwd dan).
Het lijkt wel of ik mezelf hoor praten! Ook ik was zo stoer om jarenlang kostwinner te zijn. Nu kan ik je vertellen dat dat op een gegeven moment toch gaat wringen. Je leven staat toch stil in afwachting van die mooie betaalde vliegbaan van manlief. Alles moest daar voor wijken. Trouwen, kinderen krijgen, huis kopen... En ondertussen kan jij ALLE rekeningen betalen. Hoe lang hou je dat vol? Ik heb het lang volgehouden, maar op een gegeven moment was het op. Nog een tijdje tussenvormen gevonden: wel huis kopen, trouwen, kinderen krijgen en toch kostwinner blijven ... Maar het wordt gewoon steeds moeilijker. En mijn partner vloog, maar dan ben je er nog lang niet. Voordat je misschien echt 's wat gaat verdienen, ben je zo tien jaar verder. Tenzij je meteen op een B737 terecht weet te komen (op een of andere manier).
Ik kan je uit persoonlijke ervaring trouwens vertellen dat een technisch gymnasium diploma, zelfs met 8 vakken, geen garantie is. En ook EPST niet ... En een knappe vent zijn ook niet. En een goede piloot zijn ook niet. Het helpt hem nu wel om heel snel op een andere manier carriere op te bouwen. Dus Kazeven: burgers flippen hoeft dan inderdaad niet. En als piloot kan hij snel schakelen en heeft genoeg (management)capaciteiten. Daar heeft hij ook in het gewone bedrijfsleven veel aan. Dus het is 'goed' gekomen, ondanks die kloteschuld. Misschien financieel zelfs wel beter, dan als hij was blijven vliegen, maar daar gaat het niet om. Hij wilde vliegen!
En ik vind het misdadig hoe alle risico's op jonge naïeve knullen (met een droom) wordt afgewenteld, omdat dat goedkoper is. Hoe meer lowtimers, hoe beter de onderhandelingspositie van werkgevers ... Zullen ze zich ook niet snel organiseren via 'vakbonden'. Beter!
Hé wat gaaf, nog een vriendin van ... (al zijn wij inmiddels getrouwd dan).
Het lijkt wel of ik mezelf hoor praten! Ook ik was zo stoer om jarenlang kostwinner te zijn. Nu kan ik je vertellen dat dat op een gegeven moment toch gaat wringen. Je leven staat toch stil in afwachting van die mooie betaalde vliegbaan van manlief. Alles moest daar voor wijken. Trouwen, kinderen krijgen, huis kopen... En ondertussen kan jij ALLE rekeningen betalen. Hoe lang hou je dat vol? Ik heb het lang volgehouden, maar op een gegeven moment was het op. Nog een tijdje tussenvormen gevonden: wel huis kopen, trouwen, kinderen krijgen en toch kostwinner blijven ... Maar het wordt gewoon steeds moeilijker. En mijn partner vloog, maar dan ben je er nog lang niet. Voordat je misschien echt 's wat gaat verdienen, ben je zo tien jaar verder. Tenzij je meteen op een B737 terecht weet te komen (op een of andere manier).
Ik kan je uit persoonlijke ervaring trouwens vertellen dat een technisch gymnasium diploma, zelfs met 8 vakken, geen garantie is. En ook EPST niet ... En een knappe vent zijn ook niet. En een goede piloot zijn ook niet. Het helpt hem nu wel om heel snel op een andere manier carriere op te bouwen. Dus Kazeven: burgers flippen hoeft dan inderdaad niet. En als piloot kan hij snel schakelen en heeft genoeg (management)capaciteiten. Daar heeft hij ook in het gewone bedrijfsleven veel aan. Dus het is 'goed' gekomen, ondanks die kloteschuld. Misschien financieel zelfs wel beter, dan als hij was blijven vliegen, maar daar gaat het niet om. Hij wilde vliegen!
En ik vind het misdadig hoe alle risico's op jonge naïeve knullen (met een droom) wordt afgewenteld, omdat dat goedkoper is. Hoe meer lowtimers, hoe beter de onderhandelingspositie van werkgevers ... Zullen ze zich ook niet snel organiseren via 'vakbonden'. Beter!
Last edited: